Τό δωμάτιο 4 τοῦ Νοσοκομείου.

Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

 

Ἰωάννης Ἰανωλίντε

 

Οἱ βασανιστές ἔθεσαν τήν ἕδρα τους στό δωμάτιο 4 τοῦ Νοσοκομείου. Ἦταν ἕνα μεγάλο δωμάτιο, μέσα στό ὁποῖο χωροῦσαν ἑκατοντάδες ἄνθρωποι. Ξύλινα κρεβάτια περικύκλωναν τό δωμάτιο καί στό κέντρο του ὑπῆρχε ἕνα εἶδος ρινγκ, πολύ κατάλληλο γιά τήν διαδικασία τῆς “ἀναμόρφωσης”.
 

Οἱ τραμποῦκοι ἄρχισαν τά βάσανα χωρίς ἕνα σύστημα, ἀλλά μέ ἄγριο δάρσιμο, γιά «ξεπάτωμα». Μπαίναμε στά βάσανα μέ τήν σειρά, ἀνά 15-20 θύματα, στό κέντρο τοῦ δωματίου, ἐνῶ οἱ ἄλλοι κρατούμενοι ἦταν καθισμένοι σε «θέση διαλογισμοῦ», δίπλα στά ξύλινα κρεβάτια, μέ τά χέρια στά γόνατα, χωρίς νά ἔχουν τό δικαίωμα νά κινηθοῦν ἤ νά μιλήσουν. Μιά ὁμάδα τραμπούκων ἔκαναν ἀστυνομικά μπλόκα γύρω-γύρω στά κρεββάτια καί κοπανοῦσαν δυνατά κάθε μικρή ἀντίδραση τῶν θυμάτων καί μέ καθορισμένες διαταγές.
 

Οἱ τραμποῦκοι ὠνομάζονταν «κύριοι» καί τά θύματα ἦταν “κερατάδες” καί ἦταν ὑβριζόμενα, ἐμπαιζόμενα καί ἐξευτελιζόμενα μέ τίς πιό ἐλεεινές καί φοβερές φόρμουλες. Γιά νά εἶναι ὁ ἐξευτελισμός πιο μεγάλος,τά θύματα ἦταν γυμνοί.
 

Τήν νύχτα ἐκοιμοῦντο μέ τό πρόσωπο ἀκάλυπτο καί τά χέρια βγαλμένα ἔξω ἀπό τήν κουβέρτα, διότι οἱ περισσότεροι προσπάθησαν ν᾿ αὐτοκτονήσουν – ἀλλά τό δικαίωμα γιά νά πεθάνεις, ἀπαγορευόταν. Ἐπιδιωκόταν ἡ ψυχική θανάτωση, γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἡ μαρξιστική-λενιστική ἀναδιάρθρωση.
 

Στήν πρώτη περίοδο μιά ὁμάδα ἀπελπισμένων νεαρῶν πετάχτηκαν μέ τά χέρια καί τά κεφάλια τους πρός τά παράθυρα, ἀλλά δέν πρόλαβαν να πεθάνουν. Μετά πού θεραπεύθηκαν ἀπό τίς πληγές τους μπῆκαν στήν σειρά.

 

Πηγή: hristospanagia3.blogspot.gr