Τί σημαίνει Αποστολική Διαδοχή; Γιατί μόνο οι Ορθόδοξοι έχουμε Αποστολική Διαδοχή;

Χωρίς αποστολική διαδοχή δεν μπορεί να νοηθεί ορθόδοξος επίσκοπος και πολυ περισσότερο Ορθόδοξη Εκκλησία.

 

Για να υπάρξει διαδοχή η Εκκλησία θέτει ως απόλυτα κριτήρια κανονικότητας του επισκόπου την ορθότητα της πίστεως και την κανονική σχέση του με την Εκκλησία, δηλαδή:

1. Εκλογή από κανονική επισκοπική Σύνοδο.
 

2. Χειροτονία από τρεις τουλάχιστον κανονικούς επισκόπους.
 

3. Αναγνώριση και αποδοχή του νεόυ επισκόπου από όλους (κλήρο και λαό).
 

4. Ενθρόνιση στην επισκοπική του έδρα.

Όμως είναι μόνον αυτό; Αρκεί δηλαδή απλώς μια χειροτονία και η ιστορική συνέχιση της αποστολικότητας; Γιατί δεν έχουν και οι κληρικοί του Βατικανού, Αποστολική Διαδοχή;
 

Ας δούμε κάποια κείμενα του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου :

Οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι δεν έχουν σχέση μόνον με την διαδοχή του θρόνου, αλλά και με την μετοχή του τρόπου των Αποστόλων. Είναι χαρακτηριστικό το απολυτίκιο που αναφέρεται σε Ιεράρχες: “Και τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος των αποστόλων γενόμενος, την πράξιν εύρες, θεόπνευστε, εις θεωρίας επίβασιν, δια τούτο τον λόγον της αληθείας ορθοτομών, και τη πίστει ενήθλησας μέχρις αίματος, Ιερομάρτυς...”. Άλλωστε, είναι γνωστόν ότι η αποστολική διαδοχή δεν είναι μόνον μια σειρά χειροτονιών, αλλά διαδοχή και στην αποκαλυπτική αλήθεια. Σήμερα ομιλούμε για αποστολική διαδοχή και την συνδέουμε μόνον με την διαδοχή χειροτονιών χωρίς να βιώνουμε την πράξη και την θεωρία. Και το χειρότερο είναι ότι αυτήν την εσωτερική διάσταση της αποστολικής διαδοχής την θεωρούμε ευσεβιστική ερμηνεία. Έτσι, αυτό το “τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος”, αντικαταστάθηκε με τις “φήμες”, τους πολυχρονισμούς κλπ., τα οποία, βέβαια, δεν είναι άχρηστα, όταν διασώζεται η όλη εκκλησιαστική παράδοση.

 

(http://www.vic.com/~tscon/pelagia/htm/b34.e.

oikoumeniko_patriarxeio_119.htm#nowhere )

Μιλώντας για αποστολική παράδοση εννο­ούμε την ορθόδοξη πίστη και ως δόγμα και ως ζωή, και μιλώντας για αποστολική διαδοχή εννοούμε την μετάδοση της Ιερωσύνης από τους Αποστόλους μέχρις ημών. Εφ’ όσον λοι­πόν στον Παπισμό έχουμε αλλοίωση της απο­στολικής παραδόσεως και αποκοπή από την Εκκλησία, δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για αποστολική διαδοχή. (απο το βιβλίο «Γέννημα και θρέμμα Ρωμηοί»)

Επίσης στην Εκκλησιαστική Παρέμβαση τον Μάρτιο του 2001 ο ίδιος αναφέρει:
 

Αποστολική διαδοχή και Παπισμός
 

Επειδή εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχουν μυστήρια, γι’ αυτό και οι Κληρικοί των Παπικών και αυτός ο Πάπας, για μας τους Ορθοδόξους, δεν έχουν ιερωσύνη, δηλαδή έχει διακοπή σε αυτούς η Αποστολική Διαδοχή.
 

Αυτό, βέβαια, μπορεί να ακούγεται λίγο παράξενα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, βάσει της Ορθοδόξου Θεολογίας.
 

Η αποστολική διαδοχή δεν είναι απλώς μια σειρά χειροτονιών, αλλά συγχρόνως και μετοχή στην αποκαλυπτική αλήθεια. Όταν μια Εκκλησία αποκόπτεται από τον κορμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, λόγω δογματικών διαφορών, αυτό σημαίνει ότι υπολείπεται και στο μυστήριο της ιερωσύνης. Δηλαδή, όταν χάνεται η αποκαλυπτική αλήθεια και υιοθετούνται αιρετικές απόψεις, αυτό έχει συνέπειες και στην αποστολική διαδοχή. Διότι οι άγιοι Απόστολοι μετέδιδαν το χάρισμα της ιερωσύνης, αλλά ταυτόχρονα παρέδιδαν, δια της αναγεννήσεως, και όλη την αποκαλυπτική παράδοση.
 

Στο σημείο αυτό πρέπει να υπενθυμίσουμε την διδασκαλία του αγίου Ειρηναίου Επισκόπου Λυώνος, στην οποία φαίνεται καθαρά ότι η Εκκλησία συνδέεται στενώτατα με την Ορθοδοξία και την θεία Ευχαριστία, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όταν χάνεται η Ορθόδοξη πίστη, τότε δεν υπάρχει ούτε Εκκλησία ούτε και θεία Ευχαριστία. Οπότε ο Κληρικός που χάνει την ορθόδοξη πίστη αποκόπτεται από την Εκκλησία καί, βεβαίως, τότε δεν υφίσταται και η αποστολική παράδοση και αποστολική διαδοχή. Το ότι ο άγιος Ειρηναίος συνδέει την αποστολική διαδοχή όχι μόνον με την χειροτονία, αλλά και με την διατήρηση της αληθούς πίστεως, φαίνεται από ένα χωρίο: “Δια τούτο τοις εν τη Εκκλησία πρεσβυτέροις υπακούειν δεί, τοις την διαδοχήν έχουσιν από των αποστόλων, καθώς επεδείξαμεν, τοις σύν τη επισκοπική διαδοχή το χάρισμα της αληθείας ασφαλές, κατά την ευδοκίαν του Πατρός ειληφόσι”.
 

Επειδή, λοιπόν, δεν υπάρχει ιερωσύνη στους Παπικούς, γι’ αυτό και δεν υπάρχουν μυστήρια, και όσα τελούνται δεν είναι αγιαστικά μυστήρια. Εάν όμως, όπως ισχυρίζονται μερικοί, ο Πάπας έχει ιερωσύνη, τότε το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας είναι έγκυρο και ο άρτος ο ευρισκόμενος στην Αγία Τράπεζα είναι ο Χριστός, οπότε περιπίπτουν σε δύο σφάλματα, ή να κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων, παραβαίνοντας πληθώρα ιερών Κανόνων ή να αποστρέφωνται τον Ίδιο τον Χριστό, ευρισκόμενον κατ’ αυτούς πάνω στην Αγία Τράπεζα.
 

Γενικά, πρέπει να πούμε ότι το Βατικανό δεν είναι Εκκλησία, αλλά ένα πολιτικοοικονομικό σύστημα, ευρισκόμενο εκτός της Εκκλησίας, και ο Πάπας, καθώς και όλοι οι “Κληρικοί” του Βατικανού δεν είναι διάδοχοι των Αποστόλων, δεν έχουν αποστολική παράδοση και διαδοχή.
 

Επομένως, πρέπει να υπογραμμισθή ότι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είμαστε και Ρωμαίοι – Ρωμηοί, δηλαδή απόγονοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και Καθολικοί, δηλαδή Ορθόδοξοι, διότι ο όρος Καθολικός δηλώνει το καθ’ όλου, το ορθόδοξο. Οι Παπικοί είναι Φραγκολατίνοι, μετά την κατάληψη του θρόνου της Ρώμης από τους Φράγκους, καθώς επίσης και αιρετικοί.
 

Σε καιρό συγχύσεως, όπως η εποχή μας, πρέπει να είμαστε ομολογητές της Πίστεως, μάρτυρες της αληθείας και ποιμένες που θα ποιμαίνουμε τον λαό του Θεού με κριτήρια και προϋποθέσεις εκκλησιολογικές, οι οποίες οδηγούν στην σωτηρία.

 

Πηγή: orthodoxanswers.gr