Χριστιανοί γνωρίσατε τόν Χριστό!

  Αγίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ.

Να βλέπει κανείς και να χύνει δάκρυα πικρά! Χριστιανούς που δεν γνωρίζουν εις τί συνίσταται ο Χριστιανισμός! Και όμως αυτό το θέαμα βλέπει κανείς σήμερα, όπου κι αν στρέψει τα μάτια του. Σπανιώτατα μπορεί κανείς σήμερα μέσα σ' αυτό το πλήθος των αυτοκαλούμενων Χριστιανών να βρει έναν, που νάναι πράγματι ενσυνείδητος, λόγω και έργω Χριστιανός! Θ' απαντήσω με όσο το δυνατόν λιγώτερες λέξεις σ' όλες τις ερωτήσεις που υποβάλλετε, μίαν προς μίαν. 

 

Γράφετε: «Γιατί να μην μπορούν να σωθούν οι ειδωλολάτρες, οι μωαμεθανοί, καθώς επίσης και όλοι οι αιρετικοί; Μεταξύ αυτών υπάρχουν εξαιρετικοί άνθρωποι! Το να καταδικάσουμε όλους αυτούς τους καλούς ανθρώπους είναι αντίθετο (δήθεν) προς το έλεος του Θεού(!)... είναι αντίθετο προς την υγειά ανθρώπινη λογική. Οι αιρετικοί είναι και αυτοί χριστιανοί, τέλος πά­ντων!... Το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του σεσωσμένο, και τα μέλη των άλλων δογμάτων καταδικασμένα, είναι ταυτόχρονα ανοησία... και άκρα υπερηφάνεια!...».
 

Χριστιανοί! Επιχειρηματολογείτε πάνω στο ζήτημα της Σωτηρίας, χωρίς να ξέρετε τί είναι Σωτηρία, γιατί οι άνθρωποι έχουν ανάγκην από αυτήν, και τελικά αγνοείτε τον Χριστό, τον μοναδικό αυτοσκοπό και μέσο της σωτηρίας μας. Ακούστε λοιπόν την πραγματική διδασκαλία πάνω στο σημείο αυτό, τη διδασκαλία της αγίας μας Εκκλησίας - της Ορθοδοξίας.Η Σωτηρία συνίσταται στο να επανεύρουμε την κοινωνία με τον Θεό. Αυτή η κοινωνία εχάθη απ' ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, όταν οι προπάτορές μας έπεσαν στην αμαρτία. Ολόκληρο το ανθρώπινο γένος ανήκει λοιπόν σε μια κατηγορία εκπτώτων και καταδικασμένων δημιουργημάτων. Η καταδίκη είναι η κληρονομία του κάθε ανθρώπου είτε εναρέτου είτε κακοποιού. «Εν ανομία συνελήφθημεν και εν αμαρτία εκυήθημεν». «Καταβήσομαι προς τον υιόν μου πενθών εις άδου» (Γένεσις ΛΖ' 35), λέγει ο Πατριάρχης Ιακώβ για τον εαυτό του και τον άγιο υιόν του, τον πάγκαλο και σώφρονα Ιωσήφ. Δεν είναι μόνον οι αμαρτωλοί που κατεβαίνουν στον Άδη, στο τέλος της επίγειας παροικίας τους, αλλ' επίσης και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης!....
 

Για να αποκατασταθεί λοιπόν η μετά του Θεού Κοινωνία, δηλαδή η Σωτηρία μας, ήταν αναγκαία η Λύτρωση! Και η λύτρωση του ανθρωπίνου γένους, δεν επραγματοποιήθη από ένα Άγγελο ή Αρχάγγελο ή οποιοδήποτε άλλο ανώτερο -πλην πεπερασμένο, κτιστό δημιούργημα- αλλά επραγματοποιήθηκε από τον Ίδιο, τον Άπειρο Θεό, δι' Υιού εν Αγίω Πνεύματι. Όπως πολύ όμορφα και χαρακτηριστικά αναφέρεται στην Ακολουθία της Θείας Λειτουργίας και ειδικά στην Προσκομιδή: «Ούτε γαρ Άγγελος, Αρχάγγελος ή άνθρωπος, αλλ' Αυτός έσωσας ημάς, Σωτήρ ημών, δόξα σοι».
 

Ο θάνατος που ήταν η μερίδα του ανθρώπινου γένους αντικαταστάθηκε με τον δικόν του θάνατο! Η έλλειψη της ανθρώπινης αξιομισθίας αναπληρώθηκε με τη δική του ατελεύτητη Δικαιοσύνη. Όλα τα ασθενή καλά έργα του ανθρώπου, που οδηγούσαν στον Ά­δη αντικατεστάθηκαν με ένα μόνον αγαθόν έργο κοσμικής (μάλλον υπερκόσμιας) ισχύος: Πίστη στον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν!
 

Οι Εβραίοι ερώτησαν τον Κύριο: «Τί ποιώμεν ίνα εργαζώμεθα τα έργα του Θεού;». Και ο Κύριος τους α­ποκρίθηκε: «Τούτο εστιν το έργον του Θεού, ίνα πιστεύετε εις ον απέστειλεν Εκείνος!...» (Ιωάν. ΣΤ' 29). Ένα μοναδικό καλό έργο είναι αναγκαίο για τη Σωτηρία μας: Η Πίστις!
 

Αλλά η Πίστις είναι έργον! Με την Πίστη και μόνο την Πίστη μπορούμε να 'ρθούμε σε κοινωνία με τον Θεό, με την βοήθεια και Χάρη των Μυστηρίων, τα οποία Εκείνος μας παράδωσε.
 

Έχετε τελείως άδικο, όταν λέγετε και σκέφτεστε ότι οι «καλοί άνθρωποι» μεταξύ των άθεων και μουσουλμάνων θα σωθούν, δηλαδή θα έλθουν σε κοινωνία μετά του Θεού.
 

Έχετε τελείως άδικο, όταν θεωρείτε την αντίθετη άποψη ως ένα είδος καινοτομίας, ως ένα είδος πλάνης, που εισχώρησε μέσα στην Εκκλησία!... Όχι! Αυτή υπήρξεν ανέκαθεν η συνεχής διδασκαλία της αληθούς Εκκλησίας, της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Η Εκκλησία απ' αρχής δεν εγνώρισε παρά ένα μονάχα μέσον Σωτηρίας. Τον Θεάνθρωπο Λυτρωτή!
 

Την στιγμή που οι δίκαιοι της αληθούς Εκκλησίας, οι λυχνίες διά των οποίων έλαμψε το Άγιον Πνεύμα, οι Προφήτες και οι θαυματουργοί, εκείνοι που επίστευσαν στον ερχόμενο Σωτήρα, πλην όμως απέθαναν πριν από την έλευσή Του, πήγαν στον Άδη, πώς μπορείτε να πιστεύετε ότι οι μουσουλμάνοι και οι άθεοι αιρετικοί, οι οποίοι ποτέ δεν εγνώρισαν τον Λυτρωτή, ούτε επίστευσαν εις Αυτόν, απλώς και μόνον επειδή εσείς τους κρίνετε καλούς, έφθασαν τάχα στη Σωτηρία, στην οποία με κανένα άλλο μέσο δεν φτάνει κανείς παρά μόνο και αποκλειστικά με την πίστη στον Λυτρωτή!
 

Χριστιανοί! Γνωρίσατε τον Χριστό! Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι Τον αγνοείτε! Ότι ακόμη μάλιστα Τον αρνείσθε, εάν διδάσκετε δυνατότητα Σωτηρίας χωρίς Αυτόν, με την βοήθεια και μόνον οιονδήποτε καλών έργων.
 

Καθένας, που διδάσκει δυνατότητα Σωτηρίας χωρίς Χριστόν αρνείται τον Χριστό, και χωρίς να το γνωρίζει υποπίπτει στην τρομερή αμαρτία της βλασφημίας! Αναγνωρίζομεν λοιπόν ότι ο άνθρωπος δικαιούται εκ πίστεως άνευ των έργων του Νόμου (Ρωμ. Γ' 28), όπως λέγει ο Άγιος Απόστολος Παύλος.
 

«Δικαιοσύνη δε Θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας τους πιστεύοντας. Ου γάρ εστιν διαστολή. Πάντες γάρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούμενοι δωρεάν, τη Αυτού Χάριτι, διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού...» (Ρωμ. Γ' 22-24).
 

Απαντάτε: «Ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος, άνευ συζητήσεως, ενδιαφέρεται περί των "καλών έργων". Διδάσκοντας ότι "πίστις άνευ έργων νεκρά εστι". Αλλά προσέξατε ακριβώς αυτό που ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος επιθυμεί να τονίσει».
 

Θα παρατηρήσετε ότι όπως κάθε θεόπνευστος συγγραφέας των Αγίων Γραφών, αναζητεί τα έργα της πίστεως και όχι τα καλά έργα της πεπτωκυίας ημών φύσεως! Αναζητεί την ζώσαν πίστη, πούναι επισφραγισμένη με τα έργα του νέου ανθρώπου, και όχι τα καλά έργα της ξεπεσμένης μας υπόστασης, τα οποία η πίστις απεχθάνεται.
 

Αναφέρει την διαγωγή του Πατριάρχη Αβραάμ: Ένα έργο, που φανερώνει την πίστη του δίκαιου αυτού ανθρώπου του Θεού. Το έργο αυτό συνίσταται στην προς τον Θεόν θυσίαν του μονογενούς υιού του!... Το να σκοτώνει κανείς το παιδί του θυσιάζοντάς το, δεν είναι επ' ουδενί λόγω και τρόπω ένα καλό έργο κατά τους νόμους της ανθρώπινης φύσης. Είναι καλό έργο, μόνο τη στιγμή, που αποτελεί εκπλήρωση της Θείας Εντολής. Είναι το έργο της πίστεως! Παρατηρήσατε την Καινή Διαθήκη και εν γένει ολόκληρη την Αγία Γραφή, και θα ιδήτε ότι αυτή απαιτεί την τήρηση των εντολών του Θεού, και αυτή η τήρηση καλείται έργον! Διότι από την τήρηση των εντολών η προς τον Θεό πίστη καθίσταται ζώσα και ενεργής. Ενώ χωρίς αυτήν η Πίστη είναι νεκρή και ανενέργητη...

 

Πηγή: hristospanagia3.blogspot.gr