Ποιος σκότωσε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ;

 

«Απεκρίθη ο Πιλάτος (προς τον Χριστό)· Μήπως εγώ είμαι Ιουδαίος; Το έθνος το ιδικόν σου και οι αρχιερείς σε παρέδωκαν εις εμέ» (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο 18:.35).

«...εζήτει ο Πιλάτος να απολύση αυτόν· οι Ιουδαίοι όμως έκραζον, λέγοντες· Εάν τούτον απολύσης, δεν είσαι φίλος του Καίσαρος….και λέγει προς τους Ιουδαίους· Ιδού ο βασιλεύς σας. Οι δε εκραύγασαν· Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν. Λέγει προς αυτούς ο Πιλάτος· Τον βασιλέα σας να σταυρώσω; Απεκρίθησαν οι αρχιερείς· Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα….» (Ιωάννη 19: 12, 14,15).

Απόστολος Πέτρος: «Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον….τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, διά χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε» (Πράξεις 2:23,24)

- “Η διακήρυξις αύτη του αποστόλου δεικνύει ότι η βουλή του Θεού δεν απαλάσσει τους Ιουδαίους της ενοχής του θανάτου του Ιησού, αφού ούτοι ήσαν ελεύθεροι αυτουργοί αυτού” (Π. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις τας Πράξεις των Αποστόλων).

«Τον παλαιόν καιρόν οι Εβραίοι εθανάτωσαν όλους τους προφήτας, όλους τους δικαίους διδασκάλους... Ετόλμησαν και εσταύρωσαν και τον Χριστόν μας» - Άγιος Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός.

 

Του Michael Hoffman / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Στην σύγχρονη εποχή μας οι άνθρωποι νομίζουν ότι ξέρουν την απάντηση στο ερώτημα, "Ποιος σκότωσε τον Ιησού Χριστό;" Απαντούν όπως έχουν κατηχηθεί: οι αμαρτίες μας σκότωσαν τον Ιησού γενικά και ειδικά υπεύθυνοι ήταν οι Ρωμαίοι. Δεν αναφέρονται άλλοι υπαίτιοι για το έγκλημα αυτό, ειδικότερα, εκτός ίσως από μια φευγαλέα αναφορά σε μια γενική κατηγορία ηγετών, οι «αρχιερείς» και μια αόριστη φυλή που αναφέρεται ως "ο λαός".

Πράγματι οι αμαρτίες μας συνέβαλαν στην αγωνία, το μαρτύριο και τον θάνατο που ο Ιησούς υπέφερε και ο Πόντιος Πιλάτος είναι το παράδειγμα κάθε αδύνατου χαρακτήρα που θα προσπαθήσει να κάνει το σωστό πράγμα, μόνο αν δεν του κοστίσει προσωπικά. Η γυναίκα του Πιλάτου έγινε προάγγελος της πνευματικής του απώλειας μιλώντας του στο αυτί (να ελευθερώσει τον Ιησού), αλλά ο εβραϊκός όχλος έκανε τον Πιλάτο να τρέμει, όταν τον απείλησε ορθά κοφτά ότι τον περιμένει η οργή του Καίσαρα, έτσι και ελευθερώσει τον «ψευδοπροφήτη» Ιησού.

Ο Πιλάτος επέλεξε τη φιλία του αφεντικού του στη Ρώμη πάνω από τη φιλία με τον Βασιλιά του Σύμπαντος. Πόσες φορές δεν έχουμε κάνει μια εξίσου ανόητη επιλογή - η σκοπιμότητα πάνω από τις αρχές; Ναι, είμαστε όλοι ένοχοι για τον θάνατο του Κυρίου μας.

Ωστόσο, όταν το βάρος της φρικτής δίκης, τα βασανιστήρια και η εκτέλεση του Υιού του Θεού αφαιρεθούν από το γενικότερο πλάνο της ανθρώπινης διαφθοράς σε γενικές γραμμές, μια αλήθεια στην καρδιά της ιερής αυτής αφήγησης δεν γίνεται αποδεκτή.

Κάθε τέτοια εποχή του χρόνου οι ειλικρινείς Χριστιανοί προσπαθούν νοερώς να περπατήσουν ξανά στα χνάρια του Σωτήρα μας, στην διαδρομή που διένυσε από την 40ήμερη νηστεία μέχρι τον κήπο της Γεθσημανή όπου παρακαλούσε τον Πατέρα Του αν είναι δυνατόν, να παρέλθει το ποτήρι ενός βασανιστικά επώδυνου και επαίσχυντου μαρτυρικού θανάτου.

Εάν θέλουμε να διεισδύσουμε πιο βαθιά στο μυστήριο του θανάτου του Ιησού, είναι απαραίτητο να λάβουμε υπόψιν μας όλα τα στοιχεία του θανάτου του. Αποτελεί άρνηση του Σταυρού εάν θέλουμε να ξεγλιστρήσουμε μακριά από την αλήθεια, όπως έκαναν οι δικοί Του την ημέρα της Σταύρωσής Του.

Δεν μπορούμε να αρκεστούμε, από φόβο και ‘πολιτική ορθότητα’, να αναφερόμαστε σε αυτούς που συνωμότησαν να τον σκοτώσουν, με μειλίχιους γενικούς όρους όπως «οι αρχιερείς και ο λαός».

 

 Ο Ιούδας από την γνωστή ταινία του Τζεφιρέλλι. Μνημείο του Ιούδα είχαν στήσει οι κομμουνιστές στη μόσχα μετά το μπολσεβικικό πραξικόπημα του 1917.

Στην περίπτωση του Ιούδα, οι New Age Γνωστικοί τον παρουσιάζουν ως ένα παρεξηγημένο αντι-ήρωα που έκανε δυνατή τη θεία εξιλέωση, φέρνοντας την αναπόφευκτη θυσία που άνοιξε τις πύλες του Ουρανού. Χωρίς τον Ιούδα, λένε, ο Χριστός δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει την αποστολή Του.

Αλλά αγνοούν την έννοια των απλών λόγων του Ιησού: «ουαί τω κόσμω από των σκανδάλων· ανάγκη γάρ εστιν ελθείν τα σκάνδαλα πλην ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι' ου το σκάνδαλον έρχεται» (Κατά Ματθαίον 18:07)!

Ο Ιούδας δεν απαλλάχθηκε από τις συνέπειες της προδοσίας του. Κάποιος αμαρτωλός επρόκειτο να προσβάλει τον Θεό και να προδώσει τον Υιό Του. Προέκυψε αυτός ο κάποιος να ήταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Αλίμονο σε αυτόν και σε όλους που κάνουν ό, τι έκανε.

Η θρησκεία του Ιουδαϊσμού, όταν ανακατεύθηκε με τις προφορικές παραδόσεις και τις δεισιδαιμονίες των ανθρώπων, έγινε το είδωλο που τύφλωσε την εβραϊκή ηγεσία και στη συνέχεια το λαό, ώστε να μην δουν ότι ο Μεσσίας τους είχε φτάσει και ήταν ανάμεσά τους. Αρχικά, είχε έρθει μόνο γι’ αυτούς.

 

Οι Φαρισαίοι.

Στο 1965 η παπική διδασκαλία "Nostra Aetate", έλεγε, «... οι ιουδαϊκές αρχές και αυτοί που ακολούθησαν το παράδειγμά τους πίεσαν για το θάνατο του Χριστού (Κατά Ιωάννη 19:06). Όμως, αυτό που συνέβη στο πάθος του δεν μπορεί να φορτωθεί εναντίον όλων των Εβραίων, χωρίς διάκριση, συνεχώς, για μια ζωή, ούτε εναντίον των Εβραίων του σήμερα. Παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία είναι ο νέος λαός του Θεού, οι Εβραίοι δεν πρέπει να παρουσιάζονται ως απορριπτέοι ή καταραμένοι από τον Θεό, σαν αυτό να διδάσκει η Αγία Γραφή». (σχ. ΚΟ: το 2012 είχαμε από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο, ανάλογη «ιστορική» δήλωση – κοινή με τον Αρχιραββίνο Yona Metzger – σύμφωνα με την οποία «Δεν υπάρχει συλλογική ενοχή των Εβραίων στο θάνατο του Ιησού»).

Είναι αλήθεια ότι «δεν μπορεί να καταλογισθεί σε όλους τους Εβραίους». Όμως, η δήλωση, "Το πάθος Του δεν μπορεί να χρεωθεί εναντίον των Εβραίων του σήμερα" αυτό δεν έχει αγιογραφικά ή πατερικά θεμέλια. Είναι μια αιρετική κατασκευή.

 

Οι Φαρισαίοι είχαν το μεγαλύτερο ενεργό ρόλο στη δολοφονία του Υιού του Θεού. Εκείνοι που αντλούν την πνευματική κληρονομιά τους από τους Φαρισαίους είναι σήμερα γνωστοί ως Ορθόδοξοι Εβραίοι. Λόγω της πίστης τους, και όχι λόγω της υποτιθέμενης φυλετικής καταγωγής τους, οι σύγχρονοι Φαρισαίοι είναι πράγματι ένοχοι θεοκτονίας. Θα σταύρωναν τον Ιησού και πάλι, αν μπορούσαν. Πώς το ξέρουμε αυτό; Ο πιο σεβαστός από όλους τους ραβίνους στην ιστορία της Δύσης είναι ο Μωυσής Μαϊμωνίδης (Moses Maimonides, 1135 – 1204 μ.Χ.). Αυτός θαυμάζεται από φιλελεύθερους και συντηρητικούς (Ιουδαίους), από Αριστερά και Δεξιά, και το πιο σημαντικό, από την Ορθόδοξη πτέρυγα του Ιουδαϊσμού, ο οποίος τον θεωρεί μεγάλη αυθεντία του νόμου.

Ραβίνος Moses Maimonides.

Στο ‘Avodat Kochavim’, ο Ραβίνος Maimonides εξέδωσε θεϊκή εντολή να σκοτώσουν τον "κακό" Ιησού Χριστού, καθώς και όλους τους Εβραίους που τον ακολουθούν και όλους εκείνους που δεν ακολουθούν το Ταλμούδ.

Ο Maimonides έγραψε: «Είναι μια μιτσβά (θρησκευτικό καθήκον που ευαρεστεί τον Θεό), να καταστραφούν οι Εβραίοι προδότες, οι minim (Χριστιανοί) και apikorsim, (αιρετικοί) και να αναγκαστούν να κατέβουν στο λάκκο της καταστροφής, δεδομένου ότι προκαλούν δυσκολίες στους Εβραίους και επηρεάζουν τους ανθρώπους να οδηγηθούν μακριά από τον Θεό, όπως έκανε ο Ιησούς της Ναζαρέτ και οι μαθητές του, και ο Tzadok, ο Baithos, και οι μαθητές τους. Είθε το όνομα του κακού να σαπίσει".

Το ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, έμπροσθεν του οποίου θα κάμψει κάθε γόνατο, είναι καταραμένο από τον πιο αγαπητό στον Ιουδαϊσμό και δοξαζόμενο από τα μέσα ενημέρωσης ραβίνο, ο οποίος τολμά να πει γι’ Αυτόν, "Είθε το όνομα του κακού να σαπίσει".

(Η νύξη του Maimonides στους «Tzadok και Baithos» και τους apikorsim, αναφέρεται στους αντιπάλους του προφορικού νόμου του Ταλμούδ).

 

Το Ταλμούδ.

Στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ (BT) Σανχεντρίν 43α διαβάζουμε:

"Την παραμονή του Πάσχα κρέμασαν τον Ιησού από τη Ναζαρέτ. Και κήρυκας βγήκε μπροστά του για 40 ημέρες και φώναζε, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ... ασκούσε μαγεία, υποκίνησε και οδήγησε το Ισραήλ σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Όποιος έχει ένα επιχείρημα που μπορεί να προταθεί υπέρ του θα πρέπει να έρθει και να παρουσιάσει αυτό το επιχείρημα για λογαριασμό του. Αλλά οι δικαστές δεν κατάφεραν να βρουν ούτε ένα επιχείρημα υπέρ του, και έτσι τον κρέμασαν την παραμονή του Πάσχα ... Μήπως ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ άξιζε μια τέτοια αναζήτηση για κάποιο επιχείρημα υπέρ του; Σίγουρα παρακινούσε τους άλλους στην ειδωλολατρία ... "

BT Σανχεντρίν 107β:

Ο Ιησούς "πήγε και δημιούργησε ένα τούβλο για να συμβολίσει ένα είδωλο και προσκύνησε μπροστά του... Όποιος αμαρτάνει και προκαλεί επίσης την κοινότητα να αμαρτήσει δεν επιτρέπεται να μετανοήσει. Είπε ένας σοφός: ο Ιησούς εκτέλεσε μαγεία και υποκίνησε το λαό του Ισραήλ και τους παρέσυρε".

Η συκοφαντία που δεν είναι συκοφαντία.

Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου έχει κατηγορηθεί ότι εξαιτίας του αμέτρητοι "Εβραίοι" δολοφονήθηκαν στα πογκρόμ, λόγω της «συκοφαντίας του αίματος» (Εβραίοι που υποτίθεται ότι ψευδώς κατηγορήθηκαν για βασανισμό και δολοφονία χριστιανών παιδιών). Ένα τεράστιο πλεονέκτημα απέκτησε ο Σιωνισμός και ο Ταλμουδισμός από την κυκλοφορία ιστοριών με αιμοσταγείς ιερείς και χριστιανούς αγρότες που επιτίθενται και σκοτώνουν Εβραίους γενικώς, με ψευδείς κατηγορίες για "τελετουργικές" δολοφονίες ''εθνικών'' βρεφών και παιδιών.

 

Οι αρχετυπικές ιστορίες θυματοποίησης έχουν μια ατελείωτη διάρκεια ζωής και ανακυκλώνονται χρόνο με το χρόνο, παρά το γεγονός ότι η αλήθεια της κατηγορίας της τελετουργικής δολοφονίας έχει επιβεβαιωθεί από κανέναν άλλο παρά τον Ariel Toaff, το γιο του αρχιραβίνου της Ρώμη. Ο Toaff είναι Καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Bar-Ilan, έξω από το Τελ Αβίβ. Αποκάλυψε την πραγματικότητα της ιουδαϊκής τελετουργικής δολοφονίας των χριστιανών στο φοβερής έρευνας αριστούργημά του, ‘Pasque di Sangue’ («Πάσχα Αίματος») το 2007. Εκεί δίνει ισχυρές ενδείξεις ότι σε ορισμένες περιπτώσεις Ασκενάζι "Εβραίοι" πράγματι ήταν ένοχοι για τη τελετουργικές δολοφονίες χριστιανών παιδιών στην Ευρώπη .

Το βιβλίο δεν έμεινε σε έντυπη μορφή για περισσότερο από μερικές ημέρες, καθώς ακολούθησε υστερία, και κύμα κατασυκοφάντησης, ενώ ο συγγραφέας αναγκάστηκε να το αποκηρύξει κάτω από τεράστια πίεση και απειλές για φυλάκιση και σωματικές βλάβες.

 

 

Σχετικά με το ποιος σκότωσε τον Ιησού Χριστό, ο Απόστολος Παύλος δήλωσε:

"Διότι σεις εγείνετε, αδελφοί, μιμηταί των εκκλησιών του Θεού, αίτινες είναι εν τη Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, επειδή και σεις επάθετε τα αυτά υπό των ιδίων υμών ομοεθνών, καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων, οίτινες και τον Κύριον Ιησούν εθανάτωσαν και τους ιδίους αυτών προφήτας, και ημάς εξεδίωξαν, και εις τον Θεόν δεν αρέσκουσι, και εις πάντας τους ανθρώπους είναι εναντίοι, εμποδίζοντες ημάς να λαλήσωμεν προς τα έθνη διά να σωθώσι, διά να αναπληρώσωσι τας αμαρτίας εαυτών πάντοτε. Έφθασε δε επ' αυτούς η οργή μέχρι τέλους" (Α’ Θεσσαλονικείς 2: 14-16).

Η δήλωση του απ. Παύλου είναι σαφής. Δεν επιδέχεται ερμηνείες.

Στο μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής της, η Εκκλησία διακήρυξε ότι πέρα ​​από το κακό που οι δικές μας αμαρτίες είχαν επιφέρει, και εκείνο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και των στρατιωτών και ηγεμόνων της, ήταν οι ηγέτες των Ιουδαίων και οι οπαδοί τους, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για το θάνατο του Υιού του Θεού, την λεγόμενη «θεοκτονία».

Στο προ-Βατικανού ΙΙ καθολικό βιβλίο προσευχής ή «ευχολόγιο», αναφέρεται, "ο ίδιος ο Χριστός προσφέρθηκε πλήρες ολοκαύτωμα πάνω στο Σταυρό".
 

Λίγοι στον 21ο αιώνα τολμούν να αναφέρουν την θυσία του Ιησού Χριστού ως "ολοκαύτωμα". Στην εποχή μας η λέξη «ολοκαύτωμα» προορίζεται αποκλειστικά και μόνο για τα «δεινά του εβραϊκού λαού» κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα φρικτά πάθη του Ιησού Χριστού στο Γολγοθά έχουν περιέλθει σε δευτερεύουσα θέση και δεν αξίζουν πλέον τη λέξη «ολοκαύτωμα».

Ποιος σκότωσε τον Χριστό; Σκοτώθηκε στο Γολγοθά κατ' εντολή της πλειοψηφίας των Εβραίων. 

 

Πηγή: Κόκκινος ουρανός