Το Λιοντάρι και ο Αμνός!

Η εξοχότητα του Ιησού Χριστού!

του John Piper

Το λιοντάρι κερδίζει τον θαυμασμό μας λόγω της ορμητικής δύναμης και της αρχοντικής μεγαλοπρέπειάς του. Ο αμνός κερδίζει τον θαυμασμό μας για την πραότητά του και για τα αγαθά που μας προσφέρει. Φανταστείτε το πόσο θα άξιζε τον θαυμασμό μας ένα λιοντάρι που μοιάζει με αμνό και ένας αμνός που μοιάζει με λιοντάρι. Ο γνωστός θεολόγος Τζόναθαν Έντουαρντς παρατήρησε πριν από 250 χρόνια, ότι αυτό που κάνει τον Κύριο Ιησού Χριστό ξεχωριστό είναι "η αξιοθαύμαστη σύζευξη διαφορετικών αρετών".

 
Για παράδειγμα, θαυμάζουμε τον Χριστό για την μεγαλειότητά Του, αλλά Τον θαυμάζουμε ακόμη περισσότερο επειδή αυτή η απαράμιλλη μεγαλοσύνη Του συνδυάζεται με την υποταγή του στον Πατέρα Θεό. Προκαλεί δέος η σύζευξη της αδιαπραγμάτευτης δικαιοσύνης Του με την έκφραση άπειρου ελέους. Η εξοχότητά Του δεν είναι αποκρουστική ή εκφοβιστική καθώς συσχετίζεται με την πραότητά Του. Αν και σε πλήρη ισότητα με τον Πατέρα Θεό, έδειχνε βαθύ σεβασμό για τον Πατέρα Θεό. Αν και άξιος για κάθε τι καλό, δέχτηκε με υπομονή να υποφέρει πόνο. Η κυρίαρχη δεσποτεία Του πάνω στον κόσμο ήταν διαποτισμένη με πνεύμα υπακοής και υποταγής. Οι περήφανοι διανοητές της εποχής της επίγειας διακονίας Του έμειναν άφωνοι μπρος στη σοφία Του. Ταυτόχρονα όμως ήταν τόσο απλός ώστε να Τον αγαπούν και να Τον κατανοούν τα μικρά παιδιά. Μπορούσε να καταπαύει μια τρικυμία με έναν Του μόνο λόγο κι όμως επέλεξε να μην κατεβάσει τον εαυτό Του από τον σταυρό στον οποίο οι άνθρωποι Τον κάρφωσαν.

 
Η δόξα του Χριστού δεν είναι κάτι το απλό και μονοδιάστατο. Είναι ο συγκερασμός σε ένα πρόσωπο εκ διαμέτρου αντίθετων ιδιοτήτων. Αυτό το βλέπουμε στο βιβλίο της Αποκάλυψης: "ιδού, υπερίσχυσεν ο λέων όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα του Δαυίδ, να ανοίξη το βιβλίον, και να λύση τας επτά σφραγίδας αυτού" (Αποκ. 5:5). Εδώ ο θριαμβευτής Χριστός παρουσιάζεται σαν λιοντάρι έτοιμο να ξετυλίξει το βιβλίο της ιστορίας του κόσμου.

 
Προσέξτε όμως τι βλέπουμε στο αμέσως επόμενο εδάφιο. "Και είδον, και ιδού, εν μέσω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων, και εν μέσω των πρεσβυτέρων, Αρνίον ιστάμενον ως εσφαγμένον, έχον κέρατα επτά, και οφθαλμούς επτά· οίτινες είναι τα επτά πνεύματα του Θεού τα απεσταλμένα εις πάσαν την γην" (6:6). Ο Λέων είναι το ίδιο πρόσωπο με το Αρνίον - ένα ζώο γνωστό για το πόσο άβλαβο και ήσυχο είναι και το πόσο εύκολα γίνεται λεία άλλων ζώων. Ένα ζώο που το κουρεύουν, το γυμνώνουν για να ντύσει άλλους και το σφάζουν για να γίνει τροφή για άλλους. Έτσι, ο Χριστός είναι ο Λέων που μοιάζει με Αμνό.

 
Ο Λέων θριάμβευσε επειδή ήταν πρόθυμος να αναλάβει το ρόλο του Αμνού. Μπήκε στην Ιερουσαλήμ την Κυριακή των Βαΐων ως βασιλιάς έτοιμος να ενθρονιστεί. Βγήκε από την Ιερουσαλήμ την Μεγάλη Παρασκευή σαν Αμνός έτοιμος να σφαγεί. Σαν το Λιοντάρι που κατασπαράζει τη λεία του έδιωξε έξω από το Ναό του εμπόρους που τον λυμαίνονταν. Και στο τέλος της ίδιας εβδομάδας παρέδωσε τον εαυτό του στη σφαγή, και έσφαξαν το Λιοντάρι σαν να ήταν ένας Αμνός προς θυσία. Τι είδους αμνός, όμως; Στην Αποκάλυψη 5:6 διαβάζουμε για το "Αρνίον ιστάμενον ως εσφαγμένον, έχον κέρατα επτά". Ας προσέξουμε δύο πράγματα.

 
Πρώτον, το Αρνίον είναι "ιστάμενον", στέκεται. Ο εσφαγμένος αμνός δεν κείται σωριασμένος στο καταματωμένο έδαφος. Ναι, το Αρνίον είναι "ως εσφαγμένον". Αλλά τώρα το συναντούμε "ιστάμενον" - το βλέπουμε να στέκεται δίπλα στο θρόνο του Θεού.

 
Δεύτερον, ο Αμνός έχει εφτά κέρατα. Τα "κέρατα" μέσα σ' όλο το βιβλίο της Αποκάλυψης λειτουργούν ως σύμβολο δύναμης (12:3, 13:1, 17:3, 12). Το ίδιο και στην Παλαιά Διαθήκη (Δευτερονόμιο 33:17, Ψαλμός 18:2, 112:9). Επίσης ο αριθμός "επτά" είναι γνωστό σύμβολο πληρότητας και τελειότητας. Κατά συνέπεια αυτός ο Αμνός δεν είναι συνηθισμένος. Αν και είχε σφαγεί, τώρα είναι ζωντανός, και στέκεται ισχυρός και δυνατός στο έπακρο. Είναι στην πραγματικότητα ένας Αμνός που μοιάζει με λιοντάρι.

 
Αυτό το βλέπουμε με δέος λίγο παρακάτω όπου διαβάζουμε για ανθρώπους που καλούν τα βουνά και τους βράχους λέγοντας, "Πέσετε εφ' ημάς, και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου, και από της οργής του Αρνίου"(Αποκ. 6:16). Το ίδιο και παρακάτω, "Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον, και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων· και όσοι είναι μετ' αυτού, είναι κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί" (Αποκ. 17:14).

 
Ο Χριστός λοιπόν είναι ο Αμνός που μοιάζει με λιοντάρι και το Λιοντάρι που μοιάζει με αμνό. Αυτή είναι η μοναδικότητα της δόξας Του - "μία αξιοθαύμαστη σύζευξη διαφορετικών αρετών". Αυτή η ένδοξη σύζευξη λάμπει ευκρινέστερα επειδή ανταποκρίνεται τέλεια με την δική μας ανάγκη για έλεος και γλυκύτητα από τη μία και τον πόθο για εξοχότητα και μεγαλειότητα από την άλλη.

 
Ο Ιησούς είπε, "Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς, και μάθετε απ' εμού· διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών" (Ματθαίος 11:28 - 29). Αυτή η γλυκύτητα και πραότητα του Αμνού καταπραϋνει την καρδιά μας. Πόσο την έχουμε ανάγκη! Αν μας καλούσε να Τον ακολουθήσουμε με σκληρότητα, σαν να στρατολογούσε νεοσύλλεκτους, θα νιώθαμε ανήμποροι και απρόθυμοι.

 
Από την άλλη όμως πλευρά, αν η πραότητα ήταν το μόνο στοιχείο του άγιου χαρακτήρα του Χριστού τότε θα έλειπε η δόξα, η μεγαλοπρέπεια. Η γλυκύτητα του σαν το λιοντάρι Αμνού λάμπει με έναν τρόπο μοναδικό όταν συνδυάζεται με την άπειρη και αέναη εξουσία του σαν τον αμνό Λιονταριού. Η δόξα αυτή είναι ικανή να καλύψει την ανάγκη μας για κάτι που μας υπερβαίνει, για κάτι το μεγαλειώδες, το μεγαλοπρεπές. Γιατί ναι μεν όλοι είμαστε "κοπιώντες και πεφορτισμένοι". Αλλά και σε όλων την καρδιά καίει σαν φλόγα, η επιθυμία η ζωή μας να μην χαραμιστεί, αλλά να μετρήσει για κάτι σπουδαίο, το μεγαλειώδες. Σε αυτό το πανανθρώπινο όνειρο ο Κύριος Ιησούς Χριστός απαντά, "Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη... και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος" (Ματθαίος 28:18 - 20). Ο σαν τον αμνό Λέων μας καλεί να εμψυχωθούμε από την απόλυτη εξουσία Του πάνω στο κάθε τι. Και μας θυμίζει ότι με όλη την εξουσία Του θα είναι μαζί μας έως της συντελείας του αιώνος. Αυτό ακριβώς που ποθούμε όλοι μας. Έναν ανίκητο ηγέτη, έναν πανίσχυρο αρχηγό.

 
Βλέπετε και εμείς, αν και απλοί θνητοί, είμαστε αρκετά πολύπλοκοι. Είμαστε αξιοθρήνητοι αλλά ταυτόχρονα έχουμε πανίσχυρα πάθη. Είμαστε αδύναμοι, κι όμως ονειρευόμαστε να μπορούμε να κάνουμε πράγματα θαυμαστά και μεγαλειώδη. Είμαστε παροδικοί όμως η αιωνιότητα είναι γραμμένη στις καρδιές μας. Η δόξα του Χριστού λάμπει ενδοξότερη επειδή ο συνδυασμός των ιερών ιδιοτήτων Του ανταποκρίνεται στην πολυπλοκότητα της ύπαρξής μας.

 
Στο παρελθόν, αυτό το σαν τον αμνό Λιοντάρι γεύθηκε πόνο και θλίψη. Οδηγήθηκε στη σφαγή. "Εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν, και ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον" (Ησαίας 53:7). Στην έσχατη ώρα όμως τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Το σαν το αμνό Λιοντάρι θα γίνει ο σαν το λιοντάρι Αμνός και με αυτοκρατορική αταραξία θα σταθεί στην όχθη της λίμνης του πυρός, εκεί όπου κάθε αμετανόητος εχθρός του "θέλει βασανισθή... ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του Αρνίου... εις αιώνας αιώνων" (Αποκάλυψη 14:10 - 11).

 
Μετάφραση: Π. Κανταρτζής

 

Πηγή: gec.gr