Κατά κόσμον Σπυρίδων Λιγνός, γεννήθηκε τό 1893 στό Ἀμαρούσιο Ἀττικῆς, καταγόμενος ἀπό παλαιά οἰκογένεια τῆς πόλεως. Στή γεννέτειρά του παρακολούθησε τίς ἐγκύκλιες σπουδές καί κατόπιν φοίτησε στό Σχολαρχεῖο τῆς ἐποχῆς του.Τό 1909, σέ ἡλικία 16 ἐτῶν, γνώρισε στό Ναό Ἀναλήψεως Παγκρατίου (μετόχι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους), τόν ἐφημέριο, τότε Ἱερομόναχο καί ἔπειτα Ἐπίσκοπο Βρεσθένης καί Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν ἅγιο Ματθαῖο τόν Νέο Ὁμολογητή (+ 1950), μέ τόν ὁποῖο συνδέθηκε πνευματικά, ὥστε νά τόν ἀκολουθήσει στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί νά ἐγκαταβιώσει μαζί του στό ἐρημητήριο τοῦ ἁγ. Μηνᾶ Βίγλας. Ἐκεῖ ἀγωνιζόμενος δέχθηκε τό Μεγάλο καί Ἀγγελικό Σχῆμα καί τό ὄνομα Νεκτάριος.
Στό ἐρημητήριο τοῦ ἁγ. Μηνᾶ ἔμεινε 23 ὁλόκληρα χρόνια, ἀγωνιζόμενος γιά τήν ψυχική του σωτηρία, ἐργαζόμενος τήν ξυλουργική τέχνη.
Στό ἐρημητήριο τοῦ ἁγ. Μηνᾶ ἔμεινε 23 ὁλόκληρα χρόνια, ἀγωνιζόμενος γιά τήν ψυχική του σωτηρία, ἐργαζόμενος τήν ξυλουργική τέχνη.
Τό 1952, κατά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, κλήθηκε ἀπό τήν ἔρημο τοῦ Ἄθωνα στήν ἔρημο τοῦ κόσμου, γιά νά ἐξυπηρετήσει τόν Ἀγῶνα ὡς κληρικός καί Ἐπίσκοπος. Τόν Μάρτιο τοῦ 1952 χειροτονήθηκε Διάκονος καί Πρεσβύτερος καί τόν Ἰούλιο τοῦ ἰδίου ἔτους ἐξελέγη καί χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Βρεσθένης, λαβών τό ὄνομα τοῦ Γέροντά του ἁγίου Ματθαίου.
Ποίμανε τήν ἐπαρχία του (νομό Λακωνίας) μέ νεανικό ζῆλο καί αὐταπάρνηση, μέ κόπους καί ἀγῶνες ἀνεκδιήγητους. Γιά τόν Ἐπίσκοπο Ματθαῖο τά ὅρια τῆς ἡμέρας ἦταν στενά καί ἀνεπαρκῆ, γι’ αὐτό μελετοῦσε καί τήν νύκτα. Καί στόν κόσμο ἔμεινε πτωχός Ἁγιορείτης καί γιά νά μήν ἐπιβαρύνει κανένα μέ τήν παρουσία του, δημιούργησε στή γεννέτειρά του Ἀμαρούσιο ἕνα μικρό ἡσυχαστήριο πρός τιμήν τῆς Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης, ὅπου καί διέμενε.
Ποίμανε τήν ἐπαρχία του (νομό Λακωνίας) μέ νεανικό ζῆλο καί αὐταπάρνηση, μέ κόπους καί ἀγῶνες ἀνεκδιήγητους. Γιά τόν Ἐπίσκοπο Ματθαῖο τά ὅρια τῆς ἡμέρας ἦταν στενά καί ἀνεπαρκῆ, γι’ αὐτό μελετοῦσε καί τήν νύκτα. Καί στόν κόσμο ἔμεινε πτωχός Ἁγιορείτης καί γιά νά μήν ἐπιβαρύνει κανένα μέ τήν παρουσία του, δημιούργησε στή γεννέτειρά του Ἀμαρούσιο ἕνα μικρό ἡσυχαστήριο πρός τιμήν τῆς Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης, ὅπου καί διέμενε.
Πρό τῆς ἐξωτερικῆς πύλης τῆς Ἱεράς Μονής Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσης Κερατέας.
Ὁ μακαριστός Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος Β' κατά τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τοῦ ἔτους 1957. Καθήμενοι διακρίνονται (ἀπό ἀριστερά) οἱ Ἀρχιερεῖς Πατρῶν Ἀνδρέας, Κορινθίας Κάλλιστος, Ἀθηνῶν Αγαθάγγελος καί Βρεσθένης Ματθαῖος Β'. Ὄρθιοι διακρίνονται (ἀπό ἀριστερά) οἱ Ἀρχιερεῖς Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Θηβῶν Ἰωάννης καί Μεσσηνίας Γρηγόριος, ὁ Ἀρχιγραμματεύς Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος καί οἱ Ἀρχιερεῖς Ἀττικῆς Μελέτιος καί Τρίκκης Βησσαρίων.
Κατά τήν χειροτονία τοῦ Ἐπισκόπου Τήνου Ἀγαθαγγέλου (1957), στό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Μηνᾶ (Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας). Ἀπό τά ἀριστερά διεκρίνονται ὁ Ἱεροδιάκονος Γαλακτίων καί οἱ Ἀρχιερεῖς Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Σαλαμῖνος Θεόκλητος (ἐπί τοῦ θρόνου, προσφωνῶν τόν χειροτονούμενο), Πατρῶν Ἀνδρέας, Τρίκκης Βησσαρίων καί Βρεσθένης Ματθαῖος Β'.
Πηγή: trueorthodoxchyrchphotoarchives.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου