Λέσχη Μπίλτενμπεργκ, η λίστα με τα ονόματα των φετινών καλεσμένων της...

Η δραστηριότητα της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, της οποίας η ετήσια σύνοδος κορυφής πραγματοποιήθηκε στο Watford, βόρεια του Λονδίνου, πάντα κέντριζε την περιέργεια της κοινωνίας. Ο Ντανιέλ Εστουλίν, συγγραφέας μιας σειράς βιβλίων για τη Μπίλντεμπεργκ, παρουσιάζει την άποψή του σε ένα άρθρο για το RT.

 
Φανταστείτε μια ιδιωτική λέσχη, όπου οι πρόεδροι, πρωθυπουργοί, οι τραπεζίτες και οι στρατηγοί συναναστρέφονται μεταξύ τους, όπου οι συνοδοί βασιλέων εξασφαλίζουν ότι όλα πάνε καλά, και όπου οι άνθρωποι που έχουν τα ηνία της εξουσίας, των αγορών και της Ευρώπης λένε, ό,τι δεν τολμούν να πουν δημόσια.

 
Καλώς ορίσατε στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ...

 
Στον κόσμο της διεθνούς οικονομίας κινούνται αυτοί που κατευθύνουν τα γεγονότα και αυτοί που αντιδρούν σε αυτά. Ενώ για τους τελευταίους γνωρίζουμε περισσότερα, είναι πιο πολλοί και προφανώς ασκούν μεγάλη επιρροή, η πραγματική όμως εξουσία βρίσκεται στα χέρια των πρώτων. Καταλαμβάνοντας το κέντρο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι η ολιγαρχία που σήμερα εκπροσωπείται από τη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ.

 
Τώρα, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ δεν είναι μια συνωμοσία. Δεν είναι μια μυστική κοινωνία. Δεν είναι ένας καρτεσιανός φανταστικός κόσμος στον οποίο, κατά τη διάρκεια διαδοχικών γενεών, επιβάλλονται απομονωμένες προθέσεις συγκεκριμένων ατόμων αντί των δυναμικών κοινωνικών διεργασιών που δρουν ως παράγοντες που καθορίζουν την πορεία της ιστορίας και την εξέλιξη των ιδεών.

 
Δεν υπάρχει συνωμοσία παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να το σκέφτονται έτσι, όπως τις φαντασιακές ιστορίες της παιδικής τους ηλικίας. Δεν υπάρχει καμία ομάδα ανθρώπων, όσο ισχυρή και να είναι, που να κάθεται γύρω από ένα τραπέζι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, κρατώντας τα χέρια, κοιτάζοντας μια κρυστάλλινη σφαίρα, και σχεδιάζοντας το μέλλον μας.

 
Μια παγκόσμια συνωμοσία κεκλεισμένων των θυρών...

 
Η ιδέα πίσω από κάθε συνάντηση της Μπίλντεμπεργκ, είναι να δημιουργήσουν αυτό που αποκαλούν «η αριστοκρατία του σκοπού» μεταξύ Ευρώπαϊκής και Βόρειοαμερικάνικηςς ελίτ, για να διαχειριστεί τον πλανήτη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

 
Η Μπίλντεμπεργκ, είναι μια συνωμοτική πραγματικότητα. Ένας τρόπος για να φέρει σε επαφή τους πιο ισχυρούς και επιθετικούς χρηματοοικονομικούς οργανισμούς όλης της παγκόσμιας οικονομικής προοπτικής. Και σήμερα, αυτός ο συνδυασμός των συμφερόντων είναι ο χειρότερος εχθρός της ανθρωπότητας. Το μεγαλύτερο μέρος του σκανδάλου συνέβη όταν είχε στους κόλπους της πολλές προσωπικότητες της παλαιάς ναζιστικής μηχανής που διέφυγαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις χρησιμοποίησε για να μετατραπούν σε ένα σκληρό πυρήνα του Ψυχρού Πολέμου εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και των δομών στα δυτικά.

 
Η οργάνωση ήταν ένα σημαντικό στοιχείο των ολιγαρχικών δομών κατά τη διάρκεια της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Και αυτό από μόνο του είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, γιατί αυτό που ήθελε να πει ήταν ότι αποτελούσε ένα όχημα μέσω του οποίου τα ολιγαρχικά οικονομικά ιδιωτικά συμφέροντα ήταν σε θέση να επιβάλουν τις πολιτικές τους, δηλαδή είναι αυτό που ονομάζουμε «Κυρίαρχες Κυβερνήσεις».

 
Η ιδέα πίσω από κάθε συνάντηση της Μπίλντεμπεργκ, είναι να δημιουργήσουν αυτό που αποκαλούν «η αριστοκρατία του σκοπού» μεταξύ Ευρώπαϊκής και Βόρειοαμερικάνικηςς ελίτ για να διαχειριστεί τον πλανήτη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

 
Με άλλα λόγια: η δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου γιγαντιαίων καρτέλ (World Company SA), πιο ισχυρά από οποιοδήποτε έθνος στη Γη, που προορίζονται για τον έλεγχο των αναγκών της ζωής της υπόλοιπης ανθρωπότητας.

 
Με άλλα λόγια, η δημιουργία της Παγκόσμιας Εταρείας Α.Ε(World Company SA) όπως ρώτησε ο George Ball, ο οποίος ήταν τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας με τον John F. Κένεντι και Τζόνσον στη συνεδρίαση της Λέσχης Bilderberg το 1968: «Πού είναι η νομιμότητα για να λαμβάνουν αποφάσεις τα εταιρική στελέχη που επηρεάζουν τόσο βαθιά την οικονομική ζωή των εθνών των οποίων οι κυβερνήσεις τους έχουν περιορισμένη ευθύνη»;

 
Δείτε τη λίστα των φετινών καλεσμένων:
 

• Πρόεδρος της συνεδρίασης: Henri de Castries, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της AXA.

 
• Paul M. Achleitner, πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της Deutsche Bank.

 
• Josef Ackermann, πρόεδρος της Ασφάλισης Ζυρίχης.

 
• Marcus Agius, πρώην πρόεδρος της Barclays.

 
• Helen Alexander, πρόεδρος της UBM.

 
• Roger C. Altman, Διευθύνων Σύμβουλος της Evercore Partners.

 
• Matti Apunen, διευθυντής του think tank EVA.

 
• Susan Athey, καθηγήτρια Οικονομικών στη Σχολή Επιχειρήσεων του Στάνφορντ.

 
• Asli Aydintasbas, αρθρογράφος της τουρκικής εφημερίδας Milliyet.

 
• Αλί Μπαμπατζάν, ο Τούρκος υπουργός αναπληρωτής πρωθυπουργός Οικονομικών Υποθέσεων.

 
• Ed Balls, δύο από τους Εργατικούς Βρετανούς.

 
• Balsemão Francisco Pinto, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος τύπου, και πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας.

 
• Nicolas Barré, επικεφαλής της γαλλικής οικονομικής εφημερίδας Echos.

 
• José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

 
• Nicolas Baverez, διευθυντής της δικηγορικής εταιρείας Gibson, Dunn & Crutcher.

 
• Bavinchove Olivier, επικεφαλής της EUROCORPS και πρώην επικεφαλής του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλίας.

 
• John Bell, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

 
• Franco Bernabe, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Telecom Italia.

 
• Jeff Bezos, διευθύνων σύμβουλος της Amazon.

 
• Καρλ Μπιλντ, υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας.

 
• Anders Borg, υπουργός Οικονομικών της Σουηδίας.

 
• Jean François van Boxmeer, διευθύνων σύμβουλος της Heineken.

 
• Svein Richard Brandtzæg, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Norsk Hydro.

 
• Oscar Bronner, εκδότης της αυστριακής εφημερίδας Der Standard.

 
• Peter Carrington, ο πρώην επίτιμος πρόεδρος των συνεδριάσεων του Ομίλου Μπίλντερμπεργκ.

 
• Juan Luis Cebrian, Διευθύνων Σύμβουλος της Grupo Prisa.

 
• Edmund Clark, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της TD Bank Group.

 
• Kenneth Clarke, υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου της Βρετανικής κυβέρνησης.

 
• Bjarne Corydon, Υπουργός Οικονομικών της Δανίας.

 
• Sherard Cowper-Coles, διευθυντής διεθνούς επιχειρηματικής ανάπτυξης της BAE Systems.

 
• Enrico Cucchiani, διευθύνων σύμβουλος της Intesa Sanpaolo.

 
• Etienne Davignon, Βέλγος υπουργός και πρόεδρος στις συνεδριάσεις της Λέσχης Bilderberg.

 
• Ian Davis, διευθυντής της McKinsey.

 
• Robbert H. Dijkgraaf, σκηνοθέτης και καθηγητής στο Institute for Advanced Study.

 
• Haluk Dinçer, πρόεδρος της Sabanci Holding.

 
• Robert Dudley, Διευθύνων Σύμβουλος της BP.

 
• Nicholas Ν. Eberstadt, επικεφαλής της οικονομικής πολιτικής στο American Enterprise Institute.

 
• Espen Barth Eide, Νορβηγός Υπουργός Εξωτερικών.

 
• Börje Ekholm, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Investor AB.

 
• Thomas Enders, CEO της EADS.

• J. Michael Evans, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs.

 
• Federspiel Ulrik, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Haldor Topsoe.

 
• Martin S. Feldstein, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.

 
• Φρανσουά Φιγιόν, πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας.

 
• Mark C. Fishman, πρόεδρος της Novartis του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών.

 
• Douglas J. Flint, πρόεδρος της HSBC.

 
• Paul Gallagher, πρώην Γενικός Εισαγγελέας της Ιρλανδίας.

 
• Timothy F. Geithner, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ

 
• Michael Gfoeller, σύμβουλος πολιτικών υποθέσεων των ΗΠΑ

 
• Donald E. Graham, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της The Washington Post.

 
• Ulrich Grillo, Διευθύνων Σύμβουλος της Grillo-Werke.

 
• Lilli Gruber, Channel ιταλίδα δημοσιογράφος στο κανάλι 7 TV.

 
• Luis de Guindos, Ισπανός Υπουργός Οικονομίας.

 
• Stuart Gulliver, Διευθύνων Σύμβουλος της HSBC.

 
• Felix Gutzwiller, μέλος του Ελβετικού Συμβουλίου των κρατών.

 
• Victor Halberstadt, Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Leiden.

 
• Olli Heinonen, ακαδημαϊκός του Κέντρου Επιστημών και Διεθνών Υποθέσεων, Belfer του Χάρβαρντ.

 
• Simon Henry, διευθύνων σύμβουλος της Royal Dutch Shell.

 
• Paul Hermelin, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου Capgemini.

 
• Pablo Isla, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου Inditex.

 
• Kenneth M. Jacobs, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Lazard.

 
• James A. Τζόνσον, ο πρόεδρος της Johnson Capital Partners.

 
• Thomas J. Jordan, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελβετίας.

 
• Vernon E. Jordan νεώτερος, εκτελεστικός διευθυντής της Lazard Freres & ΣΙΑ.

 
• Robert D. Kaplan, επικεφαλής αναλυτής γεωπολιτικής της Stratfor.

 
• Alex Karp, Διευθύνων Σύμβουλος της Palantir Technologies.

 
• John Kerr, μέλος της Βουλής των Λόρδων.

 
• Henry A. Κίσινγκερ, ο πρόεδρος της Kissinger Associates και πρώην Υπουργός του Αμερικανικού κράτους.

 
• Klaus Kleinfeld, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Alcoa.

 
• Klaas H.W. Knot, πρόεδρος της De Nederlandsche Bank.

 
• V Mustafa Koς. Πρόεδρος της Koς Holding.

 
• Roland Koch, Διευθύνων Σύμβουλος της Bilfinger.

 
• Henry R. Kravis, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Kohlberg Kravis Roberts & ΣΙΑ.

 
• Marie-Josée Kravis, ακαδημαϊκός στο Ινστιτούτο Hudson.

 
• André Kudelski, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου Kudelski.

 
• Οδυσσέας Κυριακόπουλος, Πρόεδρος της S & B Βιομηχανικά Ορυκτά.

 
• Christine Lagarde, επικεφαλής του ΔΝΤ.

 
• J. Kurt Lauk, πρόεδρος του Οικονομικού Συμβουλίου της CDU Γερμανίας.

 
• Lawrence Lessig, καθηγητής στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ.

 
• Thomas Leysen, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ομίλου της KBC.

 
• Christian Lindner, ο πρώην Γενικός Γραμματέας του γερμανικού Φιλελεύθερου Κόμματος.

 
• Stefan Löfven, επικεφαλής του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.

 
• ο Peter Loescher, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Siemens.

 
• Peter Mandelson, ο πρόεδρος της Lazard International και πρώην Υπουργός στις κυβερνήσεις του Μπλερ και Μπράουν.

 
• Jessica T. Mathews, πρόεδρος του Ιδρύματος Carnegie για τη Διεθνή Ειρήνη.

 
• Frank McKenna, πρόεδρος του Asset Management Brookfield.

 
• John Micklethwait, σκηνοθέτη της ταινίας «The Economist».

 
• Thierry de Montbrial, Πρόεδρος του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.

 
• Mario Monti, πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας.

 
• Craig J. Μούντι, διευθύνων σύμβουλος του CEO της Microsoft.

 
• Alberto Nagel, Διευθύνων Σύμβουλος της Mediobanca.

 
• Πριγκίπισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας.

 
• Andrew Y.Ng, συνιδρυτής της Coursera.

 
• Jorma Ollila, πρόεδρος της Royal Dutch Shell.

 
• Omand, καθηγητής στο Kings College του Λονδίνου.

 
• George Osborne, Βρετανός υπουργός Οικονομικών.

 
• Emanuele Ottolenghi, ακαδημαϊκός του Ιδρύματος για την Άμυνα της Δημοκρατίας.

 
• Soli Özel, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Kadir Has University και αρθρογράφος της τουρκικής εφημερίδας Haberturk.

 
• Αλέξης Παπαχελάς, διευθυντής της ελληνικής εφημερίδας «Καθημερινή».

 
• Safak Pavey, ο Τούρκος αντιπρόεδρος.

 
• Valérie Pécresse, Γαλλίδα Αντιπρόεδρος.

 
• Richard N. Perle, ακαδημαϊκός στο American Enterprise Institute και πρώην υφυπουργός του Πενταγώνου.

 
• David H. Πετρέους, πρώην διευθυντής της CIA.

 
• Paulo Portas, Πορτογάλος Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών.

 
• J. Robert S Πρίτσαρντ, πρόεδρος της Torys.

 
• Viviane Reding, Αντιπρόεδρος και Επίτροπος Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

 
• Heather M. Reisman, Διευθύνων Σύμβουλος της Indigo Books & Music.

 
• Hélène Rey, Καθηγητής Οικονομικών στο London Business School.

 
• Simon Robertson, δικηγόρος της Partner, Robey Robertson Associates και αντιπρόεδρος της HSBC.

 
• Gianfelice Rocca, πρόεδρος της Techint Group.

 
• Jacek Rostowski, Αναπληρωτής Πρωθυπουργός και πολωνός Υπουργός Οικονομικών.

 
• Robert E. Rubin, συμπρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και πρώην γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ.

 
• Mark Rutte, Πρωθυπουργός των Κάτω Χωρών.

 
• Andreas Schieder, υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας.

 
• Eric E. Schmidt, προεδρικό στέλεχος της Google.

 
• Rudolf Scholten, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Oesterreichische Kontrollbank.

 
• António José Seguro, γενικός γραμματέας του πορτογαλικού Σοσιαλιστικό Κόμματος.

 
• Jean-Dominique Senard, Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου Michelin.

 
• Kristin Skogen Lund, Διευθύνων Σύμβουλος της Συνομοσπονδίας των νορβηγικών επιχειρήσεων.

 
• Anne-Marie Slaughter, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.

 
• Peter D. Sutherland, πρόεδρος της Goldman Sachs International.

 
• Martin Taylor, πρώην πρόεδρος της Syngenta.

 
• Tidjane Thiam, διευθύνων σύμβουλος της Prudential.

 
• Peter A. Thiel, ο πρόεδρος της Thiel Capital.

 
• Craig B. Thompson, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Αντικαρκινικού Κέντρου Memorial Sloan-Kettering.

 
• Jakob Haldor Topsoe, διευθυντής του ambrox Capital.

 
• Jutta Urpilainen, φινλανδός υπουργός Οικονομικών.

 
• Daniel L. Vasella, επίτιμος πρόεδρος της Novartis.

 
• Peter R. Voser, διευθύνων σύμβουλος της Royal Dutch Shell.

 
• Brad Wall, πρωθυπουργός της καναδικής επαρχίας του Saskatchewan.

 
• Jacob Wallenberg, ο πρόεδρος του Επενδυτή.

 
• Kevin Γουόρς, ακαδημαϊκός στο Ίδρυμα Hoover στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.

 
• Galen G.Weston , Διευθύνων Σύμβουλος της Loblaw Εταιρειών.

 
• H Βαρόνη Williams του Crosby, μέλος της Βουλής των Λόρδων.

 
• Martin H. Wolf, αρθρογράφος των Financial Times.

 
• James D. Wolfensohn, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Wolfensohn και πρώην πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

 
• David Wright, αντιπρόεδρος της Barclays.

 
• Robert B. Zoellick ακαδημαϊκός της Peterson Institute for International Economics και πρώην πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

 
Οι δηλώσεις και οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη και δεν εκφράζουν κατ 'ανάγκη την άποψη του RT.
RT

Πηγή: triklopodia.gr