Χριστιανοί κατέστρεψαν τον ελληνικό πολιτισμό;

37. "Οι Χριστιανοί κατέστρεψαν την Αρχαία Ελλάδα και οδήγησαν τον πολιτισμό της και την δύναμή της στο τέλος του, παίρνοντας το μέρος των εχθρών του Ελληνισμού".

Απάντηση: Το ότι οι Ειδωλολάτρες Ρόδιοι συμμαχούσαν με τους Ειδωλολάτρες Ρωμαίους, το ότι στη μάχη στις Κυνός Κεφαλές μεταξύ Ρωμαίων και Ελλήνων Μακεδόνων, οι Ειδωλολάτρες Ρωμαίοι παρέταξαν στρατό 26.000, εκ των οποίων 6000 ήταν παγανιστές Αιτωλοί, 1200 παγανιστές Αθαμάνες (Θεσσαλοί) και 500 παγανιστές Κρήτες (σταλμένοι εκ μέρους της Σπάρτης) (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. Ε', σ. 44), μήπως όλα αυτά δείχνουν πως οι παγανιστές ήταν προδότες του Ελληνισμού μια και συμμαχούσαν με τον ξένο, ομόδοξο με αυτούς εισβολέα; Γιατί οι Νεοπαγανιστές δεν απολογούνται για τις προδοτικές εναντίον της Ελλάδας πράξεις των Παγανιστών προγόνων τους; Γιατί οι Νεοπαγανιστές δεν ζητάνε συγγνώμη που οι Παγανιστές Αθηναίοι, (όπως και οι Παγανιστές Σμυρναίοι και οι Παγανιστές της Μιλήτου) είχαν χτίσει ναό στη Θεά Ρώμη (πάνω στην Ακρόπολη) και λάτρευαν μια πόλη που ετοιμαζόταν να εισβάλει στην Ελλάδα; Η λατρεία της Ρώμης ασκούνταν από τους ίδιους Παγανιστές Έλληνες ιερείς που ασκούσαν την λατρεία των Ολύμπιων θεών. (Λέγεται πως οι εθνικοί ιερείς εκλέγονταν και δεν υπήρχε κάστα ιερέων κατά την παγανιστική εποχή. Τότε γιατί το πανάρχαιο γένος των Ευμολπίδων για 2 περίπου χιλιετίες διετήρησε το προνόμιο της πρωθιερουργίας στα Μυστήρια; Τότε γιατί το Αθηναϊκο γένος των Λυκομιδών διατηρούσε το κληρονομικό προνόμιο της διαδουχίας; Τα μυστήρια των Φλυών ανήκαν στην οικογένεια των Λυκομιδών˙ την ιέρεια της Αθηνάς Πολιάδας και τον ιερέα του Ποσειδώνα στο Ερέχθειο τους έπαιρναν από τους Ετεοβουτάδες (M. Nilsson, Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία, εκδ. Παπαδήμα, σ. 260). Το προνόμιο της αριστοκρατίας, η εξήγηση των άγραφων παραδόσεων, στην Αθήνα επέζησε. Οι εξηγητές των ιερών νόμων ήταν πάντα μέλη της αριστοκρατίας, είτε τους είχε εξελέξει ο λαός είτε τους είχαν υποδείξει οι Δελφοί (M. Nilsson, Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία, εκδ. Παπαδήμα, σ. 257). Στην Αθήνα συνέβαινε συχνά οι κάτοχοι του ιερατικού αξιώματος για μιαν ορισμένη λατρεία να περιορίζονται στα μέλη μιας ορισμένης οικογένειας.)

Σύμφωνα με ένα ψήφισμα της πόλης της Στρατονίκειας (2ος μ.Χ. αι) «υπέρ της των κυρίων Ρωμαίων αιωνίου αρχής μεριμνεί ο Δίας» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. ΣΤ', σ. 566). Τόσο γραικύλοι ήταν οι Ειδωλολάτρες της Ελλάδας λοιπόν που δεν δίσταζαν να συμμαχήσουν με τους εισβολείς.

Γιατί οι Νεοειδωλολάτρες δε βγάζουν μιλιά που οι Παγανιστές Ρωμαίοι, οι κατακτητές της Ελλάδας, άρπαξαν 500 χάλκινους ανδριάντες ανθρώπων και θεών (Ελλάδος Περιήγησις, 10, 7,1) από τον ιερό για τους Νεοπαγανιστές τόπο των Δελφών, αλλά ωρύονται για ανάλογες πράξεις των χριστιανών Βυζαντινών που τα πήγαιναν στην Κωνσταντινούπολη; Μήπως επειδή οι πρώτοι είχαν την ίδια θρησκεία με αυτούς, και γι' αυτό τους τα συγχωρούν όλα;

Περιμένουμε λοιπόν από τους αυτοαποκαλούμενους «Έλληνες Εθνικούς», αφού ισχυρίζονται ότι μόνο αυτοί είναι «οι πραγματικοί Έλληνες», να ζητήσουν λόγο από τους Ιταλούς Νεοπαγανιστές, και μάλιστα να απαιτήσουν από αυτούς δημόσια συγγνώμη για τις αρπαγές καλλιτεχνημάτων, αγαλμάτων, και για τις λοιπές προσβολές των Αρχαίων Λατίνων Ειδωλολατρών προγόνων τους κατά των Ελλήνων προγόνων μας. Αλλά αυτό σα δύσκολο φαίνεται, μια που οι Νεοπαγανιστές έχουν κατά νου την πανευρωπαϊκή νεοειδωλολατρική επίθεση κατά των Χριστιανών.

Θα δικαιολογηθούν οι «Ελληνες Εθνικοί» λέγοντας ότι, για τις καταστροφές αυτές δεν έφταιγε ο λαός (των Ρωμαίων Εθνικών), αλλά η εξουσία (των Ρωμαίων Εθνικών). Παραδόξως, όταν οι Χριστιανοί ισχυρίζονται ότι, για τις διώξεις κατά των Παγανιστών δεν έφταιγε ο λαός (Χριστιανοί), αλλά τα διατάγματα της εξουσίας (των Χριστιανών ηγεμόνων), τότε χλευάζουν και αρνούνται τέτοιες «φθηνές δικαιολογίες». Πώς τα φέρνει η Τύχη, να δικαιολογούνται κι αυτοί έτσι!

Σε ψήφισμα των Ελλήνων Ειδωλολατρών του «Κοινού της Ασίας», με το οποίο αποφασίστηκε να ονομαστεί ο πρώτος μήνας του έτους «Καίσαρας» και να καθιερωθεί πρώτη μέρα του έτους η μέρα των γενεθλίων του αυτοκράτορα Αύγουστου (21 Σεπτεμβρίου), η παρουσία του Αύγουστου στον κόσμο προβάλλεται ως έργο της Θείας Πρόνοιας, ο ίδιος δε ο Αύγουστος ως ο μεγαλύτερος ευεργέτης της ανθρωπότητας (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε. τ. ΣΤ', σ.568). Ύστερα από τα παραπάνω, κάνουν λόγο οι Νεοπαγανιστές για τον Ευσέβειο Καισάρειας; Θεία Πρόνοια η ρωμαϊκή κατάκτηση σύμφωνα με τους Έλληνες Εθνικούς.

Βέβαια, το μαύρο τους το χάλι είχαν οι ειδωλολάτρες, γι' αυτό και τους κατέκτησαν τόσο εύκολα οι Ρωμαίοι. Στις παγανιστικές εορτές των Ισθμίων του 196 π.Χ. οι ειδωλολάτρες Έλληνες χειροκροτούσαν και δάκρυζαν από χαρά όταν ο Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος ανακήρυξε την ελευθερία της Ελλάδας (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. Ε', σ. 51). Ο στόλος των Αθηναίων ειδωλολατρών είχε ενωθεί με τον ρωμαϊκό και πολεμούσαν κατά των Ελλήνων Μακεδόνων. Μήπως και γι' αυτήν την υποδούλωση φταίνε οι «ιουδαιοχριστιανοί»; Τι φταίει ο Χριστιανισμός αν οι ειδωλολάτρες Αθηναίοι είχαν φτάσει στο έσχατο σκαλί της παρακμής επιτρέποντας μονομαχίες στο θέατρο του Διόνυσου κάτω από την Ακρόπολη; Τι φταίνε οι Χριστιανοί που από το 170 π.Χ. οι ειδωλολάτρες Έλληνες διοργάνωναν αγώνες προς τιμή της πόλης της Ρώμης; Γιατί οι Ειδωλολάτρες Έλληνες μετά το 60 π.Χ. ώς το 330 μ.Χ., δηλαδή επί 400 χρόνια δεν κούνησαν το δακτυλάκι τους, δεν έκαναν καμμία εξέγερση αναντίον των παγανιστών Ρωμαίων, ενώ οι Χριστιανοί Έλληνες μετά το 1453 έκαναν πάνω από 70 εξεγέρσεις κατά των Τούρκων; Το μαύρο του το χάλι είχε ο παγανισμός που δε μπόρεσε να εμπνεύσει κινήματα εξέγερσης στον κατακτητή, κι έτσι οι ειδωλολάτρες Έλληνες θεοποιούσαν και λάτρευαν Ρωμαίους Αυτοκράτορες (τους κατακτητές της Ελλάδας!), Τιβέριο, Αύγουστο, Τραϊανό, Νέρωνα, Καλιγούλα (!), Καρακάλα και μια ντουζίνα άλλους, χτίζοντας ναούς τους και διοργάνωναν αγώνες προς τιμή τους (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. ΣΤ', σ.569).

Οι Ελληνες ειδωλολάτρες αποκαλούσαν τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό μεταξύ άλλων «νέον Διόνυσον» και «Πανελλήνιον αρχηγέτην» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. ΣΤ', σ. 568).

Σύμφωνα με τους Ειδωλολάτρες οι αυτοκράτορες της Ρώμης είναι «μέγιστοι και ανίκητοι», «θειότατοι και φιλανθρωπότατοι», «σωτήρες του κόσμου», «πατέρες σύμπαντος του ανθρώπων γένους», «κύριοι παντός του κόσμου» (ο Νέρωνας), «επόπται γης και θαλάσσης».

Χαρά και αγαλλίαση έφερε στους Πολυθεϊστές η ενηλικίωση του Καλιγούλα και γι' αυτό η ημέρα αυτή καθιερώνεται ως γιορτή, που πρέπει να εορτάζεται κάθε χρόνο με ιδιαίτερη λαμπρότητα, με θυσίες και ευχές (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. ΣΤ', σ. 569).

Τη θέσπιση λατρείας της θεάς Ρώμης αποφάσισαν οι Παγανιστές Μιλήσιοι από ευγνωμοσύνη προς τους Ρωμαίους. Ο αρμόδιος παγανιστής ιερέας οφείλει να τελεί θυσίες στη Θεά Ρώμη κάθε μήνα. Μια φορά το χρόνο οφείλει επίσης να θυσιάζει στη Θεά Ρώμη ο ανώτατος άρχων της πόλεως, και μια άλλη φορά όλοι οι άρχοντες (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. ΣΤ', σ. 566).

Η Σμύρνη πρώτη θέσπισε τη λατρεία της Θεάς Ρώμης το 195 π.Χ. Το γεγονός αυτό επικαλέστηκαν οι Σμυρναίοι ειδωλολάτρες μάλιστα, δύο αιώνες αργότερα, το 26 μ.Χ. στην Σύγκλητο της Ρώμης, για να δοθεί σ' αυτούς το «προνόμιο» να χτίσουν ναό στον αυτοκράτορα Τιβέριο (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε. τ. ΣΤ' σ.566).

Η λατρεία του... απελευθερωτή της Ελλάδας, και σύμφωνα με τους Έλληνες Εθνικούς, Θεού Τίτου Κόιντου Φλαμινίνου, άρχισε αμέσως μετά το 196 π.Χ., και ακόμη και στους χρόνους του Πλούταρχου, αρχές 2ου αι. μ.Χ. λάμβανε χώρα (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. ΣΤ', σ.566). Επί τριακόσια χρόνια οι Παγανιστές απέδιδαν θεϊκές τιμές λατρείας στον «θεό» που υποδούλωσε την Ελλάδα. Αυτό θα πει πατριωτισμός. Ρωμαϊκός. Όχι, δεν ήταν «Ρωμηοί», οι Ειδωλολάτρες, αλίμονο! Ήταν Γρακύλοι Ρωμαίοι με τους ομόθρησκούς τους Λατίνους Παγανιστές. Φυσικά, αφού η θρησκεία τους ήταν η ίδια, με ίδιους θεούς, πώς θα γινόταν να πολεμήσουν κατά των ομόθρησκων Λατίνων; Οι Ορθόδοξοι, όμως, πολεμούσαν κατά των αλλόθρησκων Μουσουλμάνων.

Φυσικά, είναι άτοπο να πει κανείς ότι όλα αυτά τα ζητούσαν οι ίδιοι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, γι' αυτό και δε μπορούσαν να κάνουν αλλιώς οι Ειδωλολάτρες της Ελλάδας. Είναι εξακριβωμένο πως δεν τα ζητούσαν (π.χ. ο Τιβέριος δυσφόρησε με τη θεοποίησή του από τους Έλληνες), κι όμως οι Ειδωλολάτρες τα προσέφεραν από πνεύμα δουλείας. Ακόμα όμως κι αν τα ζητούσαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, αν οι Ελληνες ειδωλολάτρες είχαν τουλάχιστον κάποιο φιλότιμο, δε θα θεοποιούσαν από το 195 π.Χ., πριν ακόμα κατακτηθεί η Ελλάδα, οπότε δεν έχουν δικαιολογία ότι «τους εξανάγκασαν», την Ρώμη και τους αρχηγούς της (στρατηγούς και μετά αυτοκράτορες). Τουλάχιστον δε θα προσφωνούσαν οι Ειδωλολάτρες της Ελλάδας τους Ρωμαίους αυτοκράτορες ως «μέγιστος και ανίκητος» ή «σωτήρας του κόσμου» ή «πατέρας σύμπαντος του ανθρώπων γένους», ούτε θα γιόρταζαν τα γενέθλια και την ενηλικίωση του κατακτητή της πατρίδας τους (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. ΣΤ', σ. 566 και 569).

Το μαύρο τους το χάλι είχαν οι Ειδωλολάτρες που κληροδοτούσαν τα ελληνικά κράτη τους στην Ρώμη (133 π.Χ. ο Ατταλος Γ' την Πέργαμο, το 75 π.Χ. ο Νικομήδης Γ' την Βιθυνία) (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. Ε', σ. 181) και λένε οι Ν/Π ότι για την παρακμή του αρχαιοελληνικού κόσμου, γι' αυτήν την δουλοπρέπεια των ειδωλολατρών Ελλήνων φταίει ο Χριστιανισμός;

Ας δείξουν αν έχουν, οι Νεοπαγανιστές, ιερείς ειδωλολάτρες εθνομάρτυρες που σφάχτηκαν από Ρωμαίους Εθνικούς. Δεν μπορούν, γιατί όλοι ήταν Ρωμαιολάτρες, κι ύστερα κατηγορούν επί Ρωμαϊσμώ την Εκκλησία, κι όμως βγάζουν και γλώσσα για τους συνολικά 6.000 μοναχούς, παπάδες, επίσκοπους, πατριάρχες που έπεσαν θύματα του μίσους των Τούρκων. Που κατήντησαν, οι ρωμαιολάτρες Εθνικοί να κατηγορούν για ξενοδουλεία την Εκκλησία.

Αλλά και νωρίτερα, στους Περσικούς Πολέμους, οι Σπαρτιάτες ειδωλολάτρες έβαλαν την ειδωλολατρική θρησκεία τους πάνω από την ελευθερία της Ελλάδας, και όταν οι Αθηναίοι τους παρακάλεσαν να στείλουν στρατό στο Μαραθώνα, αυτοί αρνήθηκαν επειδή η θρησκεία τούς απαγόρευε να εκστρατεύουν πριν την πανσέληνο (Ηρόδοτος, 6, 106) Ποιοι έθεταν τη θρησκεία εναντίον των συμφερόντων του έθνους; Το 480 π.Χ. το μαντείο των Δελφών, προφανώς για να εμψυχώσει το έθνος πριν τη μάχη, έδωσε χρησμό με τον οποίο προέβλεπε συμφορά και αφανισμό των Ελλήνων (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. Β', σ. 320). Οι ειδωλολάτρες Θάσιοι, Αιγινίτες, Θεσσαλοί, Λοκροί, Βοιωτοί και Θηβαίοι έδωσαν γη και ύδωρ στον ξένο εισβολέα. Οι Πολυθεϊστές Αργείοι δεν έλαβαν μέρος στους Μηδικούς πολέμους.

Με καμάρι γράφουν οι Νεοπαγανιστές «Οι Έλληνες κυριαρχούν στην «νικήτρια» Ρώμη». Κι επεξηγούν, έναν εκ των τρόπων που κυριάρχησαν:

Ιδιαιτέρως από την εποχή του Κλαυδίου (41 - 54 μ.Χ.), οι Έλληνες, όχι μόνον αποκτούν τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτου, αλλά, επιπλέον, πάρα πολλοί από αυτούς καταλαμβάνουν πολύ σημαντικές κοινωνικές και διοικητικές θέσεις μέσα στην Αυτοκρατορία:

Ύπατοι

Τιβέριος Ιούλιος Κέλσος Πολεμαιανός εξ Εφέσσου,
το έτος 91, Γαϊος Ιούλιος Αντίοχος Επιφανής Φιλόπαππος,
το 109, Τιβέριος Ιούλιος Ακύλας Πολεμαιανός,
το 110, Φλάβιος Αρριανός,
το 129, Ηρώδης Αττικός,
το 143, Αύλος Κλαύδιος Χάραξ εκ Περγάμου,
το 147, Μάρκος Αντώνιος Ζήνων,
το 148, Γαϊος Ιούλιος Σεβήρος,
το 155, Τιβέριος Κλαύδιος Ιουλιανός εξ Εφέσσου,
το 159, Μάρκος Πομπήϊος Μακρίνος,
το 160, Ατίλιος Λεύκιος Βιβούλλιος Ρήγιλλος,
το 185 και Τιβέριος Αριστοκλής
 

Ανθύπατοι

Μάρκος Πομπήϊος Μακρίνος Νέος Θεοφάνης, ανθύπατος Ασίας το 170),

 

Δήμαρχοι
 

Γάϊος Ιούλιος Ευρυκλής Ηρκλανός από την Σπάρτη,

Διοικητές επαρχιών και αυτοκρατορικοί επίτροποι
 

Πομπήϊος Μάρκος του Θεοφάνους,
Γάϊος Ιούλιος Σεβήρος,
Φλάβιος Αρριανός,
Αύλος Κλαύδιος Χάραξ,
Μάρκος Κάσσιος Απρωνιανός,
Αππιανός εξ Αλεξανδρείας,

Συγκλητικοί
 

Γάϊος Ιούλιος Ευρυκλής Ηρκλανός από την Σπάρτη,
Κλαύδιος Τιτιανός από τα Πάταρα,
Λεύκιος Φλάβιος Σουλπικιανός Δωρίων από την Κρήτη,
Τιβέριος Κλαύδιος Αγριππίνος από τα Πάταρα,
Ατίλιος Λεύκιος Βιβούλιος Ρήγιλλος,
Τιβέριος Κλαύδιος Αριστοκλής από την Πέργαμο,
Κάσσιος Δίων Κοκκηϊανός από τη Νίκαια της Βιθυνίας,

Στρατηγοί (σημ. !!!)
 

Γάϊος Ιούλιος Ευρυκλής Ηρκλανός,

Ιατροί ή σύμβουλοι αυτοκρατόρων
 

Γαϊος Στερτίνος Ξενοφών από την Κώ,
Καλλίστρατος,
Φιλόστρατος,
Νάρκισσος,
Πάλλας,
Κλέανδρος,

Χιλίαρχοι (!)
 

Τιβέριος Κλαύδιος Κλεώνυμος από την Κώ,
Αύλος Κλαύδιος Χάραξ.

Αυτοί οι Φαναριώτες Παγανιστές αξιωματούχοι του κράτους που υπεδούλωσε την Ελλάδα είναι προφανώς λόγος υπερηφάνειας για τους Νεοπαγανιστές, ενώ, όταν οι ίδιοι Νεοπαγανιστές μιλούν για τους Οθωμανούς αξιωματούχους ελληνικής καταγωγής, τότε τους πιάνει η εθνική αξιοπρέπειά τους! Προφανώς, διότι οι Ελληναράδες Παγανιστές αξιωματούχοι της Ρώμης ήταν Εθνικοί, ενώ οι Φαναριώτες είχαν την ατυχία να είναι «Χατζηέλληνες». Αφού λοιπόν, χαίρονται οι Νεοπαγανιστές με τους φιλορωμαίους Παγανοφαναριώτες τους, να το καλοσκεφτούν την επόμενη φορά που θα αποκαλέσουν «προδότες» τους Έλληνες που ελάμβαναν αξιώματα επί τουρκοκρατίας.

Βέβαια, θλιβόμαστε που δεν μπορούν να λάβουν πια τέτοιους τιμητικούς τίτλους οι «Έλληνες Εθνικοί». Δυστυχώς παρενεβλήθη ο «ιουδαιοχριστιανισμός» και η καρριέρα των Παγανοφαναριωτών έληξε άδοξα. Όταν λοιπόν μερικοί Νεοπαγανιστές ισχυρίζονται ότι η Ειδωλολατρία έσωσε τον Ελληνισμό, η μόνη απάντηση είναι η παράθεση των ειδωλολατρικών προδοσιών. Τα παραπάνω δεν αναφέρθηκαν για να μειωθεί η προσφορά των αρχαίων προγόνων μας στην φιλοσοφία και την άμεση δημοκρατία, που είναι θέμα με το οποίο δεν ασχολείται το παρόν άρθρο. Αναφέρθηκαν για να πάψουν μερικοί να πιστεύουν στα σοβαρά πως η προδοσία κατά του έθνους ανακαλύφθηκε από τους Χριστιανούς. Προδότης μπορεί να γίνει ο καθένας, θρήσκος ή άθρησκος, πλούσιος ή φτωχός.

Γιατί λοιπόν οι Παγανιστές κατηγορούν το Χριστιανισμό, τους παπάδες, τον Πατριάρχη κλπ για «προδοσία», αφού οι Αρχαίοι Παγανιστές διέπραξαν όχι απλώς τα ίδια, αλλά χειρότερα; Μήπως θα πουν το φοβερό επιχείρημα πως τότε δεν είχαν «εθνική συνείδηση» οι Αρχαίοι Έλληνες; Ε τότε, παρομοίως, δεν είχαν ούτε και οι Έλληνες της Τουρκοκρατίας, οπότε ας μην τους αποκαλούν «προδότες» όταν συνεργαζόταν με Τούρκους, όπως οι Αρχαίοι Παγανιστές συνεργάζονταν με Παγανιστές Ρωμαίους κατακτητές. Αν δε το δεχτούν ούτε κι αυτό οι Νεοπαγανιστές, αποδεικνύονται διπρόσωποι υποκριτές, έχοντας δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Οι Νεοπαγανιστές, θα αντιπούν πως τις προδοσίες τις διέπραξαν οι «άρχοντες» και «οι ηγεσίες» των Αρχαίων κι όχι οι Εθνικοί δηλαδή ο απλός λαός των Αρχαίων. Όταν οι ηγεσίες των Χριστιανών διαπράττουν προδοσίες, τότε οι Νεοπαγανιστές αποκαλούν όλους τους Χριστιανούς «προδότες», ενώ όταν οι ηγεσίες των Εθνικών διαπράττουν προδοσίες, τότε οι Νεοπαγανιστές δεν αποκαλούν όλους τους Εθνικούς «προδότες». Περίεργους ορισμούς του «Εθνικού» και του «Χριστιανού» έχουν οι Παγανιστές, πράγματι! «Εθνικός» γι' αυτούς σημαίνει μόνον τον λαό (ώστε να μην φταίνε οι «Εθνικοί» για τις προδοσίες τους), ενώ «Χριστιανός» σημαίνει και την ηγεσία και τον λαό (ώστε να φταίνε γενικά «οι Χριστιανοί» για τυχόν προδοσίες της ηγεσίας τους). Τέτοιους ακροβατισμούς στην Ιστορία κάνουν οι Νεοπαγανιστές, τέτοιες σοφιστείες χρησιμοποιούν, για να στηρίξουν την άποψή τους.

Γιατί οι φιλορωμαίοι & αντιρωμιοί Νεοπαγανιστές δεν κατηγορούν τους Παγανιστές Ρωμαίους που ερήμωσαν την Ήπειρο και την Κόρινθο; Λόγω ομοδοξίας; Γιατί δεν κατηγορούν τον Ρωμαίο Εθνικό Σύλλα που κατεδάφισε τα αθηναϊκά τείχη, κατέστρεψε τον Πειραιά και κατέσφαξε τους Αθηναίους; Μόνο για την δήθεν «καταστροφή της αρχαίας Ελλάδας από τους Χριστιανούς & Βυζαντινούς» ξέρουν να μιλάνε;

Ας ασχοληθούν με τα χάλια των πολυθεϊστών τους, λοιπόν, οι αναβιωτές της Ειδωλολατρίας, ας εξηγήσουν γιατί επί 400 χρόνια οι ειδωλολάτρες δεν έκαναν ούτε μια εξέγερση, ενώ οι Ορθόδοξοι Έλληνες σε ίσο χρονικό διάστημα έκαναν πάνω από 70, και μετά ας κατηγορήσουν τον Χριστιανισμό.

 

Πηγή: Ενάντια στην αρχαιοπληξία