Κατ᾿ ἀρχήν δέν ἔγραφε ὁ ἴδιος ὁ ἅγ. Κοσμᾶς, ἀλλά οἱ ἀκροατές του. Ἀλλά καί ἄν ἀποδεχθοῦμε ὅτι ἔτσι ἔλεγε, ὡστόσο ἄλλο εἶναι τό θεολογικό νόημα τῶν λόγων του.
Πολλές φορές στήν Ἁγία Γραφή οἱ ἀριθμοί ἐκφράζουν ἄλλα μηνύματα, γι'αὐτό καί ἡ ἁπλή ἀποδεικτική προσπάθεια ἐπαληθεύσεως τῶν γραφομένων διά προσθέσεων καί ἀφαιρέσεων δέν ὁδηγεῖ στό προσδοκώμενο ἀποτέλεσμα. Ζωντανό παράδειγμα εἶναι τό βιβλίο τῶν Ἀριθμῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἀλλά καί στήν Καινή Διαθήκη ὁ ἀριθμός τῶν σεσωσμένων, 144.000 τῆς Ἀποκαλύψεως, προφανῶς δέν σημαίνει ὅτι τόσοι θά εἶναι μόνο οἱ σεσωσμένοι. Ἄλλα λέει, ἄλλα ἐννοεῖ!
Κατά μία ἄλλη ἐπιστημονική ἐκδοχή πάλι, ὁ κόσμος δημιουργήθηκε πρίν ἀπό 20.000.000 χρόνια. Ἄρα θά ἔλεγε κανείς πόσο τραγικά ἀπέχει ὁ ἅγιος ἀπό τήν πραγματικότητα.
Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως πλευρά ὁ ἅγιος Βασίλειος λέει στήν ἑρμηνεία τῆς ἑξαημέρου «χίλια ἔτη μία ἡμέρα καί μία ἡμέρα χίλια ἔτη».
Ὁ χρόνος κατά τόν ἅγιο Βασίλειο εἶναι «τό συμπαρεκτεινόμενον τῇ συστάσει τοῦ κόσμου διάστημα», δηλ. τό διάστημα τό ὁποῖο ἐκτείνεται, ὑπάρχει μαζί μέ τόν κόσμο ἀπό τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας. Δέν λέει ἀπό πότε ἀκριβῶς.
Ἄξιο τέλος ἐπισημάνσεως εἶναι, ὅτι ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἀλλά καί ὁ κάθε ἅγιος, ἀκριβῶς ἐπειδή ἦταν ἅγιος, μετεῖχε τόσο ὁλοκληρωτικά στήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ, ἦταν δηλ. πρόσωπο πού ἀλληλοπεριχωρεῖτο στήν αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ καί ἑπομένως μιλοῦσε σέ ἄλλη διάσταση, ἁγιοπνευματική, ἐνῶ ὁ ἴδιος ζοῦσε τήν κτιστή πραγματικότητα.
Ἑπομένως δέν πρόκειται περί λάθους, ἀλλά περί ἄλλης νοηματικῆς.
πηγή: orthros.eu
Συμφωνώ απολύτως .Αλλωστε τι σημασία έχει ένας αριθμός ή ένα όνομα ? Θυμάμαι τον άγιο , που επί χρόνια έλεγε την ευχή αρνητικά (Κύριε μη με ελεείς).Ε και? μήπως οι φράσεις ή οι αριθμοί ανοίγουν τις πόρτες της καρδιάς κ του παραδείσου ?
ΑπάντησηΔιαγραφή