Ρώσσοι νεομάρτυρες και κομμουνιστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος...

Καθηγητοῦ Ἀντωνίου Μάρκου

"Ποτάμια, θάλασσες καί λίμνες οἱ τάφοι τῶν ἀνωνύμων Μαρτύρων"

Μοναχός Ἐπιφάνιος (Chernov, + 1994),

Θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Προλεγόμενα

Μέρος Πρῶτο

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ 

1. Γενική θεώρηση.
2. Ἡ Διακήρυξη τῆς Ἁγιότητας τῶν Νεομαρτύρων.
3. Οἱ Νεομάρτυρες τοῦ Ρωσικοῦ Ἁγιολογίου.
4. Ἡ Σύναξις τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων (25η Ἰανουαρίου).
5. Νεομάρτυρες καί Ὁμολογητές Κληρικοί πρίν τήν Σοβιετοποίηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (1917 - 1927).
α. Ἐπίσκοποι.
β. Πρεσβύτεροι - Διάκονοι.
6. Νεομάρτυρες καί Ὁμολογητές Κληρικοί μετά τήν Σοβιετοποίηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (1927 - 1946).
α. Ἐπίσκοποι.
β. Πρεσβύτεροι - Διάκονοι.
7. Ὁσιομάρτυρες καί Νεομάρτυρες.
8. Ὁμαδικά Μαρτύρια.
Οἱ Νεομάρτυρες τοῦ Χελιαμπρίνσκ (+ 1918).
Ἱερεῖς Ἀνδρέας καί Ἰωάννης καί οἱ σύν αὐτοῖς (+ 1918).
Ἱερεύς Ἰωάννης καί Πρεσβυτέρα Μαλάχωφ.
Οἱ 150 Μάρτυρες τοῦ Τερνοπόλ.
Ἡγούμενος Εὐγένιος καί οἱ σύν αὐτῷ (+ 1918).
Ἱερεύς Νεῖλος τῆς Πολτάβας καί οἱ σύν αὐτῷ (+ 1918).
Ἱερεύς Ἰωάννης τοῦ Τερέκ καί οἱ σύν αὐτῷ.
Ἱερεύς Νεῖλος καί οἱ σύν αὐτῷ (+ 1918).
Οἱ 13 Μάρτυρες τῆς Τοῦλα (+ 1918).
Οἱ Μάρτυρες τῆς Βλαντιμήρσκαγια (+ 1918).
Οἱ 12 Ὁσιομάρτυρες τῆς Μονῆς Ζιλάντιεφ (+ 1918).
Ἱερεύς Ἀνδρέας καί οἱ σύν αὐτῷ (+ 1919).


Μέρος Δεύτερο 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ (1918 – 1924)

Μητροπολίτης Βλαδίμηρος τοῦ Κιέβου (+ 1918)
Ἀρχιεπίσκοπος Ἑρμογένης τοῦ Τομπόλσκ (+ 1918).
Ἐπίσκοπος Ἐφραίμ (Kuznetsov, + 1918).
Ἐπίσκοπος Μακάριος τῆς Βιάζμα (+ 1918).
Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρόνικος τοῦ Πέρμ (+ 1918).
Ἐπίσκοπος Βαρσανούφιος τοῦ Κυρίλωβσκ (+ 1918).
Ἀρχιεπίσκοπος Βασίλειος τοῦ Τσερνίκωφ (+ 1918).
Ἐπίσκοπος Ἰσίδωρος τοῦ Μιχαήλωφ (+ 1918).
Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωακείμ τοῦ Νίζνι Νόβγκοροντ (+ 1918).
Ἐπίσκοπος Θεοφάνης τοῦ Σολικάμσκ (+ 1918).
Ἀρχιεπίσκοπος Τύχων τοῦ Βορονέζ (+ 1918).
Πρωθιερεύς Ἀλέξιος (Stavrovsky, + 1918).
Πρωθιερεύς Ἰωάννης (Vostrogov, + 1918).
Ἱερεύς Κωνσταντῖνος τοῦ Κιρζεμάνι (Podgorsky, + 1918).
Ἡγουμένη Μαργαρίτα τοῦ Menzelinsk (+ 1918).
Νεομάρτυς Ἐλισσάβετ, Μεγ. Δούκισσα τῆς Ρωσίας (+ 1918).
Ἐπίσκοπος Πλάτων τοῦ Ρεβέλ Ἐσθονίας (+ 1919).
Μοναχή Εὐδοκία τοῦ Ντιβίγιεβο (+ 1919).
Ἀρχιεπίσκοπος Σίλβεστρος τοῦ Ὄμσκ (+ 1920).
Ἀρχιεπίσκοπος Νικάνωρ τῆς Κρουτίτσης (+ 1922).
Μητροπολίτης Βενιαμίν τῆς Πετρουπόλεως (+ 1922).
Ἀρχιμανδρίτης Σέργιος (Shein, + 1922).
Νεομάρτυς Γεώργιος (Novitsky, + 1922).
Πρωθιερεύς Ἰωνᾶς (Atamansky, + 1924).

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Ἡ παροῦσα ἐργασία διαπραγματεύεται ἕνα πολύ σημαντικό θέμα τῆς Ρωσικῆς (καί Γενικῆς) Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας τοῦ 20οῦ αἰ., ἐκεῖνο τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων τοῦ ἀθεϊστικοῦ διωγμοῦ μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917. Στήν παροῦσα μορφή του προέκυψε μετά ἀπό ἔρευνα καί μελέτη πλέον τῶν 25 ἐτῶν (1979 - 2005).

Οἱ Ρῶσοι Νεομάρτυρες τοῦ ἀθεϊστικοῦ διωγμοῦ κατά τόν 20ό αἰ. - μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917 καί κυρίως μετά τήν Σοβιετοποίηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τό 1927 - ἀποτελοῦν ἕνα ἀπό τά μεγάλα κεφάλαια τῆς Ὀρθοδόξου Ἁγιολογίας, τό ὁποῖο ὅμως "ἐν πολλοῖς" παραμένει ἄγνωστο τό ἑλληνόφωνο κοινό, παρά τήν πλούσια γιά τό θέμα αὐτό ξένη βιβλιογραφία.

Ἡ πρώτη ἐπαφή τοῦ γράφοντος μέ τούς Ρώσους Νεομάρτυρες πραγματοποιήθηκε τό 1979, ὅταν ἦρθε στήν Ἑλλάδα ὁ Ὁμολογητής Μοναχός καί Θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν π. Ἀντώνιος (κατά κόσμον Ἀλέξανδρος Ἀντρέγιεβιτς Τσέρνωφ, Μεγαλόσχημος Ἐπιφάνιος, + 1994). Ἡ γνωριμία τοῦ γράφοντος μέ τόν Μοναχό Ἐπιφάνιο ἀποτέλεσε πραγματική εὐλογία, διότι ὁ μακαριστός Μοναχός ἔθεσε στή διάθεσή μου ἀξιόλογα σχετικά κείμενά του, στήν ἀγγλική γλῶσσα, πολλά τῶν ὁποίων μεταφράστηκαν στήν ἑλληνική καί δημοσιεύθηκαν, σέ μία μεγάλη σειρά 37 πολυσέλιδων ἄρθρων μέ τόν γενικό τίτλο "Ἐκκλησία Κατακομβῶν ἐν Ρωσίᾳ" («Κ.Γ.Ο.», τόμοι 1982 - 1989).

Πέραν τῶν ὑπαρχόντων στή σχετική βιβλιογραφία, ἄλλα στοιχεῖα γιά τούς Ρώσους Νεομάρτυρες προέκυψαν μέσῳ προσωπικῶν συνεντεύξεων μέ Ἑλληνο - Πόντιους πιστούς, πρόσφυγες ἀπό τήν τέως Σοβιετική Ἕνωση.


Στήν ἐργασία αὐτή περιλαμβάνονται βελτιωμένα κείμενα πού δημοσιεύθηκαν σέ διάφορα περιοδικά, στό "Εἰκονογραφημένο Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας" τοῦ Ἐπισκόπου Γαλακτίωνος Γκαμίλη (τοῦ ὁποίου ὁ γράφων εἶχε τήν εὐθύνη συγγραφῆς τῶν κειμένων καί τήν ἐπιμέλεια τῆς ἑλληνικῆς καί ἀγγλικῆς ἐκδόσεως), στό ἡμέτερο "Ρωσικό Ἁγιολόγιο" (2005) καί σέ ἄλλα ἔντυπα.

Κάποια ἀπό τά κείμενα αὐτά παρουσιάσθηκαν καί σάν εἰσηγήσεις, κατά τήν διάρκεια εἰδικῶν ἐκδηλώσεων.

Τό θέμα τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων, ἀναπτύσσεται καί καλύπτεται, ἀρχικῶς μέ βάση τά κείμενα τοῦ Μοναχοῦ Ἐπιφανίου (λ. χ. "Tserkov' Katakombnaya na Zemlye Rossijskoj", MS 1980, κ.ἄ.) καί στή συνέχεια ὑποβοηθητικῶς μέ στοιχεῖα ἀπό τήν ἑλληνική καί κυρίως τήν ξένη σχετική βιβλιογραφία (ἀναφέρεται παρενθετικῶς στό κείμενο), ὥστε νά ἔχει στήν διάθεσή του τό ἐνδιαφερόμενο ἑλληνόφωνο κοινό, μία κατά τό δυνατό πλήρη ἐργασία γιά τό θέμα αὐτό.

Μέρος Πρῶτο

ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

«Σέ μᾶς ἔλαχε ὁ κλῆρος νά διορθώσουμε τά λάθη τοῦ Νέρωνα καί τοῦ Διοκλητιανοῦ»

Νικήτας Χρουτσώφ, Σοβιετικός Ἡγέτης

1. Γενική θεώρηση

Ἡ "καλή ὁμολογία" τῆς Πίστεως, οἱ ὀρθές ἐκκλησιολογικές θέσεις, ἡ ἀντίδραση καί ἀντίσταση κατά τῶν σχεδίων τῶν ἀθεϊστῶν γιά τήν καταστροφή ἤ ὑποταγή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ κάθε εἴδους "παράνομη" γιά τούς διώκτες ἐκκλησιαστική δραστηριότητα, συνιστοῦν τήν ἀναίμακτη μαρτυρία τῶν Ρώσων Ὀρθοδόξων, τήν ὁποία κατέθεταν καθημερινά ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, ἀλλά καί ἐνώπιον τῶν πολεμίων Της. Αὐτή ἀκριβῶς τήν ἀναίμακτη μαρτυρία συνήθως δέν μποροῦσαν νά ἀνεχθοῦν οἱ διώκτες, ὁπότε - ἀναγκαστικά - ἀκολουθοῦσε ἡ αἱματηρή μαρτυρία, ἡ ὁποία προκύπτει ἀπό τήν ἄσκηση βίας πάνω στούς πιστούς, μέ σκοπό ἤ νά καμφθεῖ τό φρόνημά τους ἤ νά ἐξολοθρεφθοῦν σωματικά.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐξ' ὁρισμοῦ μαρτυρική καί μέ τίς δύο προηγούμενες σημασίες τοῦ ὅρου: Καί γιά τήν καθημερινή κατάθεση τῆς μαρτυρίας Της πρός τόν κόσμο, ἀλλά καί γιά τά ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Της, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν μέ τό αἷμα τους τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεώς τους. Ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἀνέδειξε κατά τόν 20ό αἰ. "νέφος Μαρτύρων" (κατά τήν ἔκφραση τοῦ Ἀπ. Παύλου). Κατά τόν Μοναχό Ἐπιφάνιο, "οἱ Ρῶσοι Νεομάρτυρες ἀνῆκουν στήν Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν". Διότι, ὅποιος ὄρθωσε τό ἀνάστημά του ἀπέναντι στούς διώκτες τῆς Πίστεως καί ὅποιος ἀντιτάχθηκε στίς προσπάθειες ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἀνῆκει στίς Κατακόμβες, ἔστω κι ἄν αὐτές ἐπίσημα ἐμφανίσθηκαν τό 1927. (Ἤδη τό 1923 ξεκίνησε τό πρῶτο πείραμα Σοβιετικῆς "Ἐκκλησίας", ἡ λεγομένη "Ζωντανή Ἐκκλησία", τό ὁποῖο κατέρρευσε λόγῳ τῆς δυναμικῆς ἀντιδράσεως τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος).

Ὁ Μοναχός Ἐπιφάνιος, γράφει σχετικά: "Ἡ Ἐκκλησία τῶν Κατάκομβῶν ἔδωσε ἑκατομμύρια Ἁγίων Μαρτύρων εἰς τοσοῦτον μικρόν χρονικόν διάστημα· κι ὅμως, μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νά εἶναι κανείς βέβαιος, ὅτι δέν ἐξουθενώθηκε" ("Κ.Γ.Ο.", τ. 1985, σελ. 223).Γιά τό ἴδιο θέμα ἡ εὑρύτατα γνωστή Ρωσίδα διανοήτρια Τατιάνα Γκορίτσεβα, γράφει: "Ἡ ὥρα τοῦ μαρτυρίου ἦταν γιά τήν Ρωσική Ἐκκλησία ἡ καλύτερη ὥρα· ἦταν ἡ ὥρα τῆς ἀνθήσεως. Ἡ Ἐκκλησία πού ἐξωτερικά δέν εἶχε σχεδόν καμμιά δύναμη, ἔγινε ἐσωτερικά τόσο δυνατή, τόσο καθαρή, πού τώρα εἶναι πραγματικά Ἐκκλησία. Δέν εἶναι ὀργανισμός, δέν εἶναι ἵδρυμα. Εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού ὑποφέρει· τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού σταυρώθηκε καί ἀναστήθηκε" (Σόλωνος Νινίκα, "Οἱ Νέοι Μάρτυρες τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας"· Ἀθῆναι 1994, σελ. 14).Γιά νά γίνει ἀντιληπτό τό μέγεθος τοῦ "νέφους" τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων, εἶναι ἀπαραίτητο νά κατατεθοῦν κάποια στατιστικά στοιχεῖα:

· Τό 1917 ὑπῆρχαν στή Ρωσία 130 Ἐπίσκοποι (σύμφωνα μέ ἄλλη πηγή 160). Μετά τήν Ἐπανάσταση ὁ ἀριθμός τῶν Ἐπισκόπων ἔφθασε τούς 272, λόγῳ τῶν ἀθρόων χειροτονιῶν γιά τήν κάλυψη τῶν κενῶν - ἀπό τίς συλλήψεις καί τίς ἐκτελέσεις - ἐπισκοπικῶν ἑδρῶν. Παρ' ὅλα αὐτά τό 1927 ὑπῆρχαν μόνον 7 ἐλεύθεροι Ἐπίσκοποι.

· Κατά τήν περίοδο 1924 - 26 ὑπῆρχαν στό Στρατόπεδο Σολόβκι 24 Ἐπίσκοποι. Στίς ἀρχές τοῦ 1926 οἱ κρατούμενοι Ἐπίσκοποι ἔφθασαν περίπου τούς 80 (τόσοι ὑπογράφουν τό γνωστό Ὑπόμνημα τῆς 26.5. 1926 πρός τήν Σοβιετική Κυβέρνηση). Ἀπ' αὐτούς κανείς δέν ἐπέζησε!

· Τό 1946 ὑπῆρχαν στό Στρατόπεδο τοῦ Πέρμ 10 Ἐπίσκοποι· ἀπό αὐτούς ἀπελευθερώθηκε μόνον ἕνας!

· Κατά τήν περίοδο 1927 - 46, 91 Ἐπίσκοποι τῶν Κατακομβῶν ἐκτελέστηκαν ἤ ἀπεβίωσαν στίς φυλακές καί τήν ἐξορία! (Σχετικές ἀναφορές δημοσιεύσαμε στόν "Κ.Γ.Ο.", τ. 1985, σελ. 268 - 269).· Τό 1917 ὑπῆρχαν στή Ρωσία περίπου 125.000 Κληρικοί· τό 1941 ὑπηρετοῦσαν στό Πατριαρχεῖο μόνο 5.665 Κληρικοί!

· Ὑπῆρχαν ἀκόμη περίπου 20.000 Μοναχοί, 60.000 Μοναχές καί 1.026 Μονές καί Ἡσυχαστήρια, ἀπό τίς ὁποίες τό 1941 λειτουργοῦσαν μόνο 20. Δέν εἶναι γνωστό πόσα μέλη τοῦ Ἱερατικοῦ καί Μοναχικοῦ Τάγματος μαρτύρησαν ἤ κατέφυγαν στίς Κατακόμβες. Οἱ Σοβιετικές Ὑπηρεσίες Ἀσφαλείας πάντως ἀνακοίνωσαν, ὅτι μέχρι τό 1930 εἶχαν ἐκτελεσθεῖ ἤ ἀποβιώσει στίς φυλακές καί τήν ἐξορία 42.800 Κληρικοί. (Τά στοιχεῖα ἀπό τό ἔργο τοῦ Πρωθ. Μιχ. Polsky, "Οἱ Ρῶσοι Νεομάρτυρες"· Μόντρεαλ 1972).· Μετά τήν κατάρρευση τοῦ Σοβιετικοῦ καθεστώτος, ἀνακοινώθηκε ἀπό τίς Ἀρχές τῆς Κοινοπολιτείας Ἀνεξαρτήτων Κρατῶν, ὅτι θανατώθηκαν (γιά διάφορους λόγους), περίπου 80 ἑκατομμύρια ἄνθρωποι. Μόνο κατά τήν περίοδο 8. 8. 1937 - 19. 12. 1938 ἡ NKVD ἐκτέλεσε στό Butovo τῆς Μόσχας 20. 764 ἀνθρώπους, ἀπό τούς ὁποίους οἱ 430 ἦταν ἐκκλησιαστικοί. Πόσοι ἀπό αὐτούς μαρτύρησαν γιά τήν Πίστι τους δέν εἶναι γνωστό, κατά τήν μαρτυρία πάντως τοῦ παθόντος Μοναχοῦ Ἐπιφανίου, ἀνέρχονται στά 20 ἑκατομμύρια ("Κ.Γ.Ο.", τ. 1985, σελ. 374). Ἐπαληθεύθηκε ἔτσι μέ τό πιό τραγικό τρόπο ἡ σχετική προφητεία τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, σύμφωνα μέ τήν ὁποία "ὁ Ἀντίχριστος θά ἀφαιρέσει τούς σταυρούς ἀπό τίς ἐκκλησίες καί πολλοί Χριστιανοί θά φονευθοῦν· τόσοι πού οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, δέν θά προλαβαίνουν νά παίρνουν τίς ψυχές τῶν σφαζομένων!"

Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά τονισθεῖ, ὅτι σημαντικό ρόλο στό μαρτύριο ἑκατοντάδων χιλιάδων Χριστιανῶν ἔπαιξε ἡ Σοβιετική Μυστική Ἀστυνομία, ἀρχικά NKVD καί στή συνέχεια KGB. "NKVD - γράφει ὁ Ἱερομόναχος Δορυμέδων Σουχίνιν - σημαίνει "Λαϊκή Ἐπιτροπή Ἐσωτερικῶν Ὑποθέσεων". Ἐκτελοῦσε χρέη Μυστικῆς Ἀστυνομίας. Πολλά ἀπό τά διακεκριμένα στελέχη ἀποκρυφιστικῶν καί σατανιστικῶν ὀργανώσεων, ἀργότερα - μετά τήν Ἐπανάσταση - ὑπηρέτησαν στήν Ἀσφάλεια καί τίς Μυστικές Ὑπηρεσίες (τήν μετεπειτα KGB) καί διακρίθηκαν γιά τή βαρβαρότητα καί τή σκληρότητά τους ὡς ἀνακριτές καί τήν ἐπινοήτικότητά τους σέ μεθόδους βασανιστηρίων γιά τήν ἀπόσπαση πληροφοριῶν.

Ὑπολογίζουν, ὅτι μόνο τό 1937 - 1938 ἐκτελέστηκαν στούς χώρους τῆς NKVD στό Μπούτοβο, κοντά στή Μόσχα, 20.765 Κληρικοί καί λαϊκοί. Ἔριχναν τούς σκοτωμένους σέ μεγάλους λάκκους. Ἡ Κυβερνητική Ἐπιτροπή πού ἐρευνᾶ τό θέμα ἔχει ἐκδόσει τόμο μέ βιογραφίες γιά 6.500 θύματα, ἀπό τούς ὁποίους οἱ 430 ἦταν Κληρικοί" ("Ἡ ἁγ. Ματρώνα τῆς Μόσχας", σελ. 69).Ἕνας Ἱερεύς πού ἐπέζησε τῶν διωγμῶν ἔγραψε τά ἀκόλουθα γιά τήν κράτησή του: "Δέν θά πάψω νά εὐγνωμονῶ τόν Θεό, γιά τά χρόνια πού πέρασα φυλακισμένος σέ ἀπόλυτη ἀπομόνωση. Ἤμουν, γιά τρία χρόνια, σέ δέκα μέτρα βάθος, κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Ποτέ δέν ἄκουσα μία κουβέντα, ποτέ δέν εἶπα μία κουβέντα. Δέν ὑπῆρχαν βιβλία. Οἱ ἐξωτερικές φωνές, ὅλες σιώπησαν. Οἱ φύλακες φοροῦσαν ὑποδήματα μέ λαστιχένιες σόλες, δέν ἀκουγόταν ὁ ἐρχομός τους.

Μετά, καθώς ὁ καιρός περνοῦσε, σιώπησαν καί ὅλες οἱ ἐσωτερικές φωνές. Μᾶς ἔδιναν φάρμακα, μᾶς ἔδερναν. Λησμόνησα ὅλη τήν θεολογία. Λησμόνησα ὅλη τήν Ἁγία Γραφή. Μία ἡμέρα πρόσεξα πώς εἶχα ξεχάσει καί τό "Πάτερ ἡμῶν". Δέν μποροῦσα νά τό θυμηθῶ. Ἤξερα πώς ἄρχιζε μέ τό "Πάτερ ἡμῶν", ἀλλά δέν γνώριζα πιά πῶς ἦταν ἡ συνέχεια. Κράτησα τήν αἰσιοδοξία μου καί εἶπα: "Πάτερ ἡμῶν, ἔχω ξεχάσει τήν προσευχή, ἀλλά Σύ σίγουρα τήν γνωρίζεις. Σέ παρακαλῶ, βάλε ἀντί γιά μένα ἕναν Ἄγγελο νά τήν λέει κι ἐγώ θά σιωπῶ"!

Γιά ἕνα διάστημα ἡ προσευχή μου ἦταν "Ἰησοῦ, Σέ ἀγαπῶ". Καί μετά ἀπό λίγο καί πάλι, "Ἰησοῦ, Σέ ἀγαπῶ". Ἀργότερα, μοῦ ἦταν δύσκολο νά λέω ἔστω καί αὐτό, γιατί μᾶς ἔδιναν μία φέτα ψωμί γιά μία ἑβδομάδα. Ἦταν οἱ ξυλοδαρμοί καί τά μαρτύρια καί ἡ ἔλλειψη φωτός καί ἄλλα πράγματα. Ἦταν πιά ἀδύνατο νά συγκεντρώσω τό μυαλό μου, ὥστε νά λέω ἔστω καί τό "Ἰησοῦ, Σέ ἀγαπῶ". Ἡ ὑψηλότερη μορφή προσευχῆς πού γνωρίζω εἶναι τό ἥσυχο κτύπημα τῆς καρδιᾶς πού ἀγαπᾶ Αὐτόν. Ὁ Ἰησοῦς χρειάζεται ἁπλά νά ἀκούει "τικ-α-τοκ", "τικ-α-τοκ" καί θά γνωρίζει πώς κάθε χτύπημα εἶναι ἀφιερωμένο πρός Αὐτόν" (Περιοδικό "Πρωτάτον", φ. Ἰαν. Φεβρ. 1991, σελ. 27. Γιά τίς συνθῆκες κράτησης τῶν Χριστιανῶν κρατουμένων στά Σοβιετικά στρατόπεδα - φυλακές, βλ. καί τό βιβλίο "Ὁ π. Ἀρσένιος" Α' & Β', ἔκδοσις Μονῆς Παρακλήτου).

Εἶναι σημαντικό νά κατατεθεῖ ἐδῶ ἡ μαρτυρία τοῦ Μοναχοῦ Ἐπιφανίου, ἡ ὁποῖα ἐξηγεῖ τήν διωκτική μανία τῶν ἀθεϊστῶν κατά τῶν Ἐπισκόπων. "Ὁ κυριώτερος προορισμός τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν - γράφει - εἶναι νά διατηρήσει τούς κρυφούς Ἐπισκόπους, νά διατηρήσει τήν Ἀποστολική Διαδοχή κρυμμένη ἀπό τήν Σοβιετική ἰσχύ, ἀπό τούς ἀντιχριστιανικούς διώκτες. Ἡ ἐξολόθρευσι τῶν Ἐπισκόπων εἶναι ὁ πρωταρχικός σκοπός τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ. Ἐάν ἕνας Ἐπίσκοπος διατηρεῖ τήν πίστι του στό Χριστό, στόν αὐτό βαθμό καθώς οἱ Ἅγιοι Πατέρες διετήρησαν αὐτή, κατά μίμησι τῆς αὐστηρότητος τῶν Μαρτύρων καί τῶν Ὁμολογητῶν, τότε ὑποφέρει σωματική ἐξολόθρευσι. Ἐάν ἕνας Ἐπίσκοπος δέν προδώσει τόν ἑαυτό του ἤ τόν ἐπισκοπικό του ὄρκο, τότε ἀναπόφευκτα τόν περιμένει ἡ φυλακή, τό στρατόπεδο συγκεντρώσεως, ἡ ἐξορία (ἡ ὁποία δέν εἶναι καλύτερη ἀπό ἕνα στρατόπεδο ἤ μία φυλακή) καί δριμύς θάνατος. Ἐάν ἕνας Ἐπίσκοπος ἐλευθερωθεῖ ἀπό τήν φυλακή καί τοῦ ἐπιτραπεῖ νά ἐξασκεῖ τήν ἀποστολή του, τότε εἶναι βέβαιο ὅτι τήν ἀγόρασε καί σάν τιμή ἔδωσε τήν μυστική συμφωνία, νά συνεργασθεῖ μέ τήν θεομάχο δύναμη καί νά προδώσει τόν Χριστό". ("Κ.Γ.Ο.", τ. 1980, σελ. 43 - 44).Ἡ πτῶσις τῶν Ἐπισκόπων - κατά τόν πνευματικό πατέρα τοῦ Μοναχοῦ Ἐπιφανίου, Ἀρχιεπίσκοπο Θεοφάνη τῆς Πολτάβας - παρομοιάζεται μέ τήν ἀναφερόμενη στό Εὐαγγέλιο πτῶσι τῶν ἄστρων τοῦ οὐρανοῦ (Ματθ. 24,29)· διότι κατά τήν Ἀποκάλυψη (1,10) τά "ἄστρα" εἶναι οἱ Ἄγγελοι τῶν Ἐκκλησιῶν, δηλαδή οἱ Ἐπίσκοποι τῶν ὁποίων "ἡ ἠθικοθρησκευτική πτῶση ἀντιπροσωπεύει ἕνα ἀπό τά πλέον χαρακτηριστικά σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν". ("Κ.Γ.Ο.", τ. 1985, σελ. 220).Στό ἐρώτημα, "ὑπῆρξαν Νεομάρτυρες στή Ρωσία; ", ὁ Παπικός Κληρικός Γεώργιος... ἀπαντᾶ: "Ἀπό τόν φόβο μήπως οἱ ἀπειλές δέν ἦταν ἀρκετές, οἱ ἀθεϊστές ἔκαναν χρήση καί τῆς τρομοκρατίας. Πόσοι ἀκριβῶς ἔχουν μαρτυρήσει γιά τόν Χριστό στή Ρωσία, ποτέ ἴσως δέν θά τό μάθουμε. Θετικά ξέρουμε πώς μονάχα ἡ Ἑλληνορθόδοξη Ἐκκλησία τιμᾶ ὡς Μάρτυρες 58 Ἐπισκόπους καί περισσοτέρους ἀπό 1.000 Ἱερεῖς πού θυσίασαν τήν ζωή τους ἀπό τό 1923. Ἀπό τότε ἔχουν μαρτυρήσει πολύ περισσότεροι" ("Κ.Γ.Ο." τ. 1989, σελ. 336).Στή συνείδηση τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας οἱ παθόντες κατέχουν μαρτυρική θέση. Ὁ Πατριάρχης Τύχων ἤδη ἀπό τό 1918 (μέ ἀφορμή τό μαρτύριο τοῦ Πρωτομάρτυρα τῆς Ρωσικῆς Ἱεραρχίας, Μητροπ. Βλαδιμήρου τοῦ Κιέβου), περιέλαβε ὅλους τούς Νεομάρτυρες (γνωστούς καί μελλοντικούς) στό Ἁγιολόγιο τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί διαμόρφωσε τήν σχετική ἐκφώνηση ("Διά πρεσβειῶν τοῦ τάδε, θανατωθέντος διά τήν Πίστιν καί τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὡς καί τοῦ ἄλλου πλήθους τῶν Κληρικῶν, Μοναχῶν καί λαϊκῶν, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα Σύ γνωρίζεις, Κύριε Παντογνώστα..."). Ἀκόμη, σέ Συνοδικές Πράξεις διακηρύξεως τῆς μαρτυρικῆς ἰδιότητος τῶν παθόντων προχώρησαν ἡ Ρωσική Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς (ὑπό τόν Μητροπ. Φιλάρετο, τό 1981), ἀλλά καί τό Πατριαρχεῖο Μόσχας (γιά λόγους σκοπιμότητας, μετά τήν κατάρρευση τοῦ καθεστώτος).

Στό ἐρώτημα, ἄν μποροῦν νά χαρακτηριστοῦν Νεομάρτυρες ὅλοι ὅσοι διώχθηκαν ἤ θανατώθηκαν ἀπό τούς ἀθεϊστές, ἀπό τό 1917 μέχρι καί τήν κατάρρευση τοῦ Σοβιετικοῦ καθεστῶτος, ἀπάντησε σχετικά ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Γενεύης καί Δυτ. Εὐρώπης Ἀντώνιος (τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς). "Θά πρέπει νά ἀντιληφθοῦμε πλήρως καί νά ἐξηγήσουμε καί στούς ἄλλους τό γεγονός, ὅτι οἱ Μάρτυρες γιά τούς ὁποίους μιλᾶμε, δέν εἶναι ἁπλῶς θύματα τῆς Ἐπαναστάσεως, ὅπως ὡρισμένοι νομίζουν. Ἄν καί εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ἡ Ρωσική Ἐπανάσταση ἦταν μία ἀνοικτή ἐπίθεση κατά τοῦ Θεοῦ, ἐν τούτοις αὐτό δέν σημαίνει, ὅτι ὅλοι ὅσοι σκοτώθηκαν μποροῦν νά χαρακτηριστοῦν Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Μποροῦμε νά δώσουμε αὐτό τόν τῖτλο μόνον σ' ἐκείνους τῶν ὁποίων ἡ ζωή ὡς εὐσεβῶν Χριστιανῶν εἶναι παγκοίνως γνωστή καί τῶν ὁποίων ὁ θάνατος γιά τήν πίστη στόν Χριστό εἶναι πάνω ἀπό κάθε ἀμφιβολία" (Περιοδικό "Orthodox Word", φ. 97, σελ. 60).Παρά τήν ἐπίσημη αὐτή θέση, δέν ἀπεφεύχθει τελικά ἡ ἔστω ἀνεπίσημη ἁγιοκατάταξη προσώπων τῶν ὁποίων ὁ θάνατος ὑπῆρξε ἀποτέλεσμα συγκεκριμένης πολιτικῆς δραστηριότητος. Λ. χ. στήν ἰστοσελίδα τοῦ Ρωσικοῦ Ναοῦ ἁγ. Νικολάου Ντάλας Τέξας (ὅπου δημοσιεύονται 146 ἐκτεταμένα βιογραφικά σημειώματα Νεομαρτύρων), περιλαμβάνεται καί ἡ "Νεομάρτυς Μαρία ἡ στρατιώτης". Πρόκειται γιά τήν Λοχαγό Μαρία Bochkareva, ἡρωϊδα τοῦ Α' Παγκοσμίου Πολέμου (γιά τόν ἡρωϊσμό της τήν συνεχάρησαν προσωπικά ὁ Λένιν καί ὁ Τρότσκυ), ἡ ὁποία μετά τήν Ὀκτωβριανή Ἐπανάσταση διέφυγε στίς ΗΠΑ - ὅπου συνάντησε τόν Πρόεδρο Οὐϊλσον καί τόν Θεόδωρο Ρούσβελτ, ἀπό τούς ὁποίους ζήτησε τήν βοήθεια τῆς Ἀμερικῆς κατά τῶν Μπολσεβίκων - συμμετεῖχε στό Ρωσικό Ἐμφύλιο Πόλεμο καί τελικά ἐκτελέστηκε ἀπό τούς Σοβιετικούς τό 1920.

Στήν ἑλληνική βιβλιογραφία σχετικό μέ τούς Ρώσους Νεομάρτυρες ἔργο εἶναι ὁ τόμος "Οἱ Νέοι Μάρτυρες τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας" (1994), τοῦ Θεολόγου - τ. Γενικοῦ Ἐπιθεωρητοῦ Μ. Ε. Σόλωνος Νινίκα. Σημαντικά στοιχεῖα συμπεριλαμβάνονται σέ σχετικά ἄρθρα τοῦ Βλαδιμήρου Moss (βλ. Ἰστοσελίδες Ρωσικοῦ Ναοῦ ἁγ. Νικολάου Ντάλας Τέξας καί Romanitas), στό ἀρχεῖο τῆς Ἐφημερίδος "Ortodox America" καί στά ἔργα τοῦ M. E. Gubonin, "Akty Svyateishago Patriarkha Tikhona" (ἐκδόσεως Θεολογικοῦ Ἰνστιτοῦτου ἁγ. Τύχωνος, Μόσχα 1994, στή ρωσική γλῶσσα) καί "Russkye Pravoslavnye Ierarkhi" (ἐκδόσεως YMCA PRESS, Παρίσι 1986, ἐπίσης στή ρωσική γλῶσσα).


2. Ἡ Διακήρυξη τῆς ἁγιότητος τῶν Νεομαρτύρων

Στό θέμα τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων, ὁ θόρυβος πού εἶχε ἀκολουθήσει τήν διακήρυξη τῆς ἁγιότητός τους ἀπό τήν Ρωσική Διασπορά (1981), ἀποδείχθηκε ὅτι ἦταν θόρυβος ἐντυπώσεων, ἀφοῦ καί τό Πατριαρχεῖο Μόσχας προχώρησε μετά τήν κατάρρευση τοῦ λεγομένου ὑπαρκτοῦ Σοσιαλισμοῦ, στή διακήρυξη τῆς ἁγιότητος ὄχι μόνο τῶν Νεομαρτύρων, ἀλλά καί τοῦ δολοφονημένου Τσάρου Νικολάου Β' καί τῆς οἰκογενείας του. (Περιοδικό "Ἐκκλησία", φ. 1/15.1.93, σελ. 43· βλ. ἀκόμη τήν Πράξη Διακηρύξεως τῆς ἁγιότητος τῶν Νεομαρτύρων, ἀπό τήν Ἰωβηλαία Σύνοδο, 13 - 16 Αὐγούστου 2000, στό Ναό τοῦ Σωτῆρος τῆς Μόσχας. Ἐπίσης βλ. L. Millar, "Ἡ ἁγ. Μεγ. Δούκισσα Ἐλισάβετ τῆς Ρωσίας, Νεομάρτυς ἐπί Κομμουνισμοῦ", 1997· Ft. Demetrios Sepfes,"The Royal Martyr Sisters - Empress Alexandra and Grand Duchess Elizabeth"· M. Iroshnikov - L. Protsai - Y. Shelayev, "The Sunset of the Romanov Dynasty", Μόσχα 1992· καί Edvard Radzinsky, "Ὁ τελευταῖος Τσάρος - Ἡ ζωή καί ὁ θάνατος τοῦ Νικολάου ΙΙ", 1993).

Εἶναι χαρακτηριστική ἡ ἐπιστολή τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξίου Β' καί τῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας πρός τούς πιστούς πού εἶχαν συγκεντρωθεῖ στό Αἰκατερίενμπουργκ, στό μέρος πού ἐκτελέστηκε ἡ Τσαρική Οἰκογένεια, τό 1993, μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 75 ἐτῶν ἀπό τήν ἐκτέλεση (Περιοδικό "The Orthodox Word", φ. 177/1994, σελ. 240 - 242). Στό ἡμέτερο "Ρωσικό Ἁγιολόγιο" (2005), καλύψαμε τούς Νεομάρτυρες τοῦ Ρωσικοῦ Ἁγιολογίου πού γίνονται δεκτοί ἀπό τήν Ρωσική Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν. Τό ἔτος 1927, ἔτος τῆς Σοβιετοποιήσεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἀποτελεῖ κομβικό σημεῖο καί γιά τήν παροῦσα ἐργασία. Ἔτσι δέν περιλαμβάνονται σ' αὐτήν πρόσωπα τά ὁποία ἀπεβίωσαν μετά τό 1927, σέ κοινωνία μέ τόν Σεργιανισμό, καί τῶν ὁποίων ἡ ἁγιότητα διακηρύχθηκε ἀπό τό Πατριαρχεῖο Μόσχας. Αὐτό σέ καμμία περίπτωση δέν ἀποτελεῖ ἀμφισβήτηση τοῦ πιθανοῦ ἐναρέτου βίου ἤ καί τῶν διώξεων πού ὑπέστησαν τά πρόσωπα αὐτά ἀπό τούς ἀθεϊστές.

Τό θέμα τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων τοῦ ἀθεϊστικοῦ διωγμοῦ εἶναι ἰδιαιτέρως λεπτό καί σοβαρό, διότι:

α. Σέ διάφορες πηγές ἀναφέρονται περιπτώσεις μετά τήν Σοβιετοποίηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (1927), χωρίς νά διευκρινίζεται ἄν πρόκειται γιά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ἤ τῶν ὑποταγμένων στήν ἀθεϊστική ἐξουσία καί συνεργαζομένων μέ αὐτήν Σεργιανιστῶν· καί

β. Τό ἴδιο τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, στήν Ἰωβηλαία Σύνοδο τῆς Μόσχας (13 - 16 Αὐγούστου 2000, Καθεδρικός Ναός τοῦ Σωτῆρος), προχώρησε στή διακήρυξη τῆς ἁγιότητος 1.200 περίπου προσώπων, ἀπό τά ὁποῖα πολλά τελειώθηκαν μετά τήν Σοβιετοποίηση. (Τά σχετικά μέ τήν Σύνοδο αὐτή ὑπάρχουν σέ τόμο 300 σελίδων, ὁ ὁποῖος κυκλοφόρησε στήν Ἁγία Πετρούπολη τό 2000, μέ τόν τίτλο: "Ἡ Ἰωβηλαία Ἀρχιερατική Σύνοδος τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας - Συλλογή ἀναφορῶν καί ἐγγράφων").

Γιά τό θέμα αὐτό ἔχει ὑπάρξει σοβαρός ἀντίλογος στήν ἴδια τήν Ρωσία. Εἶναι χαρακτηριστικά ὅσα ἀνέφερε ὁ Πρωθιερεύς Μιχαήλ Ἀντρώφ, σέ Ἔκθεσή του πρός τήν 8η Κληρικολαϊκή Σύναξη τῆς Ἐπισκοπῆς Σούζνταλ (τῆς "Αὐτονόμου Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας" ὑπό τόν Μητροπολίτη Σούζνταλ Βαλεντῖνο), τόν Νοέμβριο τοῦ 2000:

"Τό καλοκαίρι αὐτοῦ τοῦ ἔτους, ἀντίτυπα τοῦ ἑβδομαδιαίου περιοδικοῦ "CONFINES OF AGE", ἄρχισαν νά κυκλοφοροῦν στή Μόσχα. Αὐτή ἡ ἔκδοσις αὐτοχαρακτηρίζεται σάν "Δημόσια Ὀρθόδοξη Ἐφημερίδα" καί μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι οἱ συνεργάτες της ἀνήκουν στό Πατριαρχεῖο. Στό 3ο τεύχος, τό ὁποῖο κυκλοφόρησε ἀμέσως μετά τό τέλος τῆς "Συνόδου τοῦ Ἰωβηλαίου" τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἡ στήλη τοῦ ἐκδότη ἀρχίζει μέ τίς ἀκόλουθες φράσεις: "Διάφοροι Ἱερεῖς καί Ἐπίσκοποι τούς ὁποίους γνωρίζουμε, μᾶς ἔχουν ρωτήσει ἄν θά ἀναφερθοῦμε λεπτομερῶς στά ἀποτελέσματα τῆς τελευταῖας Συνόδου. Θά ἀπαντήσουμε ΟΧΙ. Ἄν ἀρχίσουμε νά ἀσχολούμεθα μέ τίς δραστηριότητες τῆς Συνόδου, μέ ἕνα καθαρά ἔντιμο καί Ὀρθόδοξο τρόπο, τότε θά πρέπει νά γράψουμε γιά τέτοιες ἄγριες κανονικές παραβάσεις, τέτοιες ἀπίστευτες οἰκουμενιστικές καί φυλετικές παραχωρήσεις, ὥστε ὅλη ἡ ἐφημερίδα δέν θά ἔφτανε νά τά περιγράψει"!

Σχετικά μέ τόν θέμα τῆς διακηρύξεως τῆς ἁγιότητος τῶν Νεομαρτύρων, ὁ ἴδιος Πρωθιερεύς σημειώνει: "Ὁ Μητροπολίτης Σέργιος καί ἡ "Σύνοδός" του, μέ ἀπόφαση τῆς 16. 3. 1928, ἔθεσε σέ ἀργία τούς Ἐπισκόπους Βίκτωρα (Ostrovindov), Δημήτριο (Bui) κ.ἄ., παρέπεμψε σέ δίκη τόν Μητροπολίτη Ἀγαθάγγελο τοῦ Γιαροσλάβ, τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ τοῦ Ἄγκλιχ καί τούς Ἐπισκόπους Βαρλαάμ τοῦ Πέρμ, Εὐγένιο τοῦ Ροστώφ, Δημήτριο τοῦ Γκντώφ καί Ἱερόθεο τοῦ Νικόλσκ καί εἰσηγήθηκε τήν καθαίρεση τῶν Μητροπολιτῶν Ἀγαθαγγέλου καί Ἰωσήφ... Ἡ "Ἰωβηλαία Σύνοδος" ἀνακήρυξε Νεομάρτυρες, αὐτούς πού εἶχαν ἀποκηρύξει τόν Σεργιανισμό"!

Ὅπως φαίνεται, τό Πατριαρχεῖο Μόσχας προχώρησε σέ κινήσεις σκοπιμότητος, μέ σκοπό νά ἐπαναφέρει στή δικαιοδοσία του τό ποίμνιο τῶν Κατακομβῶν. Στίς κινήσεις αὐτές περιλαμβάνεται καί ἡ διακήρυξις τῆς ἁγιότητος πολλῶν Κατακομβιτῶν Ἁγίων, ὅπως τοῦ ὁσ. Θεοδοσίου τοῦ Μινβόντι Καυκάσου (+ 1948) καί τῆς ὁσ. Ματρώνας τῆς Μόσχας (τῆς ἀομάτου, + 1952), τῆς Τσαρικῆς Οἰκογενείας καί τῶν "Ἱδρυτῶν Πατέρων - Fοunding Fathers" (κατά τήν ἔκφραση τοῦ συγγραφέως Καθηγητοῦ Ἰβάν Andreev) τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν.

Στόν δημοσιευόμενο στό "Ρωσικό Ἁγιολόγιο" (καί καταχωρούμενο στή συνέχεια) κατάλογο τῶν Νεομαρτύρων περιλαμβάνονται οἱ Νεομάρτυρες πρίν τήν Σοβιετοποίηση τοῦ Ρωσικοῦ Πατριαρχείου, ὅπως τούς δέχεται ἡ Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν (ἀρκετοί ἀπό τούς ὁποίους περιλαμβάνονται καί στήν Πράξη Διακηρύξεως τῆς Ἰωβηλαίας Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας). Σέ ἰδιαίτερο παράρτημα ἀναφέρονται οἱ Νεομάρτυρες πρίν τήν Σοβιετοποίηση, τήν μνήμη τῶν ὁποίων ἡ Ἰωβηλαία Σύνοδος θέτει κατά τήν Σύναξη τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων, τήν πλησιέστερη Κυριακή πρός τήν 25η Ἰανουαρίου (πρῶτος ὁ Πατριάρχης Μόσχας Τύχων, θέσπισε σάν ἡμέρα κοινῆς μνήμης τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων τήν 25η Ἰανουαρίου, ἡμέρα μαρτυρίου τοῦ Μητροπολίτου Κιέβου Βλαδιμήρου (25/1/1918).

3. Οἱ Νεομάρτυρες τοῦ Ρωσικοῦ Ἁγιολογίου 

Οἱ Ἱεράρχες πού σημειώνονται μέ ἀστερίσκο * ἀποτελοῦν κατά τόν Καθηγητή Ἰβάν Andreev τούς Ἱδρυτές Πατέρες (Founding Fathers) τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν.

Οἱ σημειούμενοι μέ διπλό ἀστερίσκο **, ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν.

ΑΒΕΡΚΙΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Ζιτομίρ (+ 1938)* 15η Μαϊου.
ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ Μητροπολίτης Γιαροσλάβ (+ 1928)* 3η Ὀκτωβρίου.
ΑΓΑΘΗ τῆς Λευκορωσίας (+ 1939), Ἀσκήτρια** 5η Φεβρουαρίου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Τσαρίνα τῆς Ρωσίας (+ 1918)· 4η Ἰουλίου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Τζάκομπσον, + 1930), ** 8η Σεπτεμβρίου.
ΑΛΕΞΙΟΣ Ἱερεύς (Σταυρόφσκυ, + 1918)· 14η Ἰανουαρίου.
ΑΛΕΞΙΟΣ Τσάρεβιτς τῆς Ρωσίας (+ 1918)· 4η Ἰουλίου.
ΑΛΕΞΙΟΣ Ἐπίσκοπος Βορονέζ (+ 1936)* 12η Φεβρουαρίου.
ΑΛΕΞΙΟΣ (ὁ μετά τοῦ Νεομ. Ἱερέως Παύλου Βοϊνάρσκυ, + 1919)· 29η Μαρτίου.
ΑΛΕΞΙΟΣ (ὁ μετά τῆς Νεομάρτυρος Λυδίας τῆς Οὐφᾶ, + 1928)** 20η Ἰουλίου.
ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ Ἐπίσκοπος Καζάν (Γκούντκο, + 1918)· 14η Ἰανουαρίου καί 27η Ἰουλίου.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Μεγ. Δούκισσα τῆς Ρωσίας (+ 1918)· 4η Ἰουλίου.
ΑΝΔΡΕΑΣ Ἱερεύς (+ 1919)· 6η Ἰανουαρίου.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Πέρμ (+ 1918)· 4η Ἰουνίου.
ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ Στάρετς τῆς Ὄπτινα, ὁ Νεώτερος (+ 1922)· 30η Ἰουλίου.
ΑΝΤΩΝΙΝΑ Ἡγουμένη (+ 1924)· 1η Μαρτίου.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ (ὁ μετά Νεομάρτυρος Ἐπισκόπου Ὀνουφρίου, + 1937)** 12η Ἰουνίου.
ΑΡΚΑΔΙΟΣ Ἐπίσκοπος, Ποιμενάρχης τῶν Λαϊκῶν Ἀδελφοτήτων (+ 1938)* 26η Ἰανουαρίου.
ΒΑΡΒΑΡΑ Μοναχή, ἡ μετά Ἐλισάβετ Μεγ. Δουκίσης (+ 1918)· 5η Ἰουλίου.
ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ Πρωθιερεύς (Σβεντίτσκυ, + 1936 ;)** 26η Ἰανουαρίου.
ΒΑΡΛΑΑΜ Ἀρχ/πος, ἀδελφός Νεομ. ἐπ. Γερμανοῦ (+ 1942)* 8η Ἰουνίου.
ΒΑΡΛΑΑΜ Ἀρχιμανδρίτης Μονῆς Μπελογκόρσκ (+ 1918) καί οἱ σύν αὐτῷ Διάκονοι ΜΙΧΑΙΑΣ, ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ, ΜΑΤΘΑΙΟΣ καί ΕΥΘΥΜΙΟΣ, Μοναχοί ΒΑΡΝΑΒΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΣΑΒΒΑΣ, ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ, ΑΡΚΑΔΙΟΣ, ΕΥΘΥΜΙΟΣ καί ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ καί Δόκιμοι ΙΩΑΝΝΗΣ, ΙΑΚΩΒ,ΠΕΤΡΟΣ, ΙΑΚΩΒ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΠΕΤΡΟΣ, ΣΕΡΓΙΟΣ καί ΑΛΕΞΙΟΣ· 12η Αὐγούστου.
ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ (ὁ μετά Νεομάρτυρος Ἐπισκόπου Ὀνουφρίου, + 1937)** 12η Ἰουνίου.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Τσερνίκωφ (+ 1918)· 4η Ἰουνίου.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ἱερεύς (Λούζγκριν, + 1918)· 2α Νοεμβρίου.
ΒΕΝΙΑΜΙΝ Μητροπολίτης Πετρουπόλεως (+ 1922)· 13η Αὐγούστου.
ΒΙΚΤΩΡ Ἐπίσκοπος Γκλαζώφ (+ 1934)* 19η Ἰουλίου.
ΒΙΚΤΩΡΙΝΟΣ Ἐπίσκοπος (+ 1918)· 2α Νοεμβρίου.
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Μητροπολίτης Κιέβου (+ 1918)· 25η Ἰανουαρίου.
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Ἱερεύς (Ἰλίνσκυ, + 1918)· 22α Φεβρουαρίου.
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Ἱερομάρτυρας (+ 1930), ὁ Θαυματουργός** 16η Αὐγούστου.
ΓΕΡΜΑΝΟΣ Ἐπ. ἀδελφός Νεομ. Ἀρχιεπ. Βαρλαάμ (+ 1942)* 8η Ἰουνίου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ἱερεύς, τοῦ Σπάς Χεκριάκ (+ 1918)· 23η Ἀπριλίου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Δόκιμος (Τιμοτίεφ, + 1918)· 28η Αὐγούστου.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ἱερεύς (Νικόλσκυ, + 1918)· 27η Ἰουνίου.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ὁ "σταυροφόρος" (+ 1936)** 6η Νοεμβρίου.
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ Ἐπίσκοπος Γκλούκωφ (+ 1935)* 4η Φεβρουαρίου.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ἱερεύς (Ἰβάνωφ, + 1934)** 22α Μαρτίου.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Γκντώφ (+ 1938)* 6η Αὐγούστου.
ΔΟΜΝΙΝΑ (ἡ μετά Ἱερέως Ἀνδρέου, + 1919)· 6η Ἰανουαρίου.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ Μεγάλη Δούκισσα τῆς Ρωσίας (+ 1918)· 5η Ἰουλίου.
ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ Ἐπίσκοπος Τομπόλσκ (+ 1918)· 16η Ἰουνίου.
ΕΥΓΕΝΙΑ Πρεσβυτέρα Νεομάρτυρος Ἱερέως Ἡλία Σετβερούκιν (+ 1934)** 16η Φεβρουαρίου.
ΕΥΔΟΚΙΑ, τῆς Ἐπισκοπῆς Ἄλμα Ἄτα (+ 1918)· 29η Αὐγούστου.
ΕΦΡΑΙΜ Ἐπίσκοπος Σελενγκίνσκ (+ 1918)· 22α Αὐγούστου.
ΗΛΙΑΣ Ἱερεύς (Σετβερούκιν, + 1934)** 16η Φεβρουαρίου.
ΘΕΟΓΝΩΣΤΟΣ Ἱερομάρτυρας, τῆς Ἐπισκοπῆς Ἄλμα Ἄτα (+ 1921)· 29η Αὐγούστου.
ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ τοῦ Βορονέζ (Μιχαήλοβνα, + 1936), διά Χριστόν Σαλή** 22α Φεβρουαρίου.
ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ἐπίσκοπος Σολικάμσκ (+ 1918) καί οἱ σύν αὐτῷ 2 Ἱερεῖς καί 5 Λαϊκοί· 11η Δεκεμβρίου.
ΙΕΡΟΘΕΟΣ Ἐπίσκοπος Νικόλσκ (+ 1927)* 31η Μαϊου.
ΙΛΑΡΙΩΝ Δόκιμος (Πράβντιν, + 1918)· 28η Αὐγούστου.
ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΟΣ Διάκονος (+ 1919)· 20ή Ἰουλίου.
ΙΣΜΑΗΛ Ἱερεύς (Ροζχντεστβένσκυ, + 1937)** 17η Ἰουνίου.
ΙΩΑΝΝΗΣ Διάκονος (Καστρόβσκυ, + 1918)· 22α Φεβρουαρίου.
ΙΩΑΝΝΗΣ (Περεμπάσκιν, + 1918)· 22α Φεβρουαρίου.
ΙΩΑΝΝΗΣ Ἱερεύς (Βοστόργκωφ, + 1918)· 22α Αὐγούστου).
ΙΩΑΝΝΗΣ Δόκιμος (Σρετένσκυ, + 1918)· 28η Αὐγούστου.
ΙΩΑΝΝΗΣ Ἱερεύς (+ 1918)· 23η Δεκεμβρίου.
ΙΩΣΗΦ Πρωθιερεύς (Σμυρνώφ, + 1918)· 22α Φεβρουαρίου.
ΙΩΣΗΦ Μητροπολίτης Πετρουπόλεως (+ 1937)* 15η Δεκεμβρίου.
ΚΥΡΙΛΛΟΣ Μητροπολίτης Καζάν (+ 1937)* 26η Ἰανουαρίου.
ΚΥΡΙΛΛΟΣ (ὁ μετά Νεομάρτυρος Λυδίας τῆς Οὐφᾶ, + 1928)** 20ή Ἰουλίου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Πρωθιερεύς (Γκολούμπεφ, (+ 1918) καί οἱ σύν αὐτῷ Νεομάρτυρες· 19η Σεπτεμβρίου.
ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ Ἱερομάρτυρας (Νικίτιν, + 1918)· 28η Αὐγούστου.
ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ Ἐπίσκοπος Βαλακίν (+ 1918)· 24η Ὀκτωβρίου.
ΛΕΟΝΤΙΟΣ Ἐπίσκοπος Ἐνοτάεφ (+ 1919)· 23η Ἰουνίου.
ΛΕΟΝΤΙΟΣ (Καριάγκιν, + 1918)· 28η Αὐγούστου.
ΛΥΔΙΑ (ἡ μετά Νεομ. Ἱερέως Ἀνδρέου, + 1919)· 6η Ἰανουαρίου.
ΛΥΔΙΑ τῆς Οὐφᾶ (+ 1928)** 20ή Ἰουλίου.
ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ὁ περιπλανώμενος Ἐπίσκοπος (+ 1944)** 1η Ἀπριλίου.
ΜΑΞΙΜΟΣ Ἐπίσκοπος Σερπούχωφ (+ 1931)** 23η Ἰουνίου.
ΜΑΡΙΑ (ἡ μετά Νεομάρτυρος Ἱερέως Ἀνδρέου, + 1919)· 6η Ἰανουαρίου.
ΜΑΡΙΑ τῆς Γκατσίνας (+ 1930), Ἀσκήτρια** 26η Ἰανουαρίου.
ΜΑΡΙΑ Μεγ. Δούκισσα τῆς Ρωσίας (+ 1918)· 4η Ἰουλίου.
ΜΕΘΟΔΙΟΣ Ἱερομάρτυρας (+ 1920)· 1η Μαρτίου.
ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν (+ 1919)· 23η Ἰουνίου.
ΜΙΧΑΗΛ Ἱερεύς (+ 1919)· 1η Ἰανουαρίου.
ΜΙΧΑΗΛ Ἱερεύς (Λισίκιν, + 1918)· 22α Φεβρουαρίου.
ΜΙΧΑΗΛ διά Χριστόν Σαλός (+ 1931)· 1η Ἀπριλίου.
ΜΙΧΑΗΛ Ἱερεύς (Ροζχντεστβένσκυ, + 1937)** 17η Ἰουνίου.
ΜΙΧΑΗΛ Ἱερεύς (Λεκτώρσκυ, + 1921)· 28η Ὀκτωβρίου.
ΜΙΧΑΗΛ τοῦ Τσερνίκωφ (+ 1922)· 8η Νοεμβρίου.
ΝΕΙΛΟΣ Ἱερομάρτυρας (+ 1918)· 4η Ἰουλίου.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ἐπίσκοπος Μπέλγκοροντ (+ 1918)· 28η Δεκεμβρίου.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (+ 1919)· 1η Ἰανουαρίου.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ὁ Β' Τσάρος τῆς Ρωσίας (+ 1918)· 4η Ἰουλίου.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (Προζόρωφ, + 1938)** 6η Αὐγούστου.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (Ζαγκορόβσκυ, + 1943)** 30η Σεπτεμβρίου.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (Τσέντρικ, + 1917)· 4η Δεκεμβρίου.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (+ 1918)· 23η Δεκεμβρίου.
ΟΛΓΑ Μεγ. Δούκισσα τῆς Ρωσίας (+ 1918)· 4η Ἰουλίου.
ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ Ἐπίσκοπος Κριβόϊ (+ 1938)** 12η Ἰουνίου.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ 30 Μοναχές τῆς Μονῆς Σαμορντῖνο· 12η Νοεμβρίου.
ΠΑΥΛΟΣ Ἱερεύς (Βοϊνάρσκυ, + 1919)· 29η Μαρτίου.
ΠΑΥΛΟΣ (ὁ μετά Νεομ. Ἱερεώς Παύλου Βοϊνάρσκυ, + 1919)· 29η Μαρτίου.
ΠΑΧΩΜΙΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Τσερνίκωφ (+ 1938)* 15η Μαϊου.
ΠΕΤΡΟΣ Ἱερεύς (Σκιπέτρωφ, + 1918)· 1η Φεβρουαρίου.
ΠΕΤΡΟΣ Μητροπολίτης Κρουτίτσης (+ 1937)*· 29η Αὐγούστου.
ΠΛΑΤΩΝ Ἐπίσκοπος Ρεβέλ Ἐσθονίας (+ 1919)· 1η Ἰανουαρίου.
ΠΟΙΜΗΝ Ἐπίσκοπος Βερένσκ (+ 1918)· 3η Σεπτεμβρίου.
ΣΕΡΓΙΟΣ Δόκιμος (Γκάλιν, + 1918)· 28η Αὐγούστου.
ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ἱερομάρτυρας (+ 1923)· 31η Μαϊου.
ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ἱερομάρτυρας (Μπογκοσλόβσκυ, + 1921)· 29η Αὐγούστου.
ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ἀρχιεπίσκοπος Ἄγκλιχ (+ 1935)* 12η Δεκεμβρίου.
ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ἱερομάρτυρας (Κουζμίν, + 1918)· 28η Αὐγούστου.
ΣΕΡΓΙΟΣ Ἀρχιμανδρίτης (ὁ μετά Νεομάρτυρος Μητροπολίτου Πετρουπόλεως Βενιαμίν, + 1923)· 13η Αὐγούστου.
ΣΕΡΓΙΟΣ Ἀρχιμανδρίτης τῆς Μονῆς Ζιλάντιεφ (+ 1918)· 28η Αὐγούστου.
ΣΙΜΩΝ Ἐπίσκοπος Οὐφᾶ (+ 1921)· 6η Ἰουλίου.
ΣΟΦΙΑ τοῦ Κιέβου, Ἡγουμένη (+ 1944)** 22α Μαρτίου.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ὁσιομάρτυρας, τῆς Ἐπισκοπῆς Καζάν (+ 1918)· 28η Αὐγ.
ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Ὄμσκ (+ 1920)· 13η Φεβρουαρίου.
ΤΑΤΙΑΝΗ Μεγ. Δούκισσα τῆς Ρωσίας (+ 1918)· 4η Ἰουλίου.
ΤΥΧΩΝ Πατριάρχης Μόσχας καί πάσης Ρωσίας (+ 1925)· 25η Μαρτίου.
ΤΥΧΩΝ Ἀρχιεπίσκοπος Βορονέζ (+ 1919)· 27η Δεκεμβρίου.
ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Ἱερεύς (Ὀρνάτσκυ, + 1918)· 20ή Ἰουλίου.


4. Ἡ Σύναξις τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων

(Τήν πλησιέστερη Κυριακή πρός τήν 25η Ἰανουαρίου)

Κατά τήν Πράξη τῆς Ἰωβηλαίας Συνόδου (τήν ὁποία συγκάλεσε τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, ἀπό 13 - 16 Αὐγούστου 2000, στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Σωτῆρος Μόσχας), κατά τήν Σύναξη τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων ὀνομαστικῶς μνημονεύονται καί οἱ ἀκόλουθοι Νεομάρτυρες (στόν Κατάλογο ἀναφέρονται κατά ἀλφαβητική σειρά, βαθμό καί Ἐπισκοπική περιφέρεια, Νεομάρτυρες πρίν Σοβιετοποίηση τοῦ Πατριαρχείου· ἐξαιροῦνται ὅσοι ἔχουν ἰδιαίτερη ἡμέρα μνήμης καί ἀναφέρονται στίς ἀντίστοιχες ἡμερομηνίες):


Τῆς Ἐπισκοπῆς Ἄλμα Ἀτά: 

ΜΕΘΟΔΙΟΣ Ἐπίσκοπος Πετροπαβλώφσκ (+ 1921).
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Πρωθιερεύς (Ντζχουρίνσκυ, + 1920).
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Πρωθιερεύς (Τσιντρίνσκυ, + 1920).
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Πρωθιερεύς (Ροζντεστβένσκυ, + 1921).
ΙΩΑΝΝΗΣ Πρωθιερεύς (Γκρανίτωφ, + 1920).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Πρωθιερεύς (Σουσχτσέβσκυ, + 1923).
ΘΕΟΦΑΝΗΣ Πρωθιερεύς (Σοκόλωφ, + 1920).
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Πρωθιερεύς (Σχάτσυ, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Τζουζέφοβιτς, + 1921).
ΑΝΔΡΕΑΣ Ἱερεύς (Νταλνίκωφ, + 1920).
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ἱερεύς (Καλμίκωφ, + 1918).
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ἱερεύς (Κρασβίνσκυ, + 1919).
ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ Ἱερεύς (Σελένιν, + 1918).
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Ἱερεύς (Ντμιτρίεβιτς, + 1918).
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Ἱερεύς (Πάνκιν, + 1920).
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Ἱερεύς (Σαντώφσκυ, + 1921).
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ἱερεύς (Στεπανζιούκ, + 1918).
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Ἱερεύς (Μαλαχώφσκυ, + 1918).
ΕΥΘΥΜΙΟΣ Ἱερεύς (Κρουγκόβικχ, + 1924) καί σύν αὐτῷ 4 Μάρτυρες.
ΖΗΝΟΒΙΟΣ Ἱερεύς (Σουτόρμιν, + 1920).
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Ἱερεύς (Λεμπίντεφ, + 1921).
ΛΕΟΝΤΙΟΣ Ἱερεύς (Κλιμένκο, + 1920) καί σύν αὐτῷ 5 Μάρτυρες.
ΜΕΛΕΤΙΟΣ Ἱερομόναχος (+ 1918).
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Διάκονος (Σβέρεφ, + 1920).
ΑΝΑΤΟΛΙΑ (Ροζχντεστβένσκαγια, + 1921).
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ (Ντζχουρλίνσκαγια, + 1920).
ΙΩΑΝΝΗΣ (Μελκώφ, + 1920).
ΙΩΣΗΦ (Μπεσπάλωφ, + 1921) καί σύν αὐτῷ 21 Μάρτυρες.
ΙΣΙΔΩΡΟΣ (Ρεσχέτκιν, + 1921).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Μπέλγκοροντ:

ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ἱερεύς (Βοζνεσένσκυ, + 1919).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Βολόγδας:

ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ Ἐπίσκοπος Κυρίλωφ (+ 1918).
ΣΕΡΑΦΕΙΜΑ Ἡγουμένη (Σουλιμόβα, + 1918).
ΙΩΑΝΝΗΣ Ἱερεύς (Ἰβάνωφ, + 1918).
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Μοναχός (Γιουγκώφ, + 1918).
ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Μαρίσεφ, + 1918).
ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ (Μπαρασκώφ, + 1918).
ΜΙΧΑΗΛ (Τρουμπίνκωφ, + 1918).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Ἰβάνοβο: 

ΠΑΥΛΟΣ Πρωθιερεύς (Σβετοζάρωφ, + 1922).
ΙΩΑΝΝΗΣ Ἱερεύς (Ροζχντεστβένσκυ, + 1922).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Μαλκώφ, + 1922).
ΠΕΤΡΟΣ (Γιαζίκωφ, + 1922).
ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ (Καλάσνικωφ, + 1922).
ΣΕΡΓΙΟΣ (Μεθόδιεφ, + 1922).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Καζάν:

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ἱερεύς (Σισόκιν, + 1918).
ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ Ἱερεύς (Βελικάνωφ, + 1918).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Κρασνογιάρσκ: 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Πολιβάνωφ, + 1919).
ΑΜΩΣ Ἱερεύς (Ἰβάνωφ, + 1919).
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Ἱερεύς (Φωκίν, + 1919).
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ἱερεύς (Νεροβέτσκυ, + 1919).
ΙΩΑΝΝΗΣ Ἱερεύς (Πριγορώβσκυ, + 1918).
ΜΙΧΑΗΛ Ἱερεύς (Βολογκόντσκυ, + 1920).
ΜΙΧΑΗΛ Ἱερεύς (Κραγκοπόλωφ, + 1919).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (Σιλίμα, + 1919).
ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ἱερεύς (Φελόγιν, + 1919).
ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ἱερεύς (Σεμετσένκο, + 1919).
ΤΡΟΦΙΜΟΣ Ἱερεύς (Κουζνέτσωφ, + 1919).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Κριμαίας:

ΑΝΔΡΕΑΣ Πρωθιερεύς (Κοσόβσκυ, + 1920).
ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ἱερεύς (Ἀλεξάντρωφ, + 1921).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Μόσχας:
 
ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ἐπίσκοπος Ὀρέλ (+ 1918), τῆς Μονῆς Νοβοσπάσκυ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Πρωθιερεύς (Ζαοζέρσκυ, + 1922).
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Πρωθιερεύς (Σοκόλωφ, + 1922).
ΙΩΑΝΝΗΣ Πρωθιερεύς (Βοστρόγκωφ, + 1918).
ΝΕΟΦΥΤΟΣ Πρωθιερεύς (Λιουμπίμωφ, + 1918).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Πρωθιερεύς (Ποντιάκωφ, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Σμυρνώφ, + 1918).
ΒΙΚΤΩΡ Ἱερεύς (+ 1918).
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ἱερεύς (Ρεμεζώφ, + 1918).
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Ἱερεύς (Ναντάζχντιν, + 1922).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (Βαρζχάνσκυ, + 1918).
ΣΕΡΓΙΟΣ Ἱερεύς (Τυχομίρωφ, + 1922).
ΙΕΡΕΜΙΑΣ Μοναχός (Λεώνωφ, + 1918), τῆς Μονῆς Βαλαάμ.
ΑΝΝΑ (Λυκοσίνα, + 1925), τῆς Μονῆς Σολόβκι.


Τῆς Ἐπισκοπῆς Νίζνι Νόβγκοροντ: 

ΑΛΕΞΙΟΣ Πρωθιερεύς (Πορφυρίεφ, + 1918).
ΙΩΑΝΝΗΣ Ἱερεύς (Φλερώφ, + 1918).
ΜΙΧΑΗΛ Ἱερεύς (Βοσκρεσένσκυ, + 1918).
ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ἱερεύς (Νέμκωφ, + 1918).
ΑΛΕΞΙΟΣ (Νεϊγκράτ, + 1919).
ΔΑΡΕΙΑ (Σιουσίνσκαγια, + 1919).
ΔΑΡΕΙΑ (Τιμολίνα, + 1919).
ΕΥΔΟΚΙΑ (Σικόβα, + 1919).
ΜΑΡΙΑ (+ 1919).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Ὄμσκ: 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Τσικούρα, + 1918).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Ὀρέλ:

ΙΩΑΝΝΗΣ Ἱερεύς (Πανκώφ, + 1918).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Πανκώφ, + 1918).
ΠΕΤΡΟΣ (Πανκώφ, + 1918).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Πέρμ: 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Πρωθιερεύς (Πρεομπραζένσκυ, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Πρωθιερεύς (Σκλγίεφ, + 1918).
ΑΛΕΞΙΟΣ Πρωθιερεύς (Μποντρίν, + 1918).
ΑΛΕΞΙΟΣ Πρωθιερεύς (Σαμπούρωφ, + 1918).
ΑΛΕΞΙΟΣ Πρωθιερεύς (Σταμπνίκωφ, + 1918).
ΙΩΑΝΝΗΣ Πρωθιερεύς (Πτζανκώφ, + 1918).
ΙΩΑΝΝΗΣ Πρωθιερεύς (Σβέτσωφ, + 1918).
ΜΙΧΑΗΛ Πρωθιερεύς (Κισέλεφ, + 1918).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Πρωθιερεύς (Μπελγιούκωφ, + 1918).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Πρωθιερεύς (Κουγιούμπωφ, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Μαλινόβσκυ, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Μαλέτωφ, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Ὀσέτρωφ, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Ποσόχιν, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Σαβέλωφ, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Θεοδοσίεφ, + 1918).
ΑΛΕΞΙΟΣ Ἱερεύς (Ναούμωφ, + 1918).
ΑΝΑΝΙΑΣ Ἱερεύς (Ἀρίστωφ, + 1918).
ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ἱερεύς (Ποπώφ, + 1918).
ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ Ἱερεύς (Μπέλωφ, + 1918).
ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ἱερεύς (Λουκάνιν, + 1918).
ΒΙΚΤΩΡ Ἱερεύς (Νικηφόρωφ, + 1918).
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Ἱερεύς (Ἀλεξίεφ, + 1918).
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Ἱερεύς (Μπελοζέρωφ, + 1918).
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ἱερεύς (Γκαργιάεφ, + 1918).
ΕΥΓΡΑΦΙΟΣ Ἱερεύς (Πλέντεφ, + 1918).
ΙΑΚΩΒ Ἱερεύς (Σεστάκωφ, + 1918).
ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ἱερεύς (Ἰωακείμωφ, + 1918).
ΙΩΑΝΝΗΣ Ἱερεύς (Μπογιαρσίμωφ, + 1918).
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ἱερεύς (Σιροκίνσκυ, + 1918).
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ἱερεύς (Γιουργκάνωφ, + 1918).
ΛΕΩΝ Ἱερεύς (Ἐρσώφ, + 1918).
ΜΙΧΑΗΛ Ἱερεύς (Ντενίσωφ, + 1918).
ΜΙΧΑΗΛ Ἱερεύς (Νακαργιάκωφ, + 1918).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (Ματσιέβσκυ, + 1919).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (Ὀνγιάνωφ, + 1918).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (Γιαχόντωφ, + 1918).
ΠΑΥΛΟΣ Ἱερεύς (Ἀνίσκιν, + 1918).
ΠΑΥΛΟΣ Ἱερεύς (Σοκόλωφ, + 1918).
ΠΕΤΡΟΣ Ἱερεύς (Βγιάτκιν, + 1918).
ΠΕΤΡΟΣ Ἱερεύς (Κουζνέτσωφ, + 1919).
ΠΕΤΡΟΣ Ἱερεύς (Ρεσεντίκωφ, + 1918).
ΣΥΜΕΩΝ Ἱερεύς (Κονγιούχωφ, + 1918).
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ἱερεύς (Ἀντίπιν, + 1919).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Διάκονος (Ὑπάτωφ, + 1918).
ΑΡΚΑΔΙΟΣ Διάκονος (Ρεσεντίκωφ, + 1918).
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Διάκονος (Βοσκρεσένσκυ, + 1918).
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Διάκονος (Κασίν, + 1918).
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Διάκονος (Σμυρνώφ, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Ζούεφ, + 1918).
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (Ζουλάνωφ, + 1918).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως: 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Ὀρνάτσκυ, + 1918).
ΒΟΡΙΣ (Ὀρνάτσκυ, + 1918).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Ριαζάν: 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (Προμπάτωφ, + 1918).
ΒΙΚΤΩΡ (Κρασκώφ, + 1918).
ΑΓΑΘΗ Μοναχή (+ 1918).
ΑΛΕΞΙΟΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ἕτερος, ΚΟΣΜΑΣ, ΝΑΟΥΜ, ΠΑΥΛΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ ἕτερος καί ΦΙΛΙΠΠΟΣ, Μοναχοί (+ 1918).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Ταλίν Ἐσθονίας:

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Πρωθιερεύς (Μπεζανίτσκυ, + 1919).
ΜΙΧΑΗΛ Πρωθιερεύς (Μπλέϊβ, + 1919).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Τβέρ: 

ΠΕΤΡΟΣ (Ζούκωφ, + 1918).
ΠΡΟΧΟΡΟΣ (Μιχαήλωφ, + 1918).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Τομπόλσκ: 

ΕΦΡΑΙΜ Πρωθιερεύς (Ντολγκάνεφ, + 1918).
ΠΕΤΡΟΣ Ἱερεύς (Καρέλιν, + 1918).
ΜΙΧΑΗΛ Ἱερεύς (Μακάρωφ, + 1918).
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Μινγιάτωφ, + 1918).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Τσερνίκωφ: 

ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ἀρχιμανδρίτης (Πομεράντεφ, + 1918).
ΑΛΕΞΙΟΣ (Σβέρεφ, + 1918).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Χιμκέντ:

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Ἱερεύς (Πάνκιν, + 1920).


Τῆς Ἐπισκοπῆς Γιαροσλάβ: 

ΜΙΧΑΗΛ Πρωθιερεύς (Μπελορώσωφ, + 1920).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Ἐλοχώφσκυ, + 1918).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ἱερεύς (Σμυρνώφ, + 1918).
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Ἱερεύς (Βινογκράντωφ, + 1919).
ΙΩΑΝΝΗΣ Ἱερεύς (Βιλένσκυ, + 1918).
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ἱερεύς (Λιουμπομούντρωφ, + 1918).


Μή ἀναφερομένης Ἐπισκοπικῆς περιφερείας: 

ΕΥΓΡΑΦΙΟΣ Πρωθιερεύς (Εὐαρέστωφ, + 1918).
ΑΒΕΡΚΙΟΣ Ἱερεύς (Σεβεροβόστωφ, + 1918).
ΑΛΕΞΙΟΣ Ἱερεύς (Καντσέρωφ, + 1918).
ΤΙΜΟΘΕΟΣ Ἱερεύς (Πετροπαβλόφσκυ, + 1918).
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Ἡγουμένη (Γκουναρονούλο, + 1918).


5. Νεομάρτυρες καί Ὁμολογητές Κληρικοί πρίν τήν Σοβιετοποίηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (1917 - 1927)

Γιά τήν πρίν τό 1927 περίοδο τῆς Ἐπαναστάσεως, ὁ Καθηγητής Βλ. Φειδᾶς δέχεται, ὅτι "28 Ἱεράρχαι ἐφονεύθησαν" καί "χιλιάδες Κληρικῶν εὗρον τραγικόν θάνατον ἤ καί φυλακίσθησαν" («Ἐκκλησιαστική Ἱστορία τῆς Ρωσίας», σελ. 339). Ἡ δική μας μελέτη τῶν πηγῶν ἀπέδωσε 34 Νεομάρτυρες καί Ὁμολογητές Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι μνημονεύονται στή συνέχεια, ἀπό δέ τούς τούς χιλιάδες Νεομάρτυρες καί Ὁμολογητές Κληρικούς δημοσιεύουμε τά ὀνόματα μόνον 172! (ἀρχική δημοσίευση στόν "Κήρυκα", τ. 1984, σελ. 269 - 271, 348 - 351 καί 456 - 463· οἱ κατάλογοι ἔχουν βελτιωθεῖ, σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα τοῦ ἐτήσιου Ἡμερολογίου τῆς Ἀδελφότητος τοῦ ἁγ. Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας· σύντομοι βιογραφικά σημειώματα τῶν σημειουμένων μέ * Νεομαρτύρων, δημοσιεύονται στό τέταρτο μέρος).

α. Ἐπίσκοποι 

1. Μητροπολίτης Βλαδίμηρος τοῦ Κιέβου*. Ὁ Πρωτομάρτυρας τῆς Ρωσικῆς Ἱεραρχίας. Δολοφονήθηκε ἀπό ὁμάδα ἐνόπλων Μπολσεβίκων ἔξω ἀπό τήν Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, τήν 25. 1. 1918.
2. Ἐπίσκοπος Ἐφραίμ* (Kuznetsov, + 1918).
3. Ἐπίσκοπος Μακάριος τῆς Βιάζμα* (+ 1918).
4. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρόνικος τοῦ Πέρμ*. Θανατώθηκε τήν 7. 6. 1918 μέ πνιγμό σέ κάποιο ποταμό ἤ (σύμφωνα μέ ἄλλη πηγή ), θαμένος ζωντανός.
5. Ἀρχιεπίσκοπος Ἑρμογένης τοῦ Τομπόλσκ*. Πνίγηκε σέ ποταμό τῆς Σιβηρίας μετά ἀπό βασανιστήρια, τήν 19. 6. 1918.
6. Ἀρχιεπίσκοπος Βασίλειος τοῦ Τσερνίκωφ*. Ἐκτελέστηκε στό Πέρμ, τήν 1. 2. 1918.
7. Ἐπίσκοπος Θεοφάνης τοῦ Σολικάμσκ*. Πνίγηκε στόν ποταμό Κάμα, τήν 11. 12. 1918.
8. Ἐπίσκοπος Ἰσίδωρος τοῦ Μιχαήλωφ*. Κάηκε ζωντανός στήν Σαμάρα, στά τέλη τοῦ 1918.
9. Ἐπίσκοπος Ἀμβρόσιος τοῦ Σεροαπούλσκ. Ἀπεβίωσε μαρτυρικά, "συρόμενος ὑπό ἀλόγου"! (+ 27. 7. 1918)
10. Ἐπίσκοπος Λαυρέντιος τοῦ Βαλακχίν (+ 24. 10. 1918). Ὁ κατά κόσμον Εὐγένιος Ἰβάνοβιτς Knyazev γεννήθηκε στήν Kashira, σέ οἰκογένεια Ἱερέως. Σπούδασε στήν Θεολογική Ἀκαδημία τῆς Πετρουπόλεως καί δίδαξε στό Σεμινάριο τῆς Ταυρίδος. Χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος ἀπό τόν Πατριάρχη Τύχωνα. Τό 1918 συνελήφθη καί τήν 24η Ὀκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους ἐκτελέστηκε.
11. Ἐπίσκοπος Νικόδημος τοῦ Μπέλγκοροντ. Βασανίστηκε μέχρι θανάτου καί τό σῶμα του ρίχτηκε σέ σωρό σκουπιδιῶν, ὅπου παρέμεινε ἄταφο γιά ἕξη μῆνες! (+ 28. 12. 1918).
12. Ἐπίσκοπος Βαρσανούφιος τοῦ Κυρίλωφ* (+ 2. 9. 1918).
13. Ἀρχιεπίσκοπος Θεοφάνης τοῦ Ἀστραχάν. Ρίχτηκε στό κενό ἀπό μεγάλο ὕψος καἰ ἀπεβίωσε μετά τόν θανάσιμο τραυματισμό του.
14. Ἐπίσκοπος Λεόντιος τοῦ Ἐνοτάεφ. Ὁ ἐπ. Λεόντιος Von Vimpfen χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Πετροβσέν τό 1916. Τήν 5. 9. 1917 μετατέθηκε στό Ἐνοτάεφ καί τό 1918 στό Τσάρεβο. Δολοφονήθηκε καί ρίχτηκε σέ μία τρύπα, χωρίς Νεκρώσιμη Ἀκολουθία, τήν 23. 6. 1919.
15. Ἐπίσκοπος Πλάτων τοῦ Ρεβέλ Ἐσθονίας*. Ἐκτελέστηκε τήν 9. 2. 1919, μαζί μέ ἄλλους 20 κρατουμένους.
16. Ἀρχιεπίσκοπος Τύχων τοῦ Βορονέζ*. Κρεμάστηκε στήν Ὠραία Πύλη τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς ἁγ. Μητροφάνη τοῦ Βορονέζ, τήν 27. 12 1919.
17. Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωακείμ τοῦ Νίζνι Νόβγκοροντ*. Τελειώθηκε κρεμασμένος μέ τό κεφάλι πρός τά κάτω, στή Μητρόπολη τῆς Σεβαστουπόλεως, τό Φθινώπορο τοῦ 1918.
18. Ἀρχιεπίσκοπος Μητροφάνης τοῦ Ἀστραχάν (+ 23. 6. 1919).
19. Ἐπίσκοπος Μητροφάνης τοῦ Μιχαήλωφ. Ἐκτελέστηκε τόν Φεβρουάριο τοῦ 1919.
20. Ἐπίσκοπος Ποιμένας τῆς Βέρνης· καί
21. Ἐπίσκοπος Γερμανός τοῦ Καμισέν. Ἐκτελέστηκαν ἤ ἀπεβίωσαν ἀπό τά βασανιστήρια, κατά τά ἔτη 1919 - 1920.
22. Ἀρχιεπίσκοπος Ἰουστῖνος τοῦ Ὄμσκ καί Παύλογκραντ. Ἀπεβίωσε στή φυλακή τοῦ Ὄμσκ, τόν Μάρτιο τοῦ 1920.
23. Ἀρχιεπίσκοπος Σύλβεστρος τοῦ Ὄμσκ* (+ 1920).
24. Ἐπίσκοπος Μεθόδιος τοῦ Πετροπαυλόφσκ. Ἐκτελέστηκε τήν 4. 2. 1921 (ἤ 1922), ὅταν ἕνας στρατιώτης χρησιμοποίησε τόν ἀρχιερατικό του σταυρό σάν ξιφολόγχη καί τόν κτύπησε!
25. Ἐπίσκοπος Σίμων τῆς Οὐφᾶ. Ἐκτελέστηκε τήν 6. 7. 1921.
26. Μητροπολίτης Ναζάριος τοῦ Κουταϊς. Ἐκτελέστηκε ἀσθενής στό κρεββάτι του (+ 14. 8. 1924).
27. Μητροπολίτης Νικάνωρ τῆς Κρουτίτσης* (+ 1922).
28. Μητροπολίτης Βενιαμίν τῆς Πετρουπόλεως*. Ἐκτελέστηκε τήν 12. 8. 1922, διαμαρτυρόμενος γιά τήν δήμευση τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκευῶν.
29. Ἐπίσκοπος Μάρκος τοῦ Βλαδιβοστόκ. Συνελήφθη τό 1922 καί ἔκτοτε χάθηκαν τά ἴχνη του.
30. Ἐπίσκοπος Φιλάρετος τῆς Κοστρόμας. Ἀπεβίωσε ἀπό τό ψῦχος, ἐξόριστος στήν περιοχή τοῦ Ἀρχαγγέλου.
31. Ἐπίσκοπος Σεραφείμ τοῦ Ἐλουτόρωφ. Ἀπεβίωσε ἐξόριστος στήν περιοχή τοῦ Πέρμ, περίπου τό 1925.
32. Πατριάρχης Μόσχας Τύχων. Δηλητηριάστηκε τήν 25. 3. 1925.
33. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνατόλιος τοῦ Ἰρκούτσκ (+ 20. 9. 1925).
34. Μητροπολίτης Μακάριος Β’ τῆς Μόσχας (+ 16. 2. 1926), ὁ Ἱεραπόστολος τῶν Ἀλταϊων. Ἀπεβίωσε ἀπό τίς κακουχίες.


β. Πρεσβύτεροι - Διάκονοι 

1. Πρωθιερεύς Βλαδίμηρος Tropolsky, ὁ Πρωτομάρτυρας τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων Κληρικῶν. Δολοφονήθηκε μέ μαχαῖρι τήν 28. 12. 1905, μπροστά στά μάτια τῶν παιδιῶν του. Αἰτία ἦταν οἱ πύρινοι λόγοι του κατά τῶν Προτεσταντῶν καί τῶν Κομμουνιστῶν.

2. Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Kochurov. Ὁ πρῶτος κληρικός - θῦμα τῆς Ἐπαναστάσεως. Τό 1901, μετά τήν ἀποφοίτησή του ἀπό τήν Θεολογική Ἀκαδημία τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως, διορίσθηκε ἐφημέριος τῆς Ρωσικῆς Κοινότητος τοῦ Σικάγου Η.Π.Α. Δολοφονήθηκε ἀπό τούς Μπολσεβίκους στό Tsarskoe Selo, τόν Νοέμβριο τοῦ 1917. Τό ὄνομά του μνημονεύθηκε δεύτερο, μετά ἀπό ἐκεῖνο τοῦ Μητροπ. Κιέβου Βλαδιμήρου, ἀπό τόν Πατριάρχη Τύχωνα, κατά τήν Θ. Λειτουργία τῆς 31. 3. 1918.

3. Καθηγούμενος Ροδίων καί

4. Οἰκονόμος Ἀναστάσιος τῆς Σκήτης τοῦ Σωτῆρος, στό Sniev τοῦ Χαρκόβου. Θανατώθηκαν μέ βασανιστήρια τό 1917 (τοῦ Καθηγουμένου Ροδίωνος ἔγδαραν τήν πλάτη).

5. Ἱερεύς Ραφαήλ καί
6. Διάκονος Τερέντιος τοῦ χωριοῦ Zilair τῆς Μπασκιρίας. Φονεύθηκαν τό 1917 ἤ 1918.
7. Πρωθιερεύς Νικόλαος Rusanov. Ἐκτελέστηκε στό Kustanai τοῦ Ὄρενμπουργκ τό 1918.
8. Πρωθιερεύς Ἀλέξανδρος Zemlyanistyn,
9. Πρωθιερεύς Ἰωάννης Evstratiev,
10. Πρωθιερεύς Πέτρος Kholmogortsev καί
11. Πρωθιερεύς Μιχαήλ Penkovsky. Ἐξαφανίσθηκαν ἀπό τό Τσελιάμπινσκ τό 1918.
12. Ἱερεύς Fyodorov, τῆς Ἐπισκοπῆς Ὄρενμπουργκ. Τόν θανάτωσαν στρίβοντας γύρω ἀπό τό κρανίο του ἕνα σκοινί!
13. Ἱερεύς Συμεών Ionin, τῆς πόλεως Troitsk τοῦ Ὄρενμπουργκ. Ἐκτελέστηκε τό 1918 στό Kustanai.

14. Πρωτοπρεσβύτερος Πέτρος Skipetrov. Ἦταν ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ τῶν ἁγ. Βόριδος καί Γκλέμπ, στήν πύλη τῆς Λαύρας τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως (ὅπου φυλάσσονταν ἡ θαυματουργός Εἰκόνα τῆς Παναγίας "Χαρᾶς πάντων τῶν Θλιβομένων"). Ἐκτελέστηκε σέ ἡλικία 84 ἐτῶν, στήν εἴσοδο τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Λαύρας, τήν 1. 2. 1918, ὅταν μέ τόν Σταυρό στό χέρι, προσπάθησε νά ἐμποδίσει τήν εἴσοδο ἐνόπλων ἀνδρῶν τῆς CHΕKA πού ἤθελαν νά πάρουν τήν ἀσημένια λάρνακα τοῦ σκηνώματος τοῦ ἁγ. Αλεξάνδρου. Οἱ δολοφόνοι του πέρασαν κυριολεκτικά "πάνω ἀπό τό πτῶμα" του, γιά νά πετύχουν τόν βέβηλο σκοπό τους! Τό ὄνομά του μνημονεύθηκε τρίτο, μετά ἀπό τά ὀνόματα τοῦ Μητροπ. Κιέβου Βλαδιμήρου καί τοῦ Πρωθιερέως Ἰωάννου Κοχούρωφ, ἀπό τόν Πατριάρχη Τύχωνα, κατά τήν Θ. Λειτουργία τῆς 31. 3. 1918.

15. Πρωθιερεύς Ἀλέξιος Stavrovsky*, τῶν Ρωσικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ἐκτελέστηκε τήν 19. 10. 1918. Πρίν τήν ἐκτέλεσή του καί ἐνῶ ἦταν 10ος στή σειρά τῶν κρατουμένων καί μποροῦσε νά σωθεῖ (ἀπό μία ἰδιοτροπία τοῦ τοπικοῦ Κομισάριου, πού χάριζε τήν ζωή σέ κάθε 10ο κρατούμενο), ἔδωσε τήν θέση του σέ ἕνα νέο Ἱερέα!

16. Ἱερεύς Ἰωάννης Slobodyannikov. Ἐκτελέστηκε στήν περιοχή τοῦ Ντόν τό 1918 ἤ 1919, εὑρισκόμενος στήν ἀκριβῶς ἀντίθετη μέ τόν προηγούμενο π. Ἀλέξιο θέση: Οἱ Τσεκιστές ἐκτελοῦσαν κάθε δέκατο κρατούμενο, γιά νά ἐκφοβίσουν τόν Καζακικό πληθυσμό, καί ὁ π. Ἰωάννης ἔδωσε τήν θέση του σέ ἕναν νεαρό Κοζάκο καί ἐκτελέστηκε στή θέση του!

17. Ἱερεύς Μιχαήλ· καί
18. Ἱερεύς Νικόλαος. Ἐκτελέστηκαν τήν 1. 1. 1918, μαζί μέ τόν Ἐπίσκοπο Πλάτωνα τοῦ Ρεβέλ Ἐσθονίας.

19. Πρωτοπρεσβύτερος Φιλόσοφος Ornatsky, ἐφημέριος τοῦ περιφήμου Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν Ἁγίας Πετρουπόλεως, γνωστός γιά τήν ἱεροκηρυκτική του ἱκανότητα. Συνελήφθη ἀπό τήν CHEKA τό 1918 καί φυλακίσθηκε στά φοβερά κρατητήριά της, στήν ὁδό Gorokhova, μέ τό αἰτιολογικό ὅτι εἶχε τελέσει θρησκευτική κηδεία γιά κάποια θύματα τῶν Ἑρυθρῶν. Ἐκτελέστηκε στήν ἀκτή τοῦ Φιννικοῦ Κόλπου μέ πυροβολισμό στό σβέρκο! σέ μεγάλη ἡλικία. Τό λείψανό του δέν βούλιαξε στήν θάλασσα, ἀλλά ἐκβράστηκε ἀπό τά κύματα στό Oranicbaum, ὅπου ἐνταφιάσθηκε κρυφά ἀπό τούς πιστούς.

20. Ἱερεύς Μιχαήλ τοῦ Ust Ladinskaya (Lisitsyn, + 22. 2. 1918).
21. Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Vostrogov*, ἐφημέριος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγ. Βασιλείου Μόσχας. Φονεύθηκε τήν 23. 8. 1918.
22. Πρωτοπρεσβύτερος Πέτρος Dovganev, ἀδελφός τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἐπισκόπου Ἑρμογένους τοῦ Τομπόλσκ·

23. Ἱερεύς Μ. Manarov· καί
24. Miniamov, λαϊκός. Θανατώθηκαν στήν περιοχή τοῦ Τομπόλσκ, τό 1918.
25. Πρωτοπρεσβύτερος Λέβ Ζ. Kavchevich, Ἐπισκοπικός Ἱεραπόστολος τοῦ Βορονέζ. Ἐκτελέστηκε τόν Ἰούνιο τοῦ 1918.

26. Πρωτοπρεσβύτερος Γρηγόριος Pospelov. Φονεύθηκε ἐνῶ τελοῦσε τήν κηδεία τῶν ναυτῶν τῆς ἀντικομμουνιστικῆς ἐξεγέρσεως στήν Κροστάνδη. Τόν πυροβόλησαν ἐνῶ κρατοῦσε τόν Τίμιο Σταυρό, τόν ὁποῖο οὔτε νεκροῦ δέν μπόρεσαν νά πάρουν!

27. Ἱερομόναχος (ἤ Ἱερεύς) Ἰωσήφ Smirnov, τῆς ἐπαρχίας Κοστρόμας.
28. Ἱερεύς Παῦλος Dernov τοῦ χωριοῦ Elaguva, τῆς ἐπαρχίας Βιάτκας. Ἐκτελέστηκε μαζί μέ τά παιδιά του!
29. Ἱερεύς Γερβάσιος, ἐφημέριος τῆς Μονῆς Μπριάνσκ.
30. Ἱερεύς Παῦλος Kusinkov, τῆς ἐπαρχίας Νόβγκοροντ.
31. Ἱερεύς Πέτρος Pokryvalo, τῆς ἐπαρχίας Τοῦλας.
32. Ἱερεύς Θεόδωρος Athanasiev, τῆς ἐπαρχίας Ὀρλώφ.
33. Πρωτοπρεσβύτερος Ἀλέξανδρος Veraskin, μέλος τοῦ Πολιτικοῦ Συμβουλίου τῆς περιοχῆς Βίλμο. Τόν κρέμασαν στήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του, στό χωριό Cherkasi, τό 1918.
34. Ἀρχιμανδρίτης Παντελεήμων τῆς Ὄπτινα. Ἀποκεφαλίστηκε τό 1918.
35. Ἱερομόναχος (ἤ Ἱερεύς) Μιχαήλ Chafransov τῆς Σεβαστουπόλεως.
36. Ἱερομόναχος Βασίλειος Ulkliakovsky, τῆς ἐπαρχίας Συμφερουπόλεως.
37. Ἱερομόναχος Κωνσταντῖνος Sniatinuvsky, τῆς ἐπαρχίας Βλαδιμήρ (+ 1918).
38. Ἱερομόναχος (ἤ Ἱερεύς) Γεράσιμος τῆς Μονῆς Μπριάνσκ.
39. Διάκονος Ἰωάννης Kasorsky, τῆς ἐπαρχίας Κοστρόμας.
40. Δόκιμος Ἀντώνιος τῆς Μονῆς Μπριάνσκ.
41. Ἱερομόναχος (ἤ Ἱερεύς) Ἰωάννης Derevaskin, Διευθυντής τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς τοῦ Soligalich. Θανατώθηκε πρίν τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1918.
42. Ἱερομόναχος Γρηγόριος Slatusky. Μαρτύρησε στό χωριό Varsanufskaya, τήν Ἄνοιξη τοῦ 1918.
43. Ἱερομόναχος Ἀλέξιος Pavlov, ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ Voznesenskaya. Μαρτύρησε στήν πλατεῖα τοῦ χωριοῦ του, τήν Ἄνοιξη τοῦ 1918, σέ ἡλικία 60 ἐτῶν.
44. Ἱερομόναχος Θεόδωρος Berzovsky. Μαρτύρησε τήν Ἄνοιξη τοῦ 1918 στό χωριό Udobaya. Οἱ ἐκτελεστές του ἀπαγόρευσαν τήν ταφή τοῦ Λειψάνου του!
45. Ἱερομόναχος (ἤ Ἱερεύς) Μιχαήλ Lisitsin. Θανατώθηκε τήν 7. 3. 1918 στό χωριό Est Labrinskaya, ἀπό 3ήμερο κτηνώδη βασανισμό.
46. Ἱερομόναχος Ἰωάννης Krasnov, ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ Nozchensk Kozak Stanitsa. Κάηκε ζωντανός στόν λέβητα ἀτμοπλοίου! κοντά στήν Dankeskaya τοῦ Κουμπᾶν, τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1918.
47. Ἱερομόναχος Νικόλαος Zlatomrelov. Μαρτύρησε στό Τόμσκ, πιθανῶς τό 1918.
48. Ἱερομόναχος Ἀλέξιος Melioransky. Πυροβολήθηκε στό Novo Serbinsk τοῦ Κουμπᾶν, πιθανῶς τό 1918.
49. Ἱερομόναχος Ἰωάννης Prigkorovsky. Μαρτύρησε τό Μέγα Σάββατο τοῦ 1918, στό χωριό Nezamevskaya. Τόν ἔθαψαν ζωντανό, ἀφοῦ προηγουμένως τοῦ ἔκοψαν τήν μύτη καί τά αὐτιά καί τοῦ ἔβγαλαν τά μάτια!
50. Ἱερομόναχος Ἀλέξιος Milioutinsky. Μαρτύρησε στό χωριό Novo Serbinskaya, τήν Ἄνοιξη τοῦ 1918.
51. Ἱερεύς Γρηγόριος Dimitrievsky. Ἀποκεφαλίστηκε στό Σμολένσκ τῆς Σταυρουπόλεως, τήν Ἄνοιξη τοῦ 1918! Προηγουμένως τόν βασάνισαν καί τοῦ ἔκοψαν τά αὐτιά καί τήν μύτη!
52. Ἱερεύς Ἀλέξανδρος Flezinsky. Θανατώθηκε μετά ἀπό βασανιστήρια στό χωριό Georgo Afonskaya, τήν Ἄνοιξη τοῦ 1918.
53. Ἱερεύς Ἰσραήλ τῆς Μονῆς " Ἅγιον Ὄρος", τῆς περιφέρειας Izium Χαρκόβου. Μαρτύρησε τήν Ἄνοιξη τοῦ 1918.
54. Ἱερεύς Θεόδωρος Vogogialensky. Βασανίστηκε ἄγρια τήν Ἄνοιξη τοῦ 1918 στό Golichmarskoe τῆς περιφερείας Τομπόλσκ. Τελειώθηκε θαμένος ζωντανός, μέ τό κεφάλι πρός τά κάτω!
55. Ἱερεύς Ἀλέξανδρος Mairusov. Φονεύθηκε ἀπό Σοβιετικούς στρατιώτες τούς ὁποίους φιλοξενοῦσε στό σπίτι του, τήν 12. 6. 1918.
56. Ἱερεύς Βλαδίμηρος Vogoyalensky. Φονεύθηκε τήν 4. 6. 1918 στό Golichmanovskoye τοῦ Τομπόλσκ.
57. Ἱερεύς Τιμόθεος Strelkov*. Ἐκτελέστηκε μέ ἀποκεφαλισμό τό 1918, ἀναστήθηκε θαυματουργικά, ἔζησε κρυπτόμενος 12 χρόνια καί ἐκτελέστηκε καί πάλι τό 1930!
58. Ἱερεύς Ἰάκωβος τῆς Πολτάβας (Vladimirov, + 1918). Ἐκτελέστηκε στήν Πολτάβα τοῦ Βορονέζ μέ ὅλη του τήν οἰκογένεια.
59. Ἱερεύς Θεόδωρος Raspotov. Πυροβολήθηκε στό Turinsk.
60. Ἱερεύς Γρηγόριος Nikolsky, ἐφημέριος τῆς Μονῆς ἁγ. Μαγδαληνῆς τοῦ Κουμπᾶν. Ἐκτελέστηκε τήν 27. 6. 1918, μετά τήν Θεία Λειτουργία, ὅταν στρατιώτες τόν πυροβόλησαν στό στόμα λέγοντας, "θά σοῦ δώσουμε τήν δική μας "κοινωνία"!
61. Ἱερεύς Μιχαήλ Grokov. Διαμελίστηκε στή φυλακή τοῦ Barnaul, τήν 17. 6. 1918.
62. Ἱερεύς Παῦλος. Μαρτύρησε τόν Ἰούνιο τοῦ 1918, στό Ust Nira τοῦ Turin, περιοχῆς Τομπόλσκ.
63. Ἱερεύς Ἡλίας Ropov. Φονεύθηκε τόν Ἰούνιο τοῦ 1918, στό Voznesenskοye τοῦ Βαρνάουλ.
64. Λαϊκός Λεωνίδας Niza, μέλος τοῦ Συμβουλίου τῆς Μόσχας. Φονεύθηκε στήν Οὐφᾶ τό 1918.
65. Ἱερεύς Ἀμβρόσιος. Ἐκτελέστηκε στό Χάρκοβο μετά ἀπό βασανιστήρια, σέ ἡλικία 80 ἐτῶν.

66. Ἱερεύς Δημήτριος. Ἐκτελέστηκε γυμνός σέ ἕνα νεκροταφεῖο, ἀφοῦ προηγουμένως τοῦ ἔκοψαν τό δεξί χέρι, γιά νά μήν μπορεῖ νά κανει τόν σταυρό του! Οἱ ἐκτελεστές του ἀπαγόρευσαν τήν ταφή τοῦ λειψάνου του, τό ὁποῖο ἀφέθηκε νά κατασπαραχθεῖ ἀπό τούς σκύλους!

67. Ἱερεύς Γαβριήλ Mokovsky. Διαμελίστηκε διότι κατέκρινε τήν φαυλότητα τῶν ἀθεϊστῶν. Ὅταν ἡ Πρεσβυτέρα του προσπάθησε νά μαζέψει τά κομμάτια του τήν ἐκτέλεσαν, ἀφοῦ προηγουμένως τῆς ἔκοψαν τά χέρια, τά πόδια καί τούς μαστούς!

68. Ἱερεύς ἀγνώστων στοιχείων, γεροντικῆς ἡλικίας. Διαμελίστηκε μέ ξίφη, ἀφοῦ προηγουμένως μαστιγώθηκε, διότι μεσολάβησε ὑπέρ ἑνός καταδίκου! Ἀργότερα ὁ ἐκτελεστής του περιέγραφε μέ κυνική ἱκανοποίηση τήν μαστίγωσή του.

69. Ἱερεύς Λογγῖνος (ἤ Ἱερομόναχος). Ἐκτελέστηκε στήν περιοχή τοῦ Izium, ἀφοῦ προηγουμένως τοῦ ἔκοψαν τήν μύτη. Στή συνέχεια τό λείψανό του ρίχτηκε σέ ἕνα ἀπό τά ποτάμια τῆς περιοχῆς.

70. Ἀρχιμανδρίτης Βενιαμίν. Ἦταν ἀπό τήν Μόσχα καί ἐκτελέστηκε σέ μεγάλη ἡλικία μετά ἀπό βασανιστήρια, στό σταθμό Chaplino τῆς περιοχῆς τοῦ Αἰκατερίενμπουργκ.
71. Ἱερεύς Popov, τῆς περιοχῆς Bachmut τοῦ Αἰκατερίενμπουργκ. Πρίν τήν ἐκτέλεσή του διατάχθηκε νά τελέσει τήν Νεκρώσιμη Ἀκολουθία του! Μετά τήν ἄρνησή του ἐκτελέστηκε, ἀφοῦ προηγουμένως τοῦ ἔβγαλαν τά μάτια!
72. Ἱερεύς Ἀθανάσιος τῆς Σκήτης Σπασώφ. Ἐκτελέστηκε ἀφοῦ προηγουμένως σφράγισε μέ τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ τόν ἑαυτό του καί τούς δημίους του!

73. Ἱερεύς Νικόλαος Milutkin, ἐφημέριος τοῦ Nobo Nikolsky. Ἐκτελέστηκε μετά ἀπό βασανιστήρια, κατά τήν διάρκεια τῶν ὁποίων ἔχασε μέρος ἀπό τό πόδι του. Ὅταν οἱ ἐκτελεστές του ἔφεραν σκύλους νά γλύψουν τό αἷμα του καί τά ἄλογα ζῶα σεβάστηκαν τόν Μάρτυρα, θανάτωσαν καί αὐτά! Τελικά ἔριξαν τό λείψανο τοῦ Ἱερέως στόν ποταμό Ντόν λέγοντας: "Κολύμπα μέχρι τό Νοβοχερκάσκ καί πές τους ὅτι ἐρχόμαστε τήν ἄλλη ἑβδομάδα"!

74. Ἀρχιμανδρίτης Γεννάδιος. Ἐκτελέστηκε στό ἐργοστάσιο Lenencovsky, μέ τήν κατηγορία τῆς... ἄσχημης συμπεριφορᾶς ἀπέναντι στούς Μπολσεβίκους, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἀδυνατοῦσε νά ἱκανοποιήσει οἰκονομικές ἀπαιτήσεις τους.
75. Ἱερεύς Τιμόθεος Stadnik. Ἐκτελέστηκε στό χωριό Novo Bachmutovka γιά τόν ἴδιο λόγο.
76. Ἱερεύς Κωνσταντῖνος Chegolev τοῦ χωριοῦ Adaeva, τῆς περιοχῆς Μπαχμούντ. Ἐκτελέστηκε γιά τόν ἴδιο λόγο.
77. Ἱερεύς Θεόδωρος Basilievsky τοῦ χωριοῦ Γρηγοριέβνα. Ἐκτελέστηκε γιά τόν ἴδιο λόγο.
78. Ἱερεύς ἀγνώστων στοιχείων τοῦ χωριοῦ Davidka. Ἐκτελέστηκε γιά τόν ἴδιο λόγο.
79. Ἱερεύς Dragozchinsky τοῦ χωριοῦ Popasna. Ἐκτελέστηκε μετά ἀπό ὁμιλία του πάνω στά τελευταῖα λόγια τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη ("Νεκίκηκάς με Ναζωραῖε"), διότι οἱ Μπολσεβίκοι ἔκριναν ὅτι τούς ἀφοροῦσε.
80. Ἱερεύς Buchalov καί
81. Ἱερεύς Serelev ἀπό τό Lichansk. Θανατώθηκαν μέ βασανιστήρια στό Krakovki τῆς Popasna.

Ἱερεύς Πατρίκιος τοῦ χωριοῦ Sergiev, τῆς περιοχῆς Σταυρουπόλεως. Ἐκτελέστηκε τόν Ἰούνιο τοῦ 1918 ἀπό τόν στρατιωτικό κομισσάριο τῆς περιοχῆς μέ τήν ψευδῆ κατηγορία, ὅτι παρακινοῦσε τόν λαό νά ἀρνηθεῖ μία οἰκονομική εἰσφορά 90.000 ρουβλίων ὑπέρ τοῦ Ἑρυθροῦ Στρατοῦ.

82. Ἱερεύς Ἀλέξανδρος Podolsky. Διαμελίστηκε στό Βλαντιμίρωφ τοῦ Κουμπάν, διότι ὠργάνωσε δημόσια δέησι ὑπέρ τῶν Κοζάκων πού εἶχαν ἐπαναστατήσει κατά τῶν Μπολσεβίκων. Προηγουμένως βασανίστηκε σέ ἕνα σκουπιδότοπο! Ἕνας ἀπό τούς ἐνορίτες του πού προσπάθησε νά μαζέψει τά λείψανά του, ἐκτελέστηκε ἐπί τόπου ἀπό ἕναν μεθυσμένο στρατιώτη!

83. Ἱερεύς Γρηγόριος Zlatusky. Ἐκτελέστηκε στό χωριό Barsukova, τήν Ἄνοιξη τοῦ 1918, ἐπειδή τέλεσε - κατά παράκληση τῶν Κοζάκων - δέηση "γιά τήν ἀπαλλαγή τῆς Πατρίδας ἀπό τούς ἐχθρούς".
84. Πρωτοπρεσβύτερος Ivanov. Ἐκτελέστηκε στό χωριό Putnaya, ὅπου ἐφημέρευε 30 χρόνια, ἐπειδή στούς λόγους του τόνιζε, ὅτι οἱ Κομμουνιστές ὁδηγοῦν τήν Ρωσία στήν καταστροφή.
85. Ἱερεύς Ἀλέξιος Pavlov, ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίας Τριάδος Voznesensk. Ἐκτελέστηκε διότι ἦταν Κοζακικῆς καταγωγῆς καί δεήθηκε ὑπέρ τῶν ἐπαναστατημένων Κοζάκων.

86. Ἱερεύς Θεόδωρος Bereznovsky. Ἐκτελέστηκε σέ ἡλικία 50 ἐτῶν καί ἀπαγορεύτηκε ὁ ἐνταφιασμός του!
87. Ἱερεύς Ἰωάννης Krasnov τοῦ χωριοῦ Danaisk Νταναϊσκ. Ἐκτελέστηκε σέ ἡλικία 49 ἐτῶν, κατά τήν διάρκεια μιᾶς δεήσεως ὑπέρ τῶν Κοζάκων ἐνοριτῶν του.
88. Ἱερεύς Ἀλέξιος Milutinsky τοῦ χωριοῦ Nova Serbinsk. Ἐκτελέστηκε διότι ὠργάνωσε δέηση ὑπέρ τῶν Κοζάκων ἐνοριτῶν του.

89. Ἱερεύς Ἰωάννης Prigorsky τοῦ χωριοῦ Nezamevsky. Βασανίστηκε στήν πλατεία τοῦ χωριοῦ του, πιθανῶς τό Μέγα Σάββατο τοῦ 1918, σέ ἡλικία 49 ἐτῶν. Πρίν τελειωθεῖ μέ ἰσχυρό χτύπημα πού τοῦ συνέτριψε τό κρανίο, τοῦ ἔκοψαν τά αὐτιά καί τοῦ ἔγδαραν τό πρόσωπο!(δηλ. του αφαίρεσαν το δέρμα...)


90. Ἱερεύς Zolotovsky τοῦ χωριοῦ Nadezchda. Σέ ἡλικία μεγαλύτερη τῶν 80 ἐτῶν, τόν συνέλαβαν μία νύκτα καί τόν διέταξαν νά χορέψει στήν πλατεία τοῦ χωριοῦ, μπροστά στούς ἐνορίτες του, μέ τά ροῦχα τοῦ ὕπνου! καί ὅταν ἀρνήθηκε τόν κρέμασαν.

91. Ἱερεύς Παῦλος Kalinovsky. Συνελήφθη στή Σταυρούπολη τό 1918, διότι οἱ ἐγγονοί του ἦσαν Ἀξιωματικοί τοῦ Τσαρικοῦ Στρατοῦ! Ἀπεβίωσε ἀπό τά τραύματα πού δέχτηκε, σέ ἡλικία 72 ἐτῶν.
92. Ἱερεύς Δημήτριος Senenev τοῦ χωριοῦ Maingar. Φιλοξένισε στό σπίτι του μία ὁμάδα Μπολσεβίκων καί παρά τίς διαβεβαιώσεις τους, ὅτι δέν ἔπρεπε νά φαβᾶται τίποτα, τήν ἑπομένη τό πτῶμα του βρέθηκε ἔξω ἀπό τό χωριό!

93. Ἱερεύς Λεωνίδας Soloviev, ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ν. ἁγ. Σεραφείμ, 27 ἐτῶν·
94. Διάκονος Βλαδίμηρος Ostrikov, τοῦ Ἱ. Ν. ἁγ. Δημητρίου, 45 ἐτῶν· καί
95. Ψάλτης Ἀλέξανδρος Fleginsky, 51 ἐτῶν. Διαμελίστηκαν μέ ξῖφος στό χωριό Bezoransky καί ρίχτηκαν σέ τάφο πού ὑποχρεώθηκαν νά ἀνοίξουν οἱ ἴδιοι!
96. Ἱερεύς Γεώργιος Boiko. Μαρτύρησε στό χωριό Plastunovsky.
97. Ἱερεύς Nazarenko. Σκοτώθηκε στό χωριό Korenovsky.
98. Ἱερεύς Σεραπίων τοῦ χωριοῦ Novo Alexandrovsky. Ἀπό τούς πτωχούς ἐνορίτες του εἶχε ὀνομαστεῖ "Ἱερέας τῶν Προλεταρίων". Δολοφονήθηκε ἀπό ἄγνωστο ὁ ὁποῖος τόν πυροβόλησε ἀπό διερχόμενο τραῖνο!
99. Ἱερεύς Μιχαήλ Krizchanovsky τοῦ χωριοῦ Velichovo τῆς Ἐπισκοπῆς Σταυρουπόλεως. Ἐκτελέστηκε ἔξω ἀπό τό χωριό του μία Κυριακή, σέ ἡλικία 28 ἐτῶν, ἀφήνοντας χήρα καί δύο ὀρφανά. Τά τελευταῖα του λόγια στούς ἐνορῖτες του πού θρηνοῦσαν ἦταν, "μήν κλαῖτε γιά μένα, ἀλλά γιά σᾶς καί τά παιδιά σας".

100. Ἱερεύς Κωντσαντῖνος Podgorsky. Τό 1918 (ἄγνωστο ποιά ἡμερομηνία), μετά τό πέρας μιᾶς Ἀκολουθίας, δύο ἀθεϊστές τόν συνέλαβαν, τοῦ ἔσχισαν τά ράσα, τοῦ πέρασαν χαλινό στό στόμα ! καί ἀφοῦ τόν περιέφεραν σέ ὅλο τό χωριό, τόν σταύρωσαν στήν πόρτα τῆς ἐκκλησίας του! Ἐνταφιάσθηκε στό ἄκρο τοῦ κοιμητηρίου, διότι οἱ ἐκτελεστές του δέν ἐπέτρεψαν νά ταφεῖ μέσα σ' αὐτό. Τό 1992 τό λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο.

101. Ἀρχιμανδρίτης Γεννάδιος. Ἐκτελέστηκε τό 1918 στό ἐργοστάσιο Levengovsky τῆς Πολτάβας.
102. Ἱερεύς Τιμόθεος Stadnik. Ἐκτελέστηκε τό 1918 στό χωριό Novo Bakhmutovka τῆς Πολτάβας.
103. Ἱερεύς Κωνσταντῖνος Shechegolev. Ἐκτελέστηκε τό 1918 στό χωριό Andreyevka τῆς Πολτάβας.
104. Ἱερεύς Θεόδωρος Basilevsky. Ἐκτελέστηκε τό 1918 στό χωριό Grigoryevka τῆς Πολτάβας.
105. Ἱερεύς Σεργιός Schukin. Μαρτύρησε στήν Γιάλτα.
106. Ἱερεύς Νικόλαος Popov·
107. Ἱερεύς Ἀγάθων Karin· καί
108. Ἱερεύς Ἀλέξανδρος Kazanev. Ἐκτελέστηκαν μετά ἀπό βασανιστήρια στήν περιοχή τῆς Κριμαίας.

109. Ἱερεύς Koturov. Μαρτύρησε στό Herdin. Τό μαρτύριό του ἦταν φοβερό, ἀλλά καί... πρωτότυπο: Μέσα στόν φοβερό Ρωσικό χειμῶνα τόν γύμνωσαν καί τοῦ ἔρριξαν νερό! Ὁ Μάρτυρας μεταβλήθηκε σέ στήλη πάγου, χωρίς νά ἀκουστεῖ μία λέξη ἀπό τά χείλη του!

110. Ἀρχιμανδρίτης Βενιαμίν, τελευταῖος Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Σολόβκι. Τελειώθηκε ἀπό τό κρύο καί τήν πεῖνα μέσα σέ μία ξύλινη καλύβα, τῆς ὁποίας εἶχαν καρφώσει τήν πόρτα καί τά παράθυρα!

111. Ἀρχιμανδρίτης Ματθαῖος, Πρύτανις τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Πέρμ. Διαμελίστηκε μέ ξῖφος.
112. Ἱερεύς Πέτρος Diakonov, τοῦ ἐργοστασίου Navtezxntisky, τῆς περιφέρειας τοῦ Verchoturiye τῆς διοικήσεως τοῦ Πέρμ. Ἐκτελέστηκε μέ πυροβολισμό, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε θαφτεῖ μέχρι τό κεφάλι!

113. Ἱερομόναχος Νεῖλος τῆς Μονῆς Τιμίου Σταυροῦ τῆς Πολτάβας. Ἀπεβίωσε μετά ἀπό φοβερά βασανιστήρια, διότι δέν ἤθελαν νά... ξοδέψουν μία σφαῖρα καί νά τόν ἐκτελέσουν!
114. Ἱερομόναχος Ἀθανάσιος τῆς Σκήτης τῆς Μονῆς Τιμίου Σταυροῦ τῆς Πολτάβας. Ἐκτελέστηκε τό 1918, ἐνῶ εὐλογοῦσε τούς ἐκτελεστές του!
115. Ἱερεύς Θεόδωρος τοῦ χωριοῦ Golichmanovskοye, τῆς διοικήσεως τοῦ Τομπόλσκ. Δολοφονήθηκε τόν Ἰούνιο τοῦ 1918.
116. Ἱερεύς Παῦλος τοῦ χωριοῦ Ust Nitza, τῆς περιοχῆς Turinsk. Δολοφονήθηκε τόν Ἰούνιο τοῦ 1918.
117. Ἱερεύς Γεώργιος Pargasevsky τοῦ χωριοῦ Ivanovsky, τῆς περιοχῆς τοῦ Ἀμούρ. Ἐκτελέστηκε τό 1918.
118. Ἱερεύς Συμεών Ionin τῆς περιφερείας Trοytsky, τῆς διοικήσεως Ὄρενμπουργκ. Ἐκτελέστηκε τό 1918.
119. Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Rusanov. Ἐκτελέστηκε τό 1918, στό χωριό Kustanay τῆς Ἐπισκοπῆς τοῦ Ὄρενμπουργκ.
120. Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντῖνος Moschanov, τῆς πόλεως Gialodorovsk. Ἐκτελέστηκε στό Τιοῦμεν τό 1918.
121. Ἱερεύς Λεωνίδας Matrenisky. Ἐκτελέστηκε στήν Φυλακή Vercneu dinskaya, τό 1918.
122. Ἱερεύς Γεώργιος τοῦ Spas Chekriak (+ 23. 5. 1918).
123. Ἱερομόναχος Νεῖλος τῆς Πολτάβας (+ 4. 7. 1918).
124. Ἱερεύς Σέργιος τοῦ Rakvere Ἐσθονίας (Florinsky, + 2. 7. 1918).
125. Πρωθιερεύς Νικόλαος τοῦ Νίζνι Νόβγκοροντ (+ 18. 8. 1918).
126. Ἱερεύς Στέφανος (Nemkov) καί
127. Ἱερεύς Μιχαήλ τοῦ Νίζνι Νόβγκοροντ (Voskresensky, + 27. 8. 1918).
128. Ἀρχιμανδρίτης Σέργιος τῆς Μονῆς Ζιλάντιεφ Κιέβου (+ 28. 8. 1918).
129. Ἱερεύς Κωνσταντῖνος τοῦ Bogorodsk (Golubev, + 19. 9. 1918).
130. Ἱερεύς Ἀλέξιος τοῦ Βαλακίν (Porfiriev, + 24. 10. 1918).
131. Ἱερεύς Βασίλειος τῆς Glazomicha (Luzgin, + 2. 11. 1918).
132. Ἱερεύς Βλαδίμηρος (+ 16. 12. 1918).
133. Ἱερεύς Σέργιος τοῦ Rakvere Ἐσθονίας (+ 30. 12. 1918).
134. Ἀρχιμανδρίτης Δημήτριος καί
135. Ἱερομόναχος Νεκτάριος Ivanov. Ἐκτελέστηκαν τόν Δεκέμβριο τοῦ 1918, μαζί μέ 160 Κληρικούς καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο Βορονέζ Μητροφάνη.
136. Ἱερεύς Πέτρος Diakonov, τοῦ χωριοῦ Verkhoturye τοῦ Πέρμ. Τό 1918 τόν ἔθαψαν ζωντανό μέχρι τόν λαιμό καί μετά τόν ἐκτέλεσαν!
137. Ἀρχιμανδρίτης Παντελεήμων. Ὑπηρετοῦσε στήν Μόσχα. Ἐκτελέστηκε στόν Σταθμό Chaplino τοῦ Αἰκατερινοσλάβ (1918 ;).

138. Ἱερεύς Νικόλαος Milyutkin, τοῦ χωριοῦ Novo Nikolsk τῆς Πολτάβας. Θανατώθηκε μέ ξιφολόγχες, στήν προσπάθειά του νά κοινωνήσει κάποιους κρατουμένους!

139. Ἱερεύς Πέτρος Gontarevsky, τῆς ἐνορίας Μεταμ. Σωτῆρος Oposhnya τῆς Πολτάβας. Βασανίστηκε μέχρι θανάτου τό 1919.

140. Ἱερεύς Παῦλος τῆς Κριμαίας (Voinarsky, + 29. 3. 1919).
141. Ἱερεύς Γεώργιος Snesarev τοῦ Βορονέζ. Τόν σκότωσαν τό 1919 μέ 63 μαχαιριές!
142. Ἱερεύς Δημήτριος Zheltonogov τοῦ χωριοῦ Μιχαήλοβσκυ τοῦ Αἰκατερίενμπουργκ. Τελειώθηκε τό 1919, συρόμενος πίσω ἀπό ἕνα ἄλογο!
143. Πρωθιερεύς Μιχαήλ τοῦ Κουμπάν (Lektorsky, + 28. 10. 1920).
144. Διάκονος Ἀλέξανδρος Nevsky. Σκοτώθηκε στό Πέρμ τό 1920.
145. Πρωθιερεύς Μιχαήλ Gromoglasov, τοῦ χωριοῦ Verkhne - Uralsk τοῦ Ὄρενμπουργκ. Ἐκτελέστηκε τό 1920.
146. Ἱερεύς Νικόδημος Pedikultsev, τοῦ χωριοῦ Καμέν, τῆς διοικήσεως τοῦ Τομπόλσκ. Τόν σκότωσαν μέ μαχαῖρι στήν φυλακή, τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1920.
147. Νικόλαος Μιχαήλοβιτς Varzhansky, Ἐπισκοπικός Ἱεραπόστολος στή Μόσχα. Ἐκτελέστηκε στή Μόσχα τό 1920.
148. Πρωτοπρεσβύτερος Ἀλέξιος Voskresensky, τοῦ χωριοῦ Chasi, τῆς περιφερείας τοῦ Κούργκαν, τῆς διοικήσεως τοῦ Τομπόλσκ. Ἐκτελέστηκε τό 1921.
149. Ἱερεύς Βλαδίμηρος Selivanovsky. Ἐκτελέστηκε στό Satrovo τῆς περιφερείας τοῦ Τομπόλσκ, τόν Φεβρουάριο τοῦ 1921.
150. Ἱερεύς Ἀνατόλιος Maslenikov, τοῦ ἐργοστασίου Οὐσπένσκυ, τῆς περιοχῆς τοῦ Τιοῦμεν. Ἐκτελέστηκε στό Τόμσκ τό 1921.
151. Ἱερεύς Βίκτωρ Nizkovsky, τῆς περιοχῆς τοῦ Κούργκαν. Ἐκτελέστηκε τό 1921.
152. Ἱερεύς Νικόλαος Marsov, τῆς περιφερείας τοῦ Τομπόλσκ. Ἐκτελέστηκε τό 1921.
153. Ἱερεύς Ἰωάννης Snegirev, τοῦ χωριοῦ Ust Laminsk, τῆς περιφερείας τοῦ Τομπόλσκ. Ἐκτελέστηκε τόν Φεβρουάριο τοῦ 1921.
154. Πρωτοπρεσβύτερος Σεραπίων Chenrich, τῆς πόλεως Νικολαβέσκ, στόν ποταμό Ἀμοῦρ. Τόν ἔπνιξαν στά νερά τοῦ ποταμοῦ, τό Σάββατο τοῦ Λαζάρου τοῦ 1921, τήν στιγμή πού εὐλογοῦσε τά κλαδιά τῆς ἰτιᾶς, τά ὁποία - κατά τήν ρωσική παράδοση - χρησιμοποιοῦνται τήν Κυριακή τῶν Βαϊων.

155. Ἱερεύς Σεραφείμ Sachirov, τοῦ χωριοῦ Kodatievka. Ἐκτελέστηκε μετά τήν Λειτουργία τοῦ Πάσχα τοῦ 1921.

156. Ἱερεύς Ἰωακείμ Florov, τοῦ χωριοῦ Michailovsky, τῆς διοικήσεως τοῦ Ἀμοῦρ. Τόν ἔκαψαν ζωντανό σέ μία θυμωνιά! τό 1921. Ἀργότερα ἀνάμεσα στίς στάχτες βρέθηκε μόνο ἕνας μικρός μεταλλικός σταυρός!

157. Ἱερεύς Ἰωάννης Moslovsky, τοῦ χωριοῦ Verche Poltavky, τῆς διοικήσεως τοῦ Ἀμοῦρ. Πυροβολήθηκε τήν 7. 9. 1921 ἀπό τό παράθυρο τοῦ σπιτιοῦ του.
158. Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Tychomirov, τοῦ χωριοῦ Vedenskoe τῆς ἴδιας περιοχῆς. Ἐκτελέστηκε τό 1921.
159. Ἱερεύς Θεόδωρος Αrchagelsky, τοῦ χωριοῦ Michailovo Semenov, τῆς διοικήσεως τοῦ Ἀμοῦρ. Ἐκτελέστηκε τό 1921.
160. Ἀρχιμανδρίτης Σέργιος Shein, Γραμματέας τῆς Πανρωσικῆς Συνόδου τοῦ 1917 - 18. Ἐκτελέστηκε στήν Πετρούπολη, τήν 12. 8. 1922*.

161. Πρωθιερεύς Βασίλειος Kapinos τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Αἰκατερινοσλάβ. Τό 1923 ρίχτηκε σέ μία τρύπα πού ἀνοίχθηκε στόν πάγο!
162. Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος·
163. Ἀρχιμανδρίτης Σέργιος καί
164. Ἀρχιμανδρίτης Ἰωάννης τῆς Πετρουπόλεως. Ἐκτελέστηκαν τήν 30. 7. 1922, μαζί μέ τόν Μητροπ. Πετρουπόλεως Βενιαμίν.
165. Πρωθιερεύς Ἰωνᾶς (Atamansky, + 1924)*.
166. Ἱερεύς Γεώργιος·
167. Ἱερεύς Ἱερόθεος·
168. Ἱερεύς Σίμων καί
169. Ἀρχιδιάκονος Βησσαρίων τοῦ Κουτάϊς Γεωργίας (+ 14. 8. 1924).
170. Ἱερομόναχος Σεραφείμ (Nikolsky, + 31. 1. 1925).
171. Ἡγούμενος Ἀντωνῖνος Chubarov τῆς Μονῆς Σολόβκι. Ἀπεβίωσε τό 1926 στήν Σκήτη τοῦ Γολγοθᾶ, στό νησί Anzer.
172. Ἱερομόναχος Ματθαῖος τοῦ Γιαράμσκ (+ 16. 5. 1927).


6. Νεομάρτυρες καί Ὁμολογητές Κληρικοί μετά τήν Σοβιετοποίηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (1927)

Γιά τούς Νεομάρτυρες Κληρικούς μετά τήν Σοβιετοποίηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας μέχρι καί τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, εἶναι πλήρως γνωστά τά στοιχεῖα 90 Νεομαρτύρων Ἐπισκόπων, ἐνῶ τά σχετικά στοιχεῖα πού ἀφοροῦν Κληρικούς εἶναι ἐλάχιστα. Μεγάλος ἀριθμός Κληρικῶν καί λαϊκῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ἐκτελέστηκαν κατά τήν διάρκεια τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ὅταν κατέρρεε τό Ἀνατολικό Μέτωπο καί προήλαυναν οἱ Γερμανοί. Τότε ἐκτελέστηκαν ὁμαδικά στά κελλιά τους οἱ κρατούμενοι σέ διάφορες φυλακές (ὅπως στίς φυλακές Lukyanovsky τοῦ Κιέβου), ἐνῶ ἄλλοι μεταφέρθηκαν καί ἐκτελέστηκαν ἀλλοῦ (ὅπως οἱ κρατούμενοι στήν Σταυρούπολη, πού μεταφέρθηκαν καί ἐκτελέστηκαν στόν Σταθμό Mashuk τῆς Μόσχας).
Στή συνέχεια δημοσιεύονται 90 Ἐπίσκοποι (1928 - 1946) καί 146 Κληρικοί (1927 - 1964).

α. Ἐπίσκοποι 

1. Ἐπίσκοπος Νικόλαος τοῦ Βιάζνικι* (+ 1928).
2. Ἐπίσκοπος Ἱερόθεος τοῦ Νικόλσκ*. Δολοφονήθηκε τό 1928, ἀρνούμενος νά μνημονεύσει τούς Σοβιετικούς Ἡγέτες.
3. Ἀρχιεπίσκοπος Βόρις τοῦ Ριαζάν* (+ 1928).
4. Μητροπολίτης Ἀγαθάγγελος τοῦ Γιαροσλάβ*. Ἀπεβίωσε ἀπό τίς κακουχίες τό 1928.
5. Ἀρχιεπίσκοπος Πέτρος τοῦ Βορονέζ*. Ἀπεβίωσε στό Στρατόπεδο Σολόβκι, τήν 20ή Ἰανουαρίου 1929.
6. Ἐπίσκοπος Ἰλαρίων τοῦ Βερέϊ*. Ἀπεβίωσε στίς φυλακές τοῦ Λένινγκραντ, τήν 15η Δεκεμβρίου 1929.
7. Ἐπίσκοπος Σέργιος τοῦ Ἐφραίμωφ. Ἀπεβίωσε μετά ἀπό τραυματισμό, τό 1929.
8. Ἐπίσκοπος Βασίλειος τοῦ Πριλοῦκι* (+ 1930).
9. Ἐπίσκοπος Ἀλέξιος τοῦ Βορονέζ* (+ 12. 2. 1930).
10. Ἐπίσκοπος Σέργιος τοῦ Μπουζουλούκ*. Φαγώθηκε ζωντανός ἀπό ἀρουραίους , κλεισμένος μέσα σέ ἕνα κελλί τῆς Μυστικῆς Ἀστυνομίας, τήν 3. 5. 1930.

11. Ἐπίσκοπος Συνέσιος τοῦ Ἰζχέβσκ*, ὁ διά Χριστόν Σαλός ('30 ;).
12. Ἐπίσκοπος Μάξιμος τοῦ Σερπούχωφ*, πρῶτος Ἐπίσκοπος τῶν Κατακομβῶν. Ἐκτελέστηκε τήν 23. 6. 1931.
13. Ἐπίσκοπος Παῦλος τοῦ Σταυρομπέλσκ* (+ 1932).
14. Ἐπίσκοπος Βενιαμίν τοῦ Ριμπένσκ* (+ 1932).
15. Μητροπολίτης Σεραφείμ τοῦ Καυκάσου. Ἐκτελέστηκε στίς φυλακές τοῦ Κωστώφ, τό 1932.
16. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθανάσιος τοῦ Σταυρομπέλσκ. Ἐκτελέστηκε στίς φυλακές τοῦ Χαρκόβου, τό 1932.
17. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀγαπητός τοῦ Αἰκατερινοσλάβ. Ἀπεβίωσε στίς φυλακές ἀπό ἀσιτία καί τύφο, τό 1932.
18. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλέξανδρος (Belozerov, + 1932). Ἀπεβίωσε στίς φυλακές τοῦ Ροστώφ.
19. Ἐπίσκοπος Στέφανος τοῦ Ἰζχέβσκ* (+ 13. 3. 1933).
20. Ἐπίσκοπος Ἀμβρόσιος τοῦ Mster* (+ 1933).
21. Ἐπίσκοπος Βίκτωρ τοῦ Γκλαζώφ* (+ 19. 4. 1934).
22. Ἐπίσκοπος Βαρσανούφιος τοῦ Νικόλσκ* (+ 1934).
23. Ἐπίσκοπος Ἀμβρόσιος τοῦ Ποντόλσκ*. Ἀπεβίωσε ἐξόριστος στόν Καζαξτάν, τό 1934.
24. Ἐπίσκοπος Φίλιππος (Gumilevsky, + 1934). Ἐκτελέστηκε στίς φυλακές τοῦ Κρασνομπάρ.
25. Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης τῆς Ρίγας*. Δολοφονήθηκε τήν 29. 9. 1934.
26. Μητροπολίτης Ἀρσένιος τοῦ Σερπούχωφ*. Δολοφονήθηκε τήν 30ή Ἰουλίου 1935.
27. Ἀρχιεπίσκοπος Θεόδωρος τοῦ Βολοκολάμσκ* . Ἐκτελέστηκε τό 1935.
28. Ἐπίσκοπος Ἰώβ τῆς Οὔφα* (+ 1935).
29. Ἐπίσκοπος Ἀλέξιος τοῦ Ρίλσκ* (+ 1936).
30. Μητροπολίτης Ἀρσένιος τοῦ Νόβγκοροντ*. Ἀπεβίωσε στήν ἐξορία, τό 1936.
31. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀρσένιος τοῦ Κίσενεφ (+ 1936)*.
32. Ἐπίσκοπος Βαρθολομαῖος τοῦ Ρωμώφ. Δολοφονήθηκε τό 1936.
33. Ἐπίσκοπος Ἀλέξιος τοῦ Ρίλσκ (+ 1936)*.
34. Ἐπίσκοπος Νικόλαος τοῦ Ἀκτάρ (+ 1936 ;)*.
35. Ἐπίσκοπος Δαμασκηνός τοῦ Γκλούκωφ*. Ἀπεβίωσε στήν ἐξορία, τό 1937.
36. Ἐπίσκοπος Σεραφείμ τοῦ Δημητρώφ* (+ 1937).
37. Ἐπίσκοπος Ἰλαρίων τοῦ Πόρετς* (+ 1937).
38. Ἐπίσκοπος Γρηγόριος τοῦ Σλίσελμπουργκ* (+ 1937).
39. Ἐπίσκοπος Ἰωάσαφ τοῦ Μπαχμούτ* (+ 1937).
40. Ἐπίσκοπος Σέργιος τῆς Νάρβας* (+ 1937).
41. Μητροπολίτης Πέτρος τῆς Κρουτίτσης*, Τοποτηρητής τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου. Ἐκτελέστηκε τήν 28. 9. 1937.
42. Μητροπολίτης Κύριλλος τοῦ Καζάν*. Ἐκτελέστηκε στό Chimkent τήν 7. 11. 1937, μαζί μέ τόν Μητροπολίτη Ἰωσήφ τῆς Πετρουπόλεως.
43. Μητροπολίτης Ἰωσήφ τῆς Πετρουπόλεως*, Πρωθιεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Ἐκτελέστηκε στό Chimkent τήν 7. 11. 1937, μαζί μέ τόν Μητροπολίτη Κύριλλο τοῦ Καζάν.
44. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλέξανδρος τοῦ Νίζνι Νόβγκοροντ (Shchukin, + 17. 10. 1937).
45. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας τῆς Οὔφα* (+ 22. 8. 1937).
46. Ἀρχιεπίσκοπος Παχώμιος τοῦ Τσερνίκωφ* (+ 15. 5. 1937).
47. Ἀρχιεπίσκοπος Αὐγουστῖνος τῆς Καλοῦγας (+ 10. 11. 1937).
48. Ἐπίσκοπος Ἀβέρκιος τοῦ Ζιτομίρ* (+ 15. 5. 1937).
49. Ἐπίσκοπος Γερμανός τοῦ Γιαζνίκωφ (+ 2. 9. 1937).
50. Ἐπίσκοπος Δαμασκηνός τοῦ Starodub (+ 2. 9. 1937).
51. Μητροπολίτης Θεοφάνης τοῦ Λίπετσκ καί Λευκορωσίας (+ 21. 9. 1937).
52. Ἀρχιεπίσκοπος Θεόδωρος τῆς Μόσχας (Pozdeyev, + 28. 10. 1937).
53. Μητροπολίτης Σεραφείμ τῆς Πετρουπόλεως (Chichagov, 28. 11. 1937).
54. Ἐπίσκοπος Ἀρκάδιος τοῦ Μπεζχέτσκ (+ 16. 12. 1937).
55. Ἀρχιεπίσκοπος Θαδδαῖος τοῦ Τβέρ (+ 18. 12. 1937).
56. Ἀρχιεπίσκοπος Εὐγένιος τοῦ Βλαγκοβενσένσκ*. Ἐκτελέστηκε τό 1937.
57. Ἐπίσκοπος Ἀρκάδιος τοῦ Lubny* (+ 1937).
58. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβέρκιος τοῦ Ζιτομίρ* (+ 1937 ;).
59. Ἐπίσκοπος Ἀββακούμ τῆς Παλαιᾶς Οὔφα* (+ 1937).
60. Ἐπίσκοπος Λάζαρος* (Lyubimov, + 1937).
61. Ἐπίσκοπος Μακάριος τοῦ Δνεπροπετρόβσκ* (+ 1937).
62. Ἐπίσκοπος Νικήτας τοῦ Νίζνι Ταγκίλσκ* (+ 1937).
63. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀρσένιος τοῦ Σερπούχωφ* (+ 1937).
64. Ἀρχιεπίσκοπος Νικόλαος τοῦ Βλαδιμήρ* (+ 1937).
65. Ἀρχιεπίσκοπος Προκόπιος τῆς Χερσῶνας* (+ 1937).
66. Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ τοῦ Οὔγκλις*. Ἀπεβίωσε στήν ἐξορία, τό 1937.
67. Ἐπίσκοπος Ἰωάσαφ τοῦ Chistopol*. Ἐκτελέστηκε τήν 19. 11. 1937.
68. Ἐπίσκοπος Μάρκος τοῦ Σεργκέϊ Ποσάντ*. Ἐκτελέστηκε τήν 17. 1. 1938.
69. Ἐπίσκοπος Σεραφείμ τοῦ Ἀκτιουμπίνσκ. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
70. Ἐπίσκοπος Πιτιρίμ τῆς Μονῆς Σολόβκι. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
71. Ἀλέξιος βοηθός Ἐπίσκοπος τῆς Μητροπόλεως Πετρουπόλεως. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
72. Ἀρχιεπίσκοπος Δημήτριος τοῦ Γκντώβ*. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
73. Ἀρχιεπίσκοπος Ἰουβενάλιος τοῦ Ριαζάν. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
74. Ἐπίσκοπος Νίκων τοῦ Μπέλγκοροντ. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
75. Ἐπίσκοπος Νίκων τοῦ Λεμπέντεφ. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
76. Μητροπολίτης Νίκανδρος τῆς Ὀδησσοῦ. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
77. Ἐπίσκοπος Ὀνούφριος ὁ Ἅγιος*. Ἐξαφανίσθηκε τό 1938.
78. Ἐπίσκοπος Ἀθανάσιος τοῦ Skvrirsk* (+ 1938).
79. Ἐπίσκοπος Βασίλειος τοῦ Καργκοπόλ* (+ 1938).
80. Ἀρχιεπίσκοπος Γαβριήλ τοῦ Βιτέμπσκ* (+ 1938).
81. Ἀρχιεπίσκοπος Γουρίας τοῦ Ἰρκούτσκ* (+ 1938).
82. Ἐπίσκοπος Πέτρος (Fedosikhen, + 29. 6. 1939).
83. Ἐπίσκοπος Ἀρκάδιος τῆς Πολτάβας*. Ἐξαφανίσθηκε τό 1940.
84. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλέξανδρος τοῦ Χαρκόβου (11. 5. 1940).
85. Ἐπίσκοπος Ἰωάννης τοῦ Πετσέρσκ. Ὁ Νικόλαος Bulin ἦταν πρώην Ἀξιωματικός τοῦ Ρωσικοῦ Στρατοῦ, τραυματίας τοῦ Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Τό 1926 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Νάρβας στήν Ἐσθονία. Ἐκτελέστηκε τό 1941 κοντά στήν Γκατσῖνα.
86. Ἀρχιεπίσκοπος Βαρλαάμ τοῦ Πέρμ* (+ 1942).
87. Ἐπίσκοπος Κλαύδιος* (Savinsky, + 1942).

88. Μακάριος ὁ περιπλανώμενος Ἐπίσκοπος τῶν Κατακομβῶν*. Φονεύθηκε τήν 1. 4. 1944 στήν Λαύρα τοῦ Πσκώφ, κατά τήν διάρκεια βομβαρδισμοῦ τῶν Γερμανῶν.

89. Ἐπίσκοπος Βασίλειος τῆς Κινέσμα* (+ 1945).
90. Ἐπίσκοπος Ἀμφιλόχιος τοῦ Κρασνογιάρσκ*. Ἀπεβίωσε περιπλανώμενος στά δάση τῆς Σιβηρίας τό 1946, ὅπου κατέφυγε τό 1930, μετά ἀπό σύσταση τοῦ Μητροπ. Καζάν Κυρίλλου.


β. Πρεσβύτεροι - Διάκονοι

1. Πρωθιερεύς Βλαδίμηρος (Zacharievkh, + 1927). Ἀπεβίωσε στίς φυλακές τοῦ Κιέβου μετά ἀπό βασανιστήρια.
2. Ἱερεύς Uspensky. Ἦταν ἐξόριστος στό Σολόβκι, ὅπου ἐκτελέστηκε. Τό λείψανό του βρέθηκε ἀδιάφθορο.
3. Ἀρχιμανδρίτης Βενιαμίν, Προϊστάμενος τῆς Μονῆς Σολόβκι. Τόν ἔκαψαν ζωντανό σέ μία καλύβα, τό 1928.
4. Ἱερεύς Ἀλέξανδρος (Kryzhanovsky, + 1928). Ἀπεβίωσε στίς φυλακές τοῦ Κιέβου μετά ἀπό βασανιστήρια.
5. Ἀρχιμανδρίτης Βενιαμίν τοῦ Σολόβκι (Koronov, + 4. 4. 1928).
6. Ἱερομόναχος Νικηφόρος τοῦ Σολόβκι (Kuchin, + 4. 4. 1928).
7. Ἱερεύς Βλαδίμηρος (Kachjovsky, + 1928).. Ἐκτελέστηκε στήν περιοχή τοῦ Δνειπέρου.
8. Ἱερομόναχος Πέτρος τοῦ Βορονέζ (Sverev, 27. 1. 1929).
9. Πρωθιερεύς Θεόδωρος Andreyev*. Ἐκτελέστηκε τό 1929.
10. Πρωθιερεύς Συμεών (Mogiliov, + 1929).
11. Ἱερεύς Μόδεστος (Gormunov, + 1929). Δολοφονήθηκε κοντά στό Χαϊλάρ.
12. Ἡγούμενος Εἰρηναῖος (Dzhozovksy, + 30. 8. 1929).
13. Ἀρχιμανδρίτης Παντελεήμων Orlov· καί
14. Πρωθιερεύς Νικόλαος Bogolepov. Ἀνῆκαν στήν δικαιοδοσία τοῦ Ἐπισκόπου Μαξίμου τοῦ Σερπούχωφ (+ 1931). Ἐξορίστηκαν τό 1929. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη τους.
15. Ἱερεύς Σέργιος Tychomirov· καί
16. Ἱερεύς Νικόλαος Prozorov. Ἐκτελέστηκαν τό 1930, μετά ἀπό φυλάκιση ἑνός ἔτους.
17. Ἱερεύς Ἀλέξιος Yasenev. Ἐκτελέστηκε τήν 21. 1. 1930.
18. Ἱερεύς Κωνσταντῖνος τοῦ Καζάν (Aerov, + 19. 3. 1930).
19. Ἱερεύς Βασίλειος τοῦ Γκοροντέντς (Derzhavin, + 18. 4. 1930).
20. Ἱερεύς Νικόλαος (Prozorov, + 6. 8. 1930).
21. Ἱερεύς Βαλεριανός τοῦ Telyadovich (Novitsky, + 15. 10. 1930).
22. Πρωτοπρεσβύτερος Ἡλίας Zotikov, τοῦ Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος τῆς Μόσχας. Ἐκτελέστηκε τό 1930 στό Βλαδιμήρ.
23. Πρωθιερεύς Νικόλαος (Piskanovsky, + '30)*.
24. Πρωθιερεύς Πέτρος (Novosiltsev, + '30 ;)*.
25. Πρωθιερεύς Σέργιος (Gortinsky, + 1930)*.
26. Πρωθιερεύς Ἰωάννης (Steblin - Kamensky, + 1930)*.
27. Πρωθιερεύς Μιχαήλ (Chilikin, + '30 ;)*.
28. Ἱερεύς Στέφανος (Stepanov, + '30 ;)*.
29. Ἱερεύς Δημήτριος (Ivanov, + '30 ;)*.
30. Ἡγούμενος Βαρσανούφιος τῆς Ἀλεξάνδρειας (+ '30 ;)*.
31. Πρωθιερεύς Νικόλαος (Vinogradov, + '30;)*.
32. Πρωθιερεύς Μιχαήλ (Romanovsky, + '30 ;)*.
33. Πρωθιερεύς Βασίλειος (Sokolov, + '30 ;)*.
34. Πρωθιερεύς Συμεών (Kovalev, + '30 ;)*.
35. Ἱερεύς Πλάτων (Kupchevsky, + '30 ;)*.
36. Ἱερεύς Παῦλος (Dashkevsky, + '30 ;)*.
37. Ἱερεύς Ἰωάννης (Lyubavsky, + '30 ;)*.
38. Ἱερεύς Γαβριήλ (Gubarevsky, + '30 ;)*.
39. Διάκονος Μιχαήλ (Donne, + '30 ;)*.
40. Ἱερομόναχος Δοσίθεος τῆς Ὄπτινα (Chugryukin, +'30).
41. Ἱερομόναχος Παντελεήμων τῆς Ὄπτινα (Arzhanykh, + '30).
42. Ἱερομόναχος Ἰωάσαφ τῆς Κοστρόμας (Sazanov, + '30).
43. Ἱερεύς Νικηφόρος τοῦ Troitskoye (+ '30).
44. Πρωθιερεύς Ἀντώνιος τῆς Ἀλεξανδρείας (Kotovich). Ἐκτελέστηκε στή δεκαετία τοῦ '30 στό Yeniseisk.
45. Ἀρχιμανδρίτης Εὐστράτιος, Ἡγούμενος τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (Grumkov, + '30).
46. Ἀρχιμανδρίτης Μακάριος τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (Velichko, + '30).
47. Ἱερεύς Παντελεήμων, τοῦ χωριοῦ Olchinki τοῦ Donetsk. Ἀπεβίωσε στήν ἐξορία κατά τήν δεκαετία τοῦ '30.
48. Πρωθιερεύς Μιχαήλ Tikhonov, τοῦ χωριοῦ Alexandrovsky τοῦ Πέρμ. Ἀπεβίωσε ἀπό τίς κακουχίες τόν χειμῶνα τοῦ 1930.
49. Πρωθιερεύς Νικόλαος Gashev. Ἀπεβίωσε κατά τήν δεκαετία ' 30, ἐξόριστος στά Οὐράλια.

50. Ἱερεύς Ἰωάννης Kotelnikov τῆς Μονῆς Belyaev τοῦ Orda. Τόν ἄφησαν νά παγώσει κατά τήν δεκαετία τοῦ '30.

51. Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Cheltzov. Εἶχε συλληφθεῖ καί καταδικαστεῖ σέ θάνατο πολλές φορές, ἀλλά εἶχε διαφύγει τήν ἐκτέλεση. Γιά τελευταῖα φορά τόν συνέλλαβαν τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων καί τόν ἐκτέλεσαν στήν Πετρούπολη. Μετά τήν ἐκτέλεσή του ἕνας ἀπό τούς φρουρούς του εἶπε στήν Πρεσβυτέρα του: "Τί ἄνθρωπος ἦταν! Ἐνῶ τόν ὁδηγοῦσαν στόν θάνατο, αὐτός ἔψαλλε τούς ὕμνους τῆς Γεννήσεως"!

52. Ἱερεύς Ἰωάννης Shvachko·
53. Ἱερεύς Ἰλλαρίων Genkin·
54. Ἱερεύς Γρηγόριος Bublik·
55. Ἱερεύς Ἰωάννης Zhushman·
56. Ἱερεύς Διονύσιος Oratovsky· καί
57. Ἱερεύς Θεόδωρος Belinsky. Ὑπηρετοῦσαν στήν περιοχή τῆς Ἀλεξανδρείας τῆς Ὀδησσοῦ. Ἐξορίστηκαν τό 1931, ὅταν ἐξαρθρώθηκε δύκτιο Κατακομβιτῶν στήν περιοχή. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη τους.
58. Ἱερομόναχος Νήφων Slavgorodsky. Τό 1931 καταδικάστηκε σέ τρία χρόνια ἐξορία. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη του.
59. Ἱερεύς Ἀνατόλιος (Zhurakovsky, + 1931).
60. Ἱερεύς Βασίλειος Shumov. Τό 1931 καταδικάστηκε σέ τρία χρόνια ἐξορία. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη του.
61. Ἱερεύς Σέργιος Liapunov. Συνελήφθη τόν Φεβρουάριο τοῦ 1932 καί ἀπεβίωσε στήν ἐξορία.
62. Ἱερεύς Σεραφείμ Tievar. Ἀπεβίωσε ἀπό τίς κακουχίες στό Στρατόπεδο Βισέρσκυ, τόν Νοέμβριο τοῦ 1931.
63. Ἱερεύς Πέτρος (Lagov, + 16. 2. 1931).
64. Ἱερομόναχος Σεραφείμ Bublikov. Ἀνῆκε στή δικαιοδοσία τοῦ Ἐπισκόπου Μαξίμου τοῦ Σερπούχωφ (+ 1931). Ἐκτελέστηκε τήν 23. 2. 1931.
65. Ἱερομόναχος Γεδεών·
66. Ἱερομόναχος Νικήτας·
67. Ἱερομόναχος Τιβούρτιος· καί
68. Ἱερεύς Πέτρος. Ἐκτελέστηκαν τό 1931. Ἦσαν οἱ μοναδικοί ἀπό τούς Κληρικούς τῆς περιοχῆς Συμφερουπόλεως πού ἀρνήθηκαν νά ὑπογράψουν τήν διακήρυξη τοῦ Μητροπ. Σεργίου.
69. Ἀναγνώστης Karchev. Τουφεκίστηκε τό 1931.
70. Πρωθιερεύς Μητροφάνης τοῦ Βορονέζ (Buchnoff, + 9. 3. 1931).
71. Πρωθιερεύς Ἀλέξανδρος Kremyshensky, Ἡγέτης τῶν Ἰωσηφιτῶν τοῦ Σερπούχωφ. Ἐκτελέστηκε τήν 4. 6. 1931.

72. Ἱερεύς Βαλεντῖνος τῆς Μόσχας (Sventsitsky, + 7. 10. 1931). Ἀποκήρυξε τόν Μητροπ. Σέργιο τόν Δεκέμβριο τοῦ 1927. Συνελήφθη τό 1928, καταδικάστηκε σέ τρία χρόνια ἐξορία στό Κάνσκ τῆς Σιβηρίας, ὅπου ἀπεβίωσε ἀπό τίς κακουχίες, ἀφοῦ προεῖπε τήν ἡμέρα καί τήν ὥρα τοῦ θανάτου του. Ἐνταφιάσθηκε στή Μόσχα ἕνα μῆνα μετά τόν θάνατό του, χωρίς σημεῖα φθορᾶς!

73. Πρωθιερεύς Νικόλαος Ishchenko καί
74. Ἱερεύς Κρονίδης Dubrovsky. Ἀνῆκαν στή δικαιοδοσία τοῦ Ἐπισκόπου Μαξίμου τοῦ Σερπούχωφ (+ 1931). Ἐκτελέστηκαν τό 1931.
75. Ἱερομόναχος Τερέντιος Chernyavsky·
76. Ἱερομόναχος Κοσμᾶς Trusov·
77. Ἱερεύς Βασίλειος Shishkanov·
78. Ἱερεύς Νικόδημος Rybakov·
79. Διάκονος Παῦλος Trofimovich. Ἀνῆκαν στή δικαιοδοσία τοῦ Ἐπισκόπου Μαξίμου τοῦ Σερπούχωφ (+ 1931). Ἐξορίστηκαν τό 1931. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη τους.
80. Ἱερομόναχος Νίκων τῆς Ὄπτινα* (Belyev). Ἀπεβίωσε ἀπό τίς κακουχίες στήν ἐξορία, τήν 25. 6. 1931.
81. Πρωθιερεύς Βλαδίμηρος Bogdanov - Μεγαλόσχημος Σεραφείμ (+ 1931)*.
82. Ἱερεύς Σέργιος Arnovsky, πρ. Ἀρχιδιάκονος τοῦ Ναοῦ τοῦ Λιβαντέσκ. Ἐξαφανίστηκε ἀπό τήν φυλακή τοῦ Κρασνομπάρ.
83. Πρωτοπρεσβύτερος Βλαδίμηρος Stumilo. Ἐκτελέστηκε στό Αἰκατερίενμπουργκ.
84. Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Pikhov· καί
85. Πρωτοπρεσβύτερος Κάρπος Chudov. Ἐκτελέστηκαν στή φυλακή τοῦ Ροστώφ τό 1932.
86. Πρωθιερεύς Δημήτριος τοῦ Κιέβου (Ivanov, + 4. 3. 1933).
87. Ἱερεύς Νικήτας τῆς Ὀδησσοῦ (Olsnansky). Ἐξορίστηκε τό 1933, ὅταν ἐξαρθρώθηκε δίκτυο Κατακομβιτῶν στήν Ὀδησσό. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη του.
88. Ἱερεύς Νικόλαος (Kedrov, + 15. 5. 1936).
89. Ἀρχιμανδρίτης Πολυχρόνιος Zamruder·
90. Ἱερεύς Κωνσταντῖνος Ordinsky· καί
91. Ἱερεύς Νικόλαος Katasonov. Ἐκτελέστηκαν στή φυλακή τοῦ Κρασνομπάρ, μαζί μέ τόν Ἐπίσκοπο Φίλιππο Gumilevsky, τό 1934.
92. Ἱερεύς Ἡλίας (Chetverukhin, + 16. 12. 1934).
93. Πρωθιερεύς Νικόλαος (Dzhozovsky, + 1934). Ἐκτελέστηκε στό Κίεβο.
94. Πρωτοπρεσβύτερος Xenophodinov, Καθηγητής τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας τῆς Πετρουπόλεως· καί
95. Πρωτοπρεσβύτερος Ν. Budikov. Συνελήφθησαν τό 1932 μέ τήν κατηγορία τῆς συνωμοσίας καί ἐξορίστηκαν γιά 10 χρόνια στό Στρατόπεδο Κέμ, στή Βόρεια Ρωσία. Ἐκτελέστηκαν στό Πετροζαβόσκ.
96. Ἱερεύς Βαρσανούφιος, τοῦ Ναοῦ Μεταμ. Σωτῆρος τῆς Στρέλνα. Ἀπεβίωσε στήν ἐξορία τό 1935.
97. Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Kiranov, Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου Γιάλτας. Ἐξαφανίστηκε ἀπό τήν φυλακή τό 1937.
98. Πρωθιερεύς Σέργιος (Sidorov, + 1937)*.
99. Ἱερεύς Μιχαήλ (Shik, + 1937)*.
100. Ἱερομόναχος Ἀνδρέας (Eldson, + 1937)*.
101. Πρωθιερεύς Ἠλίας (Pirizhenko, + 1937)*.
102. Πρωθιερεύς Παῦλος (Smirnsky, + 1937)*.
103. Ἱερεύς Ἀλέξανδρος (Dubina ἤ Dubinin, + 1937)*.
104. Ἱερεύς Βασίλειος τῆς Μόσχας (Nadezhnin, + 6. 2. 1937).
105. Ἱερεύς Βιατσεσλάβος τοῦ Nizhegorod (Leontiev, + 4. 3. 1937).
106. Ἱερεύς Νικόλαος τοῦ Γκοροντέτς (+ 18. 4. 1937).
107. Ἱερεύς Βλαδίμηρος (Zagarsky, + 15. 5. 1937).
108. Πρωθιερεύς Ρωμανός τῆς Μόσχας (Medved, + 26. 8. 1937).
109. Ἱερεύς Στέφανος (+ 2. 9. 1937).
110. Ἀρχιμανδρίτης Ἰσαάκ Β’ τῆς Ὄπτινα (+ 11. 10. 1937).
111. Ἱερεύς Μιχαήλ τοῦ Ντιβίγιεβο (Gusev, + 7. 11. 1937).
112. Πρωθιερεύς Βλαδίμηρος τῆς Μόσχας (Ambartsumov, + 23. 10. 1937).
113. Πρωθιερεύς Νικόλαος Troitsky. Ἐκτελέστηκε στό Καζάν τήν 19. 11. 1937, μαζί μέ τόν Ἐπίσκοπος Ἰωάσαφ τοῦ Chistopol.
114. Ἱερεύς Ἀλέξανδρος τῆς Νέας Ὑόρκης (Khotovotsky, + 21. 11. 1937).
114. Ἱερεύς Ἀλέξιος τοῦ Τβέρ (Benemansky, + 21. 11. 1937).
115. Ἱερεύς Ἐλεάζαρ τῆς Κριμαίας (Spyridonov, + 23. 11. 1937).
116. Ἀρχιμανδρίτης Κρονίδης Lyubimov, τῆς Λαύρας Ἁγίας Τριάδος -
ἁγ. Σεργίου. Ἐκτελέστηκε στό Butovo τῆς Μόσχας τήν 10. 12. 1937, μαζί μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Νικόλαο τοῦ Βλαδιμήρ.
117. Ἱερεύς Βλαδίμηρος (+ 16. 12. 1937).
118. Ἱερεύς Ἀλέξανδρος (+ 16. 12. 1937).
119. Ἱερεύς Ἡλίας (+ 16. 12. 1937).
120. Ἱερεύς Θεοδόσιος (+ 16. 12. 1937).
121. Ἱερεύς Παῦλος (+ 16. 12. 1937).
122. Πρωθιερεύς Ἠλίας (Pirizhenko, + 1937).
123. Πρωθιερεύς Βικτωρῖνος Dobronravov. Τήν 6. 8. 1937 καταδικάστηκε σέ 10 χρόνια ἐξορία, χωρίς δικαίωμα ἀλληλογραφίας. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη του.
124. Πρωθιερεύς Παῦλος τοῦ Κόμελ (Levashov). Συνελήφθη τό 1937 καί ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη του.
125. Ἀρχιμανδρίτης Ἰσαάκιος* (Bobrikov, + 1938), Ἡγούμενος τῆς Ὄπτινα.
126. Ἱερομόναχος Βαρνάβας τῆς Ὄπτινα (+ 1938)*.
127. Πρωτοπρεσβύτερος Ξενοφών Archangelsky. Ἐκτελέστηκε στή Σαμάρα τό 1938, μέ τήν κατηγορία τῆς παροχῆς ἀσύλου σέ καταζητούμενους.
128. Πρωθιερεύς Σέργιος Tychomirov. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
129. Ἱερεύς Νικόλαος Brozov. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
130. Ἱερομόναχος Παλλάδιος τῆς Σκήτης Vdubitsky*. Ἐκτελέστηκε τό 1938.
131. Ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος τῆς Μονῆς τοῦ ἁγ. Πέτρου (Lebedev, + 29. 8. 1938).
132. Πρωθιερεύς Ἰσμαήλ τῆς Πετρουπόλεως (Rozhdestvensky, + 1. 10. 1938).
133. Πρωθιερεύς Γερβάσιος τῆς Κοστρόμας (Sinyachevsky, + 1938 ἤ 1939).
134. Ἱερομάρτυς Ἀνατόλιος τοῦ Κιέβου (+ 1939)*.
135. Πρωθιερεύς Φίλιππος τοῦ Κιέβου (Dzhozovsky, + 1939). Ἀπεβίωσε στήν ἐξορία.
136. Ἀρχιμανδρίτης Σεραφείμ, ὁ ἐξορκιστής τῆς Μόσχας. Ἀπεβίωσε ἀπό τίς κακουχίες κατά τήν περίοδο τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
137. Ἱερεύς Νικόλαος (Zazarin, + ' 40).
138. Ἱερεύς Jakovlevsky. Δολοφονήθηκε ἀπό μυστικό πράκτορα στή Σερβία, σέ ἕνα ἀπό τά χωριά τῆς περιοχῆς Παζχάρεβασκ, τό 1941 ἤ 1942.

139. Ἱερεύς Νικόλαος Zagorsky. Μία τῶν μεγαλυτέρων πνευματικῶν προσωπικοτήτων τῆς Ρωσίας τοῦ 20οῦ αἰ., συνεχιστής τῆς πνευματικῆς παραδόσεως τῶν Στάρετς τῆς Ὄπτινα. Ζοῦσε στόν κόσμο σάν ἀσκητής καί εἶχε φήμη πνευματοφόρου ἀνδρός. Ἀρνούμενος νά ἀναγνωρίσει τόν Μητροπ. Σέργιο καί τήν "νέα πολιτική" του ὑπέφερε πολλά καί τελικά ἀπεβίωσε ἀπό τίς κακουχίες. Μετά τήν κοίμησή του ἔχουν ἀναφερθεῖ πολλά ὑπερφυσικά γεγονότα.
140. Πρωθιερεύς Σέργιος τῆς Μόσχας (Mechiev + 9. 12. 1941)*.
141. Ἱερεύς Ἰωάννης (Dvoyeglazov, + 1941). Ἀπεβίωσε στήν ἐξορία.
142. Ἀρχιμανδρίτης Σεραφείμ Batyukov τῆς Μόσχας. Κατά τόν Μοναχό Ἐπιφάνιο ἦταν μεγάλος ἐξορκιστής. Μετά τήν Διακήρυξη τοῦ 1927 ἐφημέρευσε στό Ναό τῶν ἁγ. Κύρου καί Ἰωάννου τῆς Μόσχας καί ὅταν ἔκλεισε τό 1931, δραστηριοποιήθηκε στίς Κατακόμβες. Ζοῦσε στήν περιοχή τῆς Λαύρας τοῦ Ζαγκόρσκ, μαζί μέ διωγμένες μοναχές τοῦ Ντιβίγιεβο. Ἀπεβίωσε τήν 19. 2. 1942.
143. Ἱερεύς Ἀλέξανδρος (Bogoslavsky, + 14. 5. 1942). Ἐκτελέστηκε στίς φυλακές τῆς Ὀδησσοῦ.
144. Ἱερομόναχος Σεραφείμ τοῦ Χαρκόβου. Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1955, μετά ἀπό πολυετεῖς ἐξορίες. Τό 1957 τό λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο!


7. Ὁσιομάρτυρες καί Νεομάρτυρες (κατά ἀλφαβητική σειρά)*

1. Ἀγάθη ἡ διά Χριστόν Σαλή, τῆς Λευκορωσίας (+ 5. 2. 1938).
2. Ἀγγελῖνα Ἡγουμένη τῆς Μονῆς Fyodorovsky τοῦ Καζάν (Stepanova - Alexeyevna). Ἐκτελέστηκε τήν 21. 12. 1937.
3. Ἀθανασία Ἡγουμένη τοῦ Ἐρημητηρίου τοῦ ἁγ. Ζωσιμᾶ (Lepeshkin, + 25. 1. 1931).
4. Ἀθανασία Ἡγουμένη τῆς Μονῆς Παναγίας τοῦ Σμολένσκ Μόσχας (+ 12. 5. 1931).
5. Ἀλέξανδρος Νεομάρτυς τοῦ Σολόβκι* (Jacobson, + 8. 9. 1930).
6. Ἀλέξιος ὁ Δίκαιος τοῦ Ἐλουάτ (+ 12. 9. 1937).
7. Ἀλέξιος Ἱερομόναχος Μονῆς ἁγ. Ζωσιμᾶ (+ 19. 9. 1928).
8. Ἀλέξιος Νεομάρτυς τῆς Κριμαῖας (Kiryan, + 23. 9. 1919).
9. Ἀλέξιος τῆς Οὔφα (+ 20. 7. 1928).
10. Ἀνατόλιος ὁ Νεώτερος, Στάρετς τῆς Ὄπτινα (+ 30. 7. 1922).
11. Ἀνατόλιος Νεομάρτυς (+ 2. 9. 1918).
12. Ἀντωνίνα Ἡγουμένη τοῦ Κιζλιάρ (1. 3. 1924).
13. Αὐγοῦστα Μοναχή τῆς Ὄπτινα (Zashuk, + 1938).
14. Βαλεντῖνα Μοναχή (Zasyrkina, + 1937).
15. Βαρβάρα μοναχή, ἡ μετά τῆς Μεγάλης Δουκίσσης Ἐλισάβετ (+ 5. 7. 1918).
16. Βλαδίμηρος Νεομάρτυς (V. A. Komatovsky). Ἦταν ἁγιογράφος. Ἐκτελέστηκε στό Butovo τῆς Μόσχας τήν 10. 12. 1937, μαζί μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Νικόλαο τοῦ Βλαδιμήρ.
17. Βόρις Νεομάρτυς (Ornatsky, 30. 10. 1918).
18. Γεώργιος Νεομάρτυς (Novitsky, + 1922).
19. Γεώργιος Νεομάρτυς τῆς Ὄπτινα (+ '30;).
20. Γεώργιος Νεομάρτυς (Y. A. Opsufyev). Ἦταν φοιτητής. Ἐκτελέστηκε στό Butovo τῆς Μόσχας τήν 10. 12. 1937, μαζί μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Νικόλαο τοῦ Βλαδιμήρ.
21. Γρηγόριος Νεομάρτυς (Pekhterev, + 1937 ;).
22. Δαρεία τοῦ Ντιβίγιεβο (Timolina, + 5. 8. 1919).
23. Δαρεία τοῦ Ντιβίγιεβο (Siushinskaya, + 5. 8. 1919).
24. Δαρεία Μοναχή (Kurdyukova). Ἐκτελέστηκε τήν 5. 4. 1931 στό Ὄρενμπουργκ.
25. Ἐλισάβετ Νεομάρτυς, Μεγ. Δούκισσα τῆς Ρωσίας (+ 5. 7. 1918).
26. Ἐλικωνίδα Μοναχή (Volkova) καί
27. Ἐλπίδα Μοναχή (Sharapova). Ἀνῆκαν στή δικαιοδοσία τοῦ Ἐπισκόπου Μαξίμου τοῦ Σερπούχωφ (+ 1931). Ἐξορίστηκαν τό 1931. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη τους.
28. Εὐγένιος τῆς Λευκορωσίας, Μεγαλόσχημος (+ 5. 2. 1939), μετά Νεομάρτυρος Ἀγάθης.
29. Εὐδοκία τοῦ Ντιβίγιεβο (Shikova, + 5. 8. 1919).
30. Εὐδοκία Μοναχή (Samsonova). Τό 1930 καταδικάστηκε σέ ἐξορία πέντε ἐτῶν. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη της.
31. Εὐφροσύνη ἡ Νηστεύτρια (Merenova, + 12. 10. 1918).
32. Θεοδώρα Μοναχή (Shapovalov). Ἐκτελέστηκε τήν 30. 8. 1937.
33. Θεόδωρος Nikitovich, Νεομάρτυς. Ἐκτελέστηκε τό 1937.
34. Θεοκτίστη τοῦ Βορονέζ, ἡ διά Χριστόν Σαλή (Michailovna, + 1931). Ἐλεημένη μέ τό χάρισμα τῆς προφητείας, ἔζησε στήν Μονή τοῦ ἁγ. Ἀλεξίου τοῦ Βορονέζ, μέχρι τό 1931 πού ἔκλεισε. Τελειώθηκε μαρτυρικά.
35. Ἰάκωβος Νεομάρτυς (Korobka). Κατοικοῦσε στό χωριό Belvedere τῆς Χερσῶνας. Συνελήφθη τό 1937, ἐπειδή εἶχε ἕνα μυστικό ἐκκλησάκι στό σπίτι του. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη του.
20. Λυδία Νεομάρτυς τῆς Οὔφα (+ 20. 7. 1928) καί σύν αὐτῇ Κύριλλος καί Ἀλέξιος*.
36. Μαργαρίτα Ἡγουμένη τοῦ Menzelinsk (Gunaronulo, + 1918)*.
37. Μαρία τοῦ Ντιβίγιεβο (+ 5. 8. 1919).
38. Μαρία Ὁσία, τῆς Γκατσίνα* (+ 26. 1. 1930).
39. Μαρία Μοναχή (Filatova). Τό 1937 καταδικάστηκε σέ ἐξορία ὀκτώ ἐτῶν. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη της.
40. Μαρία τοῦ Ravensbruck (Skobtsova, + 18. 3. 1945).
41. Μαρία Μοναχή (Kokoleva) καί
42. Ματρῶνα Μοναχή (Merzlyakova). Ἀνῆκαν στή δικαιοδοσία τοῦ Ἐπισκόπου Μαξίμου τοῦ Σερπούχωφ (+ 1931). Ἐξορίστηκαν τό 1931. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη τους.

43. Μελανία Litvinova τοῦ Καρασνοντάρ, Νεομάρτυς. Τήν ἔψησαν ζωντανή τό Πάσχα τοῦ 1940!

44. Μιχαήλ Νεομάρτυς (+ 2. 9. 1918).
45. Μιχαήλ Νεομάρτυς, ὁ "εὐλογημένος τοῦ Τσερνίκωφ" (+ 8. 11. 1922).
46. Μιχαήλ Νεομάρτυς (Chernobyl). Τά ἴχνη του χάθηκαν κατά τήν δεκαετία τοῦ '30. Τό 1981 ἡ Ρωσική Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς διακήρυξε τήν ἁγιότητά του.
47. Νικόλαος Νεομάρτυς (Rebinder, + 22. 3. 1918).
48. Νικόλαος Νεομάρτυς (+ 2. 9. 1918).
49. Νικόλαος Νεομάρτυς (Ornatsky, 30. 10. 1918).
50. Ὄλγα Μοναχή (Lektorskaya, + '30 ;).
51. Παράμονος ὁ Δίκαιος, τῆς Λευκορωσίας (+ 5. 2. 1941).
52. Παρασκευή Μοναχή (Ivanovna). Τήν 27. 4. 1930 καταδικάστηκε σέ ἐξορία πέντε ἐτῶν. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη της.
53. Παῦλος Νεομάρτυς τῆς Κριμαῖας (Kiryan, + 29. 3. 1919).
54. Πέτρος Γερασίμοβιτς Zamesin, Νεομάρτυς. Ἐκτελέστηκε τό 1944 ἤ 1945.
55. Ραχήλ τῆς Μονῆς Μποροντῖνο, Μεγαλόσχημη (+ 27. 9. 1928).
56. Σέργιος Νεομάρτυς τοῦ Νίζνι Νόβγκοροντ (Trofimov, + 14. 4. 1918).
57. Σέργιος Μοναχός, ὁ ἀσθενής (+ '30 ;)*.
58. Σοφία Ἡγουμένη τοῦ Κιέβου (+ 22. 3. 1941)*.
59. Στεφανίδα Μοναχή (Samartseva). Τό 1930 καταδικάστηκε σέ τρία χρόνια ἐξορία. Ἔκτοτε ἀγνοεῖται ἡ τύχη της.

60. Στέφανος Galactionov τοῦ Κρασνοντάρ, Νεομάρτυς. Τόν ἔψησαν ζωντανό τό Πάσχα τοῦ 1940!

61. Φίλιππος Νεομάρτυς (2. 9. 1918).
62. Ἀνώμυνος Μάρτυς τοῦ Ὄρενμπουργκ · καί ἄλλος
63. Ἀνώμυμος Μάρτυς τοῦ Ὄρενμπουργκ. Μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, ἐκτελέστηκαν τό 1937.


8. Ὁμαδικά Μαρτύρια

Ἐκτός ἑνός μικροῦ ἀριθμοῦ ἐπωνύμων Νεομαρτύρων Κληρικῶν πού ἔχει διασωθεῖ, ἔχουν διασωθεῖ καί πληροφορίες γιά ὁμαδικές ἐκτελέσεις Κληρικῶν κ. ἄ. ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως τῆς περιόδου 1917 - 1922.

Στήν περιοχή τῆς Ἐπισκοπῆς Σταυρουπόλεως δολοφονήθηκαν 52 Ἱερεῖς, 4 Διάκονοι, 3 Ἀναγνώστες καί ἕνας Στάρετς.
Στήν περιοχή τοῦ Κουμπάν βρῆκαν τόν θάνατο 43 Κληρικοί.
Στήν περιοχή τῆς Χερσῶνος σταυρώθηκαν 4 Ἱερεῖς.
Στό Κρασνομπάρ, μία νύκτα καί μέ διαταγή τοῦ Κομισσάριου Budennyn, θανατώθηκαν 6 Ἱερεῖς.
Στήν περιοχή τοῦ Καζάν, μόνο κατά τό ἑπτάμηνο Ἰουλίου 1918 -Μαρτίου 1919, ἐκτελέστηκαν ἤ φονεύθηκαν μέ διάφορους τρόπους, συνήθως μετά ἀπό βασανιστήρια καί μαζί μέ μέλη τῶν οἰκογενειῶν τους καί ἄλλους πιστούς, οἱ Ἱερεῖς Κωνσταντῖνος (Dalmatov, 25. 7. 1918), Ὀρέστης (Alexandrov), Χρύσανθος (Polyakov, 3. 8. 1918), Παῦλος (Lukin, 6. 9. 1918), Πέτρος (Tsarevsky, 7. 9. 1918), Ἀρκάδιος (Otarsky, 2. 10. 1918), Βασίλειος (Agatitsky, 4. 10. 1918), Λεωνίδας (Skovortov, 8. 10. 1918), Δημήτριος (Shishokin, 10. 10. 1918), Κωνσταντῖνος (Sergeyev, 13. 10. 1918), Νικόλαος (Priklonsky, 12. 10. 1918), Φιλάρετος (Velikanov, 22. 10. 1918), Δανιήλ (Dymov, 22. 10. 1918), Λεωνίδας (Polikarpov, 28. 10. 1918), Θεόδωρος (Gidaspov, 12. 11. 18), Ἀντώνιος (Nikolayev), Νικόλαος (Philantropov), Ἀνδρέας (Bragin), Ἰωάννης (Bogoyavlensky· δολοφονήθηκε μέ 26 μαχαιριές), καί Παῦλος (Mikhailov, 13. 3. 1919) καί οἱ Πρωθιερεῖς Μιχαήλ (Mansurov) καί Παῦλος (Dernov· δολοφονήθηκε μέ ὅλη του τήν οἰκογένεια).

Στήν περιοχή τοῦ Χαρκόβου, ἀπό τόν Δεκέμβριο τοῦ 1918 μέχρι τόν Ἰούνιο τοῦ 1919, θανατώθηκαν περίπου 70 Κληρικοί.

Στήν περιοχή τοῦ Βορονέζ, κατά τήν κατάληψη τῆς πόλεως καί τῆς περιοχῆς ἀπό τούς Μπολσεβίκους, σφαγιάσθηκαν 160 Κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἔμειναν στίς θέσεις τους, μιμούμενοι τό παράδειγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τύχωνος. Μεταξύ αὐτῶν καί 7 μοναχές τῆς Μονῆς τοῦ ἁγ. Μητροφάνη, οἱ ὁποῖες ρίχτηκαν ζωντανές σ' ἕνα λάκκο μέ πίσσα!

Τό 1918 - 19 θανατώθηκαν μέ διάφορους τρόπους οἱ ἐξῆς Κληρικοί τῆς Μονῆς Μπελογκόρσκ τῆς περιφερείας τοῦ Πέρμ: Ἀρχιμανδρίτης Βαρλαάμ Konoplev, μέλος τῆς Πανρωσικῆς Συνόδου τοῦ 1917 - 18 (12. 8. 1918), Ἱερομόναχος Βιτσεσλάβ Kozozhilin (12. 8. 18), Ἡγούμενος Ἀντώνιος Arapov (ἐκτελέστηκε τό 1919 στό Ἰρκούτσκ), Ἱερομόναχος Ἠλίας Popov (σταυρώθηκε τήν 1. 10. 18), Ἱερομόναχος Ἰωάννης Novoselov (ρίχτηκε ζωντανός σέ μία τρύπα στόν παγωμένο ποταμό Κάμα, τήν 14. 10. 18), Ἱερομόναχος Ἰωάσαφ Sabintsev (βασανίστηκε μέχρι θανάτου, τήν 10. 10. 18), Ἱερομόναχος Σέργιος Vershinin (σταυρώθηκε τήν 10. 10. 18), Ἱεροδιάκονοι Βησσαρίων Okulov καί Μισάχ Podkorytov (πνίγηκαν στόν ποταμό Κάμα, τήν 14. 10. 18).

Τήν ἴδια περίοδο θανατώθηκαν καί οἱ ἐξής μοναχοί τῆς ἴδιας Μονῆς: Βαρνάβας Nadezhdin (Ἰανουάριος 1919), Ἑρμογένης Boyaryshnev (6. 10. 18), Εὐθύμιος Sharshilov (19. 10. 18), Ἰωάννης Rotnov (19. 10. 18), Ἰωσήφ Aristophov (14. 10. 18), Ἰσαάκ Kovalevsky (28. 9. 18), Μάρκελος Kovalevsky (14. 10. 18), Σέργιος Samatov (19. 9. 18), Δημήτριος Sazonov (10. 10. 18), Ἰάκωβος Zolet (10. 10. 18) καί Βασίλειος Votyakov (ρίχτηκε στόν ποταμό Κάμα, 1919). Δόκιμοι Σάββας Kholmogorov (ρίχτηκε σέ τρύπα στόν πάγο, στόν ποταμό Κάμα, τήν 14. 10. 18), Μάξιμος Kornilov ( 10. 10. 18), Ἀνδρέας Tu... (1. 8. 18), Βασίλειος Rakutin (19. 10. 18), κ.ἄ.

Τήν 10. 10. 1918 θανατώθηκαν οἱ πατέρες τῆς Σκήτης Seraphimo - Alexeyevsky τῆς ἴδιας Μονῆς: Μοναχοί Σέργιος, Ἰωάννης, Ἰωσήφ, Ἰσαάκ καί Παῦλος. Δόκιμοι Παντελεήμων Poskhin, Βασίλειος Zmeyev καί Συμεών Dunayev.

Ὅταν ἔκλεισε ἡ Μονή Μπελογκόρσκ, ἀρκετές εἰκόνες της κλάπηκαν καί μεταφέρθηκαν ἀλλοῦ. Τό 1924 ὁ Ἱερομόναχος Βαρλαάμ Kiselev (τό 1918 δόκιμος στήν Μονή), εἶδε μία μεγάλη εἰκόνα τῆς Παναγίας στό χωριό Sapovo τοῦ Πέρμ, νά χρησιμοποιεῖται γιά πάγκος ἑνός ἀρτοποιείου! Ὅταν ὁ Ἱερομόναχος διαμαρτυρήθηκε, τόν φυλάκισαν καί δέν βγῆκε ποτέ ζωντανός ἀπό τήν φυλακή.

Τό 1918 θανατώθηκαν μέ διάφορους τρόπους οἱ κάτωθι Κληρικοί: Ἀρχιμανδρίτης Ματθαῖος Pomerantsev, Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πέρμ (κρεουργήθηκε τήν 14. 8. 18). Πρωθιερεῖς Ἰωάννης Pyankov καί Νικόλαος Yakhontov. Ἱερεῖς Κωνσταντῖνος Shirokinsky, Ἀλέξιος Saburov, Πέτρος Vyatkin, Ἀλέξιος Stabnikov, Νικόλαος Beltyumov, Ἀλέξανδρος Savelov, Ἀλέξανδρος Posokhin, Βασίλειος Komakin, Ἰωάννης Shvechov καί Σέργιος Kolchov. Ἀναγνῶστες Ἀνατόλιος Popov καί Ἀλέξανδρος Zuyev.

Τό 1918 θανατώθηκαν οἱ ἐφημέριοι τοῦ χωριοῦ Kungar τοῦ Πέρμ Βλαδίμηρος Belozerov, Παῦλος Sokolov καί Ἀλέξανδρος Kalashnikov καί οἱ λαϊκοί Βασίλειος Petukhov (Ἀναγνώστης, ἀπεβίωσε ἀπό πεῖνα), Πέτρος Melekhov καί Μιχαήλ Zhidayev.

Τό 1918 θανατώθηκαν στήν περιοχή τοῦ Σολικάμσκ: Οἱ Ἱερεῖς Ἰάκωβος Shestakov (10. 12. 18), Ἀλέξανδρος Preobrazhensky, Μιχαήλ Kiselev, Ἀλέξανδρος Fedoseyev (12. 12. 18), Νικόλαος Onyanov, Ἀλέξανδρος Makhetov, Νικόλαος Orlov, Σέργιος Lavrov, Ἀλέξανδρος Shkyaev καί Γρηγόριος Goryaev· οἱ Διάκονοι Ἀλέξανδρος Ipatov (8. 9. 18) καί Βασίλειος Voskresensky (24. 9. 18)· καί ὁ Ἐπιθεωρητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Σολικάμσκ Ἰωάννης Perebaskin.

Τό 1918 θανατώθηκαν στήν πόλη Chedyn τοῦ Πέρμ ὁ Πρωθιερεύς Εὔγραφος Pletnev, οἱ Ἱερεῖς Koturov, Νικόλαος Konyukhov, Ἰγνάτιος Yakinov, Θεόδωρος Antipin, Νικόλαος Matsiyevsky καί Μιχαήλ Denisov καί ὁ Διάκονος Ἀρκάδιος Reshetnikov.

Τό 1918 θανατώθηκαν στήν πόλη Krasnoufimsk τοῦ Πέρμ, θανατώθηκαν οἱ Ἱερεῖς Ἀλέξιος Budrin, Λεωνίδας Yersov (καί 12 ἄλλοι ἀγνώστων στοιχείων, στή φυλακή τοῦ Πέρμ), Ἀνατόλιος Popov καί Ἀλέξανδρος Malinovsky (στραγγαλίστηκε μέ τό πετραχήλι του!) καί ὁ Ἀναγνώστης Ἀθανάσιος Zhulanov (τοῦ χωριοῦ Bisertovo).

Τό 1918 στήν πόλη Okhansk τοῦ Πέρμ θανατώθηκαν οἱ Ἱερεῖς Βλαδίμηρος Alexeyev (ρίχτηκε στόν ποταμό Κάμα), Ἰωάννης Boyaryshnikov, Ἀλέξιος Naumov, Συμεών Konyukhtov, Νικόλαος Rozhdestvensky, Βενιαμίν Lukanin καί Παῦλος Anishkin, ὁ Διάκονος Γρηγόριος Smirnov καί ὁ Ἀναγνώστης Ἰωάννης τοῦ χωριοῦ Ostrozhka.

Τό 1918 στήν περιοχή Osinsky τοῦ Πέρμ θανατώθηκαν οἱ Ἱερεῖς Βαλεντίνος Belov, Ἀλέξανδρος Osetrov, Πέτρος Reshetnikov, Κωνσταντῖνος Tarasov καί Βίκτωρ Nikiforov.

Τό 1918, κατά τήν κατάληψη τῆς Πολτάβας ἀπό τούς Μπολσεβίκους, ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Lyubyansky ἀρχιμ. Ἀμβρόσιος καί 17 Μοναχοί ἐκτελέστηκαν στό σιδηροδρομικό σταθμό τῆς πόλεως.

Στήν περιοχή τοῦ Τομπόλσκ κατά τήν διάρκεια τῆς ἐξεγέρσεως τοῦ 1921, ἐκτελέστηκαν περίπου 100 Κληρικοί.

Τόν Μάϊο τοῦ 1922 ἐκτελέστηκαν στή Μόσχα 8 Κληρικοί (οἱ Ἱερεῖς Zaozesky, Dobrozubov, Nadezhdin, Vizhniakov, Orlov, Friazinov καί Sokovov καί ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἀνεμπόδιστος Telegin.

Τήν 14η Ἰανουαρίου μνημονεύονται οἱ Νεομάρτυρες τῆς Μονῆς Ραϊθῶ τοῦ Καζάν.

Τήν 18η Φεβρουαρίου οἱ Νεομάρτυρες τῆς "Ἁγίας Νύχτας" τῆς Πετρουπόλεως (+ 1932).

Τήν 19η Μαϊου οἱ Νεομάρτυρες τοῦ Χαρκόβου (+ 1938).

Τήν 10η Αὐγούστου οἱ Νεομάρτυρες καί Ὁμολογητές τοῦ Σολόβκι.

Τήν 18η Αὐγούστου οἱ 15 Νεομάρτυρες τοῦ Νίζνι Νόβγκοροντ, οἱ μετά τοῦ Πρωθιερέως Νικολάου (+ 1918).

Τήν 27η Αὐγούστου οἱ Νεομάρτυρες τοῦ Νίζνι Νόβγκοροντ, οἱ μετά τῶν Ἱερέων Μιχαήλ καί Στεφάνου (+ 1918).

Τήν 28η Αὐγούστου οἱ Ὁσιομάρτυρες τῆς Μονῆς Ζιλάντιεφ, οἱ μετά τοῦ ἀρχιμ. Σεργίου (+ 1918).

Τήν 19η Σεπτεμβρίου οἱ δύο Νεομάρτυρες τοῦ Μπογκορόντσκ, οἱ μετά τοῦ Ἱερέως Κωνσταντίνου Golubev (+ 1918).

Τήν 27η Δεκεμβρίου οἱ 160 Ἱερομάρτυρες τοῦ Βορονέζ, οἱ μετά τοῦ ἀρχιεπ. Τύχωνος (+ 1919).

Τό 1922 ἐκτελέστηκαν 2.691 Κληρικοί, 1.922 Μοναχοί καί Μοναχές καί 3.447 μέλη λαϊκῶν Ἀδελφοτήτων (μεταξύ αὐτῶν καί ὁ Μητροπ. Βενιαμίν τῆς Πετρουπόλεως), μέ ἀφορμή τήν ἀντίδραση κατά τῆς δημεύσεως τῶν ἱερῶν σκευῶν. Εἰδικώτερα κατά περιοχές ἐκτελέστηκαν: Στόν Ἀρχάγγελο 49, στό Ἀστραχάν 54, στήν Πετρούπολη 36, στήν Βολόγκντα 27, στό Πέρμ 34, στό Ἰβάνο Βοζνεσένσκυ 54, στήν Κοστρόμα 72, στό Τβέρ 94, στήν Μόσχα 36, στήν Τούλα 61, στό Νίζνι Νόβγκοροντ 68, στό Σιμπίρσκ 47, στό Καζάν 24, στήν Οὔφα 28, στό Σμολένσκ 62, στήν Βιάτκα 41, στό Αἰκατερίενμπουργκ 29, στό Νόβγκοροντ 68, στό Πσκώφ 31, στό Βλαδιμήρ 81, στά Οὐράλια 49, στά Σαρατώφ 52, στό Ταμπώφ 41, στό Ὀρλώφ 78, στό Κούρσκ 68, στό Χάρκοβο 98, στήν Πολτάβα 124, στό Αἰκατερινοσλάβ 92, στόν ποταμό Δόν 97, στήν Κριμαῖα 44, στό Ταγκαρόγκ 36, στήν Μαύρη Θάλασσα 37, στό Βλαντικαυκάζ 72, στήν Σαμάρα 61, στό Χελιουντίνσκ 20, στό Σεμιπαλατίνσκ 12, στό Ὄμσκ 19, στό Μπαρνάουλ 441, στό Τσερνίκωφ 78, στήν Ὀδησσό καί τήν Χερσῶνα 191, στό Μογκίλεφ 61, στό Μπομπρυϊσκ 29, στό Αἰκατερινομπάρ 69 καί στήν Σταυρούπολη 139. Γιά τόν ἴδιο λόγο ἐκτελέστηκαν στό Χάρκοβο 98 Κληρικοί καί στό Κούρσκ 68 Κληρικοί.

Τό 1933 ἔκλεισε ἡ Μονή ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στό Ριαζάν. περίπου 180 μοναχοί της ὁδηγήθηκαν στό παρακείμενο δάσος τοῦ Ramensky καί ἀφέθηκαν ἐκεῖ νά παγώσουν!

Ἰδιαίτερες πληροφορίες (λίγες ἤ περισσότερες), ἔχουν διασωθεῖ γιά τούς ἀκόλουθους Νεομάρτυρες πού τελειώθηκαν ὁμαδικῶς:


Οἱ Ἱερομάρτυρες τοῦ Χελιαμπρίνσκ (+ 1918).

Οἱ Πρωτοπρεσβύτεροι Ἀλέξανδρος Ζεμλιανίτζιν καί Πέτρος Χολμογκόρτζεφ, οἱ Ἱερεῖς Ἰωάννης Εὐστράτιεφ καί Μιχαήλ Πενκώφσκυ καί κάποιοι ἄλλοι Κληρικοί τῶν ὁποίων τά ὀνόματα δέν διασώθηκαν, ἀπήχθηκαν ἀπό τό Χελιαμπρίνσκ τό 1918 καί ἐξαφανίστηκαν.

Ἱερεῖς Ἀνδρέας καί Ἰωάννης καί οἱ σύν αὐτοῖς (+ 1918).
Ὁ Ἱερεύς Ἀνδρέας Ζινίν τοῦ χωριοῦ Χερνίγκοβντα καί ὁ Ἱερεύς Ἰωάννης Λιτβίντζεφ τοῦ χωριοῦ Βίσναβκα (τῆς περιοχῆς Νικόλσκ - Οὐσούρ), ἐκτελέστηκαν μέ τίς οἰκογένειές τους, τό 1918.

Ἱερεύς Ἰωάννης καί Πρεσβυτέρα Μαλάχωφ. Ζοῦσαν στό ἀγρόκτημα Τανάϊκα, στήν περιοχή τῆς Μαύρης Θάλασσας καί ἐκτελέστηκαν μαζί, στό χωριό Μινγκερέλσκυ.

Οἱ 150 Μάρτυρες τοῦ Τερνοπόλ. Τό 1990 στά ὑπόγεια τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σκέπης, στό Τερνοπόλ τῆς Οὐκρανίας, ἔγιναν ἀνασκαφές γιά νά ἐντοπιστεῖ μία καμπάνα, πού ὑπετίθετο ὅτι εἶχε κρυφθεῖ ἐκεῖ. Ὅμως ἀντί γιά τήν καμπάνα βρέθηκαν τά Λείψανα 150 θυμάτων τῆς Μυστικῆς Ἀστυνομίας· ἀνάμεσά τους ὑπῆρχαν καί τρεῖς Ἱερεῖς, ντυμένοι μέ τά ἄμφιά τους. Ἕνας γέροντας, σήμερα, κάτοικος κατέθεσε, ὅτι μετέφερε ἀσβέστη στόν ναό, μετά ἀπό διαταγή τῆς Ἀστυνομίας, γιά νά περιλουσθοῦν μ' αὐτό τά πτώματα (Περιοδικό "Ἐκκλησία", τ. 1990, σελ. 662).

Ἡγούμενος Εὐγένιος καί οἱ σύν αὐτῷ (+ 1918). 

Ὁ Ἡγούμενος Εὐγένιος τῆς Μονῆς ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι, τῆς περιοχῆς Λοντεϊόνε Πόλιε τοῦ Ὀλονέτς, ἐκτελέστηκε μαζί μέ 5 Μοναχούς τήν Τρίτη τοῦ Πάσχα 1918, ὅταν ὁμάδα Μπολσεβίκων πῆγε στήν Μονή καί ζήτησαν ἀπό αὐτόν, τόν Οἰκονόμο καί τόν Σκευοφύλακα τά κλειδιά της. Μετά τήν ἄρνησή τους νά τά παραδώσουν, τούς διέταξαν νά ἀνοίξουν στήν αὐλή ἕναν μεγάλο λάκκο καί τούς ἔστησαν στά χείλη του, μαζί μέ 3 μοναχούς. Ὅταν οἱ μελοθάνατοι ζήτησαν νά τούς ἐπιτραπεῖ νά ψάλλουν τό "Χριστός Ἀνέστη" τούς τό ἀρνήθηκαν! Ἐκτελέστηκαν, ὅταν ἄρχισαν νά ψάλλουν "αὐθαιρέτως" τόν Πασχάλιο Ὕμνο τῆς Ἐκκλησίας!

Τό μαρτύριό τους διέσωσε ὁ Δόκιμος Ἰωάννης, μαζί μέ μία συγκλονιστική λεπρομέρεια. Λίγο πρίν τήν ἐκτέλεση, ἡ μαύρη γενειάδα τοῦ Οἰκονόμου ἔγινε ὁλόλευκη!

Ἱερεύς Νεῖλος τῆς Πολτάβας καί οἱ σύν αὐτῷ (+ 1918). 

Ὁ Ἱερεύς Νεῖλος ἦταν ἐφημέριος τῆς Μονῆς Κρεστοβοζνιβισένσκι τῆς Πολτάβας. Ἐκτελέστηκε μαζί μέ ἄλλα δύο ἄτομα, μέσα στό δάσος τῆς περιοχῆς, τόν Ἰούνιο τοῦ 1818.

Ἱερεύς Ἰωάννης τοῦ Τερέκ καί οἱ σύν αὐτῷ.

Ὁ Ἱερεύς Ἰωάννης Ριαντούχιν ἐκτελέστηκε στήν περιοχή τοῦ Τερέκ, ὅπου ἕνα μεγάλο πλῆθος αἰχμαλώτων διαμελίστηκε μέ ξίφη στά χείλη ἑνός μεγάλου λάκκου, μέσα στόν ὁποῖο ρίχτηκαν ὅλοι, νεκροί καί τραυματίες! Ὁ Ἱερεύς Ἰωάννης ὅταν ρίχτηκε στόν λάκκο ἦταν τραυματισμένος καί γι' αὐτό κατά τήν διάρκεια τῆς νύχτας κατώρθωσε νά βγεῖ ἀπό τόν σωρό τῶν πτωμάτων καί νά φτάσει στήν ἐπιφάνεια. Τά βογγητά τοῦ τραυματία κίνησαν τήν προσοχή τοῦ φύλακα τοῦ νεκροταφείου (μέσα στό ὁποῖο ἦταν ὁ λάκκος) καί βρῆκε τόν Ἱερέα νά κυττάζει ἔξω ἀπό τόν ὁμαδικό τάφο!

Ὁ φύλακας ἀντί νά πράξει κατά συνείδηση καί νά βοηθήσει τόν τραυματία, φοβισμένος ἀπό τήν κομμουνιστική τρομοκρατία, ἔθαψε τόν Ἱερέα ζωντανό! Ἀργότερα, ὅταν ὁ τάφος ἀνασκάφτηκε, ὁ λείψανο τοῦ Ἱερέα βρέθηκε ὄρθιο καί μέ τά χέρια ὑψωμένα, μία διαρκής μαρτυρία τῆς προσπάθειάς του νά βγεῖ ἀπό τόν τάφο!

Ἱερεύς Νεῖλος καί οἱ σύν αὐτῷ (+ 1918). 

Ὁ Ἱερεύς Νεῖλος ἐκτελέστηκε στήν Πολτάβα μετά ἀπό βασανιστήρια μαζί μέ δύο λαϊκούς καί ἕνα μοναχό τῆς Μονῆς Τιμίου Σταυροῦ, τήν 4. 7. 1918.

Οἱ 13 Μάρτυρες τῆς Τοῦλα (+ 1918). 

Φονεύθηκαν τήν 15η Φεβρουαρίου 1918 στήν Τοῦλα, κατά τήν διάρκεια λιτανεύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἐπίσκοπο Τοῦλας Κορνήλιο, ὁ ὁποῖος τραυματίστηκε.

Οἱ Μάρτυρες τῆς Βλαντιμήρσκαγια (+ 1918).

Τήν Ἄνοιξη τοῦ 1918 στό χωριό Βλαντιμήρσκαγια, ὁ Ἱερομόναχος Ἀλέξανδρος Ποντόλσκυ, μετά ἀπό χλευασμούς καί φοβερά βασανιστήρια, διαμελίστηκε ζωντανός! καί τά μέλη του πετάχτηκαν σέ ἕνα σκουπιδότοπο! Ὅταν κάποιοι ἐνορίτες του προσπάθησαν νά τά ἐνταφιάσουν, ἐκτελέστηκαν ἐπί τόπου!

Οἱ 12 Ὁσιομάρτυρες τῆς Μονῆς Ζιλάντιεφ (+ 1918)
 
Ἡ Μονή Ἁγίας Τριάδος στό Ζιλάντιεφ ἱδρύθηκε τόν 16ο αἰ., κατά τήν βασιλεία τοῦ Ἰβάν Δ' τοῦ Τρομεροῦ. Ὅταν οἱ Μπολεσεβίκοι κατέλαβαν τήν εὑρύτερη περιοχή τοῦ Καζάν, τό 1918, μπῆκαν στή Μονή καί ἐκτέλεσαν τόν Ἡγούμενο καί 12 μοναχούς. Τά πτώματα τῶν θυμάτων στοιβάχτηκαν στήν αὐλή τῆς Μονῆς.

Μετά τήν ἀναχώρηση τῶν δημίων, ὁ γέροντας μοναχός Ἰωσήφ πού διέφυγε τόν θάνατο σοβαρά τραυματισμένος, κατώρθωσε νά φτάσει στό Καζάν καί νά κρυφτεῖ στή Μονή Τιμίου Προδρόμου, ὅπου ἀπεβίωσε μετά ἀπό ἕνα χρόνο.

Ἱερεύς Ἀνδρέας καί οἱ σύν αὐτῷ (+ 1919). 

Ὁ Ἱερεύς Ἀνδρέας Zimin, ἡ Πρεσβυτέρα του Λυδία, ἡ πεθερά του Δομνίκα, οἱ δύο θυγατέρες τους καί ἡ ὑπηρέτριά τους Μαρία, ἐκτελέστηκαν τήν 6. 1. 1919.

Μέρος Δεύτερο

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ
(1917 - 1924)

Μητροπολίτης Βλαδίμηρος τοῦ Κιέβου (+ 1918)

Ὁ Πρωτομάρτυρας τῆς Ρωσικῆς Ἱεραρχίας κατά τόν ἀθεϊστικό διωγμό κατά τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Κατά τήν Πανρωσική Σύνοδο τοῦ 1917 - 18 κατεῖχε τά πρεσβεῖα τῆς Ἀρχιερωσύνης καί γιά τοῦτο προήδρευσε τῆς ἐναρκτήριας συνεδριάσεως καί τῆς πατριαρχικῆς ἐκλογῆς πού ἀνέδειξε τόν Πατριάρχη Τύχωνα.

Ὁ κατά κόσμον Βασίλειος Νικηφόροβιτς Bogoyavlensky γεννήθηκε τό 1848 στό χωριό Malaya - Morshka τοῦ Ταμπώφ καί ἦταν γιός Ἱερέως. Σπούδασε στή Θεολογική Ἀκαδημία τοῦ Κιέβου καί χειροτονήθηκε ἔγγαμος Ἱερέας τό 1882. Τό 1886 ἀπεβίωσε ἡ Πρεσβυτέρα καί τό μικρό τους παιδί καί ἔτσι ἀποσύρθηκε σέ ἕνα μοναστήρι κι ἔγινε μοναχός. Δύο χρόνια ἀργότερα, τό 1888, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Σταρορούσκυ. Τό 1898 προήχθη σέ Μητροπολίτη Μόσχας καί τό 1912 σέ Μητροπολίτη Ἁγίας Πετρουπόλεως καί Πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Πρός τό 1917 ἦρθε σέ σύγκρουση μέ τήν Τσαρική Οἰκογένεια, λόγῳ τῆς παρουσίας στά Ἀνάκτορα τοῦ Ρασπουτίν καί γι' αὐτό μετατέθηκε στή Μητρόπολη Κιέβου.

Στό Κίεβο ὁ Μητροπ. Βλαδίμηρος ἀντιμετώπισε ἰδιαίτερες δυσκολίες, διότι μέ ἀφορμή τήν Ἐπανάσταση οἱ ἐθνικιστικοί κύκλοι τῆς Οὐκρανίας ἀρχικά τοῦ ζήτησαν νά τελεῖται ἡ λατρεία στήν Οὐκρανική γλῶσσα καί ὅταν δέν τό δέχθηκε τόν ἀπέρριψαν καί προχώρησαν στήν ἐκλογή δικού τους Μητροπολίτη. Τήν ἴδια περίοδο προέκυψαν καί οἱ λεγόμενοι "αὐτοχειροτόνητοι". Πρόκειται γιά τούς Ἱερεῖς Βασίλειο, Νικόλαο, κ.ἄ., συνολικά 12, οἱ ὁποῖοι πῆγαν στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας Κιέβου καί αὐτοχειροτονήθηκαν "Ἐπίσκοποι" ἐμπρός στά λείψανα τοῦ ἁγ. Μιχαήλ, πρώτου Μητροπολίτου Ρωσίας. Ἔτσι ὁ Μητροπ. Βλαδίμηρος ὑποχρεώθηκε νά ἐγκαταβιώση στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων, ὅπου ἔζησε ἀσκούμενος σάν ἁπλός μοναχός.

Δολοφονήθηκε τήν 25η Ἰανουαρίου 1918, ἀπό ὁμάδα ἐνόπλων Μπολσεβίκων, σέ ἕνα χωράφι ἔξω ἀπό τήν Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Τό Λείψανό του βρέθηκε λουσμένο στό μαρτυρικό του αἷμα! Ὅταν ὁ Πατριάρχης Τύχων πληροφορήθηκε τό μαρτύριό του, ὅρισε τήν ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του σάν ἡμέρα κοινῆς μνήμης Πάντων τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων. Ἀκόμη, τήν 9. 10. 1989, ἡ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας προχώρησε στήν διακήρυξη τῆς ἁγιότητάς του.

Ἀρχιεπίσκοπος Ἑρμογένης τοῦ Τομπόλσκ (+ 1918)

Ὁ κατά κόσμον Γεώργιος Ἐφραίμοβιτς Dolganov γεννήθηκε τό 1856, σέ οἰκογένεια Ἱερέως. Σπούδασε Δίκαιο, Μαθηματικά, Ἱστορία καί Φιλολογία στό Πανεπιστήμιο τοῦ Νοβοροσίσκ καί Θεολογία στήν Ἀκαδημία τῆς Πετρουπόλεως. Τό 1890 δέχθηκε τήν Ἱερωσύνη καί τό 1898 χειροθετήθηκε Ἀρχιμανδρίτης καί διορίστηκε Διευθυντής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Τιφλίδος. Τό 1901 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Βόλσκ, βοηθός τῆς Ἐπισκοπῆς Σαράτωφ. Τό 1903 μετατέθηκε στήν Ἐπισκοπή Σαράτωφ καί ἔγινε Συνοδικός.

Ἦταν ἕνας ἐξαιρετικά καλλιεργημένος καί δραστήριος Ἱεράρχης. Στήν Ἐπισκοπή του διακρίθηκε στήν ἀνέγερση καί ἀνακαίνιση ναῶν καί στή λειτουργία νέων σχολείων. Τόν ἐκτιμοῦσε ἰδιαίτερα ὁ ἅγ. Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης, ὁ ὁποῖος τοῦ προεῖπε τόν μαρτυρικό του θάνατο! Ἦρθε σέ σύγκρουση μέ τά Ἀνάκτορα γιά τό θέμα τοῦ Ρασπουτίν καί ὁ Τσάρος Νικόλαος Β' τοῦ ἀφαίρεσε τήν ἐπισκοπική ἕδρα (ἀργότερα, τό 1918, ὅταν ὁ Τσάρος καί ἡ οἰκογένειά του κρατοῦνταν στό Τομπόλσκ, ὁ Νικόλαος κατάλαβε τό λάθος του καί ζήτησε μέ ἐδαφιαῖα μετάνοια συγγνώμη ἀπό τόν ἀδικηθέντα Ἐπίσκοπο).

Τήν 8. 3. 1917 ὀνομάσθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Τομπόλσκ καί μ' αὐτή τήν ἰδιότητα πῆρε μέρος στήν Πανρωσική Σύνοδο τοῦ 1917 - 18.

Μετά τήν Ὀκτωβριανή Ἐπανάσταση τάχθηκε ἀνοικτά κατά τοῦ διατάγματος χωρισμοῦ Ἐκκλησίας - Πολιτείας καί ἐπίσης ἐναντίον ἑνός τῶν πρώτων κατά τῆς Ἐκκλησίας μέτρων πού πῆραν οἱ Μπολσεβίκοι, τῆς ἀπαγορεύσεως τῶν δημόσιων θρησκευτικῶν ἐκδηλώσεων (ὅπως λιτανειῶν, κωδωνοκρουσιῶν, κ.λ.π.). Ἔτσι ὠργάνωσε μία λαμπρή λιτανεία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν Κυριακή τῶν Βαϊων τοῦ 1918, μέ λάβαρα, ἱερές εἰκόνες καί χιλιάδες πιστῶν, πού ἄρχιζε ἀπό τόν Μητροπολιτικό Ναό καί κατέληγε στό ἱστορικό φρούριο τῆς πόλεως τοῦ Τομπόλσκ, ἀπ' ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος εὐλόγησε τήν πόλη καί τόν λαό.

Τό γεγονός αὐτό, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, προκάλεσε τήν ὀργή τῶν Μπολσεβίκων. Ὁ ἐπ. Ἑρμογένης μίλησε γιά τελευταῖα φορά στούς πιστούς τήν Κυριακή τῶν Βαϊων. Συνελήφθη τήν Μεγ. Παρασκευή, μεταφέρθηκε ἀμέσως στό Τιούμεν καί τελικά φυλακίσθηκε στό Αἰκατερίενμπουργκ. Ὅταν ὁ λαός ἔμαθε τήν σύλληψη τοῦ Ποιμενάρχη του κινητοποιήθηκε καί ἀμέσως ἐκλέχθηκε τριμελής ἐπιτροπή (ἀπό τούς Κληρικούς Ἐφραίμωφ καί Μακάρωφ καί τόν λαϊκό Μινιάτωφ), ἡ ὁποία πῆγε στό Αἰκατερίενμπουργκ καί ζήτησε τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Ἐπισκόπου. Ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως οἱ ἀθεϊστές συνέλλαβαν καί ἐκτέλεσαν τούς ἐκπροσώπους τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Τομπόλσκ!

Τήν Τρίτη μετά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ ἐπ. Ἑρμογένης, ὁ Ἱερεύς Πέτρος Karelin, οἱ λαϊκοί Νικόλαος Knyazev, Μστισλάβ Golubin καί Ἐρρῖκος Rushinsky καί ὁ ἀξιωματικός Ershov μεταφέρθηκαν μέ τραῖνο στό Τιούμεν. Ἡ παρουσία στήν περιοχή Λευκῶν Στρατευμάτων, ἀνάγκασε τούς Μπολσεβίκους νά ἀπομακρυνθοῦν μέσῳ τοῦ ποταμοῦ Τούρα. Τήν 13. 6. 1918 οἱ κρατούμενοι ἐπιβιβάστηκαν στό ποταμόπλοιο "Yermak". Τήν ἑπομένη 14. 6. 1918 στό χωριό Ποκρόβσκογιε (ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ Ρασπούτιν), οἱ λαϊκοί μεταφέρθηκαν στό ποταμόπλοιο "Oka" καί ἐκτελέστηκαν. Τήν 15. 6. 1918 μεταφέρθηκαν στό "Oka" ὁ ἐπ. Ἑρμογένης καί ὁ Ἱερεύς Πέτρος. Μετά ἀπό ἕνα βασανιστικό βράδυ, ρίχτηκαν τήν ἐπομένη 16. 6. 1918 στόν ποταμό, μέ μία πέτρα στό λαιμό ὁ καθένας!

Τήν 3. 7. 1918 τά λείψανα τῶν Μαρτύρων βρέθηκαν στήν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ, ἀπό χωρικούς τοῦ χωριοῦ Usolsk καί ἐνταφιάσθηκαν στό μέρος πού βρέθηκαν ἀπό τόν Ἀλέξιο Γεώργιεβιτς Maryanov. Τήν 21. 7. 1918 τά λείψανα μεταφέρθηκαν στό χωριό Ποκρόβσκογιε καί τήν 2. 8. 1918 κατατέθηκαν στήν κρύπτη τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, στόν Καθεδρικό Ναό Ἁγίας Σοφίας Τομπόλσκ. Γιά ὅλο τό διάστημα ἀπό τοῦ μαρτυρικοῦ του θανάτου (16. 6. 1918), μέχρι τήν κατάθεσή του στήν κρύπτη (2. 8. 1918), τό Λείψανο τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἑρμογένους δέν παρουσίασε σημεῖα φθορᾶς!

Μετά τόν θάνατο τοῦ Ἐπισκόπου οἱ Μπολσεβίκοι κρεούργησαν τόν νεαρό Σέργιο Konev, ὁ ὁποῖος εἶχε παράσχει καταφύγιο καί φιλοξενία στό διωκόμενο Ἀρχιερέα. Ὁ Μάρτυς τῆς Χριστιανικῆς Ἀγάπης Σέργιος ἐνταφιάσθηκε δίπλα στόν Ἱερομάρτυρα τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως Ἑρμογένη.

Ἐπίσκοπος Ἐφραίμ (Kuznetsov, + 1918) 

Ἦταν Κοζάκος στήν καταγωγή καί ἔμεινε ὀρφανός σέ μικρή ἡλικία. Σπούδασε στό Σεμινάριο τῆς περιοχῆς του καί ἀργότερα στήν Ἐκκλησιαστική Σχολή τοῦ Ἰρκούτσκ, μέ τήν βοήθεια τοῦ Ἱερέως τοῦ χωριοῦ του. Μετά τήν ἀποφοίτησή του νυμφεύθηκε καί χειροτονήθηκε Ἱερέας. Ὅταν κοιμήθηκε ἡ σύζυγός του ἔγινε μοναχός καί σπούδασε στή Θεολογική Ἀκαδημία τῆς Μόσχας.

Ὑπηρέτησε στή Ρωσική Ἱεραποστολή στήν Τσίττα, στά σύνορα Κίνας καί Μογγολίας. Ἐπίσκοπος χειροτονήθηκε τό 1916 καί συνελήφθη τόν ἑπόμενο χρόνο 1917, μέ τήν ἔκρηξη τῆς Ἐπαναστάσεως. Τελειώθηκε μέ τουφεκισμό στίς 6. 8. 1918.

Ἐπίσκοπος Μακάριος τῆς Βιάζμα (+ 1918) 

Ὁ κατά κόσμον Μιχαήλ Gnevushev γεννήθηκε τό 1858. Σπούδασε στή Θεολογική Ἀκαδημία τοῦ Κιέβου, χειροτονήθηκε ἔγγαμος Ἱερεύς καί ἐργάσθηκε σάν δάσκαλος. Ὅταν χήρευσε τό 1908 ἔγινε μοναχός. Τό 1909 διορίσθηκε Προϊστάμενος τῆς ἱστορικῆς Μονῆς Νοβοσπάσκυ. Ἄνθρωπος ὑψηλῆς πνευματικῆς ζωῆς καί θεολογικῆς καταρτίσεως, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Βαλακχίν τό 1914. Τό 1917 μετετέθηκε στήν Ἐπισκοπή Ὀρέλ, ἀλλά τήν 26η Μαϊου παραιτήθηκε τῶν ἀρχιερατικῶν καθηκόντων καί ἐγκαταβίωσε σάν ἁπλός μοναχός στή Μονή τοῦ Σωτῆρος - ἁγ. Ἀβραμίου τοῦ Σμολένσκ.

Τό 1918 μετακώμησε στή Βιάζμα καί κατοίκησε στή Μονή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (πού ἦταν μέσα στήν πόλη). Μέ τήν παρουσία του τήν μετέτρεψε σέ κέντρο πνευματικῆς ζωῆς καί καταφύγιο τῶν πιστῶν. Οἱ Μπολσεβίκοι διέκοψαν τό ἐπικίνδυνο γι' αὐτούς ἔργο του μέ τήν σύλληψή του, τό καλοκαίρι τοῦ 1918. Ἐκτελέστηκε με ἄλλους 13 καταδίκους ἔξω ἀπό τό Σμολένσκ πρός τό τέλος τοῦ 1918. Ἔπεσε νεκρός στόν ὁμαδικό τάφο, "ὡς κόκκος σίτου πνευματικότητος, γιά νά βλαστήση ἐν καιρῷ ὁ στάχυς τοῦ θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας στήν πολύπαθη πατρίδα του" (Σολ. Νινίκα, "Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας καί ἡ Περεστρόϊκα", σελ. 91 - 97).

Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρόνικος τοῦ Πέρμ (+ 1918)


Ὁ κατά κόσμον Βλαδίμηρος Nikolsky γεννήθηκε τό 1870 στό χωριό Povodnevo τοῦ Γιαροσλάβ, σέ οἰκογένεια Διακόνου. Φοίτησε στό Θεολογικό Σεμινάριο τοῦ Γιαροσλάβ καί στή Θεολογική Ἀκαδημία τῆς Μόσχας. Τό 1893, μέ τήν εὐλογία τοῦ ἁγ. Ἰωάννη τῆς Κροστάνδης, ἔγινε μοναχός καί χειροτονήθηκε Διάκονος. Τό 1895, μετά τήν ἀποφοίτησή του ἀπό τήν Ἀκαδημία, χειροτονήθηκε Ἱερεύς καί διορίσθηκε στόν Καύκασο, ὅπου δίδαξε στό Σεμινάριο τοῦ Κουτάϊς. Τό 1897 διορίσθηκε στή Ρωσική Ἐκκλησιαστική Ἱεραποστολή τῆς Ἰαπωνίας. Πῆγε στήν Ἰαπωνία μέσῳ Ἑλλάδος κ. ἄ. Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, κάνοντας ἕνα μεγάλο προσκύνημα τό ὁποῖο περιέγραψε ἀργότερα σέ ἕνα βιβλίο του.


Γιά τίς ὑπηρεσίες του στήν Ἱεραποστολή τιμήθηκε μέ τό Παράσημο τῆς ἁγ. Ἄννας Β' Τάξεως καί τό Παράσημο τοῦ ἁγ. Βλαδιμήρου Δ' Τάξεως.


Τό 1906 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Κιότο Ἰαπωνίας. Τό 1907 διορίσθηκε βοηθός τοῦ Ἐπισκόπου Χόλμ Εὐλογίου, τό 1908 διορίσθηκε βοηθός τῆς Μητροπόλεως Νόβγκοροντ μέ τόν τίτλο τοῦ Ἐπισκόπου Τιχβίν, τό 1913 μετατέθηκε στό Ὄμσκ καί τό 1914 στό Πέρμ. Ἀρχιεπίσκοπος ὀνομάσθηκε ἀπό τόν Πατριάρχη Τύχωνα.


Τήν 12. 8. 1916 συναντήθηκε μέ τόν Τσάρο Νικόλαο Β' καί τοῦ ἐπέστησε τήν προσοχή στό θέμα τοῦ Ρασπουτίν. Συμμετεῖχε στήν ἐπιτροπή τῶν ἑπτά Ἀρχιερέων πού προετοίμασαν τήν Πανρωσική Σύνοδο τοῦ 1917 - 18, στήν ὁποία πῆρε ἐνεργό μέρος.


Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρόνικος ἦταν καλός ἱεροκήρυκας, συνέγραψε δέ καί ἐξέδωσε πολλά ἔργα πνευματικοῦ καί προσκυνηματικοῦ περιεχομένου. Ἀνῆκει στά πρῶτα σχετικῶς θύματα τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1917. Τελειώθηκε μαρτυρικά τήν 7. 6. 1918 μέ πνιγμό σέ κάποιο ποταμό ἤ (σύμφωνα μέ ἄλλη πηγή) θαμένος ζωντανός!

Ἐπίσκοπος Βαρσανούφιος τοῦ Κυρίλωβσκ (+ 1918)


Ὁ Ἐπίσκοπος Βαρσανούφιος Lebedev γεννήθηκε τό 1873. Σπούδασε στό Θεολογικό Σεμινάριο τοῦ Νόβγκοροντ καί τό 1895 ἔγινε μοναχός, χειροτονήθηκε Διάκονος καί διορίστηκε Ἱεροκήρυκας. Τό 1897 χειροτονήθηκε Ἱερομόναχος καί τό 1909 χειροθετήθηκε Ἀρχιμανδρίτης. Τό 1911 ἦταν Προϊστάμενος τῆς Μονῆς τοῦ Σωτῆρος στό Καζάν. Τό 1917 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Κυρίλωβσκ, βοηθός τῆς Μητροπόλεως Νόβγκοροντ.


Ἐκτελέστηκε τήν 2. 9. 1918 μαζί μέ τήν Ἡγουμένη τῆς Μονῆς τοῦ ἁγ. Θεράποντος μ. Σεραφεῖμα καί 4 λαϊκούς. Πῆγε στόν τόπο ἐκτελέσεως κρατῶντας τόν Τίμιο Σταυρό, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν τόν βρίσκουν οἱ σφαῖρες! Παρά τό ἐξαίσιο αὐτό θαῦμα οἱ ἐκτελεστές του τόν σφαγίασαν ἐπί τόπου!

Ἀρχιεπίσκοπος Βασίλειος τοῦ Τσερνίκωφ (+ 1918)


Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Βασίλειος Bogoyavlensky γεννήθηκε τό 1867 σέ οἰκογένεια Ἱερέως τῆς Ἐπισκοπῆς Ταμπώφ. Σπούδασε στό Θεολογικό Σεμινάριο τοῦ Ταμπώφ καί στή Θεολογική Ἀκαδημία τοῦ Καζάν, ὅπου συνδέθηκε μέ τόν Πρύτανή της Ἐπίσκοπο Ἀντώνιο Κραποβίτσκυ (ἔπειτα Πρωθιεράρχη τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς). Τό 1888 χειροτονήθηκε ἔγγαμος Διάκονος καί τό 1890 Ἱερεύς. Τό 1908, μετά τόν θάνατο τῆς συζύγου του, ἔγινε μοναχός στή Λαύρα τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι, μέ ὑπόδειξη τοῦ ἐπ. Ἀντωνίου. Τό ἴδιο ἔτος προχειρίσθηκε Ἀρχιμανδρίτης καί διορίστηκε Διευθυντής τοῦ Θεολογικοῦ Σεμιναρίου τοῦ Τσερνίκωφ.


Τό 1909 χειροτονήθηκε ἀπό τόν ἐπ. Ἀντώνιο Ἐπίσκοπος Σούμσκ, βοηθός τῆς Ἐπισκοπῆς Χαρκόβου καί τό 1911 μετατέθηκε στήν Ἐπισκοπή Σεβέρσκ, τῆς ἕδρας τοῦ Τσερνίκωφ. Ἐξαιρετικά δραστήριος καί φιλάνθρωπος, ἵδρυσε σανατόριο, δύο μεγάλους ξενῶνες γιά προσκυνητές, ἕνα σχολεῖο θηλέων (μέ χορηγεία τοῦ Τσάρου Νικολάου Β'), τήν Ἀδελφότητα τοῦ ἁγ. Μιχαήλ τοῦ Τσερνίκωφ καί ἐξέδιδε τό Περιοδικό "Πίστις καί Ζωή".


Τό 1916 διορίσθηκε Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Ἐκδόσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ὀνομάσθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Τσερνίκωφ. Τό 1917 ἐφησύχασε στό ἐρημητήριο Nikolayevsky - Terebensky στό Τβέρ, ἀλλά κλήθηκε στήν προπαρασκευαστική ἐπιτροπή τῶν 7 Ἀρχιερέων, γιά τήν σύγκληση τῆς Πανρωσικῆς Συνόδου τοῦ 1917 - 18.


Μετά τήν δολοφονία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Βαρλάμ τοῦ Πέρμ (+ 1918), διορίστηκε Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς διερευνήσεως τοῦ θανάτου του. Ὅταν ὁλοκληρώθηκε ἡ ἔρευνα καί ἐνῶ ἡ Ἐπιτροπή ἐπέστρεφε στή Μόσχα, δέχθηκε ὀργανωμένη ἐπίθεση Μπολσεβίκων μέσα στό τραῖνο πού τήν μετέφερε, τήν 6. 5. 1918, μέ ἀποτέλεσμα νά φονευθοῦν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Βασίλειος, ὁ Διευθυντής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πέρμ ἀρχιμ. Ματθαῖος καί ἕνας λαϊκός. Τά πτώματα τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων ρίχτηκαν ἀπό μία γέφυρα στόν ποταμό Κάμα.

Ἐπίσκοπος Ἰσίδωρος τοῦ Μιχαήλωφ (+ 1918)


Ὁ νέος Ἱερομάρτυς Λαυρέντιος, ἐφ' ὅσον "ψήθηκε" στή σχάρα ἀπό τούς Μπολσεβίκους, ὅπως ὁ Ἀρχιδιάκονος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης ἀπό τούς Ρωμαίους.


Ὁ κατά κόσμον Πέτρος Kolokolov γεννήθηκε τό 1866 σέ οἰκογένεια Ἱερέως. Σπούδασε στή Θεολογική Ἀκαδημία τῆς Πετρουπόλεως καί τό 1888 ἔγινε μοναχός καί ἐντάχθηκε στόν Ἱερό Κλῆρο. Τό 1891 - ἤδη Ἱερεύς - διορίστηκε στή Θεολογική Σχολή τῆς Τιφλίδος. Τό 1923 ὀνομάσθηκε Ἀρχιμανδρίτης καί μέχρι τήν χειροτονία του σέ Ἐπίσκοπο Νόβγκοροντ - Σεβέρσκ, τό 1902, ὑπηρέτησε τήν Ἐκκλησία σάν Προϊστάμενος διαφόρων μονῶν.


Τό 1903 μετατέθηκε στό Βαλακχίν καί τό 1906 στό Μιχαήλωφ. Τό 1911 ἀπομακρύνθηκε ἀπό τήν Ἐπισκοπή του γιά κάποια προβλήματα πού εἶχαν προκύψει, ἡ Ἱερά Σύνοδος ὅμως τόν τιμώρησε μέ περιορισμό ἑνός ἔτους στή Μονή Βαλαάμ. Μετά τήν ἔκτιση τῆς ποινῆς του (1912) καί μέχρι τόν μαρτυρικό του θάνατο (1918), διορίσθηκε ἀπό τήν Σύνοδο διαδοχικά Ἀρχιερατικῶς Προϊστάμενος διαφόρων μονῶν.


Ὁ ἐπ. Ἰσίδωρος ἦταν ἄνθρωπος ἁπλός καί ἐξαιρετικά φιλεύσπλαχνος. Τό 1916 ἐνταφίασε τόν δολοφονημένο Ρασπουτίν! Κατά τήν παραμονή του στό Βαλαάμ, ἀσκούμενος μαζί μέ τούς μοναχούς τῆς αὐστηρῆς αὐτῆς μονῆς τῆς Ρωσικῆς Θηβαϊδας, δέχθηκε μία θεία ἀποκάλυψη σχετικά μέ τό μέλλον τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τό δικό του, κατά τήν ἐπερχόμενη Ἐπανάσταση. Εἶδε "ἐν πνεύματι" τούς φοβερούς διωγμούς κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τόν ἑαυτό του (μαζί μέ ἄλλους Ἐπισκόπους), βαμένο μέ αἷμα! Πράγματι, ὅσους Ἀρχιερεῖς εἶδε ματωμένους, ἀξιώθηκαν μαρτυρικοῦ θανάτου. Ὁ ἴδιος τελειώθηκε μαρτυρικά στή Σαμάρα, τό 1918, ξαπλωμένος ἀπό τούς ἀθεϊστες πάνω σέ μία πυρακτωμένη σχάρα!

Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωακείμ τοῦ Νίζνι Νόβγκοροντ (+ 1918)


Ὁ κατά κόσμον Ἰωάννης Ἰωακείμοβιτς Levitsky γεννήθηκε τό 1853 στό χωριό Petrushek τοῦ Κιέβου, σέ οἰκογένεια Διακόνου. Σπούδασε στό Θεολογικό Σεμινάριο καί στήν Ἀκαδημία τοῦ Κιέβου καί δίδαξε στό Σεμινάριο τῆς Ρίγας. Τό 1880 χειροτονήθηκε στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Ρίγας ἔγγαμος Ἱερεύς. Τό 1886 χήρευσε καί τό 1893 ἔγινε μοναχός καί χειροθετήθηκε Ἀρχιμανδρίτης.


Τό 1897 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Μπάλσκ, τῆς Ἐπισκοπῆς Κάμενετς - Ποντόλσκ. Τό 1897 μετατέθηκε στήν Ἐπισκοπή Βρέστης, τό 1900 στήν Ἐπισκοπή Γκρόντο, τό 1903 στό Ὄρενμπουργκ καί τό 1908 στό Turgay. Ἀνέπτυξε σημαντική ἱεραποστολική δραστηριότητα στήν Κιργισία, τήν Μπασκιρία καί μεταξύ τῶν Τατάρων, ἐνῶ πέτυχε τήν ἕνωση μέ τήν Ρωσική Ἐκκλησία 50 Παλαιοπίστων Ἱερέων τῆς περιοχῆς του. Ἐξαιρετικά φίλος τῆς παιδείας, ἵδρυσε σχολεία σέ πολλές ἐνορίες.


Τό 1910 μετατέθηκε στήν ἕδρα τοῦ Νίζνι Νόβγκοροντ καί τό 1916 ὀνομάσθηκε Ἀρχιεπίσκοπος. Συμμετεῖχε στήν Πανρωσική Σύνοδο τοῦ 1917 - 18.


Συνελήφθη στίς ἀρχές τοῦ 1918 καί φυλακίσθηκε μέ τήν κατηγορία τοῦ φιλομοναρχισμοῦ! Τήν 22. 3. 1918 παραιτήθηκε ἀπό τήν ἕδρα του καί διορίστηκε Προϊστάμενος τῆς Μονῆς Νέας Ἱερουσαλήμ Μόσχας.


Τό Φθινόπωρο τοῦ 1918 συνελήφθη καί πάλι, βασανίστηκε καί τελικά μαρτύρησε κρεμασμένος ἀνάποδα στήν Ὡραία Πύλη τῆς Μητροπόλεως τῆς Σεβαστουπόλεως. Μαζί του κρεμάστηκε καί ὁ ἐφημέριος τοῦ ναοῦ Πρωθιερεύς Ἀλέξιος Nazarevsky.

Ἐπίσκοπος Θεοφάνης τοῦ Σολικάνσκ (+ 1918)


Ὁ κατά κόσμον Σέργιος Πέτροβιτς Ilmensky γεννήθηκε τό 1867 στό Σαράτωφ, σέ οἰκογένεια χωρικοῦ. Σπούδασε στή Θεολογική Ἀκαδημία τοῦ Κιέβου. Τό 1894 διορίστηκε Καθηγητής τῶν Σχολῶν Mariinsky τοῦ Σαράτωφ. Τό 1897 χήρευσε καί χειροτονήθηκε Ἱερεύς. Τό 1913 ἔγινε δεκτός σάν δόκιμος στή Μονή Βαλαάμ, ὅπου τό 1914 ἔγινε μοναχός καί χειροθετήθηκε Ἀρχιμανδρίτης. Τό 1916 διορίστηκε στή θέση τοῦ Πρυτάνεως τοῦ Θεολογικοῦ Σεμιναρίου τοῦ Πέρμ.


Τήν 26. 2. 1917 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Σολικάμσκ, βοηθός τῆς ἐπαρχίας τοῦ Πέρμ. Διαποίμανε τήν Ἐπισκοπή τοῦ Πέρμ μετά τήν δολοφονία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρονίκου, τόν ὁποῖο ἀκολούθησε στό μαρτύριο τήν 11. 12. 1918. Πνίγηκε ἀπό τούς Μπολσεβίκους στόν ποταμό Κάμα.

Ἀρχιεπίσκοπος Τύχων τοῦ Βορονέζ (+ 1918)


Ὁ κατά κόσμον Βασίλειος Βαρσανουφίεβιτς Nikanorov γεννήθηκε τό 1855 στήν περιοχή τοῦ Νόβγκοροντ, σέ οἰκογένεια Ἀναγνώστη. Σπούδασε στό Θεολογικό Σεμινάριο τοῦ Νόβγκοροντ καί στήν Ἀκαδημία τῆς Πετρουπόλεως. Τό 1884 ἔγινε μοναχός καί δέχθηκε τήν Ἱερωσύνη. Τό 1888 τοῦ ἀπονεμήθηκε τό ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη καί διορίστηκε Πρύτανης τοῦ Θεολογικοῦ Σεμιναρίου τοῦ Νόβγκοροντ.


Τό 1892 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Μοζάϊσκ, βοηθός τῆς Ἕδρας τῆς Μόσχας. Τό 1899 μετατέθηκε στό Πολότσκ καί τό 1902 στήν Πέζνα. Τό 1907 ἐφησύχασε καί ἐγκαταβίωσε στή Μονή Νέας Ἱερουσαλήμ. Τό 1912 ἐπανῆλθε στήν ἐνεργό ὑπηρεσία καί τοῦ ἀνατέθηκε ἡ Ἐπισκοπή Καλούγας. Τό 1913 ὀνομάσθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Βορονέζ. Μέ τήν ἰδιότητα αὐτή συμμετεῖχε στήν Πανρωσική Σύνοδο τοῦ 1917 - 18.


Τήν 27. 12. 1918 θανατώθηκε ἀπό τούς Μπολεσβίκους, μαζί μέ 160 Κληρικούς. Τόν κρέμασαν στήν Ὠραία Πύλη τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς τοῦ ἁγ. Μητροφάνη!

Πρωθιερεύς Ἀλέξιος (Stavrovsky, + 1918)


Γεννήθηκε σέ ἱερατική οἰκογένεια τό 1834, στή Σίζνα τῆς Πετρουπόλεως, σπούδασε θεολογία στήν Ἀκαδημία τῆς Πετρουπόλεως καί δίδαξε στό Σεμινάριο τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι. Σάν ἔγγαμος κληρικός ἐπέδειξε μεγάλη δραστηριότητα καί τιμητικῶς τοῦ ἐπιτράπηκε νά φοράει μίτρα (κατά τά κρατοῦντα στήν Ρωσική Ἐκκλησία). Τό 1917 ὁ Πατριάρχης Τύχων τόν διόρισε Προϊστάμενο τῶν Κληρικῶν τῶν Ρωσικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων.


Ὁ Πρωθιερεύς Ἀλέξιος συνελήφθη ἀπό τούς Μπολσεβίκους τό 1918, μετά τήν δολοφονία τοῦ Οὐρίτσκυ (στελέχους τῆς Ἐπαναστάσεως), μαζί μέ ἄλλους ὀμήρους. Ἀρχικά φυλακίσθηκε στήν Πετρούπολη καί ἔπειτα στήν Κροστάνδη. Τόν Σεπτέμβριο ἤ Ὀκτώβριο τοῦ 1918, σέ ἀντίποινα γιά τήν δολοφονία τοῦ Οὐρίτσκυ, οἱ Μπολσεβίκοι παρέταξαν τούς κρατουμένους καί ἄρχισαν νά ἐκτελοῦν κάθε 10ο κρατούμενο! Ὁ π. Ἀλέξιος ἦταν 9ος στήν σειρά καί 10ος μετά ἀπό αὐτόν ἕνας νέος Κληρικός. "Εἶμαι ἤδη γέρος - τοῦ εἶπε - δέν ἔχω πολλά περιθώρια ζωῆς καί ἐξ ἄλλου πῆρα ἀπό τήν ζωή ὅλα τά ἀγαθά. Δέν εἶμαι πιά ἀπαραίτητος στούς δικούς μου. Ἔλα νά ἀλλάξουμε σειρά. Μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ παίρνω τήν θέση σου".
Ὁ Πρωθιερεύς Ἀλέξιος ἐκτελέστηκε σέ ἡλικία 84 ἐτῶν, στή θέση τοῦ 10ου κρατουμένου!

Πρωθιερεύς Ἰωάννης (Vostrogov, + 1918)


Ἦταν γιός πτωχοῦ καί ἐναρέτου Ἱερέως τῆς περιοχῆς τῆς Τοῦλα, ὅπου γεννήθηκε τό 1864. Παιδί ἀκόμη, μετά τόν θάνατο τοῦ πατέρα του, ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε στήν περιοχή τῆς Σταυρουπόλεως. Ἐκεῖ ὁ νεαρός Ἰωάννης φοίτησε στό τοπικό Ἐκκλησιαστικό Σεμινάριο καί δίδαξε ρωσική γλῶσσα σέ ἕνα σχολεῖο θηλέων.


Δέχθηκε τήν Ἱερωσύνη τό 1887 καί στή συνέχεια δίδαξε στό Σεμινάριο τῆς Σταυρουπόλεως καί ἀργότερα σέ ἕνα σχολεῖο στήν Τιφλίδα. Τήν ἴδια περίοδο διορίσθηκε Ἱεραποστολικός Ἱερεύς ἀπό τόν Ἔξαρχο τῆς Γεωργίας Ἀρχιεπίσκοπο Βλαδίμηρο. Φλεγόμενος ἀπό τόν πόθο τῆς Ἱεραποστολῆς ὁ π. Ἰωάννης σπούδασε μέ τήν εὐλογία τοῦ ἀρχιεπ. Βλαδιμήρου τήν γλῶσσα τῶν Συρο - Χαλδαίων Νεστοριανῶν καί στάλθηκε στήν Περσία, ὅπου πέτυχε νά ἐπαναφέρει στήν Ὀρθοδοξία τρεῖς Νεστοριανούς Ἐπισκόπους (τούς Μάρ - Ἠλία, Μάρ - Ἰωάννη καί Μάρ - Μαριάν)!


Τό 1898 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Βλαδίμηρος προήχθη σέ Μητροπολίτη Μόσχας καί κάλεσε στή Μόσχα τόν ἐνεργητικό π. Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος σύντομα διορίσθηκε Συνοδικός Ἱεραποστολικός Ἱερεύς καί ἐφημέριος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγ. Βασιλείου, στήν Κόκκινη Πλατεία. Μέ τήν ἰδιότητα αὐτή ταξίδεψε καί στά πλέον μακρυνά μέρη τῆς Ρωσικῆς Αὐτοκρατορίας (ὅπως τήν Καμτσάκα καί τό Χαρμπίν, τό Ὄμσκ καί τό Τομπόλσκ) καί διοργάνωσε τήν ἐκεῖ ἐκκλησιαστική ζωή.


Μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, οἱ πύρινοι λόγοι του κατά τῶν Μπολσεβίκων τόν ὁδήγησαν σέ σύγκρουση μέ τό ἀθεϊστικό καθεστώς καί τελικά συνελήφθη καί ἐκτελέστηκε. Κατά τόν Πρωθιερέα Μιχαήλ Polsky, μαζί του ἐκτελέστηκαν ὁ Ἐπίσκοπος Ἐφραίμ Kuznetsov τοῦ Σελεγκίνσκ, ὁ Ρωμαιοκαθολικός Ἱερεύς Lutostansky καί ὁ ἀδελφός του, ὁ Πρόεδρος τοῦ Πολιτειακοῦ Συμβουλίου Ἰβάν Γρηγορίεβιτς Sheglovitov, ὁ πρώην Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν A. N. Khvostov καί ὁ Γερουσιαστής S. P. Beletzky.


Πρίν τήν ἐκτέλεση ὁ π. Ἰωάννης ζήτησε νά τούς ἐπιτραπεῖ νά προσευχηθοῦν γιά τελευταῖα φορά καί ὅλοι πῆραν τήν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου Ἐφραίμ. Ὁ π. Ἰωάννης ἐκτελέστηκε τήν 23η Αὐγούστου 1918 μέ πυροβολισμό στό σβέρκο, στό Κοιμητήριο Bratsky τῆς Μόσχας.

Ἱερεύς Κωνσταντῖνος τοῦ Κιρζεμάνι (Podgorsky, + 1918)


Ὁ Ἱερεύς Κωνσταντῖνος Podgorsky ἦταν Ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, τοῦ χωριοῦ Κιρζεμάνι, τῆς περιοχῆς Μπολσόγιε Ἰγνάτιεβο τῆς Μορντοβίας, τῆς σημερινῆς Ρωσικῆς Ὁμοσπονδίας. Μετά τήν ἐκτέλεση τῆς Τσαρικῆς οἰκογενείας (4η Ἰουλίου 1918), ἄρχισε νά τελεῖ ἐπιμνημόσυνες δεήσεις γιά τά θύματα - μέλη της, ἐνῶ παράλληλα ὑπερασπιζόταν τούς πτωχούς χωρικούς, τῶν ὁποίων τίς σοδειές ἄρπαζαν οἱ Μπολσεβίκοι. Ἦταν ἰδιαίτερα ἀγαπητός στούς πιστούς καί ἐλεημένος μέ τό προορατικό χάρισμα, μέ τό ὁποῖο ὁδήγησε πολλούς σέ μετάνοια.


Τό 1918 (ἄγνωστο ποιά ἡμερομηνία), μετά τό πέρας μιᾶς Ἀκολουθίας, δύο ἀθεϊστές τόν συνέλαβαν, τοῦ ἔσχισαν τά ράσα, τοῦ πέρασαν χαλινό στό στόμα ! καί ἀφοῦ τόν περιέφεραν σέ ὅλο τό χωριό, τόν σταύρωσαν στήν πόρτα τῆς ἐκκλησίας! Ἐνταφιάσθηκε στό ἄκρο τοῦ κοιμητηρίου, διότι οἱ ἐκτελεστές του δέν ἐπέτρεψαν νά ταφεῖ μέσα σ' αὐτό.


Ἀπό τό 1992, ὁ ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ π. Ἀλέξανδρος Νικίτιν, ἄρχισε τήν συλλογή πληροφοριῶν ἀπό τούς χωρικούς καί τελικά βρῆκε τόν τάφο τοῦ Ἱερομάρτυρος, τήν 13η Ἰουνίου 2001. Τό Λείψανό του βρέθηκε ἀδιάφθορο καί εὐωδιαστό· "Ἄν καί ἔμεινε στήν γῆ γιά 83 χρόνια - γράφει ὁ π. Ἀλέξανδρος - διατηρήθηκε σέ ἐξαιρετικά καλή κατάσταση· τό δέρμα, τά ὀστᾶ, τά νύχια καί τά μαλλιά, δέν ὑπέστησαν καμμία φθορά... Ὁ Ἱερέας ἦταν μέ ἄμφιά του καί μέ τά χέρια σταυρωμένα στό στῆθος του. Στό ἀριστερό του χέρι κρατοῦσε σταυρό καί κάτω ἀπό τό δεξί του χέρι ἦταν ἕνα Εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο ἀνοίξαμε καί ξεφυλλίσαμε... Στά χέρια του ἦσαν ὁρατά τά τρυπήματα τῶν καρφιῶν· βρήκαμε τέσσερα καρφιά μέσα στό φέρετρο". (Περιοδικό "Ἅγιος Κυπριανός", φ. 308/2002, σελ. 142 - 143).Ἕνα ἄλλο παράδοξο γεγονός εἶναι ἡ ἀνεύρεση μιᾶς πηγῆς καθαροῦ νεροῦ μέσα στόν τάφο καί κάτω ἀπό τό φέρετρο τοῦ Ἱερομάρτυρος! (οἱ ἐνορῖτες πιστεύουν, ὅτι πρόκειται περί θαύματος).


Ἡ μνήμη του, μέχρι τήν διακήρυξη τῆς ἁγιότητάς του ἀπό κάποια Ἐκκλησιαστική Ἀρχή, τιμᾶται κατά τήν Σύναξη τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων.

Ἡγουμένη Μαργαρίτα τοῦ Menzelinsk (+ 1918)


Ἡ Ἡγουμένη Μαργαρίτα Gunaronulo ἦταν μοναχή καί στή συνέχεια προεστώσα τῆς Μονῆς Προφ. Ἠλία τῆς Ἐπισκοπῆς Καζάν. Ἐπί τῶν ἡμερῶν της, πέραν τῆς πνευματικῆς ἀκμῆς, τό μοναστήρι της παρουσίασε καί ὑλική ἀκμή. Ἡ δραστηριότητα τῆς γ. Μαργαρίτας δημιούργησε φυτείες μέ ὀπωροφόρα δέντρα, λαχανόκηπους, ἐργαστήρια εἰκόνων καί χρυσοκεντήματος, ἀκόμη καί ἕνα ἐργαστήριο φωτογραφίας (κάτι πολύ προχωρημένο γιά τήν ἐποχή της).


Γιά τό μοναστήρι αὐτό ὁ Ὅσιος Ἀμβρόσιος Στάρετς τῆς Ὄπτινα εἶχε προφητεύσει, ὅτι θά ὑπάρξουν τρεῖς Γερόντισσες. Ἡ πρώτη θά ἔκτιζε μία ἐκκλησία, ἡ δεύτερη θά γινόνταν Μάρτυρας καί στίς ἡμέρες τῆς τρίτης "θά ἔπαιρναν τίς καμπάνες"! Πράγματι, ἡ πρώτη Ἡγουμένη ἔκτισε τήν ἐκκλησία τῆς μονῆς καί ἡ τρίτη ἔζησε τήν διάλυσή της. Τό σκέλος τῆς προφητείας πού ἀφορᾶ τήν γ. Μαργαρίτα, ἐπαληθεύθηκε τό καλοκαίρι τοῦ 1918.


Ὅταν τά Λευκά Στρατεύματα ἐγκατέλειψαν τήν περιοχή τοῦ Καζάν, ἡ γ. Μαργαρίτα σκέφτηκε νά τά ἀκολουθήσει (ὅπως χιλιάδες ἄλλοι πρόσφυγες), γιά νά μήν ὑποχρεωθεῖ νά ζήσει κάτω ἀπό τήν κομμουνιστική κυριαρχεία. Τό πρῶτο βράδυ ἀφοῦ εἶχε ἤδη φύγει ἀπό τήν μονή, ἐμφανίσθηκε στόν ὕπνο της ὁ ἅγ. Νικόλαος ἐπ. Μύρων καί τῆς εἶπε: "Γιατί φεύγεις ἀπό τόν στέφανό σου;" Ἡ ἐμφάνιση αὐτή ἀνάγκασε τήν Γερόντισσα νά ἐπιστρέψει στήν μετάνοιά της καί νά ἑτοιμάσει τά τῆς κηδείας της καί τό φέρετρό της.


Τήν ἑπομένη ἡμέρα οἱ Μπολσεβίκοι μπῆκαν στό μοναστήρι καί πῆραν τήν Γερόντισσα, ἐνῶ τελοῦνταν ἡ Θεία Λειτουργία, χωρίς νά τῆς ἐπιτρέψουν νά κοινωνήσει, καί τήν ἐκτέλεσαν στήν πόρτα τοῦ ναοῦ! Τό λείψανό της ἐνταφιάσθηκε πίσω ἀπό τό Ἱερό Βῆμα τοῦ Ναοῦ.


Στήν δεκαετία τοῦ '70, κατά τήν διάρκεια κάποιων ἐργασιῶν στήν ἐρρειπωμένη - τότε - μονή, βρέθηκε ὁ τάφος τῆς Ὁσιομάρτυρος καί τό λείψανό της ἄφθαρτο καί εὐωδιαστό! Στήν συνέχεια, λόγῳ τῶν πονηρῶν ἡμερῶν, τό λείψανο ἐνταφιάστηκε καί πάλι. Ἔκτοτε δέν ὑπάρχουν πληροφορίες γιά τήν τύχη του.


Νεομάρτυς Ἐλισσάβετ, Μεγ. Δούκισσα τῆς Ρωσίας (+ 1918)


Ἡ Μεγ. Δούκισσα Ἐλισάβετ τῆς Ρωσίας, γεννήθηκε τό 1864 στή Δαρμστάτη τῆς Γερμανίας καί ἦταν κόρη τοῦ Μεγ. Δούκα Λουδοβίκου Δ' τῆς Ἔσσης καί τῆς Πριγκίπισσας Ἀλίκης, κόρης τῆς Βασιλίσσης Βικτωρίας τῆς Ἀγγλίας. Τό 1884 παντρεύτηκε τόν Μεγ. Δούκα τῆς Ρωσίας Σέργιο Ἀλεξάντροβιτς (1857 -1905), γιό τοῦ Τσάρου Ἀλεξάνδρου Β', καί τό 1891 ἀσπάσθηκε τό Ὀρθόδοξο δόγμα. Τό ἴδιο ἔτος ὁ σύζυγός της διορίσθηκε Διοικητής τῆς Μόσχας. Τό 1894 ἡ ἀδελφή της Ἀλίκη (1872 - 1918), παντρεύτηκε τόν Τσάρο Νικόλαο Β' καί ἀσπάσθηκε τό Ὀρθόδοξο δόγμα μέ τό ὄνομα Ἀλεξάνδρα.




Ἡ Μεγ. Δούκισσα Ἐλισάβετ ἦταν φύσει φιλάνθρωπος. Το 1905, κατά τόν Ρωσο - Ἰαπωνικό Πόλεμο, μετέτρεψε τό Ἀνάκτορο τοῦ Κρεμλίνου σέ ἕνα ἀπέραντο ἐργαστήριο, ὅπου γυναίκες ὅλων τῶν κοινωνικῶν τάξεων ἐργάζονταν γιά τίς ἀνάγκες τοῦ Ρωσικοῦ Στρατοῦ.


Τήν 18η Φεβρουαρίου 1905 ὁ σύζυγός της Μεγ. Δούκας Σέργιος δολοφονήθηκε μέ βόμβα ἀπό τόν ἀναρχικό Ἰβάν Καλιάεφ. Τό γεγονός αὐτό ἄλλαξε ριζικά τήν ζωή τῆς Μεγ. Δούκισσας. Συγκέντρωσε ὅλα της τά τιμαλφή καί ὅσα προερχόνταν ἀπό τήν Αὐτοκρατορική Οἰκογένεια, τά παρέδωσε στό Δημόσιο Θησαυροφυλάκιο. Ἄλλα δώρησε σέ συγγενεῖς της καί τό μεγαλύτερο μέρος τό διέθεσε γιά τήν ἀνέγερση τῆς Μονῆς τῶν ἁγ. Μάρθας καί Μαρίας καί τήν δημιουργία τῆς Ἀδελφότητας τῶν Ἀδελφῶν τοῦ Ἐλέους, μέ προοπτική νά ἀναβιώσει τόν παλαιοχριστιανικό θεσμό τῶν Διακονισσῶν. Ἡ Μονή περιλάμβανε νοσοκομεῖο, χειρουργεῖο, φαρμακεῖο καί φαρμακευτικό ἐργαστήριο, ἵδρυμα γιά φυματικές γυναίκες καί ὀρφανοτροφεῖο.
 
Στή Μονή ἡ Μεγ. Δούκισσα ζοῦσε τήν ζωή μιᾶς ἀληθινῆς ἀσκήτριας. Κοιμόταν σέ ξύλινο κρεβάτι χωρίς στρῶμα, μέ μαξιλάρι σκληρό, καί τηροῦσε αὐστηρή νηστεία. Ἐκτός τοῦ ἔργου της μέσα στή Μονή, ἐνίσχυσε καί τήν Ρωσική Ἱεραποστολή τῶν Ἱεροσολύμων, καθώς καί τήν ἀνέγερση τοῦ Ρωσικοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγ. Νικολάου καί τοῦ Ξενῶνα στό Μπάρι τῆς Ἰταλίας.


Τήν Τρίτη τοῦ Πάσχα τοῦ 1918, ἡ Μεγ. Δούκισσα Ἐλισάβετ συνελήφθη ἀπό τούς Μπολσεβίκους. Μέ τήν θέλησή τους τήν ἀκολούθησαν οἱ ὑποτακτικές της Μοναχές Βαρβάρα Γιακόβλεβνα καί Αἰκατερίνη Γιανίσεβα. Ἀρχικά φυλακίσθηκε στό Πέρμ καί τήν 20. 5. 1918 στό Ἀλαπαγιέφσκ τῆς Σιβηρίας, μαζί μέ τόν Μεγ. Δούκα Σέργιο Μιχαήλοβιτς, τόν γραμματέα του Φ. Μ. Ρεμέζ, τούς γιούς τοῦ Μεγ. Δούκα Κων. Κωνσταντίνοβιτς Ἰωάννη, Κωνσταντίνο καί Ἰγώρ καί τόν Πρίγκηπα Βλαδίμηρο Πάλεϋ. Τό βράδυ τῆς 17ης πρός 18η Ἰουλίου 1918, οἱ κρατούμενοι ρίχθηκαν ζωντανοί στό πηγάδι ἑνός ὀρυχείου, ὅπου βρῆκαν ἀργό τραγικό θάνατο, ἀπό τά τραύματα, τήν πεῖνα καί τήν δίψα. Τήν Μεγ. Δούκισσα ἀκολούθησε μέ τήν θέλησή της στό μαρτύριο ἡ Μοναχή Βαρβάρα, ἀπό τῆς πρώτες ἀδελφές τῆς Μονῆς.


Ὅταν τά Λευκά Στρατεύματα τοῦ Στρατηγοῦ Κόλτσακ ἔφθασαν στήν περιοχή, ἄρχισε προσπάθεια νά ἀνασυρθοῦν τά σώματα. Τό Λείψανο τῆς μ. Βαρβάρας βρέθηκε τήν 8η Ὀκτωβρίου καί τῆς Μεγ. Δούκισσας Ἐλισάβετ τήν 11η. Ἄν καί εἶχαν περάσει τρεῖς περίπου μῆνες ἀπό τόν μαρτυρικό τους θάνατο, τά Λείψανα βρέθηκαν ἀδιάφθορα, μέ τά χέρια σέ σχῆμα Σταυροῦ! Στό στῆθος τοῦ μωλωπισμένου Λειψάνου τῆς ἁγ. Ἐλισάβετ, βρέθηκε μία πολύτιμη εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος, μέ τήν ὁποία τήν εἶχε εὐλογήσει ὁ Τσάρος Ἀλέξανδρος Γ', κατά τήν προσχώρησή της στήν Ὀρθοδοξία, τήν Κυριακή τῶν Βαϊων τοῦ 1891.


Τά Λείψανα ἀρχικά ἐνταφιάσθηκαν στό κοιμητήριο τοῦ Ἀλαπαγιέφσκ. Τόν Ἰούλιο τοῦ 1919 ὁ πνευματικός τῆς Μεγ. Δούκισσας Ἡγούμενος Σεραφείμ, τά μετακίνησε μέ ἄδεια τοῦ Στρατηγοῦ Κόλτσακ στήν Τσίτα, λόγῳ τῆς προελάσεως τοῦ Ἐρυθροῦ Στρατοῦ. Τά φέρετρα ἀνοίχθηκαν στή Μονή τῆς Ἁγίας Σκέπης καί τά Λείψανα βρέθηκαν καί πάλι ἀδιάφθορα. Τότε εὐπρεπίσθηκαν μέ μοναχικά ἐνδύματα καί ἐνταφιάσθηκαν στό δάπεδο ἑνός κελλιοῦ. Ἕξη μῆνες ἀργότερα, τήν 26. 2. 1920, φυγαδεύθηκαν στό Πεκίνο, ὅπου τά ὑποδέχθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰννοκέντιος. Ἐκεῖ, μέ παρέμβαση τῶν ἀδελφῶν τῆς Μεγ. Δούκισσας, ἀποφασίσθηκε νά μεταφερθοῦν στήν Παλαιστίνη καί νά κατατεθοῦν στή Ρωσική Μονή τῆς ἁγ. Μαγδαληνῆς (στά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς ὁποίας εἶχε παρευρεθεῖ ἡ Μεγ. Δούκισσα, τό 1888).


Ἡ ἁγιότητα τῶν δύο Νεομαρτύρων διακηρύχθηκε τό 1981, ἀπό τήν ὑπό τόν Μητροπολίτη Φιλάρετο Σύνοδο τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς. Κατά τήν ἐπίσημη Ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων διαπιστώθηκε, ὅτι ἦσαν μερικῶς ἄφθαρτα (τά πόδια, τά πέλματα καί ὁ ἐγκέφαλος! τῆς ἁγ. Ἐλισάβετ καί ἡ Κάρα τῆς ἁγ. Βαρβάρας). Σήμερα φυλάσσονται στήν Ρωσική Μονή τῆς ἁγ. Μαγδαληνῆς Ἱεροσολύμων. (L. Millar, "Ἡ ἁγία Μεγάλη Δούκισσα Ἐλισσάβετ τῆς Ρωσίας - Νεομάρτυς ἐπί Κομμουνισμοῦ", 1988).


Ἐπίσκοπος Πλάτων τοῦ Ρεβέλ Ἐσθονίας (+ 1919)


Ὁ κατά κόσμον Παῦλος Πέτροβιτς Kuldbush γεννήθηκε τό 1869 στήν περιφέρεια τῆς Ρίγας, σέ οἰκογένεια Ἀναγνώστη. Σπούδασε στή Θεολογική Ἀκαδημία τῆς Πετρουπόλεως καί τό 1893 ἐντάχθηκε στόν Κλῆρο. Τό 1894 διορίστηκε Προϊστάμενος τῆς Ἐσθονικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πετρουπόλεως. Τό 1917 χειιροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ρεβέλ Ἐσθονίας ἀπό τόν Μητροπ. Βενιαμίν τῆς Πετρουπόλεως (ἔπειτα Ἱερομάρτυρα, + 1922).


Συνελήφθη τήν 14. 1. 1919 καί ἐκτελέστηκε τήν 9. 2. 1919, μαζί μέ ἄλλους 20 κρατουμένους. Μεταξύ αὐτῶν ἦσαν καί οἱ Ἱερεῖς Νικόλαος Bezhnitsky καί Μιχαήλ Bleive.

Ἀρχιεπίσκοπος Νίκων τῆς Βολόγδας (+ 1919)


Ὁ κατά κόσμον Νικόλαος Rozhdestvensky γεννήθηκε τήν 4. 4. 1851 σέ οἰκογένεια πτωχοῦ νεαροῦ Διακόνου τοῦ χωριοῦ Chashnikov, τῆς ἐπαρχίας Βερέϊ τῆς Μόσχας. Φοίτησε στό Θεολογικό Σεμινάριο τῆς Μόσχας, ὅπου ἀναδείχθηκε ὁ καλύτερος φοιτητής τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ ἔτους 1874. Τό 1877 ἐντάχθηκε στήν ἀδελφότητα τῆς Λαύρας Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου καί τό 1880 ἔγινε ρασοφόρος μέ Πνευματικό τόν Προϊστάμενο ἀρχιμ. Λεωνίδα Kavelin. Διακρίθηκε γιά τήν λογοτεχνική καί ἐκδοτική του δραστηριότητα (τό 1885 δημοσιεύθηκε ἕνα βιβλίο του σχετικά μέ τόν Βίο τοῦ ἁγ. Σεργίου τοῦ Ραντονέζ). Κατά τόν ἑορτασμό τῶν 500 χρόνων ἀπό τήν κοίμηση τοῦ ἁγ. Σεργίου χειροθετήθηκε Ἀρχιμανδρίτης.


Τό 1904 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Μούρωμ. Ἀργότερα ὀνομάσθηκε Ἐπίσκοπος Σερπούχωφ καί διορίστηκε Προϊστάμενος τῆς Μονῆς τοῦ ἁγ. Δανιήλ στή Μόσχα. Τό 1913 ὀνομάσθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Βολόγδας καί ἡγήθηκε τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκκλησιαστικῶν καί Κυβερνητικῶν ἀξιωματούχων πού πῆγε στό Ἅγιο Ὄρος γιά νά ἀντιμετωπίσει τήν αἵρεση τῶν Ὀνοματολατρῶν. Τό ἴδιο ἔτος διορίστηκε ἀπό τόν Τσάρο Νικόλαο Β’ ἐπικεφαλής τοῦ Συμβουλίου Ἐκδόσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Συμμετεῖχε στήν Πανρωσική Σύνοδο τοῦ 1917 – 18.


Ἐπισήμως ἀπεβίωσε εἰρηνικά τόν Δεκέμβριο τοῦ 1918, σύμφωνα ὅμως μέ τήν μαρτυρία ἀδελφῶν τῆς Λαύρας τῆς Ἁγίας Τριάδος, συνελήφθη ἀπό τούς Μπολσεβίκους καί βασανίστηκε μέχρι θανάτου, τήν Ἄνοιξη τοῦ 1919.

Μοναχή Εὐδοκία τοῦ Ντιβίγιεβο (+ 1919)

Ἡ Εὐδοκία Ἀλεξάντροβνα Sheikova γεννήθηκε στό χωριό Puzo, σέ οἰκογένεια χωρικοῦ. Ἔμεινε ὀρφανή ἀπό μητέρα σέ ἡλικία 2 ἐτῶν καί ὁ πατέρας νυμφεύθηκε ξανά. Τό προορατικό χάρισμα τῆς ἔπειτα μοναχῆς Εὐδοκίας ἐκδηλώθηκε τότε, κατά τήν παιδική της ἡλικία, διότι "ἔβλεπε" τήν μητριά της νά προσπαθεῖ νά δηλητηριάσει τόν πατέρα της!


Σέ ἡλικία 9 ἐτῶν πραγματοποίησε προσκύνημα στό Σαρώφ καί στό Ντιβίγιεβο καί δέχθηκε τήν εὐλογία τῆς μακαρίας Πελαγίας Ἰβάνοβνας, τῆς διά Χριστόν Σαλῆς. Σέ ἡλικία 17 ἐτῶν ἀρρώστησε σοβαρά καί ἀπό τήν ἡλικία τῶν 20 ἦταν ἐντελῶς παράλυτη. Τότε κατοίκησε στό χωριό Suvorovo, 15 χιλιόμετρα ἀπό τό Ντιβίγιεβο, καί ἔγινε μοναχή.


Γιά 35 χρόνια ἦταν κατάκοιτη, ἀλλά γύρω της δημιουργήθηκε ἕνας πνευματικός κύκλος νέων γυναικῶν, κάποιες μάλιστα ἔμειναν μαζί της, ζῶντας πολύ φτωχικά, ἀπό τίς ἐλεημοσύνες τῶν Χριστιανῶν (ἡ Μαρία, ἡ Δαρεία Timolina καί ἡ Δαρεία Sioushinskaya). Ὅταν ἡ Dasha Timagina ἤθελε νά παντρευτεῖ καί ζήτησε τήν εὐλογία τοῦ Στάρετς Ἀνατολίου τοῦ Σαρώφ (+ 1919), ὁ μακάριος Γέροντας τῆς ἔδωσε ἐντολή νά ὑπηρετεῖ τήν ἀσθενῆ!


Οἱ ἀθεϊστικές Ἀρχές συνέλαβαν τήν μ. Εὐδοκία καί τίς ἄλλες ἀφιερωμένες ἀδελφές τό 1919 καί τίς ἐκτέλεσαν τήν 5η Αὐγούστου, παραμονή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος.

Ἀρχιεπίσκοπος Σίλβεστρος τοῦ Ὄμσκ (+ 1920)


Ὁ κατά κόσμον Ἰουστῖνος Λβόβιτς Olshevsky γεννήθηκε τό 1860 στό χωριό Kosovno τοῦ Κιέβου, σέ οἰκογένεια Διακόνου. Σπούδασε στό Θεολογικό Σεμινάριο καί τήν Ἀκαδημία τοῦ Κιέβου. Τό 1889 διορίστηκε Ἐπισκοπικός Ἱεραπόστολος στό Κίεβο καί τό 1890 στήν Πολτάβα. Στόν Κλῆρο ἐντάχθηκε τό 1892, τό 1902 ἔγινε Πρωθιερέας καί τό 1910 μοναχός - Ἀρχιμανδρίτης. Τό 1911 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Πριλοῦκι, βοηθός τῆς ἐπαρχίας τῆς Πολτάβας. Ἡ χειροτονία του ἔγινε στή Λαύρα Νέβσκι, ἀπό τόν ἔπειτα Ἱερομάρτυρα Μητροπ. Μόσχας Βλαδίμηρο (+ 1918). Τό 1914 μετατέθηκε στό Τσελιάμπινσκ καί τό 1915 στό Ὄμσκ. Τό 1918 ὁ Πατριάρχης Τύχων τόν ὀνόμασε Ἀρχιεπίσκοπο. Συνελήφθη τό 1920 καί ἀπεβίωσε στή φυλακή ἀπό τίς κακουχίες, τήν 26. 2. 1920.

Ἀρχιεπίσκοπος Νικάνωρ τῆς Κρουτίτσης (+ 1922)


Ἦταν στενός συνεργάτης τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος καί Διευθυντής τῶν Ὑπηρεσιῶν τοῦ Πατριαρχείου. Συνελήφθη τόν Μάρτιο τοῦ 1922 καί φυλακίστηκε. Ὅταν οἱ πολιτικοί κρατούμενοι ζήτησαν ἀπό τόν Διευθυντή τῶν φυλακῶν νά τούς ἐπιτρέψει νά ἐξομολογηθοῦν γιά τό Πάσχα στόν κρατούμενο ἐπ. Νικάνωρα, ἐκεῖνος διέταξε τήν ἀπελευθέρωσή του!


Μπροστά σ' αὐτή τήν ἐξέλιξη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δέν ἔφυγε ἀπό τήν φυλακή, ἀλλά μέ τήν βοήθεια κρατουμένων Ἱερέων ἐξομολόγησε τούς κρατουμένους καί τέλεσε τήν Λειτουργία τῆς Ἀναστάσεως γιά νά τούς κοινωνήσει! Μετά βγῆκε ἀπό τήν φυλακή, κάνοντας χρήση τῆς σχετικῆς ἐντολῆς.


Συνελήφθη τήν περίοδο τῆς Πεντηκοστῆς τοῦ ἴδιου ἔτους καί φυλακίστηκε. Τελοῦσε τήν Θεία Λειτουργία στή φυλακή καθημερινά, χωρίς ἄμφια, μέ ἕνα κοινό ποτήρι! Ἐκτελέστηκε στή φυλακή μετά ἀπό κάποιους μῆνες κρατήσεως.

Μητροπολίτης Βενιαμίν τῆς Πετρουπόλεως (+ 1922)


Μία τῶν διαπρεπεστέρων μορφῶν τῆς Ρωσικῆς Ἱεραρχίας κατά τήν ἐπανασταστική περίοδο.


Ὁ κατά κόσμον Βασίλειος Παύλοβιτς Kazansky γεννήθηκε τό 1872 στό χωριό Nimensky τοῦ Ὄλονετς, σέ οἰκογένεια Ἱερέως. Σπούδασε στή Θεολογική Ἀκαδημία τῆς Πετρουπόλεως καί ἀρχικά ἀκολούθησε ἀκαδημαϊκή σταδιοδρομία (τό 1895 διορίστηκε Δευθυντής τοῦ Θεολογικοῦ Σεμιναρίου τῆς Ρίγας, τό 1898 στό Χόλμ, τό 1899 στήν Πετρούπολη καί τό 1902 στήν Σαμάρα).


Στόν Κλῆρο ἐντάχθηκε τό 1895 καί τό 1910 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Γκντώφ, βοηθός τῆς Μητροπόλεως Πετρουπόλεως.


Ἀναδείχθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Πετρουπόλεως τήν 6. 3. 1917, κατά τήν διακυβέρνηση Κερένσκυ, "ψήφῳ Κλήρου καί λαοῦ", καί τήν 14. 8. 1917 ὀνομάσθηκε ἀπό τόν Πατριάρχη Τύχωνα Μητροπολίτης καί διορίσθηκε μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Μετά τήν ἐπικράτηση τῶν Μπολσεβίκων, ἡ θέση του ἔγινε ἐπισφαλής, ἰδιαίτερα τό 1922 ὅταν προχώρησαν στή δήμευση τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκευῶν, κατά τῆς ὁποίας ὁ Μητροπ. Βενιαμίν προέβαλε ἰσχυρή ἀντίσταση. (Σημειώνεται, ὅτι μέ ἀφορμή τήν δήμευση τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκευῶν ἔγιναν περίπου 2.000 δίκες, ἐκτελέστηκαν περίπου 10.000 ἄτομα, ἐνῶ δεκάδες χιλιάδες ἄλλοι πιστοί φυλακίσθηκαν).


Ὁ Μητροπ. Βενιαμίν συνελήφθη μαζί μέ ἄλλους 85 πιστούς, Κληρικούς καί λαϊκούς. Ἡ δίκη του ἄρχισε τήν 12. 6. 1922. Τόν ὑπερασπίστηκε ὁ διαπρεπής Νομικός - Καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀλέξανδρος Ζχιζχιλένκο, ἀδελφός τοῦ ἔπειτα Ἱερομάρτυρος Ἐπισκόπου Μαξίμου τοῦ Σερπούχωφ (+ 1931). Κύριοι μάρτυρες κατηγορίας ἐναντίον του ἦταν οἱ ἔπειτα ἡγέτες τῆς "Ζωντανῆς Ἐκκλησίας".


Ὁ Μητροπολίτης Βενιαμίν, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Σέργιος Sein, ὁ Γεώργιος Novitsky καί ὁ Ἰωάννης Kovsharov, ἐκτελέστηκαν τήν 13. 8. 1922 μέ τουφεκισμό, ἔξω ἀπό τήν Πετρούπολη. Τήν προηγουμένη 12. 8 ὁ Μητροπ. Βενιαμίν καί ὁ ἀρχιμ. Σέργιος ξυρίστηκαν καί ἀποσχηματίστηκαν!

Ἀρχιμανδρίτης Σέργιος (Shein, + 1922)


Γεννήθηκε τό 1866 στό χωριό Kolpna τῆς Τοῦλας καί σάν λαϊκός ὑπηρέτησε σέ διάφορες κυβερνητικές θέσεις. Τό 1913 ἦταν μέλος τῆς Ρωσικῆς Δοῦμας (Βουλῆς). Συμμετεῖχε στή Πανρωσική Σύνοδο τοῦ 1917 - 18 σάν λαϊκός ἀντιπρόσωπος καί ὑπηρέτησε ὡς Γραμματεύς. Κατά τήν ἐνθρόνιση τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος ὑπῆρξε ἐκ τῶν ὁμιλητῶν.


Χειροτονήθηκε τό 1920 ἀπό τόν Μητροπ. Πετρουπόλεως Βενιαμίν, τόν ὁποῖο βοήθησε σημαντικά στό ἔργο του. Συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε σέ θάνατο καί ἐκτελέστηκε τήν 13. 8. 1922, μαζί μέ τόν Μητροπ. Βενιαμίν, μέ ἀφορμή τήν ἀντίδρασή του κατά τῆς δημεύσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκευῶν.

Νεομάρτυς Γεώργιος (Novitsky, + 1922)


Διαπρεπής Νομικός καί Καθηγητής, Πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως Ὀρθοδόξων Ἐνοριῶν τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως, συνεργάτης τοῦ Ἱερομάρτυρος Μητροπ. Βενιαμίν. Συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε σέ θάνατο καί ἐκτελέστηκε τήν 13. 8. 1922 - μαζί μέ τόν Μητροπ. Βενιαμίν, τόν ἀρχιμ. Σέργιο Shein καί τόν Ἰωάννη Kovsharov - μέ ἀφορμή τήν ἀντίδρασή του κατά τῆς δημεύσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκευῶν.

Πρωθιερεύς Ἰωνᾶς (Atamansky, + 1924)


Ἦταν ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγ. Νικολάου τῆς Ὀδησσοῦ, τοῦ μόνου πού κατά τήν περίοδο 1922 - 23 δέν εἶχε προσχωρήσει στή σχισματική "Ζωντανή Ἐκκλησία".


Ὁ π. Ἰωνᾶς ἦταν γνωστός σέ ὅλη τήν Ρωσία γιά τήν ἀσκητική του ζωή καί τήν δύναμη τῆς προσευχῆς του. Χιλιάδες πιστῶν ἔφταναν στήν Ὀδησσό γιά νά ζητήσουν τίς εὐχές του καί τήν θεραπεία τῶν ἀσθενῶν τους. Κατά τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή ὁ π. Ἰωνᾶς δέν πήγαινε στό σπίτι του, ἀλλά ἔμενε στόν ναό. Ἔτρωγε μόνο μερικά κομμάτια ἀντίδωρο καί τήν νύκτα τήν περνοῦσε στό ἱερό, καθισμένος σέ μία καρέκλα! Ἐπειδή δέν μποροῦσε νά ἐξυπηρετήσει ὅλους τούς προσερχομένους στήν ἐξομολόγηση, εἰσήγαγε μέ τήν ἄδεια τοῦ Ἐπισκόπου του τόν θεσμό τῆς δημόσιας ἐξομολόγησης!


Τό 1920, ὅταν καταλήφθηκε ἡ Ὀδησσός ἀπό τούς Μπολσεβίκους, οἱ πιστοί παρότρυναν τόν π. Ἰωνᾶ νά φύγει γιά νά ἀποφύγει τήν σύλληψη, ἀλλά ὁ ἐνάρετος Κληρικός ἀρνήθηκε. Τό 1923 τόν συνέλαβαν γιά τήν ἀντίδρασή του κατά τῆς "Ζωντανῆς Ἐκκλησίας", ἀλλά ἀπελευθερώθηκε μετά ἀπό πίεση τοῦ λαοῦ.


Κοιμήθηκε τό 1924 ἀπό τίς κακουχίες. Στήν κηδεία του συμμετεῖχαν 20.000 ἄτομα!


πηγή:churchsynaxarion.blogspot.com