Ἡ Πάσα τοῦ Σάρωφ – Ντιβίγι
εβο, κατά κόσμον Εἰρήνη, κατάγοταν ἀπό οἰκογένεια χωρικῶν τῆς περιοχῆς τοῦ Ταμπώφ, ὅπου γεννήθηκε τό 1785. Ἀρχικά ἔζησε ἔγγαμο βίο, ἀλλά δέν ἀπέκτησε παιδιά. Ὅταν ἀπεβίωσε ὁ σύζυγός της ἔκανε ἕνα προσκύνημα στό Κίεβο, ὅπου προσευχήθηκε στήν περιώνυμη Λαύρα τῶν Σπηλαίων καί ἀποφάσισε νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. Ἐκεῖ στό Κίεβο ἔγινε μοναχή καί πῆρε τό ὄνομα Παρασκευή. Ὅμως κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁ τόπος τῆς ἀσκήσεώς της ἦταν τό Σάρωφ, ὅπου ἔζησε 30 χρόνια μέσα στό δάσος, ὡς διά Χριστόν Σαλή, σέ μία χωμάτινη σπηλιά πού ἔσκαψε μόνη της. Ἐκεῖ κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὑπέστη τήν ἴδια δοκιμασία μέ τόν ὅσ. Σεραφείμ. Τήν χτύπησαν κακοποιοί καί ἔκτοτε μέ ἐντολή τοῦ Ἁγίου ἐγκαταστάθηκε στό Ντιβίγιεβο.
εβο, κατά κόσμον Εἰρήνη, κατάγοταν ἀπό οἰκογένεια χωρικῶν τῆς περιοχῆς τοῦ Ταμπώφ, ὅπου γεννήθηκε τό 1785. Ἀρχικά ἔζησε ἔγγαμο βίο, ἀλλά δέν ἀπέκτησε παιδιά. Ὅταν ἀπεβίωσε ὁ σύζυγός της ἔκανε ἕνα προσκύνημα στό Κίεβο, ὅπου προσευχήθηκε στήν περιώνυμη Λαύρα τῶν Σπηλαίων καί ἀποφάσισε νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. Ἐκεῖ στό Κίεβο ἔγινε μοναχή καί πῆρε τό ὄνομα Παρασκευή. Ὅμως κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁ τόπος τῆς ἀσκήσεώς της ἦταν τό Σάρωφ, ὅπου ἔζησε 30 χρόνια μέσα στό δάσος, ὡς διά Χριστόν Σαλή, σέ μία χωμάτινη σπηλιά πού ἔσκαψε μόνη της. Ἐκεῖ κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὑπέστη τήν ἴδια δοκιμασία μέ τόν ὅσ. Σεραφείμ. Τήν χτύπησαν κακοποιοί καί ἔκτοτε μέ ἐντολή τοῦ Ἁγίου ἐγκαταστάθηκε στό Ντιβίγιεβο.Ὑπῆρξε ἡ πνευματική μητέρα καί καθοδηγητής μιᾶς ἄλλης διά Χριστόν Σαλῆς, τῆς Μαρίας Ἰβάνοβνας καί μεταφορέας τῶν προφητειῶν τοῦ Αγ. Σεραφείμ πρός τόν Τσάρο Νικόλαο Β’.
Ἡ σαλότητα τῆς ὁσ. Παρασκευῆς εἶχε μία ἰδιαιτερότητα. Ἦταν ὑπερβολικά τακτική καί καθαρή, μέ τό κελλί της πάντα τακτοποιημένο! Μέ συντροφιά τίς κούκλες τῶν παιδικῶν της χρόνων, ζοῦσε προσευχομένη καί ἐργαζομένη μαζί μέ τίς ἄλλες ἀδελφές (ὅταν ἔπλεκε κάλτες ἔλεγε τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ καί ὅταν θέριζε μέ τό δρεπάνι, ἔκανε πολλές μετάνοιες).
Ἐλεημένη μέ τό χάρισμα τῆς προοράσεως καί τῆς προφητείας, εἶχε ἕναν παράξενο τρόπο νά προλέγει στούς ἀνθρώπους τήν μελλοντική τους εὐτυχία ἤ δυστυχία. Σ’ αὐτούς πού ἔβλεπε πειρασμούς, ὅταν σέρβιρε τσάϊ ἔβαζε πολύ ζάχαρη στό φλυτζάνι τους! Ἔτσι, τό 1903, ὅταν κατά τίς τελετές διακηρύξεως τῆς ἁγιότητος τοῦ ὁσ. Σεραφείμ, τήν ἐπισκέφθηκε στό κελλί της ὁ Τσάρος Νικόλαος Β΄ , ἡ μακαρία ξεχείλισε τό φλυτζάνι του μέ ζάχαρη, γιά νά δείξει τούς πειρασμούς πού τόν περίμεναν καί τοῦ μίλησε γιά τήν γέννηση τοῦ αἱμοφιλικοῦ διαδόχου Ἀλεξίου, τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, τήν καταστροφή τῆς Ἁγίας Ρωσίας καί τόν μαρτυρικό θάνατο, τόν δικό του καί τῆς οἰκογενείας του.
Λίγο πρίν τήν κοίμησή της ἡ μακαρία ἔκανε μετάνοιες μπροστά στήν φωτογραφία τοῦ Τσάρου, διακηρύσοντας ἔτσι τήν μαρτυρική του ἰδιότητα καί ἁγιότητα. Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1915, σέ ἡλικία 120 ἐτῶν καί ἐνταφιάσθηκε στό μοναστήρι της. Κατά τήν ἀνακομιδή της τό Λείψανό της, βρέθηκε ἀδιάφθορο καί σήμερα φυλάσσεται ἐκεῖ.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 22α Σεπτεμβρίου.
πηγή:churchsynaxarion.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου