Ο ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ LJUBCO GEORGIEVSKI ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Ντύσιμο ἤ γδύσιμο;

Aρχ/του π. Δανιήλ Ἀεράκη

 

Ποιὸς καθορίζει τὴν ἐμφανισι τῶν γυναικῶν, ἰδίως τώρα τὸ καλοκαίρι; Ἡ αἰσχρότητα ἢ ἡ σεμνότητα; Ἡ αἰδὼς ἤ ἡ ἀναισχυντία; Ὁ σεβασμὸς ἢ ἡ ξετσιπωσιά; Καὶ μόνο πού θίγουμε τὸ θέμα τοῦ ντυσίματος ἢ μᾶλλον τοῦ γδυσίματος τῶν γυναικῶν τὸ καλοκαίρι, γελᾶνε πολλοὶ καὶ ἀντιδροῦν: —Μ’ αὐτἀ θ’ ἀσχολούμαστε; Ἔχουμε τόσα ἄλλα προβλήματα!

Ὑπάρχει ὅμως πιὸ σοβαρὸ θέμα ἀπό ἐκεῖνο, ποὺ ἀσχολήθηκε ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός; Καὶ ἕνα βλέμμα πονηρὸ νὰ ρίξη ἕνας ἄνδρας σὲ μιὰ γυναίκα (εἶπε), ἰσοδυναμεῖ μὲ μοιχεία! «Ὁ βλέπων γυναίκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτήν, ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ» (Ματθ. ε΄28). Τὸ πονηρὸ βλέμμα τὸ προκαλεῖ κυρίως μιά ἄσεμνη γυναίκα. Καὶ τὸ πονηρὸ βλέμμα, ποὺ ἀνάβει σαρκικὴ φωτιά, τὸ ρίχνει καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλη ἕνας ἄνδρας, ὅταν γύρω του, στὸ δρόμο, στὰ μέσα συγκοινωνίας, ὁπουδήποτε προκαλῆται ἀπο τὴν γύμνια ὁρισμένων γυναικών. Καὶ ὄχι μόνο ἔξω κυκλοφορεῖ ἡ γυμνότητα, ἰδίως τὸ καλοκαίρι, ἀλλά βρίσκεται χειμώνα καλοκαίρι στὸ ἴντερνετ, ποὺ διαθέτουν πλέον τὰ περισσότερα κινητὰ τηλέφωνα! Γιὰ ἕνα χριστιανὸ ἄνδρα, νέο ἢ καὶ ἡλικιωμένο, τὸ σπουδαιότερο θέμα (ἡ μεγαλύτερη νίκη) εἶναι νὰ κρατήση τὰ μάτια του ἁγνά.
 

Ὑπάρχει πιὸ σοβαρὸ θέμα ἀπό αὐτὸ ποὐ ἀσχολεῖται ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Μιλάει, ὄχι ἁπλῶς γιὰ σεμνό ντύσιμο στὶς γυναῖκες, ἄλλα γιὰ «καταστολή», δηλαδή, νὰ καλύπτεται ὅλο τὸ σῶμα τους ὥστε νὰ μὴν ὁδηγῆ ἡ ἀπρεπἠς ἐμφάνισις σὲ σαρκικὲς ἐπιθυμίες τοὺς ἄνδρες! «Βούλομαι τὰς γυναίκας ἐν καταστολῇ κοσμίᾳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς...» (Α΄Τιμ. β΄ 9).
 

• Ὑπάρχει λοιπόν πιὸ σοβαρὸ θέμα ἀπό τό πυράκτωμα τῆς σεξουαλικῆς φωτιᾶς, ποῦ γίνεται καμίνι ἀπό τὴν ἔκθεσι γυμνοῦ σώματος, ἀνδρὸς ἢ γυναικός;
Κι ἄς μὴ σπεύσουν μερικοὶ νὰ δικαιολογήσουν τὸ γυμνισμό, λέγοντας:
 

—Μπορεῖ ἐξωτερικὰ νά ’ναι ἄσεμνοι, ἀλλά μέσα τους εἶναι... καλοὶ ἄνθρωποι! Ὁ Θεὸς βλέπει τὸ μέσα, ὄχι τὸ ἔξω!
 

Ἄς ἀκούσουμε τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο: «Καὶ ἡ στολὴ κατεσταλμένη... Ἡ γὰρ τῶν μελῶν τῶν ἔξωθεν εὐταξία εἰκῶν τὶς ἐστι τῆς ἐν τῇ ψυχῇ καταστάσεως» (Ε.Π.Ε. 36,88-90). Μετάφρασις: Καὶ τὸ ντύσιμο νά ‘ναι σεμνό. Διότι ἡ καλὴ ἐξωτερικὴ ἐμφάνισις εἶναι καθρέφτης τῆς καταστάσεως πού ἐπικρατεῖ στὴν ψυχή.
 

• Ὁ Θεὸς βλέπει καὶ τὸ μέσα καὶ τὸ ἔξω. Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ θεωρῆ ἅγιον ὅποιον ὁδηγεῖ τοὺς ἄλλους στὴν ἁμαρτία!
 

Κάθε εὐσεβὴς γυναίκα μπροστά της ἔχει ὡς πρότυπο (μοντέλο) τὶς ἅγιες γυναῖκες, πού ὅλες παριστάνονται στὶς εἰκόνες σεμνὰ ντυμένες. Γιὰ τὴν εὐσεβῆ γυναίκα ἡ μόδα τοῦ ντυσίματος, καὶ μέσα καὶ ἔξω ἀπ’ τὸ Ναό, λέγεται «σεμνότητα».
 

• Πιστεύουμε, ὅτι γιὰ τὶς περισσότερες γυναῖκες, πού τολμοῦν μὲ κυνισμὸ νὰ μπαίνουν σὲ ἱερὸ χῶρο (μὲ ἄσεμνο ντύσιμο, πού μᾶλλον μὲ γδύσιμο ἰσοδυναμεῖ…), δὲν ἰσχύει τὸ ἐλαφρυντικό τῆς ἄγνοιας. Ξέρουν, ὅτι ἡ ἐμφάνισις τοὺς εἶναι προκλητική. Καὶ ὄχι μόνο το ξέρουν, ἀλλά τό... ἐπιδιώκουν!
 

Γι’ αὐτὸ καί «γδύνονται», ὄχι φυσικὰ ἐπειδή ζεσταίνονται, ἀλλά πρωτίστως γιατί θέλουν νὰ προκαλέσουν τὰ βλέμματα τῶν ἀνδρῶν.
 

Ἂν ὁ Κύριός μας ἔβγαλε ἔξω ἀπ’ τὸ Ναὸ τοῦ «Σολομῶντος» (τῆς παλαιᾶς Διαθήκης) ὅσους τὸν βεβήλωναν, θὰ ἀνεχόταν τὴ βεβήλωσι τῶν Ναῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης; Εἶδε τότε μέσα στὸ Ναὸ «πρόβατα καὶ περιστέρια» καὶ χρησιμοποίησε φραγγέλιο (Ἰωάν. Β΄ 18). Καὶ θὰ ἔμενε ἀδιάφορος μπροστά σέ ἄσεμνα καὶ ἀναιδῆ πρόσωπα, ποὐ κάθε ἄλλο παρὰ λευκὰ περιστέρια καὶ ἄκακα πρόβατα εἶναι;
 

Ὁ Ναὸς εἶναι τόπος ἡσυχίας καὶ ὄχι ἐσωτερικῆς ταραχῆς καὶ ἐξωτερικῆς ἀναταραχῆς. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ «διάγωμεν ἠσύχιον βίον ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι» (Α΄ Τιμ. β΄ 2), ὅταν καὶ σ’ αὐτὴν ἀκόμα τὴν ἱερή μας σύναξι, στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες τῆς πίστεως μας ταραζώμαστε; Καὶ ἡ ταραχὴ προέρχεται ἀπ’ τὴν ἀσέβεια (τὸ ἀντίθετο τῆς εὐσέβειας) καὶ ἀπ’ τὴν ἀναίδεια (τὸ ἀντίθετο τῆς ντροπῆς).
 

Τὸ θέμα τῆς γυμνιστικῆς μόδας κατὰ τοὺς θερινοὺς μῆνες δὲν εἶναι παρωνυχίδα. Εἶναι σοβαρό. Ἄν ἀπαιτῆ μικρὴ θυσία τὸ σεμνὸ ντύσιμο, δὲν ἀξίζει αὐτὴ ἡ θυσία; Οἱ μάρτυρες θυσίαζαν τὴ ζωή τους, γιὰ νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὸ Χριστὸ καὶ χάσουν τὴν οὐράνια βασιλεία Του! Καὶ οἱ σημερινοὶ χριστιανοὶ δὲν μποροῦν νὰ καλύψουν λίγο τὸ σῶμα τους γιὰ νὰ μὴν κολαστοῦν;
 

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει τρόπους γιὰ νὰ περιφρουρῆ τὴν ἁγιότητα τῆς λατρευτικῆς της συνάξεως. Τὸ «πάντα κατὰ τάξιν καὶ εὐσχημόνως γινέσθω» (Α΄Κορ. ιδ΄ 40) δὲν εἶναι σχῆμα λόγου. Εἶναι λόγος, νουθεσία, προτροπή. Ἀλλ’ εἶναι καὶ ἐνέργεια. Ἄς ἐπανέλθη, λοιπόν, στὴ λατρεία μας ὁ ἅγιος θεσμὸς τῶν διακονισσῶν. Ἦσαν ἐνάρετες γυναῖκες, πού φρόντιζαν, ὡς «εὐταξίαι», γιὰ τὴ σεμνή παρουσία τῶν γυναικὼν κατὰ τή στιγμή τῆς Λατρείας.

Πηγή: aktines.blogspot.com

Ἡ «ἐσχάτη πλάνη» τῆς Μεγάλης Συνόδου.

Δύο χρόνια μετὰ τὴ σύγκληση τῆς Μεγάλης Συνόδου στὴν Κρήτη καὶ ἀφοῦ ἔχουν γραφεῖ τόσα γι᾿ αὐτὴν καὶ τὶς ἀποφάσεις της, ἦρθε νὰ ἀσχοληθεῖ μαζί της καὶ τὸ 8ο Διεθνὲς Συνέδριο Ὀρθοδόξου Θεολογίας ποὺ πραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὶς 21 μέχρι τὶς 24 Μαΐου 2018 στὴ Θεσσαλονίκη. Θέμα τοῦ Συνεδρίου ἦταν ἀκριβῶς αὐτό: «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία τὸν 21ο αἰώνα». 120 ὁμιλητὲς ἀπὸ 15 χῶρες καὶ 25 Θεολογικὲς Σχολές, Ἰνστιτοῦτα καὶ Ἑρευνητικὰ Κέντρα παρουσίασαν τὶς εἰσηγήσεις τους στὸ Συνέδριο αὐτό.
 

Εὔκολα διαφαίνεται ἡ σκοπιμότητα συγκλήσεως τοῦ Συνεδρίου μὲ τέτοιο θέμα. Ὅμως ἕνα ζήτημα μᾶς ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση καὶ μᾶς προξένησε πολλὴ θλίψη. Τὸ εἴδαμε ἀρχικὰ στὴν περιέχουσα σημαντικὰ στοιχεῖα εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου, τὸ συναντήσαμε κατόπιν καὶ στὴν εἰσήγηση τοῦ καθηγητῆ κ. Γρηγορίου Λαρεντζάκη. Καθὼς δὲν ἔχουν δημοσιευθεῖ ὅλες οἱ εἰσηγήσεις, δὲν ἀποκλείεται νὰ ἔχουν ἀναφερθεῖ καὶ ἄλλοι σ᾿ αὐτό.

Πρόκειται γιὰ τὸν ὅρο «ἑτερόδοξοι», τὸν ὁποῖο καὶ οἱ δύο εἰσηγητὲς ἀντιδιαστέλλουν ἀπὸ τὸν ὅρο «αἱρετικοί». Ὑποστηρίζουν δηλαδὴ ὅτι οἱ χριστιανικὲς ὁμολογίες, μὲ τὶς ὁποῖες ἡ Ὀρθοδοξία βρίσκεται σὲ διάλογο, δὲν εἶναι αἱρετικὲς ἀλλὰ ἁπλῶς ἑτερόδοξες. Μάλιστα ὁ Σεβασμιώτατος προ­τείνει ὅτι σὲ μία μελλοντικὴ ἀνάλογη Σύνοδο ὀφείλουμε «νὰ ἐπαναξιολογήσουμε τὴ χρήση τοῦ ὅρου “αἱρετικός”, διακρίνοντάς τον ἀπὸ τὸν ἑτερόδοξο χριστιανὸ ἢ ἀπὸ τὸν ὁμόδοξο σχισματικό, κάτι ποὺ θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ κατανοήσουμε καλύτερα τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῆς πράξεως τῆς Ἐκκλησίας».
 

Ἀλήθεια, θὰ παίζουμε μὲ τὶς λέξεις; Ἑτερόδοξος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει διαφορετικὴ «δόξα», διαφορετικὸ «δόγμα», ὅπως καὶ ὁ αἱρετικός. Ἑπομένως οἱ ὅροι “ἑτερόδοξοι” καὶ “αἱρετικοὶ” εἶναι ταυτόσημοι· πῶς θὰ τοὺς διακρίνουμε ὡς κάτι διαφορετικό; Βέβαια γιὰ λόγους ἐντυπώσεως χρησιμοποιεῖται κατὰ κόρον σήμερα ὁ ὅρος “ἑτερόδοξοι” γιὰ τοὺς μὴ Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς, αὐτὸ ὅμως δὲν ἀλλάζει τὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι αἱρετικοί.
 

Γι᾿ αὐτὸ τὶς “ἑτερόδοξες” ἢ “ἑτερόδοξες ἀ­δελφὲς ἐκκλησίες”, ὅπως ἀποκαλοῦνται στὶς παραπάνω εἰσηγήσεις οἱ ποικίλες ὁμολογίες, ὁ μέγας σύγχρονος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς τὶς ὀνόμαζε μὲ ἀκρίβεια αἱρέσεις καὶ ψευδοεκκλησίες. Ἔγραφε: «Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶ­ναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὑμανισμῶν, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Παπισμόν. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστια­νισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι δὲν εἶ­ναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν. Τὸ κοινὸν εὐαγγελικὸν ὄ­νομά των εἶναι ἡ παναίρεσις» (Ὀρθόδοξος Ἐκ­κλησία καὶ Οἰκουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974, σελ. 224).
 

Αὐτὴ εἶναι ἡ αἰώνια ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας· καὶ κανένας δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα, ὅποια θέση κι ἂν κατέχει, νὰ τὴν ἀλλάξει. Ἂν τὸ κάνει, κινδυνεύει νὰ βρεθεῖ στὸν χῶρο ποὺ περιγράφουν αὐτοὶ οἱ ταυτόσημοι ὅροι “ἑτερόδοξοι” καὶ “αἱρετικοί”. Κι αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ «ἐσχάτη πλάνη» τῶν ἀμφίσημων θέσεων τῆς Μεγάλης Συνόδου, τὴν ὁποία μὲ πάθος ὑπερασπίζονται.
 

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Πηγή: aktines.blogspot.com

Κορυφαίος καρδινάλιος ανάμεσα στους συμμετέχοντες στη συνεδρίαση της Λέσχης Bilderberg.

 

Κορυφαίος καρδινάλιος του Βατικανού θα παρευρεθεί με εκπροσώπους της παγκόσμιας ελίτ από τη Δυτική Ευρώπη και την Αμερική, στην ετήσια μυστική συνάντηση πίσω από κλειστές πόρτες της Λέσχης Bilderberg αυτή την εβδομάδα, για να συζητήσει την άνοδο των «λαϊκιστών» στην Ευρώπη, καθώς και τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ, μεταξύ άλλων.

Ο 63χρονος Καρδινάλιος Pietro Parolin, υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού, έχει προσκληθεί να συμμετάσχει στην globalist συνάντηση της Λέσχης Bilderberg για το 2018 στο Τορίνο της Ιταλίας.

Οι συναντήσεις της Λέσχης Bilderberg έχουν χρησιμοποιηθεί ως φόρουμ για τις παγκόσμιες ελίτ από το 1954 για να προωθήσουν το «όραμά τους» για τον κόσμο. Κανείς από τους συμμετέχοντες δεν επιτρέπεται να αποκαλύψει ποιος είπε τι.

Την εβδομάδα αυτή, 128 συμμετέχοντες από 23 χώρες θα συζητήσουν δώδεκα θέματα: "λαϊκισμός" στην Ευρώπη, "ανισότητα", "το μέλλον της εργασίας", τεχνητή νοημοσύνη, "οι ΗΠΑ και οι ενδιάμεσες εκλογές", ελεύθερο εμπόριο, "αμερικανική παγκόσμια ηγεσία", Ρωσία, κβαντική υπολογιστική, Σαουδική Αραβία και Ιράν, "ο μετα-αλήθεια κόσμος" και τα τρέχοντα συμβάντα. Πέρυσι ο λεγόμενος "λαϊκισμός" ήταν όγδοος στην ατζέντα. Φέτος είναι πρώτος. Οι κυβερνήσεις που χαρακτηρίζονται «λαϊκιστικές» έχουν εκλεγεί τόσο στην Τσεχία όσο και στην Ιταλία μετά από την περυσινή συνάντηση.

Ορισμένοι παρατηρητές του Βατικανού αναρωτιούνται εάν ο Parolin θα δώσει ένα ειδικό μήνυμα από τον Πάπα Φραγκίσκο στους παρευρισκόμενους. Από την εκλογή του το 2013, ο Φραγκίσκος έχει σταθερά υποστηρίξει globalist σκοπούς, όπως η κλιματική αλλαγή και οι στόχοι του ΟΗΕ για αειφόρο ανάπτυξη (να μην ξεχνάμε την στάση του στο λεγόμενο «προσφυγικό» και την πληθυσμιακή αλλοίωση της Ευρώπης λόγω της μαζικής παράνομης μετανάστευσης). Ο Παρολίν θα είναι ο πρώτος προσκεκλημένος από την πόλη του Βατικανού που θα παρευρεθεί σε μια συνάντηση της Bilderberg.

Ο καρδινάλιος είναι ένας από τους ισχυρότερους αξιωματούχους της "Κουρίας" και θεωρείται από τους παρατηρητές του Βατικανού ότι τοποθετήθηκε για να διαδεχθεί τον Φραγκίσκο. Ο Παρολίν έχει επικριθεί από τον Κινέζο Καρδινάλιο Ζεν για τη συμφωνία «αυτοκτονίας» του Βατικανού με την Κίνα και συμμετείχε μαζί με το Βατικανό στη μίσθωση μιας δικηγορικής εταιρείας που υπερασπίζεται τους ομοφυλόφιλους, που προσπάθησε να κλείσει μια καθολική ιστοσελίδα επικριτική του Φραγκίσκου.

ΚΟ: Έχω την εντύπωση ότι είναι ο πρώτος κληρικός που προσκαλείται ποτέ σε συνεδρίαση της Λέσχης. Εάν συμβαίνει αυτό τότε η πρόσκληση του καρδινάλιου προφανώς έχει κάποια σημασία όσο και σημειολογία. 

 

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

Η κουλτούρα της θυματοποίησης.

 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει συμφέρον να χαρακτηρίζει ως «καταπιεσμένους» όσο περισσότερους γίνεται για να έχει οφέλη

Από τον Ραφάηλ Καλυβιώτη*
 

Η απόφαση του προέδρου της Βουλής να «φωταγωγήσει» χθες το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων στα χρώματα του Gay Pride δεν πρέπει να προκαλεί καμία έκπληξη στους αναγνώστες τούτης εδώ της εφημερίδας.
 

Πρόκειται, απλά, για ακόμη ένα επεισόδιο στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει το κόμμα να χτίζει «κοινωνικές συμμαχίες» με συγκεκριμένες ομάδες, οι οποίες δεν αυτοπροσδιορίζονται ως πολίτες του ελληνικού κράτους, αλλά ως κάτι διαφορετικό.
 

Πρόκειται για την απλούστερη μορφή identity politics, της τάσης στην πολιτική που θέλει ανθρώπους με μια ταυτότητα που υπάρχει ως αντίθεση στη συλλογική ταυτότητα των Ελλήνων αλλά και ως αντίθεση στο ίδιο το άτομο, να σχηματίζουν αποκλειστικές συμμαχίες με ένα και μόνον κόμμα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τα συνολικά χαρακτηριστικά αυτού, παρά μόνον εάν εξυπηρετεί τις σκοπιμότητες της δικής τους ομάδας.
 

Τα identity politics, μάλιστα, της σύγχρονης Αριστεράς έχουν ακόμη μία ιδιαιτερότητα: Θέλουν η κάθε «ομάδα» με την οποία συμμαχεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι «καταπιεσμένη». Αφού ξεπεράστηκε ο «εργάτης» ως επαναστατικό υποκείμενο, έπρεπε να βρεθεί κάτι νέο. Και αυτός είναι ο «καταπιεσμένος», γενικά και απροσδιόριστα. Να δέχεται κάποιας μορφής «διάκριση», να αποτελεί θύμα. Και επειδή αποτελεί «θύμα», να δένει τη μοίρα του με τον πολιτικό σχηματισμό ο οποίος υπόσχεται να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του.
 

Ως εκ τούτου, το πολιτικό μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται στο να πείσει όσο περισσότερους γίνεται ότι αποτελούν θύματα. Και ότι μόνον μέσω της στενής, αποκλειστικής τους σχέσης με τον ΣΥΡΙΖΑ θα απολαύσουν την «ισότητα», η οποία ούτως ή άλλως υπάρχει σε αυτή την κοινωνία. 

 
 

 

Θύματα λοιπόν πρέπει να είναι οι ομοφυλόφιλοι, θύματα οι εργαζόμενοι, θύματα οι γυναίκες, θύματα οι πάντες. Το στάτους του «θύματος» γίνεται «ποθητό», καθώς αυτό γίνεται στην πράξη αφορμή για την παραχώρηση προνομίων (υλικών, πνευματικών και ηθικών). Μια κουλτούρα θυματοποίησης, που θέλει να σφίξει το σύνολο της κοινωνίας.
 

Δεν συμβαίνει μόνον στη χώρα μας. Αυτή η κουλτούρα θυματοποίησης υπάρχει σε μεγάλο βαθμό σε ολόκληρη τη Δύση, με κυρίαρχο ίσως υπόδειγμα τα αμερικανικά κολέγια. Κάτι το οποίο έχει ήδη αναλυθεί από επιστήμονες στο εξωτερικό.
 

Και το πιο ενδιαφέρον από όσα έχουν ειπωθεί στη συζήτηση αυτή, που έχει ανοίξει εδώ και κάποια χρόνια, είναι η αντιστροφή της «ιεραρχίας» στην εν λόγω κουλτούρα. Ενώ στις παραδοσιακές κουλτούρες «τιμής» ή μάλλον «αξιοπρέπειας» στις οποίες εξελίχτηκαν οι πρώτες τα επιθυμητά χαρακτηριστικά είναι, π.χ., η γενναιότητα, στις κουλτούρες θυματοποίησης στην κορυφή της ιεραρχίας είναι όποιος είναι περισσότερο… θύμα. Στο βιβλίο τους «Η άνοδος της κουλτούρας θυματοποίησης» οι Bradley Campbell, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο CSU, και ο Jason Manning, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο WVU των ΗΠΑ, αναφέρουν ότι σε αυτή τη νέα ηθική ιεραρχία οι λευκοί είναι στον πάτο και οι «καταπιεσμένοι» ή «περιθωριοποιημένοι» στην κορυφή.
 

Και σημειώνουν χαρακτηριστικά ότι σε οποιοδήποτε άλλο είδος κουλτούρας καθείς κρίνεται από τις πράξεις του.
 

Ενώ σε αυτές τις κουλτούρες θυματοποίησης κρίνεσαι με βάση την ταυτότητά σου. Και… κερδίζει όποιος είναι περισσότερο «καταπιεσμένος», όποιος αποτελεί αντικείμενο «αδικίας», όποιος αισθάνεται πιο «προσβεβλημένος».
 

Και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση που υποσχόταν «αξιοπρέπεια», απευθυνόμενη προφανώς σε αυτούς που θεωρούσαν εαυτούς «αναξιοπρεπείς», έχει απτό συμφέρον να χαρακτηρίζει ως «καταπιεσμένους» όσο περισσότερους γίνεται.
 

Και όλοι αυτοί χαίρονται να θεωρούν ότι, ναι, είναι αδικημένοι, είναι καταπιεσμένοι, είναι προσβεβλημένοι, αφού έτσι ανεβαίνουν στην ιεραρχία αυτής της κοινωνίας θυματοποίησης.
 

Identity politics, λοιπόν, και κουλτούρα θυματοποίησης σημαίνει τη μετατροπή της ελληνικής κοινωνίας σε έναν αέναο κύκλο μιζέριας. Μιζέρια από την οποία ελπίζει να τραφεί ως ΣΥΡΙΖΑ ως ένα βαμπίρ.
 

Για να επιβιώσει πολιτικά. Και να έχει ως «υποκείμενο» όχι πολίτες, άτομα, Ελληνες, αλλά διάφορες ομάδες θυμάτων.
 

*Πολιτικός επιστήμων
 

dimokratianews, 11.06.2018 

 

Πηγή: Ακτίνες

Patriarch Tikhon - "How many tears will I swallow!" (English)

Persecuted Church - Soviet Attack against the Churches.

USSR ,1931 : POGROM AGAINST ORTHODOX CHURCH FROM STALIN.

Το dispensationalist εσχατολογικό θεολογικό υπόβαθρο πίσω από την μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ.

"Το Ισραήλ έχει ευλογήσει αυτόν τον κόσμο δείχνοντας μας Εσένα, τον αληθινό Θεό, μέσα από το μήνυμα των προφητών του, των Γραφών και του Μεσσία".

Αυτά τα λόγια είπε στην προσευχή του στα εγκαίνια της νέας πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ τη Δευτέρα, ο Robert Jeffress, ο ίδιος πάστορας που έκανε το "Make America Great Again" ύμνο.

Στην προσευχή του, ο Jeffress, που είναι πάστορας στην First Baptist Church στο Ντάλας, εξήρε επίσης τον Ντόναλντ Τράμπ ως εκείνον που «στέκεται στη σωστή πλευρά μαζί Σου, Θεέ, όταν πρόκειται για το Ισραήλ». Το 2014, ο Jeffress έγραψε ένα βιβλίο στο οποίο έλεγε ότι ο Ομπάμα ανοίγει το δρόμο για την έλευση του Αντίχριστου, αν δεν είναι ο ίδιος ο Αντίχριστος. Τον Τραμπ τον θεωρεί ως ένα είδος σύγχρονου βασιλιά Κύρου: έχει επιλεχθεί από τον Θεό ως ηγέτης που θα επιτελέσει ένα θεϊκό έργο.

 

Η επιλογή του Jeffress, που είναι ένα από τα πιο εξέχοντα μέλη του ανεπίσημου ευαγγελικού συμβουλευτικού συμβουλίου του προέδρου, για την προσευχή στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ, είναι ίσως το πιο ξεκάθαρο νεύμα στις μακροχρόνιες προσπάθειες των χριστιανών σιωνιστών παγκοσμίως.

Πολλοί γνωρίζουν ότι η μεταφορά της αμερικάνικης πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ δεν είναι μόνο μια πολιτική κίνηση, αλλά είναι η πεμπτουσία της premillennial dispensationalist εσχατολογίας των αμερικάνικων ευαγγελικών και πεντηκοστιανών κύκλων που έχουν ενσωματώσει στην πίστη τους τον χριστιανικό σιωνισμό. Είναι ένα απαραίτητο βήμα για τις Έσχατες Ημέρες και την πραγματοποίηση της Αποκάλυψης.

 

Για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο το Ισραήλ εντάσσεται στην premillennial dispensationalist θεολογία - που μεταφράζεται σε προχιλιαστική θεολογία της θεωρίας των θείων οικονομιών – πρέπει να διευκρινιστεί τι πρεσβεύει αυτή η θεολογία. Είναι μια παράδοση που έγινε δημοφιλής μεταξύ των Άγγλων Πουριτανών τον 16ο και 17ο αιώνα, αλλά σήμερα συνδέεται στενότερα με την ευαγγελική αμερικανική παράδοση. Το πιο βασικό στην θεωρία των Οικονομιών είναι ότι κεντρική θέση στο σχέδιο του Θεού έχει ο Ισραήλ και όχι η Εκκλησία. Η θέση της Εκκλησίας κατανοείται μόνο ως «μεγάλη παρένθεση» στο όλο θεϊκό σχέδιο. Ο Ισραήλ αποτελεί τον επίγειο λαό του Θεού και στις έσχατες ημέρες θα εκπληρωθούν στο ακέραιο τα όσα αναφέρονται για αυτόν στην Αγ. Γραφή. Επίσης, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, είναι ότι ο λαός Ισραήλ της Βίβλου συνδέεται ή ακόμη ταυτίζεται με το σημερινό κράτος του Ισραήλ.

Οι dispensationalists πιστεύουν ότι ο Θεός έχει διαιρέσει την ανθρώπινη ιστορία σε "οικονομίες" - περιόδους που φωτίζουν διάφορες πτυχές του σχεδίου του Θεού για την ανθρωπότητα. Για παράδειγμα, η περίοδος μεταξύ της παραλαβής των Δέκα Εντολών από τον Μωυσή και της Σταύρωσης του Ιησού Χριστού θεωρείται ως η περίοδος / οικονομία του "νόμου". Η περίοδος από τότε είναι η περίοδος / οικονομία της "χάριτος".

Στο τέλος, η τελική περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας θα είναι η «χιλιετής βασιλεία»: μια περίοδος 1.000 χρόνων κατά την οποία ο Χριστός θα κυβερνά στη γη μέσα από την Ιερουσαλήμ, μετά την οποία θα λάβει χώρα η τελική κρίση του Θεού. (Το “premillennial” αναφέρεται στο γεγονός ότι οι υποστηρικτές της πιστεύουν ότι οι αληθινοί πιστοί θα αρπαχθούν στον ουρανό πριν έρθει αυτή η περίοδος). 

 

 

Βιβλία όπως το “The Late, Great Planet Earth” του Hal Lindsey το 1970, καθώς και η εξαιρετικά δημοφιλής στο αμερικανικό κοινό σειρά εσχατολογικών μυθιστορημάτων “Left Behind”, έχουν επηρεάσει πολλούς ευαγγελικούς. Σε γενικές γραμμές, αυτά τα εσχατολογικά σενάρια βασίζονται σε ερμηνείες χωρίων των βιβλίων της Αποκάλυψης και του προφήτη Δανιήλ. Ο δεύτερος ερχομός του Ιησού δεν θα συμβεί εάν πρώτα δεν ανοικοδομηθεί ο Ιουδαϊκός Ναός (του Σολομώντα) στην Ιερουσαλήμ και δεν αποκατασταθεί το Ισραήλ ως ένα αποκλειστικά εβραϊκό κράτος.

 

Μέσα από μία τέτοια αντίληψη, η παγκόσμια πολιτική γίνεται ένα «σημάδι», ένα είδος καμπάνας για το θεϊκό σχέδιο. Αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή είναι σημαντικό στο βαθμό που δείχνει ότι η χιλιετής βασιλεία και η δεύτερη έλευση πλησιάζουν.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την τύχη της Ιερουσαλήμ. Για πολλούς φονταμενταλιστές ευαγγελικούς, μόνο μια πλήρως εβραϊκή Ιερουσαλήμ θα ικανοποιήσει τις προφητικές προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να επιβεβαιωθούν όσα πρόκειται να γίνουν στις έσχατες ημέρες. Βασικό δόγμα του χριστιανικού σιωνισμού είναι η πεποίθηση ότι ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή είναι ουσιαστικά μέρος του σχεδίου του Θεού (επειδή φέρνει την Αποκάλυψη) και ότι ο Θεός θέλει το Ισραήλ να επιστρέψει στους Εβραίους κατά την περίοδο της χιλιετούς βασιλείας.

Οι χριστιανοί σιωνιστές πιστεύουν ακράδαντα ότι η υπόσχεση που έδωσε ο Θεός στο βιβλίο της Γένεσης (12:3) στον Αβραάμ «και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντάς σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή», εξάπαντος έχει μεταφερθεί στο Ισραήλ και μάλιστα πιο συγκεκριμένα κράτος του Ισραήλ. Δηλαδή, όποιο έθνος δεν συντάσσεται με τις επιλογές της εκάστοτε ισραηλινής κυβέρνησης, θα δεχθεί την «κατάρα του Θεού».

 

Φυσικά, δεν υιοθετούν όλοι οι ευαγγελικοί τις θέσεις αυτές. Μια δημοσκόπηση διαπίστωσε ότι το 65 τοις εκατό συνυπογράφει αυτή την κοσμοθεωρία. Αλλά το σίγουρο είναι ότι η «κύρια γραμμή» είναι premillennial και από την άλλη είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι αυτές οι βαθιά ριζωμένες απόψεις δεν ασκούν επιρροή στην αμερικάνικη εξωτερική πολιτική, ειδικά αυτής της κυβέρνησης. (Ο αντιπρόεδρος Pence πρεσβεύει τις θέσεις του χριστιανικού σιωνισμού. Ακόμα και ο Bannon, ο πρώην σύμβουλος του Trump, ο οποίος εργαζόταν ακόμα στον Λευκό Οίκο, όταν ο Trump ανακοίνωσε αρχικά την απόφασή του να μετακινήσει την πρεσβεία, είχε πει επίσης ανοιχτά ότι ήταν χριστιανός σιωνιστής. Ο πρώην πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ, που υποστηρίχθηκε από τους ευαγγελικούς κύκλους γιατί ήταν «αναγεννημένος», αναγνώρισε πως οι φιλο-χριστιανο-σιωνιστικές του πεποιθήσεις είχαν επηρεάσει την πολιτική του για την Μέση Ανατολή).

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

«Δύο μαμάδες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν έναν μπαμπά».

Η μαρτυρία μιας γυναίκας που ανατράφηκε από δύο ομοφυλόφιλες: «Δύο μαμάδες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν έναν μπαμπά».

 

Η Heather Barwick, που μεγάλωσε με δύο λεσβίες “μαμάδες”, αφηγείται την συναρπαστική ιστορία της και γιατί είναι εναντίον του «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου. Παντρεμένη με άνδρα και μεγαλώνοντας τα τέσσερα παιδιά της, η Heather λέει ότι κατάλαβε γιατί ο «γάμος» ατόμων του ιδίου φύλου είναι λάθος και γιατί βλάπτει τα παιδιά. Γράφει την συγκλονιστική ιστορία της στο ‘The Federalist’:

«Gay κοινότητα, είμαι η κόρη σου» ξεκινάει η Heather. Η μαμά μου με μεγάλωσε με την σύντροφό της, πίσω στη δεκαετία του '80 και του '90... Αυτή και ο μπαμπάς μου ήταν παντρεμένοι για λίγο. Ήξερε ότι ήταν ομοφυλόφιλη πριν παντρευτεί, αλλά τα πράγματα ήταν διαφορετικά τότε.. Εκείνη τον άφησε όταν ήμουν δύο ή τριών, επειδή ήθελε να είναι ευτυχισμένη με κάποιο πρόσωπο που πραγματικά αγαπούσε: μια γυναίκα.

"Θυμάστε εκείνο το βιβλίο, "Η Heather έχει δύο μαμάδες"; (Το πρώτο βιβλίο με ομοφυλόφιλους γονείς, από την εβραϊκής καταγωγής συγγραφέα Lesléa Newman, 1990) συνεχίζει η Heather. "Αυτή ήταν η ζωή μου. Η μαμά μου, η σύντροφός της, και εγώ ζούσαμε σε ένα άνετο μικρό σπίτι στα προάστια μίας πολύ φιλελεύθερης και ανοιχτόμυαλης περιοχής. Η σύντροφός της μου φέρθηκε σαν να ήμουν δική της κόρη".

 

Και συνεχίζει η Heather: "Δέθηκα με την γκέι κοινότητα... και εξακολουθώ να νιώθω τους γκέι ανθρώπους ότι είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Έχω μάθει τόσα πολλά από εσάς. Μου διδάξατε πώς να είμαι γενναία, ειδικά όταν είναι δύσκολο. Μου διδάξατε την ενσυναίσθηση. Μου διδάξατε πώς να ακούω. Και πώς να χορεύω. Μου διδάξατε να μην φοβάμαι τα πράγματα που είναι διαφορετικά. Και μου μάθατε πώς να υποστηρίζω τον εαυτό μου, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην σταθεί κανένας μαζί μου.... Σας γράφω για να σας πω, ότι δεν υποστηρίζω τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Όχι όμως για τους λόγους που μπορεί να νομίζετε».

Στην συγκλονιστική ιστορία της, η Heather γράφει: "Καθώς μεγάλωνα και ακόμη και στα 20 μου, υποστήριζα και υπερασπιζόμουν τους ‘γάμους’ των ομοφυλοφίλων. Όμως αφού πέρασαν κάποια χρόνια και κάποια χρονική απόσταση από τα παιδικά μου χρόνια, άρχισα να προβληματίζομαι σχετικά με την εμπειρία μου και να αναγνωρίζω τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της ανατροφής των παιδιών από άτομα του ίδιου φύλου, σε μένα την ίδια. Και είναι μόνο τώρα, καθώς βλέπω τα παιδιά μου να αγαπούν και να αγαπιόνται από τον πατέρα τους κάθε μέρα, που μπορώ να δω την ομορφιά και τη σοφία στον ‘παραδοσιακό’ γάμο και την ανατροφή των παιδιών".

 

Η Χέδερ, που ανατράφηκε από λεσβίες «μητέρες», γράφει ότι ο “γάμος” ατόμων του ιδίου φύλου αρνείται στο παιδί να έχει είτε μια μαμά είτε έναν μπαμπά. «Πολλοί από εμάς, πολλά από τα παιδιά σας, είναι πληγωμένα», γράφει. «Η απουσία του πατέρα δημιούργησε μέσα μου ένα τεράστιο κενό και πονούσα κάθε μέρα που δεν είχα έναν μπαμπά. Μου άρεσε η σύντροφος της μαμάς μου, την αγαπούσα, αλλά μια άλλη ‘μαμά’ δεν μπορούσε ποτέ να αντικαταστήσει τον πατέρα που έχασα».

«Μεγάλωσα περιτριγυρισμένη από γυναίκες που συνεχώς έλεγαν ότι δεν χρειάζονται ή δεν θέλουν έναν άντρα. Ωστόσο, σαν μικρό κορίτσι, τόσο απεγνωσμένα ήθελα έναν μπαμπά», έγραψε η Heather. «Είναι ένα περίεργο και μπερδεμένο πράγμα να ζεις και να μεγαλώνεις με αυτόν τον βαθύ άσβεστο πόνο για έναν πατέρα, για έναν άντρα, σε μια κοινότητα που λέει ότι οι άνδρες είναι περιττοί».

«Η ιστορία της Heather Barwick για το πώς η ίδια και άλλα παιδιά που ανατρέφονται από γονείς του ιδίου φύλου έχουν υποστεί ζημία από την έλλειψη του γονιού του αντιθέτου φύλου είναι μόνο ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους ο ‘γάμος’ των ατόμων του ιδίου φύλου και η υιοθεσία από άτομα του ιδίου φύλου είναι λάθος», δήλωσε ο Mat Staver, ιδρυτής και πρόεδρος του Liberty Counsel. "Θα πρέπει να περάσουμε νόμους που να ενισχύουν την οικογένεια, όχι να την γκρεμίζουν με το να καταδικάζουν παιδιά να μεγαλώνουν με ένα ζευγάρι ανθρώπων του ιδίου φύλου. Η πολιτική της ένωσης ατόμων του ιδίου φύλου, λέει ότι οι μαμάδες και οι μπαμπάδες είναι άνευ σημασίας για την ευημερία των παιδιών. Το κοινωνικό πείραμα της ένωσης ατόμων του ιδίου φύλου πληγώνει τα παιδιά», κατέληξε ο Staver. 

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

''Έχω λόγους να λέω ΟΧΙ στον «γάμο» των ομοφυλόφιλων''.

Με λένε Lewis και μεγάλωσα με γκέι γονείς. Έχω λόγους να λέω ΟΧΙ στον «γάμο» των ομοφυλόφιλων.

Είμαι ο Lewis από την Αυστραλία, ένα παιδί “γκέι γονιών” και αυτή είναι η εμπειρία μου από τους γκέι γονείς. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου δεν ήταν ποτέ παντρεμένοι και ενώ ο πατέρας μου ήταν ομοφυλόφιλος, η μητέρα μου ήταν “bi”, και είχε περάσει αρκετά χρόνια έχοντας σχέση με γυναίκα, πριν γεννηθώ εγώ. Γεννήθηκα σαν ένα "one night stand" όταν η μαμά και ο μπαμπάς είχαν πιει.

Οι γονείς μου δεν έζησαν ποτέ μαζί, και ήμουν συνεχώς σε ανάδοχη φροντίδα μέχρι που ήμουν περίπου 8 ετών, και μόνο περιστασιακά ζούσα ή έμενα με τη μητέρα μου. Μέχρι τα 13 μου, ήμουν συνεχώς σε ανάδοχους. Από την ηλικία των 2 ετών δεν είχα γνωρίσει τον πατέρα μου, μέχρι που έγινα 13 χρονών. Τότε πήγα να ζήσω με τον πατέρα μου και τον ομοφυλόφιλο εραστή του, καθώς η μητέρα μου ήθελε να περάσω λίγο χρόνο μαζί του, καθώς αυτός δεν είχε δείξει κανένα ενδιαφέρον όταν ήμουν παιδί.

Ποτέ δεν μου άρεσε να ζω μαζί τους. Η "ομοφυλοφιλία" τους (“gayness”) ήταν κάτι σαν θρησκεία, και συνεχώς έδειχναν σαν να ήθελαν να επιβεβαιώνουν το ότι ήταν "γκέι" μέσω των πράξεών τους. Φαινόταν λες και έπρεπε να μου αποδείξουν ότι ήταν γκέι. Ήταν σαν μια θρησκεία, η μόνη τους ταυτότητα, το σήμα της τιμής τους. Μιλούσαν συνέχεια γι’ αυτό. Η "ομοφυλοφιλία" τους ήταν το νούμερο ένα θέμα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Έβλεπαν ανθρώπους και τους συστήνονταν ως "γεια, με λένε Σάιμον και είμαι γκέι". Οι στρέιτ άνθρωποι δεν το κάνουν αυτό. Δεν βγαίνουν έξω και λένε: "γεια, είμαι ο Σάιμον και είμαι στρέιτ", αλλά ο μπαμπάς και ο σύντροφός του το ανακοίνωναν και το επιδείκνυαν στους ανθρώπους.

Τα σεξουαλικά υπονοούμενα υπήρχαν παντού. Πάντα "έκοβαν" τους άλλους άνδρες, παρόλο που ήταν μαζί 13 χρόνια. Δεν φαινόταν ότι ήταν ενωμένοι, αλλά έμειναν μαζί και δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί. Ήμασταν π.χ. στο σουπερμάρκετ και αυτοί κοιτούσαν άλλους άντρες και σχολίαζαν "δεν είναι όμορφος αυτός;" Ένιωθα ότι δεν μπορούσα να φέρω στο σπίτι τους φίλους μου, επειδή όλα στο σπίτι ήταν "γκέι". Η συμπεριφορά τους ήταν γκέι, ο τρόπος που μιλούσαν ήταν γκέι, οι πράξεις τους ήταν γκέι, τα πάντα ήταν γκέι. Όλα έμοιαζαν πολύ υπερβολικά και αφύσικα και φοβόμουν τι θα σκεφτούν οι φίλοι μου. Δεν μπορούσα να συστήσω τον πατέρα μου γιατί ντρεπόμουν γι’ αυτόν. Συχνά έκαναν σεξουαλικά σχόλια για τους φίλους μου όταν έφευγαν από το σπίτι και αυτό το έβρισκα αποκρουστικό.

Ο μπαμπάς και ο σύντροφός του με φιλούσαν στο μάγουλο. Πάντα το έβρισκα άβολο. Αυτοί το έκαναν συνεχώς, ακόμα και όταν μπήκα στην εφηβεία μου. Ήξερα από τους φίλους μου και από ταινίες και από την τηλεόραση ότι οι πατεράδες συνήθως δεν φιλούν τους γιούς τους όταν είναι έφηβοι.

Υπήρχαν ελάχιστα όρια. Κάθε δυο μήνες με χτυπούσαν σαν μικρό παιδί. Τα πάντα ήταν εύθραυστα. Πάντα υπήρχαν διαμάχες μεταξύ του μπαμπά και του συντρόφου του, τσακώνονταν και εκτόξευαν ο ένας στον άλλον πιάτα και φαγητά. Ποτέ δεν ένιωθα ασφαλής. Ήμουν συνεχώς σε επαγρύπνηση για τον εαυτό μου μέσα στο σπίτι. Ένιωθα σεξουαλικά ευάλωτος. Είχαν βάλει κρυμμένες κάμερες στο σπίτι ακόμα και στους ιδιωτικούς μου χώρους. Βρήκα ακόμα και βίντεο με μένα σε έναν από τους υπολογιστές τους.

Οι άλλοι νόμιζαν ότι ήμουν κι εγώ γκέι, και αυτό το πράγμα με έκανε να ντρέπομαι. Ένιωθα ότι αυτό δεν ήταν σωστό. Ένιωθα ότι υπήρχε μια προσδοκία για μένα ότι θα έπρεπε να είμαι γκέι, παρόλο που δεν ένιωθα καμία έλξη για τους άντρες. Θα έπρεπε να είμαι γκέι από τους γκέι γονείς μου. Αυτό με έκανε να έχω μεγάλη σύγχυση μέσα μου.

Δεν έδιναν καμία σημασία για τα συναισθήματά μου. Μου έκαναν φαγητό για το σχολείο που δεν άντεχα να τρώω. Δεν τους ένοιαζε για μένα, για το τι ήθελα ή για το πώς ένιωθα για το οτιδήποτε.

Πήγαμε μια φορά σε ένα πάρτι ενός 40άρη. Νόμιζα ότι ήμασταν απλώς καλεσμένοι. Δεν ήξερα ότι ο μπαμπάς ήταν «η διασκέδαση». Τον είδα ντυμένο “drag queen” να τραγουδάει Abba... δεν μου είχαν πει τίποτα. Ένιωσα να γελοιοποιούμαι δημοσίως.

Δεν μπορούσα να τους πω τίποτα για αυτά που περνούσα στην εφηβεία μου, επειδή δεν ήταν "άνδρες" αρκετά στη συμπεριφορά τους και στους τρόπους τους. Ήταν σαν να μιλάω σε γυναίκες. Τελικά έκανα αυτή τη συζήτηση με μια λειτουργό.

Έμενα μαζί τους μέχρι που ο πατέρας μου παράτησε τον σύντροφό του όταν ήμουν 17 ετών και ο πατέρας μου με έδιωξε.

Καθώς δεν είχα πουθενά αλλού να πάω, συνέχισα να ζω με τον πρώην σύντροφό του μέχρι τα 21 μου. Ήταν εξαιρετικά καταπιεστικός και ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής μου και με έκανε ακόμα να υπογράψω μια έγγραφη συμφωνία ότι του παρείχα το δικαίωμα να έχει σχεδόν απόλυτη εξουσία πάνω μου, όπως να έχει τον απόλυτο έλεγχο για τον τραπεζικό μου λογαριασμό. Ακόμα κι όταν έφυγα για να ζήσω την δική μου ζωή, προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί μου και να ασκήσει έλεγχο πάνω μου μέχρι που τον απείλησα ότι θα καταφύγω σε νομικές ενέργειες.

Η εμπειρία μου να ζω με γκέι γονείς με σημάδεψε συναισθηματικά και με έκανε να νιώθω ότι η ανατροφή μου ήταν πολύ μπερδεμένη. Υπήρχε ένα μεγάλο κενό στη ζωή μου που έπρεπε να γεμίσει και ποτέ δεν γέμιζε, καθώς δεν ένιωθα ότι αγαπήθηκα σε κανένα στάδιο.

Ωστόσο, όπως και άλλοι που προέρχονται από ένα πολύ άσχημο υπόβαθρο, έχω αρχίσει να επιδιώκω μια καλύτερη σχέση και με τους δύο γονείς μου, και επίσης έχω βρει την ειρήνη μέσα μου με τις συντηρητικές αξίες που έχω τώρα. Οι αξίες τους δεν είναι οι αξίες μου, αλλά εξακολουθώ να τους τιμώ επειδή είναι οι γονείς μου. Για να είμαι ειλικρινής αν δεν είχα αυτές τις εμπειρίες, δεν θα είχα τη σαφήνεια των πραγματικών ζητημάτων που εμπλέκονται σε αυτό το θέμα.

Οι γκέι θεωρούν τους στρέιτ «ομοφοβικούς» εάν δεν συμφωνούμε με τον τρόπο ζωής τους. Ύστερα από τόσα χρόνια που έμεινα μαζί τους, μου δημιουργήθηκε η άποψη ότι το να είσαι γκέι είναι συχνά ένας τρόπος ζωής. Είναι ένα lifestyle. Είναι ένα show. Όλα έχουν να κάνουν με το "εγώ, εγώ, εγώ" και όχι με το ιδανικό περιβάλλον για την ανατροφή των παιδιών.

Κατά συνέπεια, ψήφισα κατά του «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου στο δημοψήφισμα, και σας καλώ επίσης και εσάς να ψηφίσετε όχι, για το καλό της προστασίας των παιδιών.

Lewis
Campaign Manager
Vote No Australia

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

Πέταξα τα φορέματά μου και τα μέικ απ μου, για να ακολουθήσω τον Χριστό.

ΗΠΑ: Πρώην «τρανς γυναίκα»: Πέταξα τα φορέματά μου και τα μέικ απ μου, για να ακολουθήσω τον Χριστό

LifeSiteNews / ΚΟ

Εκατοντάδες νεαροί και θαρραλέοι πρώην ομοφυλόφιλοι και πρώην τρανσέξουαλ από όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες μαζεύτηκαν στην πρωτεύουσα της Αμερικής το προηγούμενο Σαββατοκύριακο για να διακηρύξουν δημόσια την ελευθερία που έχουν βρει μέσα από την προσωπική τους σχέση με τον Ιησού Χριστό.

Το μήνυμά τους φυσικά, βρίσκεται σε έντονη αντίθεση με το «κοινό» LGBT δόγμα, το οποίο μέχρι τώρα έχει επιβληθεί και έχει κυριαρχήσει στον εθνικό διάλογο.

Μια φυλετικά ποικιλόμορφη ομάδα περισσότερων από χιλίων - πρώην σεξουαλικά ενεργών ομοφυλοφίλων και λεσβιών, καθώς και άλλων ατόμων που είχαν ζήσει ως «transgenders» (υποθέτοντας ότι έχουν την ταυτότητα ενός μέλους του αντίθετου φύλου) - μίλησαν για την προσωπική τους μεταστροφή στον Ιησού Χριστό και την ελευθερία που προέρχεται από την νέα ζωή που δίνει ο Χριστός.

Η πορεία ονομάστηκε “Freedom March” (Πορεία Ελευθερίας) και ξεκίνησε από το Μνημείο της Ουάσινγκτον στην Ουάσινγκτον, τις 5 Μαΐου του 2018.

Η ομάδα βάδισε μπροστά από τον Λευκό Οίκο. Το πανό που έφεραν έλεγε “Freedom march” και κατά την πορεία φώναζαν ένα σύνθημα που έλεγε «ο Ιησούς ελευθερώνει».

 

Ορισμένες ομάδες LGBT και σχολιαστές γρήγορα τους επιτέθηκαν λέγοντας ότι πρόκειται για συγκέντρωση με θέμα "την θεραπεία μετατροπής". Αλλά οι νέοι είπαν ότι δεν έχουν καμία σχέση με αυτό.

Οι ιστορίες τους δεν βασίζονται σε κάποια «αποκαταστατική θεραπεία» (“reparative therapy”), στις αποκαλούμενες προσπάθειες για “pray away the gay” ή σε άλλες προσπάθειες αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού. Μιλούσαν μόνο για τη μεταστροφή τους στον Ιησού Χριστό και την αποδοχή της νέας τους ταυτότητας ως «κατά χάριν υιοθετημένα παιδιά του Θεού».

Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες που έχουν βρει τον Χριστό αποδέχονται την πραγματικότητα της έλξης τους προς άτομα του ίδιου φύλου ή των τρανσέξουαλ παρορμήσεων. Αλλά αυτό που τους κάνει διαφορετικούς από άλλα άτομα που προσελκύονται από το ίδιο φύλο είναι ότι αναζητούν την ατομική τους αξία στον Χριστό και όχι στις σεξουαλικές τους ορέξεις.

Βεβαιώνουν ότι οι έλξεις τους δεν υπαγορεύουν τις σχέσεις τους. Αντί να επιλέξουν τις πλέον πολιτιστικά αποδεκτές, πολυδιαφημιζόμενες και «γιορτασμένες» σχέσεις ομοφυλοφίλων ή να αναζητήσουν «επιβεβαίωση» ότι είναι μέλη του αντίθετου φύλου, επέλεξαν τον Ιησού Χριστό και στην πορεία βρήκαν αυτό που λένε ότι είναι «πραγματική ελευθερία».

 

Ο διοργανωτής του Freedom March είναι ένας νεαρός από τη Γεωργία, ο Jeffrey McCall. Ο Jeffrey ζούσε πριν ως trans "γυναίκα" και είχε υιοθετήσει το όνομα, "Scarlet".

Αντί να είναι ντυμένος ως γυναίκα, ο McCall φοράει τώρα ένα κόκκινο μπλουζάκι που γράφει «JESUS» με μεγάλα γράμματα στο στήθος του.

"Ζούσα ως γυναίκα", δήλωσε ο McCall στο πλήθος. Εξήγησε ότι όταν ήταν νεότερος, είδε έναν ψυχίατρο και ήταν έτοιμος να ξεκινήσει μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων «αλλαγής φύλου».

"Μια νύχτα άκουγα κρυφά το κήρυγμα ενός ιεροκήρυκα στο διαμέρισμά μου", θυμάται ο McCall. "Ζήτησα τον Κύριο και Τον ρώτησα, "Θα ζήσω ποτέ για Σένα; ... Έχω δει πραγματικούς ανθρώπους να ζουν για Σένα ... όχι μόνο να πηγαίνουν στην εκκλησία, αλλά να έχουν σχέση μαζί Σου και να έχουν ειρήνη και χαρά».

«Ήθελα να αυτοκτονήσω», είπε. «Ήμουν πνευματικά χρεοκοπημένος. Ήμουν άπορος».

Και εκείνη τη στιγμή ο McCall κατάλαβε ότι "υπήρχε κάτι πολύ περισσότερο από αυτό του οποίου ήμουν μέρος".

Ο McCall, ο οποίος μέχρι τότε ήταν ακτιβιστής για τα δικαιώματα των τρανς, προσευχήθηκε στον Χριστό: «Αν Σε ακολουθήσω, θα είναι για όλη την διαδρομή. Δεν κάνω μισά πράγματα. Στον κόσμο δεν έκανα πράγματα που τα άφηνα στη μέση του δρόμου. Δεν πρόκειται να κάνω πράγματα για τα μισά του δρόμου μαζί Σου.

"Και έτσι πήρα όλη μου τη ζωή ως Scarlet και πήγα σε ένα κάδο σκουπιδιών και τα έριξα όλα - τα ρούχα, τα μαλλιά, το μακιγιάζ, τα κοσμήματα, τα παπούτσια, όλη μου την ταυτότητα - την πέταξα για να ακολουθήσω τον Ιησού".

Ο McCall προσευχήθηκε δυνατά ώστε οι μαρτυρίες που έδωσαν πρώην ομοφυλόφιλοι και πρώην transgenders να βοηθήσουν να μεταμορφωθούν οι ζωές όσων άκουγαν και ήταν εγκλωβισμένοι στο κίνημα των LGBT.

 

Ένα άλλο μέλος της ομάδας ήταν ο Luis Ruiz (φώτο), ο οποίος επέζησε της τρομακτικής σφαγής του Pulse Nightclub του Ορλάντο πριν από δύο χρόνια, όπου 49 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε μια τρομοκρατική επίθεση από τζιχαντιστή.

"Θα έπρεπε να είμαι αριθμός 50!", ανέφερε ο Luis Ruiz, λίγες ημέρες πριν την Πορεία σε σελίδα στο Facebook.

 

"Μέσα από παλιές φωτογραφίες από τις νύχτες στο Pulse, θυμάμαι τους αγώνες μου για διαστροφή, τους ποταμούς αλκοόλ για να πνίξω τα πάντα και για να έχω το ασύδοτο σεξ που με οδήγησε στον ιό HIV", έγραψε ο Ruiz. "Οι αγώνες μου ήταν πραγματικοί! Ο εχθρός με είχε γερά στο χέρι του και τώρα ο Θεός με πήρε από εκείνη τη στιγμή και μου έχει δώσει τον Ιησού Χριστό. Ξέρω ποιος είμαι και δεν θα καθορίζει ο εχθρός ποιος είμαι, αλλά αυτός που ο Ιησούς Χριστός λέει ότι είμαι".

Ο Ruiz, γονατισμένος, δήλωσε ότι "το Άγιο Πνεύμα εκχέει ευλογίες και δύναμη και δίνει αναζωπύρωση και τόλμη".

Απευθυνόμενος σε κάθε ομοφυλόφιλο, ο Ruiz είπε:

"Σας αγαπώ παιδιά. LGBTQ, σας αγαπώ. Σας αγαπώ όλους σας παιδιά. Ελάτε όπως είστε. Ερωτευθείτε τον Ιησού. Αυτός θα κάνει τα υπόλοιπα. Μην σκέφτεστε ότι τώρα πρέπει να γίνω άντρας και να παντρευτώ για να δείχνω καλό μέλος της εκκλησίας. Όχι, όχι, όχι.

«Ελάτε και ερωτευθείτε τον Ιησού και Εκείνος θα κάνει τα υπόλοιπα. Και αν μετά θεωρήσετε, ότι δεν ήταν αυτό που περιμένατε, μπορείτε ελεύθερα να φύγετε, όπως ακριβώς ελεύθερα μπήκατε», πρόσθεσε.

 

Πηγή: redskywarning.blogspot.com