Καμία ευαισθησία για τους Χριστιανούς...

Κανείς δεν δείχνει ευαισθησία και απέναντι στους Χριστιανούς!

Γράφει ο Αθανάσιος Δέμος 

 

Αρκετά χρόνια τώρα, από τότε που άρχισε η είσοδος χιλιάδων παρανόμων ή νομίμων μεταναστών στη χώρα μας και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, οι νεοταξίτες υπέρμαχοι της πολυπολιτισμικότητας διαμαρτύρονται, γιατί η πολιτεία δεν ανοικοδομεί τεμένη, για να έχουν κατάλληλους χώρους προσευχής, να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. 

 

Η χριστιανοσύνη και ιδιαίτερα η Ορθοδοξία σέβονται όλες τις άλλες θρησκείες. Ουδέποτε συμπεριφέρθηκαν εχθρικά σε αλλοθρήσκους.
 

Οι Μουσουλμάνοι, όμως, από την πρώτη εμφάνισή τους εκδηλώνουν έχθρα που φθάνει στο μίσος κατά των Χριστιανών. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα η λεγόμενη αραβική «άνοιξη», μοιάζει να έχει γίνει βαρύς χειμώνας. Στον αθηναϊκό Τύπο διαβάζουμε φοβερά πράγματα.
 

Ομάδες φανατικών ισλαμιστών δολοφονούν πιστούς ιερείς, καίνε εκκλησίες και επιδιώκουν να ξεριζώσουν τους χριστιανούς από περιοχές όπου έχουν ρίζες αιώνων.
 

Στην Αίγυπτο οι Χριστιανοί ζουν σε καθεστώς τρόμου από το 2011. Οι Χριστιανοί κόπτες (το 10% του πληθυσμού της Αιγύπτου) βλέπουν με ανησυχία το καθεστώς του Μόρσι να ισλαμοποιείται όλο και πιο πολύ. Ο νέος κόπτης Πατριάρχης Θεόδωρος Β’ επισημαίνει ότι η κατάσταση στην Αίγυπτο γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη για τους χριστιανούς. Το καθεστώς Μόρσι απομακρύνει όλους τους κοσμικούς δικαστές του παλαιού καθεστώτος, που ήταν ανεκτικοί απέναντι στις θρησκείες και τοποθετεί φανατικούς. Οι επιθέσεις σε χριστιανικές κοπτικές εκκλησίες με αρκετούς νεκρούς και οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών είναι αρκετά συχνές στη χώρα. Από το 2011 και μετά, οι χριστιανοί ζουν σε καθεστώς φόβου. Ακόμη και η έδρα του Πατριαρχείου των κοπτών, στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Μάρκου, έγινε στόχος επίθεσης. Κάτι που είχε να συμβεί 1.400 χρόνια. Στο τέλος του 2011, περίπου 200.000 κόπτες Αιγύπτιοι είχαν εγκαταλείψει τις εστίες τους.
 

Στη Σαουδική Αραβία υπάρχουν ένα εκατομμύριο Χριστιανοί όλων των δογμάτων. Όμως, σε όλους αυτούς απαγορεύεται αυστηρώς η άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων, ακόμη και σε ιδιωτικό χώρο. Για παράδειγμα ούτε μέσα στο ίδιο τους το σπίτι επιτρέπεται να έχουν κάποια θρησκευτικά σύμβολα, όπως είναι το εικόνισμα ή η εικόνα ενός αγίου.
 

Για το σκοπό αυτό γίνονται συχνές αιφνίδιες επισκέψεις της θρησκευτικής αστυνομίας στα σπίτια τους!..
 

Στο Σουδάν έχουμε δύο χωριστές περιοχές. Το Δημοψήφισμα της 9ης Ιουλίου 2011 είχε σαν αποτέλεσμα το «διαζύγιο» του Βορρά, όπου μένουν Μουσουλμάνοι Άραβες από τον Νότο, όπου μένουν Αφρικανοί Χριστιανοί. Στον Νότιο Κορντοφάν, οι χριστιανοί γίνονται συχνά στόχος αεροπορικών βομβαρδισμών, επιθέσεων αυτοκτονίας και αρπαγών... Περισσότεροι από εβδομήντα πέντε χιλιάδες έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους...
 

Πακιστάν. Στη χώρα αυτή οι χριστιανοί για το παραμικρό βρίσκονται στα δικαστήρια. Στο Πακιστάν όπου οι χριστιανοί αποτελούν μόλις το 1,6% του πληθυσμού, οι νόμοι περί βλασφημίας εις βάρος της μουσουλμανικής θρησκείας αποτελούν πρόσχημα, για να σύρουν τους Χριστιανούς στα δικαστήρια. Το 2010 μέλη μιας χριστιανικής οργάνωσης δέχτηκαν επίθεση εξτρεμιστών ισλαμιστών και πέντε έχασαν τη ζωή τους.
 

Ιράκ. Από το 2003 οι Χριστιανοί στο Ιράκ βρίσκονται υπό πραγματικό διωγμό. Εκατοντάδες έχουν σκοτωθεί σε επιθέσεις μέσα σε εκκλησίες, ενώ μισό εκατομμύριο έχει εγκαταλείψει τη χώρα. Τον Οκτώβριο του 2010 έπειτα από μπαράζ επιθέσεων από την «Αλ Κάιντα» εναντίον χριστιανών, σημειώθηκε μεγάλο κύμα φυγής. Πριν από το 2003, οι χριστιανοί υπολογίζονταν σε ενάμισυ εκατομμύριο. Σήμερα, φθάνουν μετά βίας τους 500.000. Μεταξύ του 2033 και του 2012, περίπου 900 χριστιανοί δολοφονήθηκαν, ενώ 200 έπεσαν θύματα απαγωγής.
 

Συρία. Ορθόδοξοι, καθολικοί και Σύροι ιακωβίτες βιώνουν τον θάνατο και τη βία σχεδόν καθημερινά από τους φανατικούς σαλαφιστές και άλλους τζιχαντιστές που πολεμούν στο πλευρό των ισλαμιστών ανταρτών.
 

Η Συρία έχει μία από τις πιο παλιές χριστιανικές κοινότητες στην ευρύτερη Μέση Ανατολή αλλά και στον κόσμο. Οι Χριστιανοί της Συρίας αποτελούν το 10% του συνολικού πληθυσμού της χώρας και οι περισσότεροι είναι Ορθόδοξοι, που χωρίζονται στους ελληνορθόδοξους και τους ιακωβίτες. Σήμερα, οι μαρτυρίες για διωγμούς των Χριστιανών είναι καθημερινές. Μέχρι σήμερα, πάνω από 138.000 Χριστιανοί έχουν εκδιωχθεί από τις εστίες τους. Οι ελληνορθόδοξοι της Συρίας θεωρούνταν πάντοτε ξένο σώμα από τους Σύρους μουσουλμάνους από τους Σύρους μουσουλμάνους που δεν τους θεώρησαν ποτέ Άραβες. Το μίσος τους παλαιότερα ξέσπασε σε ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Σαράντα χιλιόμετρα έξω από το Χαλέπι υπήρχε ο ναός του Αγίου Συμεών του Στυλίτη, ο οποίος ήταν ένας από τους καλύτερους της Ορθοδοξίας. Εκεί ξέσπασε όλο το μίσος των μουσουλμάνων και τον κατέστρεψαν. Κι όμως, από τα ερείπια που έμειναν εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ήταν εξαίρετο αρχιτεκτόνημα.
 

Η απαγωγή δύο Ορθοδόξων ιεραρχών στο Χαλέπι της Συρίας έφερε για μια ακόμη φορά στη διεθνή επικαιρότητα την διαρκή σταύρωση των χριστιανών στη Μ. Ανατολή. Η απαγωγή των δύο ιεραρχών στοχεύει στο να φοβίσουν τους χριστιανούς να φύγουν. Είναι καιρός ο δυτικός κόσμος να πάψει να περιφρονεί στο όνομα της δήθεν «προοδευτικότητας», τις χριστιανικές του ρίζες. Ο Χριστιανισμός είναι μέρος της δυτικής ταυτότητας. Και οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής είναι μέρος αυτής της πολιτισμικής έκφρασης της Δύσης.
 

Αλλά, εκτός από τους αλλοθρήσκους έχουμε διώξεις και εντός της Ευρώπης. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ έχει κηρύξει πόλεμο σε βάρος του Χριστιανισμού και των αξιών που αυτός πρεσβεύει. Πρώτο δείγμα η καθιέρωση του «γάμου» μεταξύ ομοφυλοφίλων και της δυνατότητας εκ μέρους τους να υιοθετήσουν παιδιά. Αποφάσισε η Κυβέρνησή του την απομάκρυνση από τα σχολεία κάθε χριστιανικού μηνύματος ακόμη και νύξης.
 

Οι Γάλλοι, που δεν αποδέχονται τις αντιχριστιανικές αποφάσεις του Προέδρου Ολάντ και που φαίνεται πως είναι πολλά εκατομμύρια, συνεχίζουν τις ανοιχτές διαμαρτυρίες του σε πολλές πόλεις της χώρας, ενώ εκπρόσωποί τους προσέφυγαν για ακύρωση του ψηφισθέντος νόμου στο Γαλλικό Συνταγματικό Δικαστήριο, καθώς και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
 

Στη Νιγηρία πρόσφατα κατέστρεψαν εβδομήντα χριστιανικούς ναούς. Οι χριστιανοί στη Νιγηρία αποτελούν το 40% του πληθυσμού και ο χριστιανικός Νότος βρίσκεται συνεχώς στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου με τον ισλαμικό Βορρά. Οι χριστιανικές εκκλησίες της χώρας αποτελούν συχνό στόχο των ισλαμιστών και οι νεκροί χριστιανοί είναι χιλιάδες τα τελευταία χρόνια. Τον Φεβρουάριο του 2012 κάηκαν ζωντανοί πάνω από 600 χριστιανοί. Οι χριστιανοί γίνονται στόχος στα σπίτια τους, στις δουλειές τους, στα χωράφια τους. Τον Φεβρουάριο 2013, θύμα των απαγωγέων ισλαμιστών έπεσε και ένας Έλληνας πολίτης, που είχε απαχθεί μαζί με έξι πολίτες άλλων χωρών.
 

Στην Ελλάδα, όμως, είμαστε δέσμιοι διαφόρων «ευαίσθητων» υπερασπιστών «του δίκιου του μετανάστη». Μένει κανείς έκθαμβος με το μίσος που έχει καταλάβει τις ψυχές εκείνων που νομίζουν ότι είναι οι θεματοφύλακες της κοινωνικής δικαιοσύνης και οι άγγελοι της ευαισθησίας.
 

Πρόσφατα η ποιήτρια Κική Δημουλά είπε ότι θα ήθελε, όπως παλιά, να βγαίνει από το διαμέρισμά της, στα ογδονταδύο χρόνια της, και να πηγαίνει στο παρκάκι, να κάθεται στο παγκάκι να αναπνέει, ενώ τώρα το παρκάκι είναι γεμάτο από μετανάστες και πρέπει όλοι μαζί να μοιραστούν το χώρο.
 

Η γυναίκα δεν είπε λέξη εναντίον των μεταναστών. Απλώς μίλησε για το γεγονός ότι δεν βρίσκει θέση στα παγκάκια του πάρκου. Κι όμως, με ένα βαθύ μίσος διέστρεψαν κάποιοι όσα είπε και έμεινε ανυπεράσπιστη ενώπιον εκείνων που σηκώνουν εύκολα την πέτρα του αναθέματος. Αλλά βρισκόμαστε τώρα απέναντι στη σκληρότερη μορφή του φασισμού που καταδικάζει εκείνον που εκφράζεται διαφορετικά από τους άλλους.
 

Με τέτοιες συμπεριφορές ευτελίζουμε την πατρίδα μας και κάνουμε την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι. Το χειρότερο και επικίνδυνο όμως είναι αν αδιαφορήσουμε για όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω. Τότε θα καταλάβουμε ότι στα θεμέλια της χώρας βάλαμε βόμβα μεγατόνων. Τότε, που τα άγρια θα διώχνουν τα ήμερα, εμείς δεν θα ζούμε. Οι κατάρες των απογόνων μας θα ταράζουν τον αιώνιο ύπνο μας...

 

Πηγή: Κατάνυξις

Το ισλάμ ήρθε...

Ἡ Ἐκκλησία, ὁ χῶρος τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου.

 Φωτογραφία του A. Frankl του 1926.

 

Ὅσοι θέλουν νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Χριστὸ καὶ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα γνωρίζουν ὅτι αὐτὴ ἡ ἕνωσις γίνεται στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἕνωσις ὄχι βέβαια μὲ τὴν Θεία οὐσία, ἀλλὰ μὲ τὴν θεωμένη ἀνθρώπινη φύσι τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἕνωσις ὅμως αὐτὴ μὲ τὸν Χριστὸ δὲν εἶναι ἐξωτερική, οὔτε ἁπλῶς ἠθική.

 
Δὲν εἴμαστε ὀπαδοὶ τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἴσως οἱ ἄνθρωποι εἶναι ὀπαδοὶ ἑνὸς φιλόσοφου ἢ ἑνὸς διδασκάλου. Εἴμαστε μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τὸ πραγματικὸ καὶ ὄχι τὸ ἠθικό, ὅπως λανθασμένα ἔγραψαν μερικοὶ θεολόγοι μὴ ἐμβαθύνοντας στὸ πνεῦμα τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας. Ὁ Χριστὸς μᾶς παίρνει, τοὺς Χριστιανούς, παρὰ τὴν ἀναξιότητα καὶ τὴν ἁμαρτωλότητά μας, καὶ μᾶς ἐνσωματώνει στὸ σῶμα Του. Μᾶς κάνει μέλη Του. Καὶ γινόμαστε πραγματικὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὄχι ἠθικά. Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ» (Ἐφεσ. ε´ 30).

 

Βεβαίως ἀνάλογα μὲ τὴν πνευματικὴ κατάσταση ποὺ ἔχουν οἱ Χριστιανοί, ἄλλοτε εἶναι ζωντανὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἄλλοτε νεκρά. Ἀλλὰ καὶ νεκρὰ δὲν παύουν νὰ εἶναι μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας π.χ. ποῦ εἶναι βαπτισμένος, ἔχει γίνει μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἂν δὲν ἐξομολογεῖται, δὲν κοινωνεῖ, δὲν ζεῖ πνευματικὴ ζωή, εἶναι νεκρὸ μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ὅμως μετανοήσει, ἀμέσως δέχεται τὴν θεία ζωή. Αὐτὴ τὸν διαποτίζει καὶ γίνεται ζωντανὸ μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς δὲν χρειάζεται νὰ ἀναβαπτιστεῖ. Ὁ ἀβάπτιστος ὅμως δὲν εἶναι μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη καὶ ἂν ζεῖ ἠθικὴ κατ᾿ ἄνθρωπον ζωή. Χρειάζεται νὰ βαπτιστεῖ, γιὰ νὰ γίνει μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ ἐνσωματωθεῖ στὸν Χριστό.

 
Ἐπειδὴ λοιπὸν εἴμεθα μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, προσφέρεται ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ γίνεται δική μας ζωή. Καὶ ἔτσι ζωοποιούμαστε καὶ σωζόμαστε καὶ θεωνόμαστε. Δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ θεωθοῦμε, ἂν ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς ἔκανε μέλη τοῦ ἁγίου σώματός Του.

 

 

 

Δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ σωθοῦμε, ἐὰν δὲν ὑπῆρχαν τὰ ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, τὰ ὁποῖα μᾶς συσσωματώνουν μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μᾶς κάνουν, κατὰ τοὺς ἁγίους Πατέρες, σύσσωμους καὶ ὅμαιμους Χριστοῦ. Νὰ εἴμαστε δηλαδὴ ἕνα σῶμα καὶ ἕνα αἷμα μὲ τὸν Χριστό.

 
Τί μεγάλη εὐλογία, νὰ κοινωνοῦμε τὰ ἄχραντα Μυστήρια! Ὁ Χριστὸς γίνεται δικός μας, ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ γίνεται δική μας, τὸ αἷμα Του γίνεται αἷμα μας. Γι᾿ αὐτὸ τὸ λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἔχει νὰ δώσει τίποτε περισσότερο ἀπ᾿ αὐτὸ ποὺ τοῦ δίδει στὴν θεία Κοινωνία. Οὔτε ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Θεὸ τίποτε περισσότερο ἀπ᾿ αὐτὸ ποὺ λαμβάνει ἀπὸ τὸν Χριστὸ στὴν θεία Κοινωνία.

 
Ἔτσι λοιπὸν βαπτισμένοι, χρισμένοι, ἐξομολογούμενοι, κοινωνοῦμε τὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου καὶ γινόμαστε καὶ ἐμεῖς θεοὶ κατὰ Χάριν, ἑνωνόμαστε μὲ τὸν Θεό, δὲν εἴμαστε πλέον ξένοι, ἀλλὰ οἰκεῖοι Του.

 
Μέσα στὴν Ἐκκλησία, στὴν ὁποία ἑνωνόμαστε μὲ τὸν Θεό, ζοῦμε αὐτὴ τὴν νέα πραγματικότητα ποὺ ἔφερε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο: τὴν καινὴ κτίση. Αὐτὴ εἶναι ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Χριστοῦ, ποὺ γίνεται καὶ δική μας ὡς δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 
Ὅλα μέσα στὴν Ἐκκλησία ὁδηγοῦν στὴν θέωση. Ἡ θεία Λειτουργία, τὰ Μυστήρια, ἡ θεία Λατρεία, τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ νηστεία, ὅλα ἐκεῖ ὁδηγοῦν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ μοναδικὸς χῶρος τῆς θεώσεως.

 
Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἕνα κοινωνικό, πολιτιστικὸ ἢ ἱστορικὸ ἵδρυμα ποὺ μπορεῖ νὰ ὁμοιάζει μὲ ἄλλα ἱδρύματα στὸν κόσμο. Δὲν εἶναι ὅπως οἱ διάφοροι θεσμοὶ τοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος ἴσως ἔχει ὡραίους θεσμούς, ὡραῖες ὀργανώσεις, ὡραῖα ἱδρύματα, καὶ ἄλλα πράγματα. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ὅμως εἶναι ὁ ἀνεπανάληπτος, μοναδικὸς χῶρος τῆς κοινωνίας τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἄνθρωπο, τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου. Μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γίνει θεός, πουθενὰ ἀλλοῦ. Οὔτε στὰ Πανεπιστήμια, οὔτε στὰ ἱδρύματα κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν, οὔτε σὲ ὁτιδήποτε ἄλλο ὡραῖο καὶ καλὸ ἔχει ὁ κόσμος. Ὅλα αὐτά, ὅσο καλὰ καὶ ἂν εἶναι, ὅμως δὲν μποροῦν νὰ προσφέρουν αὐτὸ ποὺ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία.

 
Γι᾿ αὐτὸ ὅσο καὶ ἂν προοδεύσουν οἱ κοσμικοὶ θεσμοὶ καὶ τὰ συστήματα, δὲν μποροῦν ποτὲ νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν Ἐκκλησία.

 

 

 

Εἶναι δυνατόν, ἐμεῖς οἱ ἀδύνατοι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι, νὰ περνοῦμε κρίσεις καὶ δυσκολίες κατὰ καιρούς, μέσα στὴν Ἐκκλησία. Εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν καὶ σκάνδαλα μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ αὐτὰ γίνονται, διότι στὴν Ἐκκλησία εἴμαστε σὲ πορεία πρὸς τὴν θέωση καὶ εἶναι πολὺ φυσικὸ νὰ ὑπάρχουν οἱ ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. Γινόμαστε, ἀλλὰ δὲν εἴμαστε θεοί. Ὅσο ὅμως καὶ νὰ συμβαίνουν αὐτά, ἐμεῖς ποτὲ δὲν θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, διότι στὴν Ἐκκλησία ἔχουμε τὴν μοναδικὴ δυνατότητα νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Θεό.

 
Ὅταν π.χ. πηγαίνουμε στὸν Ναὸ γιὰ νὰ ἐκκλησιασθοῦμε, καὶ συναντοῦμε ἐκεῖ ἴσως μερικοὺς ποὺ δὲν προσέχουν στὴ ἱερὰ ἀκολουθία καὶ συζητοῦν μάλιστα μεταξύ τους, ἔτσι ὥστε καὶ νὰ ἀποσποῦν πρὸς στιγμὴν τὴν προσοχή μας ἀπ᾿ αὐτή, ἔρχεται ἕνας, εὔλογος τάχα, λογισμὸς ποὺ μᾶς λέγει: - «Τί κερδίζεις τελικὰ ποὺ ἔρχεσαι στὴν Ἐκκλησία; Δὲν κάθεσαι καλύτερα στὸ σπίτι σου, ὅπου θὰ ἔχεις καὶ περισσότερη ἡσυχία καὶ ἄνεση γιὰ νὰ κάνεις προσευχή;».

 
Ἐμεῖς ὅμως πρέπει μὲ σύνεση νὰ ἀντιλέξουμε στὸν πονηρὸ αὐτὸν λογισμό:

 
- «Ναὶ μέν, θὰ ἔχω ἴσως περισσότερη ἐξωτερικὴ ἡσυχία στὸ σπίτι μου, ἀλλὰ δὲν θὰ ἔχω τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ, νὰ μὲ θεώνει καὶ νὰ μὲ ἁγιάζει. Δὲν θὰ ἔχω τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι παρὼν στὴν Ἐκκλησία Του. Δὲν θὰ ἔχω τὸ ἅγιο Σῶμα Του καὶ τὸ τίμιο Αἷμα Του, ποὺ εὑρίσκονται στὸν ἱερὸ Ναό Του, ἐπάνω στὴν ἁγία Τράπεζα. Δὲν θὰ συμμετέχω στὸν μυστικὸ Δεῖπνο τῆς θείας Λειτουργίας. Θὰ εἶμαι ἀποκομμένος ἀπὸ τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μου, μὲ τοὺς ὁποίους μαζὶ συναποτελοῦμε τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ».

 
Ἔτσι λοιπὸν ὅ,τι κι ἂν συμβεῖ, ἐμεῖς δὲν θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, διότι σ᾿ αὐτὴν μόνο εὑρίσκουμε τὸν δρόμο τῆς θεώσεως.

Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.

Πηγή: orthodoxfathers.com

Ἡ θέωσις, ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.

  Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου, Ἁγίου Ὄρους.

 

 

 

Τὸ θέμα τοῦ προορισμοῦ τῆς ζωῆς μας εἶναι πολὺ σοβαρό, διότι ἀφορᾶ τὸ σπουδαιότερο ζήτημα γιὰ τὸν ἄνθρωπο: Γιὰ ποιὸ σκοπὸ εὑρισκόμαστε πάνω στὴν γῆ. Ἂν ὁ ἄνθρωπος τοποθετηθεῖ σωστὰ στὸ θέμα αὐτό, ἂν εὕρη τὸν πραγματικό του προορισμό, τότε μπορεῖ νὰ τοποθετηθεῖ σωστὰ καὶ στὰ ἐπὶ μέρους καὶ καθημερινὰ ζητήματα τῆς ζωῆς του, ὅπως εἶναι οἱ σχέσεις του μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, οἱ σπουδές του, τὸ ἐπάγγελμα, ὁ γάμος, ἡ ἀπόκτησις καὶ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. Ἂν ὅμως δὲν τοποθετηθεῖ σωστὰ σ᾿ αὐτὸ τὸ βασικὸ θέμα, τότε θὰ ἀποτύχει καὶ στοὺς ἐπὶ μέρους σκοποὺς τῆς ζωῆς. Διότι τί νόημα μποροῦν νὰ ἔχουν οἱ ἐπὶ μέρους σκοποί, ὅταν στὸ σύνολό της ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ δὲν ἔχει νόημα;

 
Ἤδη ἀπὸ τὸ πρῶτο κεφάλαιο τῆς Ἁγίας Γραφῆς δηλώνεται ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ὅταν ὁ ἱερὸς συγγραφεὺς μᾶς λέγει, ὅτι ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσίν» Του. Διαπιστώνουμε ἔτσι τὴν μεγάλη ἀγάπη ποὺ ἔχει ὁ ἐν Τριάδι Θεὸς γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Δὲν τὸν θέλει ἁπλῶς ἕνα ὃν μὲ κάποια χαρίσματα, κάποια προσόντα, κάποια ἀνωτερότητα ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη κτίση, ἀλλὰ τὸν θέλει Θεὸ κατὰ Χάριν.

 
Ὁ ἄνθρωπος φαίνεται ἐξωτερικὰ ὅτι εἶναι μία βιολογικὴ ἁπλῶς ὕπαρξη ὅπως τὰ ἄλλα ἔμβια ὄντα, τὰ ζῶα. Εἶναι βέβαια ζῶον, ἀλλὰ «ζῶον... τὴ πρὸς Θεὸν νεύσει θεούμενον», ὅπως χαρακτηριστικὰ λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (Λόγος εἰς τὰ Θεοφάνια, MPG 36, 324, 13). Εἶναι τὸ μόνο ὃν ποὺ ξεχωρίζει ἀπ᾿ ὅλη τὴν δημιουργία, τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ γίνει θεός.

 
Τὸ «κατ᾿ εἰκόνα» σημαίνει τὰ χαρίσματα ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς μόνο στὸν ἄνθρωπο, ξεχωριστὰ ἀπ᾿ ὅλα τὰ πλάσματά Του, ὥστε νὰ ἀποτελεῖ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ τὰ χαρίσματα εἶναι : Ὁ λογικὸς νοῦς, ἡ συνείδηση, τὸ αὐτεξούσιο, δηλαδὴ ἡ ἐλευθερία, ἡ δημιουργικότητα, ὁ ἔρως καὶ ὁ πόθος τοῦ ἀπολύτου καὶ τοῦ Θεοῦ, ἡ προσωπικὴ αὐτοσυνειδησία καὶ ὅ,τι ἄλλο κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ εἶναι ὑπεράνω ὅλης τῆς λοιπῆς δημιουργίας τῶν ἐμβίων ὄντων καὶ τὸν κάνει νὰ εἶναι ἄνθρωπος καὶ προσωπικότης. Ὅ,τι δηλαδὴ κάνει τὸν ἄνθρωπο πρόσωπο αὐτὰ εἶναι τὰ χαρίσματα τοῦ «κατ᾿ εἰκόνα».

 
Ἔχοντας τὸ «κατ᾿ εἰκόνα» καλεῖται ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀποκτήσει τὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν», δηλαδὴ τὴν θέωση. Ὁ Δημιουργός, Θεὸς κατὰ φύσιν, καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ γίνει θεὸς κατὰ Χάριν.

 
Ἐδόθησαν λοιπὸν ἀπὸ τὸν Θεὸ τὰ χαρίσματα τοῦ «κατ᾿ εἰκόνα» στὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ φθάσει πολὺ ὑψηλά, νὰ πετύχει μὲ αὐτὰ τὴν ὁμοίωσή του μὲ τὸ Θεὸ καὶ Πλάστη του, νὰ ἔχει μία ὄχι ἐξωτερική, ἠθικὴ σχέση μαζί Του, ἀλλὰ μία προσωπικὴ ἕνωση μὲ τὸν Δημιουργό του.

 
Εἶναι ἴσως πολὺ τολμηρὸ ἀκόμη καὶ νὰ λέμε καὶ νὰ σκεπτόμαστε, ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε θεοὶ κατὰ Χάριν. Ὅμως ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν μᾶς τὸ ἀπέκρυψαν.

 

 

 

 Φωτογραφία του 1926, του A. Frankl

 

Ὑπάρχει δυστυχῶς ἄγνοια στοὺς ἀνθρώπους ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλοὺς μέσα στὴν Ἐκκλησία. Διότι νομίζουν ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι, στὴν καλύτερη περίπτωση, ἁπλῶς ἡ ἠθικὴ βελτίωσή μας, τὸ νὰ γίνουμε καλύτεροι ἄνθρωποι. Ἐνῶ τὸ Εὐαγγέλιο, ἀπὸ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες, μᾶς παραδίδεται ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι αὐτό. Τὸ νὰ γίνει δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος μόνο καλύτερος ἀπ᾿ ὅ,τι εἶναι, ἠθικώτερος, δικαιότερος, ἐγκρατέστερος, προσεκτικότερος. Ὅλα αὐτὰ πρέπει νὰ γίνουν, ἀλλὰ δὲν εἶναι ὁ μεγάλος σκοπός, ὁ τελικὸς σκοπός, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Πλάστης καὶ Δημιουργός μας ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο. Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ σκοπός; Ἡ θέωσις. Τὸ νὰ ἑνωθεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεό, ὄχι μὲ ἕνα ἐξωτερικὸ ἢ συναισθηματικὸ τρόπο, ἀλλὰ ὀντολογικά, πραγματικά.

 
Τόσο ὑψηλὰ τοποθετεῖ ἡ ὀρθόδοξος ἀνθρωπολογία τὸν ἄνθρωπο. Ἂν συγκρίνουμε τὶς ἀνθρωπολογίες ὅλων τῶν φιλοσοφικῶν, κοινωνικῶν, ψυχολογικῶν συστημάτων μὲ τὴν ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία, θὰ διαπιστώσουμε πολὺ εὔκολα πόσο πτωχὲς εἶναι, πόσο δὲν ἀνταποκρίνονται στὸν μεγάλο πόθο τοῦ ἀνθρώπου γιὰ κάτι πολὺ μεγάλο κι ἀληθινὸ στὴν ζωή του.

 

 

 

Ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος εἶναι «κεκελευσμένος θεός», ἔχει δηλαδὴ πλασθεῖ γιὰ νὰ γίνει θεός, ἂν δὲν εὑρίσκεται στὴν πορεία τῆς θεώσεως, αἰσθάνεται ἕνα κενὸ μέσα του, ὅτι κάτι δὲν πηγαίνει καλά. Δὲν χαίρεται, ἀκόμη κι ὅταν προσπαθεῖ νὰ καλύψει τὸ κενὸ μὲ ἄλλες δραστηριότητες. Μπορεῖ νὰ ναρκώνει τὸν ἑαυτό του, νὰ κατασκευάζει ἕνα κόσμο φανταχτερὸ ἀλλὰ ταυτόχρονα πτωχό, μικρό, περιορισμένο, καὶ νὰ ἐγκλωβίζεται, νὰ φυλακίζεται μέσα σ᾿ αὐτὸν κι ὁ ἴδιος. Μπορεῖ νὰ ὀργανώνει ἔτσι τὴν ζωή του, ὥστε νὰ μὴ μένει ποτὲ σχεδὸν ἥσυχος, μόνος με τὸν ἑαυτό του. Μπορεῖ μὲ τοὺς θορύβους, τὴν ἔνταση, τὴν τηλεόραση, τὸ ραδιόφωνο, τὴν συνεχῆ πληροφόρηση γιὰ ὁ,τιδήποτε, νὰ προσπαθεῖ σὰν μὲ ναρκωτικὰ νὰ ξεχάσει, νὰ μὴν σκέφτεται, νὰ μὴν ἀνησυχεῖ, νὰ μὴ θυμᾶται ὅτι δὲν πορεύεται σωστά, ὅτι ἔχει ξεστρατίσει ἀπὸ τὸν σκοπό του.

 
Τελικὰ ὅμως δὲν ἀναπαύεται ὁ ταλαίπωρος σύγχρονος ἄνθρωπος, ἕως ὅτου εὕρη αὐτὸ τὸ κάτι ἄλλο, τὸ ἀνώτερο ποὺ ὑπάρχει πράγματι στὴν ζωή του, τὸ ἀληθινὰ ὄμορφο καὶ δημιουργικό.

 
Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό; Μπορεῖ νὰ κοινωνήσει μαζί Του; Μπορεῖ νὰ γίνει θεὸς κατὰ Χάριν.

 

Πηγή: orthodoxfathers.com

Αποκεφαλισμοί Χριστιανών στη Συρία.

Από Βρυξέλλες, Δημήτρης Πορφύρης και Πηνελόπη Σταφυλά.

66 ημέρες μετά την απαγωγή των επισκόπων...

Ενώ η έκβαση του πολέμου στη Συρία κρίνεται στις αδυσώπητες μάχες για τον έλεγχο του Χαλεπίου, δημοσιοποιείται βίντεο με εκτέλεση 2 ατόμων τα οποία ταυτοποιούνται από τον αραβικό τύπο ως χριστιανοί, 1 επίσκοπος και ένας πολίτης.

 

Πρόκειται για μαγνητοσκόπηση έκτακτου ισλαμικού δικαστηρίου το οποίο συνέρχεται με πλήρη επισημότητα και αθρόα συμμετοχή ακροατηρίου και αποφασίζει την δια αποκεφαλισμού εκτέλεση των κατηγορουμένων. Προφανώς η τήρηση των κανόνων της Σαρίας και η διάταξη των ακροβολισμένων σε όλα τα σημεία παρευρισκομένων ισλαμιστών αλλά και τα εμβλήματα της περιβόητης Αλ Κάιντα υποδηλώνουν ότι δικάζονται επιφανή πρόσωπα της συριακής κοινωνίας.

Παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένη τη διαδικασία απόδοσης δικαίου, από τα αραβικά αλλά όχι την κλασική αραβική Λιβάνου και Συρίας αφού χρησιμοποιούνται λέξεις και εκφράσεις αλλά και προφορά της καθομιλουμένης στην Αφρική αραβικής.Αυτό καθιστά την ερμηνεία των λεγομένων εξαιρετικά δύσκολη αφού υπάρχουν και αμφιλεγόμενοι όροι –έννοιες , ειδικά όταν αναφέρονται στους « αξιωματούχους Χαλεπίου » ( ντουμπάντ μιν Χαλέμπ). Δεν είναι σαφές αν ο δημόσιος κατήγορος υποδεικνύει ως αξιωματούχο τον ίδιο τον πρώτο κατηγορούμενο ή αν αναφέρεται μόνο σε συνεργασία του με τέτοιο παράγοντα Χαλεπίου.

 

Για πρώτη φορά από την αρχή του πολέμου διακινήθηκε από αντάρτες, βίντεο που αναπαράγει όλο το σαριακό δικαστικό /δικονομικό σύστημα. Υπάρχει ο θεσμός του δημόσιου κατήγορου, το ακροατήριο, η απαγγελία του κατηγορητηρίου και η εκτέλεση της ποινής. Το ακροατήριο επισφραγίζει παρέχοντας τη λαική του συναίνεση κα νομιμοποιεί την εκδοθείσα απόφαση εν ονόματι του Θεού, δια βοής και αλαλαγμών.

-Τον λόγο έχει ο επικεφαλής . Καθησυχάζει ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη διότι « δεν επιτρέπεται σύμφωνα με τον Θεό να πάει αίμα χαράμι » (δηλαδή να χυθεί άδικα) . Διαβεβαιώνει ότι « θα διερευνηθεί η υπόθεση μέχρι να οδηγηθούν στην αλήθεια ».Ζητάει από το πλήθος « να καθίσει και να ακούσει με προσοχή το κατηγορητήριο ».Ύστερα δίνει την διαταγή να γυρίσουν τους κατηγορούμενους μπροστά,ενώπιόν τους. Ακολουθεί η ανάγνωση του κατηγορητηρίου:

Βοηθούν τις κυβερνητικές δυνάμεις ενάντια στους μουτζαχεντίν. Ακόμη δεν είχαν απελευθερωθεί και βρήκαμε στην κατοχή τους τηλέφωνα αξιωματούχων. Που βρήκαν αυτά τα τηλέφωνα των αρχών του Χαλεπίου ; Μην ανησυχείτε όμως, γιατί ακόμη βρισκόμαστε στην φάση της εξέτασης (Σμτφ : « προκαταρκτικής έρευνας »). Έδινε αναφορά στις αρχές από ποιές διαδρομές περνούσαν τα όπλα και οι πύραυλοι για τον Ελεύθερο Στρατό. Θέλουμε την Σαρία του Θεού σαν Κρίση.

 

Ο όχλος αλαλάζει : Αλάχ Ακμπάρ ο Θεός είναι μεγάλος και η δόξα είναι στο Θεό.

Ακούγονται φωνές : Kάντε πίσω ,κάντε πίσω (Σμτφ : για να οπισθοχωρήσει το πλήθος).

Nα ένας χριστιανός ! (« νάσρα » : ο όρος « νάσρα » δεν χρησιμοποιείται στην κλασική αραβική παρά μόνο συναντάται στην αραβική της Αφρικής , « Μουσίχγια » είναι ο χριστιανός).

Τότε κάποιοι φωνάζουν : Δώστε ένα μαχαίρι. Ένα που να κόβει καλά.

Συνωστίζονται και διαπληκτίζονται για να συμμετάσχουν όλοι στον σφαγιασμό.

Οι επικεφαλείς τους απωθούν φωνάζοντας : Κάντε πίσω,κάντε πίσω.

Ένας άλλος προσφέρεται : Nα ! πάρε ένα καλό μαχαίρι.

Αφού τον αποτελειώνουν, ο επικεφαλής κραυγάζει : Αλλάχ Tακμπίρ.Αποδώστε τη δόξα στο Θεό.

Tο πλήθος ανταπαντά ξέφρενα : Αλλάχ Ακμπάρ.

Ο επικεφαλής μαζί με το πλήθος αναφωνούν :Ο Θεός μας κυριαρχεί, Σε Σένα θα είμαστε πάντα πιστοί.

Προειδοποιεί : Αυτό περιμένει όσους ακολουθούν τον Άσσαντ και η οργή του Θεού έτσι θα πέσει επάνω τους.
Ρίχνονται όλοι πάνω στο δεύτερο θύμα. Το αποκεφαλίζουν. Έπειτα περνάνε και το φτύνουν.

Ο επικεφαλής υποδεικνύει : Βάλτε το κεφάλι αυτού του σκύλου στη θέση του.

Ύστερα δίνει οδηγίες : Όσοι είδαν να πάνε πίσω, να κάνουν χώρο για τους υπόλοιπους.

Η βιντεοσκόπηση σταματά πριν την εκτέλεση του τρίτου προσώπου.

O Τύπος του Λιβάνου gazire και Beirute Today (26/06/13) αναφέρονται στο συγκεκριμένο βίντεο και κάνουν λόγο για εκτέλεση στο Xεντλίμπ κοντά στο Χαλέπι ενός Επισκόπου μετά την απαγωγή του καθώς κι ενός άλλου χριστιανού ομήρου που προέρχεται από άλλη πόλη, την Ντέιρ ελ Ζορ. Σύμφωνα με αυτές τις πηγές, οι όμηροι ήταν στα χέρια της « Τζαχμπάντ Αλ Νούσρα » ( Μέτωπο της Νίκης) και άλλων τρομοκρατικών στοιχείων όπως Τσετσένων που ανήκουν στην Αλ Κάιντα. Η ενεργή συμμετοχή της Αλ Κάιντα διαφαίνεται και μέσα από το βίντεο όπου επικεφαλής τρομοκράτης φέρει την χαρακτηριστική μαύρη μπαντάνα με την εμβληματική επιγραφή της Οργάνωσης « Δεν υπάρχει άλλος Θεός πλην του Αλλάχ και ο Μωάμεθ είναι ο απεσταλμένος του » (ομολογία πίστης, σάχαντα).

Το syriatruth αναφέρει ότι πρόκειται για μια τελετουργική σφαγή σύμφωνα με το γουαχαμπιτικό τυπικό όπου χρησιμοποιούνται για κόψιμο του λαιμού ματσέτες και μαχαίρια. Επίσης αποδίδει την πολιτική ευθύνη αυτών των πράξεων στη συριακή αντιπολίτευση και στα όργανά της. Το syriareport επιβεβαιώνει ότι ανάμεσα στους σφαγμένους ο ένας ήταν ιερωμένος. Τα μέσα της συριακής διασποράς επίσης αναμεταδίδουν την είδηση για εκτέλεση ενός επισκόπου. Το ίδιο αναπαράγεται και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου διαχειριστές είναι επίσημες οργανώσεις της συριακής αντίστασης ενάντια στην εισαγόμενη τρομοκρατία.

Αυτή είναι η ηλεκτρονική διεύθυνση που μπορείτε να δείτε τους αποκεφαλισμούς, με απολύτως δική σας ευθύνη... 

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=bIiJ6udOtiM&bpctr=1372424303

Πηγή: triklopodia.gr 

(Σχόλιο Εγκολπίου: Το να τονίσουμε ότι οι ακραίοι ισλαμιστές είναι λάτρεις του Σατανά είναι περιττό... Ποιός ''θεός'' δήθεν είναι δοξασμένος επειδή σφάζουν οι οπαδοί του στ' όνομα του; Ποιός λογικός άνθρωπος πιστεύει πως το να αποκεφαλίζει ένα πλάσμα του αληθινού Θεού είναι επιθυμία και δόξα του ''θεού'' του; Μόνο οι ανθρωποθυστές σατανιστές πιστεύουν τέτοια τραγικά πράγματα...)

Τραγουδιστής πουλά την ψυχή του στο διάβολο...

Τί εἶναι ἡ νοερή προσευχή καί πῶς πρέπει νά γίνεται.

Ο Αόρατος πόλεμος
 

Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

 
Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

Κεφάλαιο ΜΣΤ': Τί εἶναι ἡ νοερή προσευχή καί πῶς πρέπει νά γίνεται.
 

Η νοερή και καρδιακή προσευχή, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες τους καλουμένους Νηπτικούς, είναι η συγκέντρωσις του ανθρώπινου νού στην καρδιά του κυρίως, και χωρίς να ομιλή με το στόμα, με μόνο τον ενδιάθετο λόγο, ο οποίος ομιλείται μέσα στην καρδιά, να λέγη αυτή τη σύντομη και μονολόγιστη προσευχή· δηλαδή το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού, ελέησόν με», κρατώντας λίγο και την αναπνοή (85). Καταχρηστικά όμως και ευρύτερα νοερή προσευχή λέγεται και κάθε άλλη δέησις που δεν θα γίνη με το στόμα, αλλά με τον ενδιάθετο λόγο της καρδιάς που αναφέρθηκε.
 

Αν, λοιπόν, αδελφέ, αγαπάς να εισακουσθής πιο εύκολα από τον Θεό και να λάβης εκείνο που του ζητάς, αγωνίζου όσο μπορείς σ αυτή τη νοερή προσευχή, παρακαλώντας τον Θεό με όλο σου τον νού και την καρδιά για να σε ελεήση και να σου δώση εκείνα που είναι απαραίτητα και σε συμφέρουν για τη σωτηρία σου. Διότι, όσο περισσότερο κόπο έχει αυτή η νοερή προσευχή, από εκείνη που λέγεται με το στόμα προφορικά, τόσο περισσότερο την ακούει ο Θεός, ο οποίος ακούει καλύτερα την νοερή βοή της καρδιάς, παρά τις δυνατές φωνές του στόματος. Γι αυτό και έλεγε στον Μωυσή που μόνο νοερά και με την καρδιά τον παρακαλούσε για τους Ιουδαίους: «Γιατί φωνάζεις δυνατά προς εμένα;» (Εξόδ. 14,15).

 
Γνώριζε ακόμη ότι, επειδή και το έλεος του Θεού, είναι καθολικό Όνομα και περιέχει όλες τις χάρες (86), που ζητάμε και εμείς από τον Θεό, και ο Θεός μας τις δίνει, γι' αυτό για κάθε υπόθεσι και χάρι που ζητάς από τον Θεό, μπορείς να χρησιμοποιής την προρρηθείσα σύντομη αυτήν προσευχή, το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού, ελέησόν με». Γιατί και ο νους συμμαζεύεται με αυτήν πιο εύκολα, ενώ στις άλλες προσευχές, στις εκτενέστερες και πολλές, ο νους διασκορπίζεται. Εάν όμως και επιθυμής, κατά τις διάφορες υποθέσεις και χάριτες που ζητάς, να προσεύχεσαι, εδώ σου παραθέτω μερικές προσευχές, για να τις έχης ως παράδειγμα. Γιά παράδειγμα, όταν ζητάς κάποια αρετή και χάρι, μπορείς να πής με την καρδιά σου τα εξής·
 

«Κύριε, ο Θεός μου, δος μου αυτή τη χάρι και αρετή για δόξα και τιμή δική σου»· ή έτσι· «Κύριέ μου, εγώ πιστεύω ότι σου αρέσει και είναι δόξα δική σου το να ζητήσω εγώ και να λάβω αυτή την χάρι· εκπλήρωσέ μου λοιπόν αυτή την επιθυμία σύμφωνα με το θέλημά σου». Όταν έμπρακτα πολεμήσαι από τους εχθρούς, θα προσευχηθής έτσι· «Τρέξε γρήγορα, Θεέ μου, να με βοηθήσης, για να μη νικηθώ από τους εχθρούς μου· ή Θεέ μου, καταφυγή μου, δύναμις της ψυχής μου, βοήθησέ με γρήγορα, για να μην πέσω». Όταν ακολουθή η μάχη, ακολούθησε και εσύ αυτόν τον τρόπο της προσευχής, αντιστεκόμενος γενναία σ' εκείνο που σε πολεμεί. Έπειτα, αφού τελειώσει η σκληρότητα της μάχης, στρέψου προς τον Θεό, παρουσίασε μπροστά του τον εχθρό που σε πολέμησε και την αδυναμία σου να του αντισταθής λέγοντας· «Να, Κύριε, το δημιούργημα των χεριών της αγαθότητός σου, το εξαγορασμένο με το Αίμα σου. Να ο εχθρός σου που ζητά να το εξαφανίση και να το καταφάγη· σε σένα προστρέχω· σε σένα μόνον ελπίζω που είσαι αγαθός και παντοδύναμος· και κύταξε την αδυναμία μου και την ταχύτητα (αν δεν με βοηθήσης εσύ) να υποταχθώ εκούσια· βοήθησέ με λοιπόν, εσύ που είσαι η ελπίδα και η δύναμις της ψυχής μου».

 
Σου υπενθυμίζω και το εξής: Όταν κουρασθής να προσεύχεσαι νοερά και με την καρδιά, μπορείς να λες και με το στόμα και προφορικά τόσο την ευχή «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού, ελέησόν με», όπως λέγουν οι Πατέρες, όσο και τις άλλες προσευχές που θα θελήσης. Φρόντιζε όμως και να συμμαζεύης τον νού σου τότε για να προσέχης στα λόγια της προσευχής.

 
Μερικοί μάλιστα λέγουν ότι νοερά προσευχή λέγεται ακόμη και το εξής· όταν ο άνθρωπος αφού συμμαζέψη όλες τις νοερές δυνάμεις της ψυχής του μέσα στην καρδιά, χωρίς να πή κανένα λόγο ούτε προφορικό, ούτε ενδιάθετο, με μόνο το νού του σκέπτεται και αμετάβατα αναλογίζεται ότι ο Θεός είναι παρών ενώπιόν του· και ότι αυτός στέκεται μπροστά του πότε με φόβο και δέος σαν ένας κατάδικος· πότε με ζωντανή πίστι για να λάβη την βοήθειά του· και πότε με αγάπη και χαρά για να τον υπηρετήση παντοτεινά. Και αυτό είναι εκείνο που έλεγε ο Δαυίδ· «Έβλεπα πάντοτε τον Κύριό μου ενώπιόν μου» (Ψαλμ. 15,8). Μπορεί η προσευχή αυτή να γίνη και μόνο με ένα αμετάβατο βλέμμα του νού προς τον Θεό, πενθικό και παρακαλεστικό, το οποίο βλέμμα είναι σαν μία σιωπηλή υπενθύμησι εκείνης της χάριτος, που του είχαμε ζητήσει προηγουμένως με τον λόγο και με την καρδιακή προσευχή. Γι αυτό, επειδή η προσευχή αυτή μπορεί να γίνη εύκολα σε κάθε τόπο και για κάθε αφορμή και περίστασι, κράτησέ την στα χέρια σου σαν ένα όπλο δυνατό και ευκολομεταχείριστο, και θα ωφεληθής και θα βοηθηθής πολύ.

 
85. Πολλά και μεγάλα είναι τα χαρίσματα που προκαλεί αυτή η ιερή και νοερή προσευχή, τα οποία απαριθμούν οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες, οι καλούμενοι Νηπτικοί, και βλέπε στην Φιλοκαλία. Εγώ όμως αναφέρω εδώ το γενικώτερο και σπουδαιότερο από όλα τα άλλα. Ο άνθρωπος είναι και λέγεται κατ' εικόνα Θεού, έχοντας νού, λόγο και ζωοοποιό πνεύμα του σώματος, δηλαδή φυσική θέλησι και αγάπη. Επειδή όμως ο Θεός είναι τρία και ένα, και ο άνθρωπος που είναι κατ' εικόνα Θεού να γίνη και τρία και ένα, για να μοιάζη με το πρωτότυπό του και στη συνέχεια να ενωθή με αυτό. Αυτή η ένωσις και ομοιότητα με τον Θεό δεν γίνεται με άλλον τρόπο παρά μόνο με την προσευχή αυτή. Όταν λοιπόν ο νους έχη όλη του την προσοσχή στραμένη στον ενδιάθετο λόγο, που είναι μέσα στην καρδιά και ο ενδιάθετος λόγος λέγη το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού, ελέησόν με», ενώ το Πνεύμα και η φυσική θέλησις με όλη της την δύναμι αγαπά και αφιερώνεται στα λόγια αυτά της προσευχής, τότε αυτές οι τρεις δυνάμεις, μένοντας τρεις γίνονται ένα· Και ο ένας άνθρωπος γίνεται τρία, μένοντας ένα· Και αυτό σημαίνει εκείνο που λέγει αμυδρά ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, ο μεγάλος εκείνος εργάτης και διδάσκαλος της Νοεράς Προσευχής: «Όταν το ενιαίο του νού γίνεται τρία, μένοντας ένα, τότε ενώνεται με την Θεαρχική Τριαδική Μονάδα, αποκλείοντας κάθε είσοδο πλάνης, και βρίσκεται πάνω από κάθε καθεστώς σάρκας κόσμου και κοσμοκράτορος». Και στη συνέχεια λέγει ο άγιος ότι, κι αν αυτή η ένωσις των τριών, με την προσευχή αυτή, είναι πιο κοπιαστική από κάθε άλλο κόπο αρετής, όμως δίνει τα απόρρητα μυστήρια και τις αποκαλύψεις του Θεού, όταν κανείς υπομένη πολύ χρόνο στην εργασία και ένωσι αυτή. Και γιατί να πολυλογώ; Μέ άλλον τρόπο δεν μπορεί ο άνθρωπος να φυλάξη την πρώτη εντολή, δηλαδή, το «να αγαπήσης τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την ψυχή…», όπως προστάσσει ο Κύριος (Λουκ. 10,27), παρά με το μέσο της Νοεράς αυτής Προσευχής. Σημειώνω δε και τα εξής σε όσους είναι αντίθετοι στον τρόπο της προσευχής αυτής, την απόφασι που έχει ο Συνοδικός Τόμος, κατά του Βαρλαάμ και Ακινδύνου, επί Βασιλέως Ανδρονίκου Παλαιολόγου, ενώπιον της Συγκλήτου και των Ρωμαίων κριτών. Έχει δε ως εξής: «Φάνηκε από αυτά και ελέγχθηκε ο Βαρλαάμ ότι βλασφημεί και ομιλεί κακόδοξα για το Θαβώρειο Φως, και για εκείνους τους Μοναχούς και για την ιερή ευχή που προφέρουν αυτοί. Οι Μοναχοί αποδείχθηκαν ανώτεροι από την κατηγορία του, ως μένοντες στις εξηγήσεις και παραδόσεις των Αγίων Πατέρων… Γι αυτό… ο ίδιος ο Βαρλαάμ… αλλά και όποιος άλλος αναφανή να ομιλή βλάσφημα και κακόδοξα με βάσι εκείνα τα βλάσφημα που είπε αυτός και στρέφονται κατά των Μοναχών, μάλλον κατά της Εκκλησίας, ή όποιος φανή να ασχολήται γενικά με τα παρόμοια, στην ίδια καταδίκη από την δική μας Μετριότητα υποβαλλόμενος, αποκηρυγμένος θα είναι και αυτός και αποκομμένος από την Καθολική Ανατολική Εκλησία του Χριστού και του Ορθοδόξου συστήματος των χριστιανών».

 
86. Από που είναι φανερό αυτό; Διότι τόσο η χάρις, που δίνει ο Θεός στην παρούσα ζωή, όσο και η δόξα που πρόκειται να δώση στην άλλη, για τις οποίες είπε ο Δαυίδ «χάρι και δόξα θα δώση» (Ψαλμ. 83,12), και τα δυό ονομάζονται έλεος· η μεν χάρις, γιατί όσοι χαριτώθηκαν από τον Θεό, απλά κατά τον απόστολο Πέτρο ονομάζονται ελεημένοι «Εσείς που κάποτε δεν ήσασταν λαός, τώρα γίνατε λαός του Θεού· εσείς που άλλοτε δεν είχατε ελεηθή, τώρα βρήκατε έλεος» (Α΄ Πέτρ. 2,10). Και ο θείος Παύλος, αυτός που ελεήθηκε τόσο πολύ ονομάζει τον εαυτό του ελεημένο· «Εκφράζω τη γνώμη μου σαν άνθρωπος που έχει ελεηθή» (Α΄ Κορ. 7,25)· και αλλού λέγει· «Αλλά ελεήθηκα διότι το έκανα από άγνοια» (Α΄ Τιμ. 1,13). Παρόμοια και η δόξα των αγίων στους ουρανούς και ο στέφανος λέγεται έλεος και από έλεος δίνεται, όπως λέγει ο ψαλμωδός· «Αυτόν που σε στεφανώνει με έλεος και οικτιρμούς» (Ψαλμ. 102,4). Ερμηνεύοντας αυτό ο ιερός Χρυσόστομος λέγει· «Λοιπόν ο στέφανος είναι αποτέλεσμα χάριτος και φιλανθρωπίας».

 

Πηγή: theoldcalendarist.blogspot.ca

Ποιόν υπηρετεί τελικώς ο Νότης;;;

Δείτε το... αξίζει...

Ο Νότης εωσφοριστής;;;

Aποκεφάλισαν χριστιανό και έριξαν το σώμα του στα σκυλιά..!!

Συρία : Aποκεφάλισαν χριστιανό και έριξαν το σώμα του στα σκυλιά..!!

 

 

Σύμφωνα με τo Ugly Truth (17/06/13) σε αναδημοσίευση άρθρων των Daily Mail, Ηuffington Post, Sunday Times, The Australien, Al Arabiya, Σύριοι αντάρτες αποκεφάλισαν έναν χριστιανό στο βορρά της χώρας στην πόλη Ρας αλ Αγίν , στα τούρκικα σύνορα. Βασίζεται σε μαρτυρία της γαλλολιβανέζας Marie-Agnes, ηγουμένης στο μοναστήρι του Αγίου Ιακώβου στην Καρά της Συρίας (70χμ από την Χομς).

 
Η 60χρονη ηγουμένη, δήλωσε ότι αφού του έκοψαν το κεφάλι πέταξαν το σώμα του στα σκυλιά. Το θύμα ονομαζόταν Αντρέι Αρμπάς, ήταν 38 ετών και οδηγός ταξί στο επάγγελμα. Τον απήγαγαν γιατί διαδόθηκε ότι ο αδερφός του χαρακτήρισε « αλήτες » τους μαχητές του « Eλεύθερου Συριακού Στρατού ». Η μοναχή λέει ότι βρήκαν το ακέφαλο σώμα του στην άκρη του δρόμου περιστριγυρισμένο από πεινασμένα σκυλιά. Kατηγορεί την Βρετανία και όλη τη Δύση που υποστηρίζουν τους αντάρτες αφού αυτοί σε καθημερινή βάση καταπατούν τ΄ανθρώπινα δικαιώματα με δολοφονίες, απαγωγές, βιασμούς και ληστείες. Αναρωτιέται πώς « ο ελεύθερος και δημοκρατικός κόσμος υποστηρίζει εξτρεμιστές που θέλουν να επιβάλουν το νόμο της Σαρίας και να μετατρέψουν τη Συρία σε ισλαμικό κράτος. Αυτή η εξέγερση άρχισε από ισλαμιστές μισθοφόρους που ενδιαφέρονται να διεξάγουν Ιερό Πόλεμο παρά να φέρουν αλλαγές στην διακυβέρνηση. Είναι καθαρά σεκταριστική σύγκρουση στην οποία οι χριστιανοί καταβάλουν πολύ σκληρό τίμημα. »Το επεισόδιο του αποκεφαλισμού του νιόπαντρου Αντρέι που περίμενε τη γέννηση του πρώτου του παιδιού, έγινε μέσα στον πανικό που επικρατούσε όταν οι μαχητές κατέλαβαν την πόλη Ρας αλ Αγίν. Τη νύχτα εισέβαλαν στη χριστιανική συνοικία και πρόσταζαν τους πολίτες να εκκενώσουν την περιοχή και να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

 
Περισσότερες από 200 χριστιανικές οικογένειες εκδιώχθηκαν μέσα στη νύχτα χωρίς κανείς να εγγυάται την ασφάλειά τους αφού στο δρόμο της φυγής υπήρχαν παντού « μπλόκα θανάτου » που άλλοτε απαγάγουν απαιτώντας λύτρα κι άλλοτε δολοφονούν. 

 

Η αδερφή Marie-Agnès πληροφορεί την Daily Mail ότι τα Χριστούγεννα του 2012 , μαχητές που φορούσαν μαύρες μπαντάνες (χαρακτηριστικό έμβλημα τη Αλ Κάιντα) είχαν θέσει σε ομηρία το μοναστήρι που βρίσκεται μεταξύ Δαμασκού και Χομς για να μην γιορτάσουν οι χριστιανοί. Εκτιμά ότι αυτές οι εξεγέρσεις θα έχουν ως αποτέλεσμα την αποχριστιανοποίηση της ιστορικής κοιτίδας του χριστιανισμού. H αδελφή Marie-Agnès που παραχώρησε πρόσφατη συνέντευξη στο γαλλόφωνο σταθμό Radio Courtoisie καθως και σε πολλά άλλα γαλλικά περιφερειακά μέσα, καταγγέλει τις δυτικές κυβερνήσεις ότι οπλίζουν και χρηματοδοτούν τα εγκλήματα των παραστριωτικών ενώ κατηγορεί και την καθολική εκκλησία ότι διστάζει να αποκαλύψει τις σφαγές που διαπράττουν οι ισλαμιστές.

 
Σε άλλη παρέμβασή της στο γαλλικό « Κέντρο Κατά της Πνευματικής Χειραγώγησης », χαρακτηρίζει τα δυτικά μέσα ενημέρωσης συνυπεύθυνα για την κατάσταση στη Συρία και τα ρεπορτάζ προπαγανδιστικά που θα καταστρέψουν όλη τη χώρα. Η βιογραφία της θαρραλέας και αγαπητής σε Συρία και Λίβανο μοναχής είναι εντυπωσιακή. Το σκάει από το σπίτι της στο Λίβανο, στα δεκαέξι για να ζήσει στα κοινόβια των χίπιδων της Ευρώπης, της Ινδίας και του Νεπάλ. Αφού μυήθηκε σε ινδουισμό , ισλάμ αλλά και στη χρήση ναρκωτικών ουσιών, στα 19 απορρίπτει αυτόν τον τρόπο ζωής και κλείνεται σε καρμελιτικό μοναστήρι του Λιβάνου μέχρι τα 41 της χρόνια. Το 2000 αισθάνεται ότι ο προορισμός της είναι να υπηρετήσει το χριστινιασμό της Συρίας και ιδρύει ανεξάρτητη μοναστική κοινότητα στα απομεινάρια της αρχαίας μονής του Αγίου Ιακώβου. Έκτοτε μάχεται για τη διάσωση της χριστιανικής πολιτιστικής κληρονομιάς της Συρίας ενώ οι προσευχές της Κοινότητας στοχεύουν στον εκχριστιανισμό εβραίων και μουσουλμάνων.

 

Πηγή: ethniki-afipnisi.blogspot.gr

Εβραίος δημοσιογράφος λέει αλήθειες...

Δείτε τί λέει ένας εβραίος, αυτός που αποκάλυψε το σκάνδαλο ''Γουότερ γκέιτ'', για τον πόλεμο του Ιράκ... Ομολογεί ότι και οι εβραίοι νεοσυντηρητικοί ήθελαν τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ.

Δανία: Τζιχάντ" εναντίον μητέρων με καροτσάκια!

Στη Δανία, μέσα σε μία μόνο εβδομάδα, δύο Δανές μητέρες δέχτηκαν επίθεση ενώ έκαναν ήσυχα βόλτα μαζί με τα μικρά τους. Φαίνεται ότι οι μουσουλμάνοι εισβολείς έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν αυτή την πολύ καινοτόμο στρατηγική στη συνεχή τους προσπάθειά να «σπείρουν τον τρόμο» στις καρδιές των απίστων.

 
Για το τελευταίο επεισόδιο, γράφτηκε ένα σύντομο άρθρο στην εφημερίδα Jyllands-Posten, η δε προηγούμενη, πολύ πιο σκληρή επίθεση, δεν αναφέρθηκε σχεδόν πουθενά. Και αυτό παρά τις εκκλήσεις για βοήθεια να βρεθούν οι δράστες από φίλους, συγγενείς και κάποιους 34.000 ενδιαφερόμενους Δανούς, που μοιράστηκαν την ιστορία στο Facebook.

 
Όλα αυτά γίνονται σκόπιμα για να μην δημιουργηθούν «αντιμεταναστευτικά αισθήματα» και όλα τα κανάλια και οι εφημερίδες στη Δανία δεν βοηθούν τις φτωχές μητέρες να πιάσουν τους δράστες. Στην αντίθετη περίπτωση, εάν Δανοί επιτίθεντο σε αλλοδαπές μητέρες θα είχε βουίξει ο τόπος. (Θα το είχε πρώτη σελίδα και το in.gr)

 
Η είδηση μέσω Facebook.

 
Το Σάββατο το απόγευμα η κόρη ενός φίλου μου δέχτηκε επίθεση κοντά τις μικρές διαδρομές πεζών γύρω από το σταθμό του Jersie. Εκείνη περπατούσε με τον 6 εβδομάδων γιο της στο καρότσι. Δύο νεαροί διαφορετικής εθνοτικής προέλευσης ήρθαν κοντά της και αστραπιαία ανέτρεψαν το καρότσι, ρίχνοντας το μικρό κάτω!

 
Το μωρό δεν ανέπνεε και η μητέρα του έδωσε το «φιλί της ζωής» προκειμένου να ανανήψει. Όταν έφτασε το ασθενοφόρο, πήγαν το μωρό για να εξεταστεί αμέσως από έναν γιατρό που εφημέρευε ο οποίος έκρινε ότι έπρεπε να μείνει στο νοσοκομείο.

 
Η μαμά και το παιδί είναι ακόμα στο νοσοκομείο για ιατρική παρακολούθηση.

 
Πριν από δύο εβδομάδες την πλησίασαν τα ίδια αυτά δύο άτομα. Την άρπαξαν από τον ώμο και της είπαν ότι «θα είχε πλάκα να κλέψουμε ένα μωρό». Εκείνη γύρισε και με αποφασιστικότητα κλώτσησε έναν από αυτούς πριν εξαφανιστούν.

 
Είναι τόσο τρομερό, που δεν μπορώ καν να το περιγράψω.

 
Δεν με νοιάζει αν αυτοί που έκαναν ένα τέτοιο πράγμα είναι Δανοί ή άνθρωποι διαφορετικής εθνικότητας. Δεν μπορείς να κάνεις τέτοια πράγματα. Πόσο γενναίος είναι κάποιος για να ρίξει κάτω από το καρότσι ένα μωρό και στη συνέχεια να το σκάσει; Αν αυτό είναι κάποιο είδος τρόπος για να δείξουν τον ανδρισμό τους, τότε ποτέ δεν θα γίνουν άνδρες στα μάτια μου.

 
Τι συμβαίνει εδώ;

 
Πώς μπορεί κανείς να φτάσει μέχρι αυτό το σημείο;

 
Είναι εντελώς τέρας και άρρωστος.

 
Ελπίζω αυτοί που το έκαναν αυτό να συλληφθούν και να τιμωρηθούν αυστηρά.

 
Σας ζητώ λοιπόν αγαπητοί φίλοι του FB να το μοιραστείτε, με την ελπίδα ότι κάποιος που γνωρίζει τους ανθρώπους που το έκαναν αυτό, θα επιτρέψει στις αρχές να πιάσουν τους δράστες και να τους κλείσουν μέσα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

 
Η τελευταία ιστορία από την Jyllands-Posten:

 
Επίθεση σε γυναίκα με καρότσι. Τρεία "νεαρά κορίτσια" κόβουν τα μαλλιά και τα ρούχα της.

Το βράδυ της Παρασκευής στις 14 Ιουνίου στις 18.30 μια 34χρονη γυναίκα με ένα καροτσάκι δέχθηκε επίθεση στην οδό Bredkilde στο Risskov.

 
"Τρία κορίτσια αραβικής εμφάνισης μεταξύ 14 και 17 ετών επιτέθηκαν στην Δανέζα μητέρα χωρίς κανένα κίνητρο - πρώτα με λεκτικές ύβρεις, λέει ο Klaus Hvegholm Møller, αστυνομικός του ανατολικού Jutland, στη Jyllands-Posten. Και συνεχίζει, "Στη συνέχεια έκοψαν από την 34χρονη γυναίκα κομμάτι από τα μαλλιά της και το σακάκι της, προφανώς με ψαλίδι."

 
“Γ***η Δανέζα σκύλα”.

Η 34χρονη γυναίκα έκανε μια βόλτα με το παιδί της στο καρότσι όταν ακούστηκαν για πρώτη φορά φωνές από τα κορίτσια, που στην αρχή δεν κατάλαβε ότι κατευθύνονταν προς αυτήν.

 "Στην αρχή φώναξαν βλάσφημες λέξεις," “Γ***η Δανέζα σκύλα”, μεταξύ άλλων. Ξαφνικά την πλησίασαν και την άρπαξαν και ενώ το γελούσαν, άρχισαν να κόβουν τα μαλλιά της. Στη συνέχεια άρχισε να τρέχει μακριά με το παιδί στο καρότσι. Όταν έφτασε στο σπίτι παρατήρησε ότι της είχαν κόψει και τα ρούχα" εξηγεί ο Klaus Hvegholm Møller.

Η αστυνομία ακόμα δεν έχει καμία ένδειξη ως προς το λόγο της επίθεσης.

Πηγή: Κόκκινος ουρανός

Ισοπέδωση της χριστιανικής συνοικίας της αλ-Κουσέιρ από τους ισλαμιστές στην Συρία...

Σκηνές σοκ: Η ισοπέδωση της χριστιανικής συνοικίας της αλ-Κουσέιρ από τους ισλαμιστές στην Συρία.

 

 

Συγκλονιστικές σκηνές κατέγραψε ένα αμερικανικό τηλεοπτικό συνεργείο για λογαριασμό του CNN από την καταστροφή που προκαλεσαν οι ισλαμιστές αντάρτες στην πόλη αλ-Κουσέιρ της Συρίας και ειδικά σε οτοδήποτε χριστιανικό.

 
Στα πρώτα δεύτερα φαίνεται μια χριστιανική ελληνορθόδοξη εκκλησία ολοσχερώς κατεστραμμένη (εν συνεχεία δείχνει και το εσωτερικό της). Οι κάτοικοι της πόλης υποδέχθηκαν τον εθνικό Στρατό της χώρας ως ελευθερωτές.

 
Ένας γέροντας της πόλης μιλάει στο ρεπορτάζ και εναποθέτει τις ελπίδες του στην κυβέρνηση Άσαντ λέγοντας "Φυσικά και θέλουμε να επιστρέψουμε στην ομαλή ζωή, ελπίζουμε η κυβέρνηση ότι θα ξανακάνει την Αλ Κουσείρ βιώσιμη".

 
Ο γέροντας ήταν ελληνορθόδοξος λεγόταν "Γιώργος" και καθάριζε τα συντρίμμια.

 
"Έκλεψαν τα πάντα" και μιλούσε για τους ισλαμιστές αντάρτες (το παραδέχεται ρεπορτάζ του αμερικανικού CNN...).

 
Η πόλη τελούσε υπό κατοχή από τον Φεβρουάριο του 2012, και ήταν σημαντικό κέντρο εφοδιασμού για τους ισλαμιστές λόγω της εγγύτητας στα ιορδανικά σύνορα, σημαντική και για τον ανεφοδιασμό του συριακού στρατού που πολεμά στην Ιντλιμπ, και στο Χαλέπι.

 
Οι περισσότεροι που γυρνούν τώρα στην πόλη είναι Χριστιανοί δείχνοντας έτσι τη θρησκευτική φύση αυτής της σύγκρουσης. Ο "Γιώργος" είναι Χριστιανός Ορθόδοξος και αυτός, του οποίου ο γιος απήχθη από τους ισλαμιστές αντάρτες, με την βοήθεια σουνιτών γειτόνων του!

 
Ο Γιώργος έδειξε και το σπίτι του αδελφού του το οποίο είχε καταστραφεό ολοσχερώς δείχνοντας έτσι το μίσος των ισλαμιστών ενάντια στους χριστιανικούς πληθυσμούς.

 
Μάλλιστα λέει για τον ανιψιό του, τον γιο του αδερφού του, τον οποίο πυροβόλησαν και σκότωσαν στο κατώφλι του σπιτιου΄του.

 
Αναφέρει ότι πριν τον πόλεμο η σημαντική χριστιανική μειονότητα της πόλης ζούσε φιλικά με τους Σουνίτες. Αυτό καταστράφηκε και δεν βλέπει πως θα μπορούσε να ξαναγίνει όπως πριν.

Πηγή: Κόκκινος ουρανός

THIS IS ISLAM!

Ο φόνος των τέκνων της Νιόβης από τους θεούς...

 Του Iperaspistis Powerup

Η φόνευση των παιδιών της Νιόβης από την Αρτέμιδα και τον Απόλλωνα.

 

Η Νιόβη κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Ταντάλου και της Διώνης, ήταν σύζυγος του Θηβαίου Αμφίονα και μητέρα εξ αυτού πολλών και ωραίων τέκνων που αποτελούσαν ζεύγη τους Νιοβίδες. Περί του αριθμού αυτών οι πληροφορίες των αρχαίων ποιητών και συγγραφέων κυμαίνονται από 12 μέχρι 20. Επικρατέστερη είναι αυτή των δεκατεσσάρων παιδιών (επτά αγόρια και επτά κορίτσια). Μάλιστα αναφέρεται πως οι εφτά πύλες της Θήβας είχαν τα ονόματα των κοριτσιών της.

 
Φαίνεται πως κάποτε η Νιόβη υπερηφανεύθηκε για την ευγονία και την ομορφιά των τέκνων της λέγοντας πως «ένα μόνο ζεύγος διδύμων έναντι των τόσων δικών της έχει να επιδείξει η Λητώ, η εκλεκτή του Δία» (εννοώντας την Άρτεμη και τον Απόλλωνα). Όταν το έμαθε στη συνέχεια η Λητώ αγανάκτησε και ζήτησε από τα παιδιά της να τιμωρήσουν την υπερήφανη αυτή θνητή. Έτσι κατά τις παραδόσεις οι δύο θεοί τόξευσαν με τα αλάθητα βέλη τους , η μεν Αρτεμη τις κόρες, ο δε Απόλλων τους γιους. Από τον όλεθρο αυτό κατά παραδόσεις σώθηκαν μόνο δύο από τα τέκνα ο Αμύκλας και η Μελίβοια, κατ΄ άλλους μόνο η Μελίβοια που όμως από την ταραχή της μετονομάσθηκε Χλώρις.
 

Τα νεκρά σώματα των Νιοβίδων έμειναν επί εννέα ημέρες άταφα, αφού ο Δίας μετέβαλλε σε λίθο όποιον επιχειρούσε να αποδώσει νεκρικές τιμές σ΄ αυτά. Μόνο δε την ένατη μέρα υπέκυψαν οι θεοί, μετά από τις ικεσίες της απέλπιδος μητέρας τους και τα ενταφίασαν οι ίδιοι σε δύο κοινούς τάφους (Παυσανίας ΙΧ 17,2).

 
Οι τραγικοί ποιητές της αρχαιότητας χρησιμοποίησαν το μύθο της Νιόβης και ο μεν Αισχύλος εμφανίζει την ηρωίδα του παραδομένη σε βωμό και άδακρυ πόνου επί του τάφου των τέκνων της, ο δε Σοφοκλής την παρουσιάζει φυγάδα από τη Βοιωτία στη Σίπυλο συνεχώς θρηνούσα ικετεύοντας τους θεούς να ευσπλαχνισθούν τον πόνο της, μέχρι που ο οικτίρμων Ζεύς την μεταμορφώνει σε βράχο από τον οποίο μέρα και νύκτα στάλαζαν σταγόνες δακρύων. Ο Οβίδιος στις «Μεταμορφώσεις» του (VI 146 - 312) την παρουσιάζει να εκσφενδονίζεται από ανεμοστρόβιλο ήδη απολιθωμένη από τη Θήβα στη Σίπυλο και να σχηματίζει βράχο σε μορφή θρηνούσας γυναίκας. Πολλές επίσης εμπνεύσεις και έργα οφείλουν στο μύθο αυτό και οι εικαστικές τέχνες.

 

Πηγή: www.agioritikovima.gr / arxeio / 23695-uti-einai-i-or