42. «Γνωρίζουμε ότι τους πραγματικούς Έλληνες, όσους δηλαδή απέμειναν μετά από εκείνη την μακραίωνη και τρομακτική εθνοκτονία, ουσιαστικά δεν τους εκχριστιάνισαν ποτέ. Απλώς τους σκέπασαν κάτω από αλλεπάλληλες ορδές εκχριστιανισμένων βαρβάρων και μετά τους τσουβάλιασαν μαζί τους, στο άθλιο σακί που φέρει την ταμπέλλα «Ρωμιός», ελπίζοντας το πέρασμα του χρόνου να εκχριστιανιστούν. Δεν τους εκχριστιάνισαν στα ίσια ποτέ (...) διαφορετικά «είναι δύσκολο να εξηγήσουμε πώς ξαφνικά, προς τα τέλη του 14ου και αρχές του 15ου αιώνος, η ειδωλολατρεία, σηκώνει το κεφάλι της, απροκάλυπτα και χωρίς το επίχρισμα του πνευματικού παιγνιδιού και ετοιμάζεται να εξαπολύσει μεγάλη επίθεση εναντίον της συμβατικής βυζαντινής κοσμοθεωρίας. Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Πλήθων δεν είναι ο μόνος γνωστός εκφραστής της από εκείνη την περίοδο» (Beck). Μέσα από υπόγειες διαδρομές και σε καιρούς κατάμαυρους ο πραγματικός Ελληνισμός άντεξε σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας (....) ήταν το αρχέτυπο «Ελλην», το οποίο επεκαλείτο ευθέως τον θεό Δία με εκείνο το ''Ζευ πάτερ ποίησον αίθρην, δος δ' οφθαλμοίσιν ιδέσθαι'', και όχι ο κακορίζικος «χριστιανορθόδοξος Ρωμιός» εκείνος που ξανασηκώθηκε ψηλά από τους εξεγερμένους» (Βλάση Ρασσιά, Υπέρ Της Των Ελλήνων Νόσου, β' έκδοση, εκδ. Ανοιχτή πόλη, σ. 104-105).
Απάντηση: Μιλάνε οι «Έλληνες Εθνικοί» για «υπόγειες διαδρομές» του πραγματικού Ελληνισμού κατά την Τουρκοκρατία˙ το έργο του Κακριδή, που δείχνει ότι παντού κατά την Τουρκοκρατία, σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας, ακόμα και στις απομονωμένες, όπου δήθεν κρύβονταν οι Παγανιστές «Πραγματικοί Ελληνες», και δεν είχαμε την ευκαιρία να τους παρατηρήσουμε π.χ. στην επανάσταση του 1821, οι «Έλληνες» θεωρούνταν από τον λαό ένας άλλος διαφορετικός από αυτόν λαός, με ειδωλολατρική θρησκεία, δεν το υπολογίζουν;
Μιλάν για τον Πλήθωνα˙ λες και δεν γνωρίζουν όλοι, ότι οι διανοούμενοι πάντοτε εφεύρισκαν δικές τους ιδέες και θεωρίες και πάντα υπήρχαν οι καταγοητευμένοι μαθητές τους. Και την ζωροαστρική θρησκεία του Πλήθωνα, που μόνο κατα τα ονόματα (των θεοτήτων) έμοιαζε με την αρχαιοελληνική, την αναφέρουν οι Παγανιστές ως απόδειξη αναζωπύρωσης του παγανιστικού ελληνισμού.
Άλλωστε, ο Πλήθων ήταν πολύ επηρεασμένος από τον περσικό Ζωροαστρισμό. Στην Τουρκική αυλή της Αδριανούπολης «έκανε τη γνωριμία ενός μυστηριώδους Εβραίου, του Ελισαίου, πράγμα που φαίνεται σωστό, όπως και το ότι ο Ελισαίος τον μύησε στη διδασκαλία του Ζωροάστρη. Ο Πλήθων συνέθεσε μια ερμηνεία στα μαγικά λόγια του Ζωροάστρη (πρωτοεκδόθηκαν στο Παρίσι το 1599 και στο Άμστερνταμ το 1689), ενώ στους ''Νόμους'' γράφει: «καὶ διαφόρων τοῦ θείου ἀνθρώποις τῶν δοξῶν (...) ἡμεῖς κρατίστῃ οὔσῃ τῇ κατὰ Ζωροάστρην ταύτῃ προστιθέμεθα»» (Β.Ν. Τατάκη, Η Βυζαντινή Φιλοσοφία, εκδ. Εταιρίας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, 1977, σ. 262, 266). Μέγας Έλλην ο Πλήθων. Θήτευσε σε έναν Εβραίο στην Τουρκική αυλή και θεωρούσε τον Πέρση Ζωροάστρη πνευματικό του πρόγονο! Και πίστευε ο Πλήθων ότι ο Πέρσης Ζωροάστρης είχε την καλύτερη διδασκαλία απ' όλους. Αυτά όλα είναι ασφαλώς «ελληνικότητα» κι «επιστροφή στους ελληνικούς θεούς». Περισσότερη ελληνικότητα έχουν οι Πέρσες κι οι Τουρκο-Εβραίοι, ενώ οι Ορθόδοξοι καθόλου, σύμφωνα με τους «Έλληνες Εθνικούς».
Αναφέρουν οι «Έλληνες Εθνικοί» τυπικά παραδείγματα της θεατρικής αρχαιολατρίας των νεοελλήνων, χάρην βοήθειας από τους αρχαιολάτρες Δυτικούς και μόνον. Ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα, τους βρίσκουν και ωρύονται ότι τα ευρήματά τους αποδεικνύουν την «αλήθεια», πως οι επαναστάτες του 1821 ήταν Παγανιστές˙ ωρύονται ότι το φυλλαράκι που ανακάλυψαν σκαλίζοντας σκιάζει το δάσος, το βουνό στοιχείων που αποδεικνύουν το αντίθετο απ, αυτό που ισχυρίζονται. Δεν γνωρίζουν τους ορισμούς του «Έλληνα» από όλες τις Εθνοσυνελεύσεις του 1821; Έλληνας=Χριστιανός, λένε. Αυτές γιατί κάνουν πως δεν τις βλέπουν; Δε γνωρίζουν άραγε οι «Έλληνες Εθνικοί» πώς εισήχθη η αρχαιολατρία εν Ελλάδι; Προφανώς τούς είναι άγνωστο το κείμενο αυτό του Cyril Mango («Βυζαντινισμός και Ρομαντικός Ελληνισμός»): «Ένας νέος μύθος, αυτή τη φορά ένας μύθος κατασκευασμένος στη Δυτική Ευρώπη, ήταν έτοιμος να πάρει τη θέση του Βυζαντινισμού ως το ιδανικό του ελληνικού λαού. Ηταν ο μύθος του ρομαντικού ελληνισμού. Διαμορφωμένος κυρίως στο β' μισό του 18ου αιώνα, ο μύθος αυτός έχει και τη σοβαρή του όψη.(..) Πιο πρόσφορη όσον αφορά την απήχησή της στα ευρύτερα στρώματα του δυτικοευρωπαϊκού λαού ήταν η φυγή σε μια χρυσαφένια πολιτεία του ονείρου, σε μιαν απλή αγροτική ζωή , που φαινόταν να προσέφερε η Ελλάδα. Ο καθένας ήθελε να γίνει βοσκός στην Αρκαδία. Η μόδα για κάθε ελληνικό δεν είχε πια όρια: ελληνικές ωδές, ελληνικά θεατρικά έργα, ελληνικές περούκες, ελληνικές ζωγραφιές, ελληνικά έπιπλα. Και μέσα σ' αυτήν την υπερδιέγερση, το κοινό ανακάλυψε ξαφνικά ότι υπήρχαν και πραγματικοί Έλληνες, με σάρκα και οστά, γνήσιοι απόγονοι του Θεμιστοκλή που αγκομαχώντας περίμεναν να ανακτήσουν την ελευθερία τους με τη βοήθεια των εκ Δύσεως αδελφών τους» (Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος, Λαογραφικά μελετήματα, εκδ. Νέα σύνορα-α.λιβάνης, σ. 228).
Δεν γνωρίζουν οι «Έλληνες Εθνικοί» τις διατάξεις των συνταγμάτων στα τέλη του 1821 που γράφουν «αείμνηστοι ημών χριστιανοί αυτοκράτορες της Ελλάδος»; Μόνο κοιτούν το κλαδί και όχι το δάσος των δεκάδων αναφορών του 1821 στην εξίσωση Ελληνισμού-Χριστιανισμού και στην ανάμνηση της βυζαντινής καταγωγής;
Βεβαίως, το όνομα Έλληνας επικράτησε ως νεώτερο εθνικό όνομα, κι όχι το Ρωμηός. Αλλά εξ αρχής, χωρίς καμμία καθυστέρηση, το «Ελληνας» είχε Ρωμαίικη σημασία, κι όχι Παγανιστική. Τα ονόματα έχουν τη σημασία που τους δίνεται κάθε φορά˙ και η σημασία που εδόθη από τους επαναστάτες ήταν Χριστιανική κι όχι άλλη. Αλλά ορισμένοι, επειδή οι ίδιοι εκλαμβάνουν το «Ελληνας» ως κάτι που πάντα είχε τάχα την ίδια σημασία, πιστεύουν ότι το επαναστατικό «Ελληνας» αποτελούσε δικαίωση του Παγανισμού και των «πραγματικών Ελλήνων» που «δεν εκχριστιανίστηκαν».
Ακόμη και ο Κολοκοτρώνης, που απέρριπτε το «Ρωμιός» και υπεστήριζε το «Ελληνας», είπε αυτά εδώ: «Όταν πιάσαμε τ' άρματα, είπαμε πρώτα για Του Χριστού την Πίστην την Αγίαν και έπειτα για της Πατρίδος την Ελεθερίαν» (στην εφημερίδα "Αιών" των Αθηνών, 13/11/1838). Υπέρ ποιας Πίστεως, λοιπόν πολέμησε ο Κολοκοτρώνης; Των Νεοπαγανιστών ή της Χριστιανικής; Του Δία ή του... «Τζεσουά»;
Μήπως θα φέρουν οι Παγανιστές, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ως παράδειγμα, που πέθανε τάχα ως «Αυτοκράτωρ Ελλήνων», κι όχι «Αυτοκράτωρ Ρωμαίων»; Να τονίσουμε ξανά, μήπως, αυτό που δεν αντέχουν και δεν θέλουν να αναλογιστούν; Ότι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είπε αυτά εδώ: «Ξέρετε καλά, αδελφοί, πως για τέσσερα πράγματα έχουμε κοινή υποχρέωση όλοι να προτιμήσουμε να πεθάνουμε, παρά να ζούμε, πρώτο για την πίστη και την ευσέβειά μας, δεύτερον για την πατρίδα (...) Αν για τις δικές μου αμαρτίες ο Θεός παραχωρήσει τη νίκη στους ασεβείς, ριχνόμαστε στον κίνδυνο για την πίστη μας την αγία, την οποία ο Χριστός μάς χάρισε με το δικό του αίμα˙ κι αυτό είναι το κυριότερο απ' όλα (...)» Χρονικό Αλώσεως, Γεωργίου Φραντζή, κεφ. 6. Αυτό το πράγμα, ο Κολοκοτρώνης κι ο Παλαιολόγος τον Έλληνα και την Ελληνικότητα να τα ορίζουν ενάντια στους καθυστερημένους χρονικά ορισμούς τους, δεν λέει στους «Έλληνες Εθνικούς» τίποτα; Ή θα το αποκρύψουν κι αυτό;
Άλλωστε, το όνομα Ελλάδα κατά την έναρξη της επανάστασης του 1821 ουδεμία σχέση είχε με όσα ισχυρίζονται οι "Ελληνες Εθνικοί" σήμερα. Ελλάδα σήμαινε τα Βαλκάνια. «Ο Μωρέας, η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Σερβία, η Βουλγαρία, τα νησιά του Αρχιπελάγους, εν ένι λόγω η Ελλάς άπασα έπιασε τα όπλα δια να αποτινάξει τον βαρύν ζυγόν των βαρβάρων», λέει στην προκήρυξή του στο Ιάσιο (24/2/1821) ο Αλέξανδρος Υψηλάντης. Οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι, λοιπόν, είναι Έλληνες˙ το ίδιο λέει κι ο Θ. Νέγρης στο «Ανάπτυξις του νόμου της Επιδαύρου» στα 1824. Όλα τα συντάγματα του αγώνα θεωρούν «Έλληνα» τον Χριστιανό. Ακόμη κι ο Ανώνυμος ο Έλλην στην Ελληνική Νομαρχία, θεωρεί ταυτόσημο το ''Ελληνας'' με το ''Χριστιανός'': «εις την Ευρώπην .... οι δε Χριστιανοί ως προς τους οθωμανούς, είναι ως το 115 προς το 29. Τόσον πλήθος Ελλήνων, πώς άρα γε να ζεί;» (1, 18). Αυτόν τον Έλληνα είχαν κατα νού οι επαναστάτες του 1821, κι όχι τις ιδέες των Νεοπαγανιστών.
Κι αλήθεια, αυτοί οι ανύπαρκτοι Παγανιστές της Τουρκοκρατίας, αφού επιβίωσαν, τί πολιτισμό είχαν; Μάγια και δεισιδαιμονίες; Πόσα αρχαία κείμενα αντέγραψαν; Περισσότερα από τους Ορθόδοξους; Πού κρύβονταν, ενώ.. μεγαλουργούσαν με τον αρχαίο πολιτισμό τους επί Τουρκοκρατίας, κρυφά απ' τα μάτια των γειτόνων τους, δίπλα ακριβώς από αυτούς (διότι κι οι Χριστιανοί είχαν ανέβει στα βουνά, για να ξεφύγουν απ' τους Τούρκους); Πού ήταν το 1821 και γιατί δεν ύψωσαν τα ξόανα, όπως οι Ορθόδοξοι ύψωσαν το Σταυρό; Τα παραμύθια της Χαλιμάς, σε νέα έκδοση.
Δεν δικαιούνται οι «Έλληνες Εθνικοί» παντός τύπου να μιλάνε για πραγματικούς Έλληνες και για «μη Ελληνες Ρωμιούς». Ρωμαίος αυτοκράτορας, από την Μοισία (Βουλγαρία) δεν ήταν ο Ιουλιανός; Γιατί δεν επαναστάτησαν εναντίον του; Γιατί δεν του συστήσανε οι Ειδωλολάτρες να μετωνομάσει σ' ελληνική την αυτοκρατορία; Ο Λιβάνιος γιατί δεν αγωνίστηκε για την αποτίναξη του «Ρωμαϊκού» ζυγού; Γιατί δεν έγραψε κανέναν λόγο υπέρ της απελευθέρωσης της Ελλάδας, αφού μόνο οι Ειδωλολάτρες είναι πραγματικοί Ελληνες, και δήθεν πραγματικοί πατριώτες; Συρο-Εβραίος είναι κι ο Μάλχος-Πορφύριος, που οι Νεοπαγανιστές τον κάνουν «πραγματικό Ελληνα», εναντίον του οποίου ήρθαν «οι ορδές των εκχριστιανισμένων βαρβάρων»; Τους Ρωμαίους δεν υπηρετούσε ο Ειδωλολάτρης ελληνικής καταγωγής Αμμιανός Μαρκελλίνος, πιστά και νομοταγώς; Βάρβαρος δεν είναι ο Σύριος ειδωλολάτρης Ιάμβλιχος, που τον παριστάνουν με τα χαλδαϊκά του λόγια ως υπόδειγμα ελληνικότητας; Για την υπεράσπιση της «μη ελληνικής» Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εν τέλει δεν αγωνίζεται ο Κέλσος στον Λόγο Αληθή;
Να σταματήσουν οι «Έλληνες Εθνικοί» να μιλάν για «πραγματικούς Ελληνες» που διατήρησαν τάχα τον παγανισμό τους, καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας και μάλιστα της Τουρκοκρατίας. Αυτοί οι ίδιοι οι πρωτεργάτες του Νεοπαγανισμού είναι λαμπρό παράδειγμα του πώς εμφανίστηκε ο ελληνικός Νεοπαγανισμός. Ειλικρινά, δεν πιστεύουμε ότι υπήρχαν Έλληνες, κατά την Τουρκοκρατία ή και μετά το 1821, οι οποίοι π.χ. κάθε βράδυ έμπαιναν κρυφά, για να μην τους δουν οι Χριστιανοί γείτονες, στο κατώι των σπιτιών τους, στο χωριό, κρατώντας θυμίαμα, και θυμιάτιζαν κάποιο αρχαιοελληνικό αγαλματίδιο ελληνικής θεότητας, το οποίο ήταν σε μια γωνιά στημένο, προσευχόμενοι στους Δώδεκα θεούς, κι απόγονοι αυτών των «Κρυφοεθνικών» είναι οι σημερινοί «Έλληνες Εθνικοί», οι οποίοι αποκάλυψαν την ταυτότητά τους. Όχι βέβαια. Αλλά έγιναν «δωδεκαθεϊστές» με τον τρόπο που περιγράφουν οι ίδιοι στο περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 72, σ. 2 : «Και πώς άρχισες, ρε Βλάση, το δρόμο σου στην αρχαιοελληνική παράδοση, τον ρώτησα. Να σου πώ. Πάντα έψαχνα το γνήσιο. Ήμουν λοιπόν κάποτε στην Αμερική και ένοιωσα ότι βρέθηκα μπροστά σε έναν σαμάνο αυθεντικό, όχι από αυτούς τους κάλπικους που περιοδεύουν τον κόσμο και διδάσκουν. Αφού τον άκουσα προσεκτικά και κέρδισε την εμπιστοσύνη μου, τον ρώτησα: «Ποιο δρόμο μου συστήνεις;» -«Ακολούθησε την παράδοση που μιλά με την γλώσσα στην οποία ονειρεύεσαι»!» Και, είναι να απορεί κανείς, η Ορθοδοξία στην Ελλάδα δεν μιλά ελληνικά, οι δεκάδες χιλιάδες σελίδων στην Πατρολογία δεν είναι στα ελληνικά, ώστε να την ονειρευτούν και την ορθόδοξη παράδοση; Ή τους είπε ο, αν είναι δυνατόν, «αυθεντικός» σαμάνος (Άραγε «αυθεντικός» σημαίνει και «σοφός»;), εκτός από το να ακολουθήσουν την παράδοση που μιλά στη γλώσσα τους, να πολεμήσουν κι όλες τις άλλες, που επίσης μιλούν στην ίδια γλώσσα; Σεβαστό, βεβαίως, το δικαίωμα του καθενός να διαλέγει ό,τι επιθυμεί με τον τρόπο που το επιθυμεί, ανεξάρτητα από το ποια φιλοσοφική άποψη ακολουθούσε παλιότερα. Όμως, όταν κάποιοι, που πριν λίγα χρόνια ακολουθούσαν νεοεποχίτικες ή εξωελληνικές ή δυτικοευρωπαϊκές νεωτερικές θεωρίες γίνονται απευθείας «πραγματικοί Έλληνες», ενώ ταυτόχρονα αποκαλούν τους υπόλοιπους Έλληνες «εβραιόψυχους» και «Χατζηέλληνες» (μη πραγματικούς Έλληνες), τότε δεν πρόκειται για το δικαίωμα των Νεοπαγανιστών για ελεύθερη επιλογή θρησκείας ή κοσμοαντίληψης, αλλά για το απαράδεκτο «δικαίωμα» των «Ελλήνων Εθνικών» να αρνούνται με υβριστικό μάλιστα τρόπο (εκτός κι αν το «χατζηέλληνες» είναι ουδέτερος χαρακτηρισμός) τον αυτοπροσδιορισμό των μη Νεοδωδεκαθεϊστών Ελλήνων ως πραγματικών Ελλήνων. Και στο κάτω κάτω, η Γαλιλαία, αρχαία ελληνική αποικία, βρίσκεται πιο κοντά στην Ελλάδα απ' ό,τι η Β. Αμερική των σαμάνων, ή η Χαλδαία, ή η Θούλη των Ελλήνων παγανιστών...
Πηγή: Ενάντια στην αρχαιοπληξία
